เมื่อวานช่วงเช้าเราไปรพ.ตามหมอนัดปกติค่ะ แล้วพอตอนจะกลับเหมือนเดิมทุกครั้ง ต้องเดินผ่านห้องตรวจของคุณหมอก่อน เรียบร้อยตามแผนค่ะมานั่งรอตรงทางเดินที่คุณหมอเดินผ่านประจำ คุณหมอมาตรงเวลาเปํะค่ะ เราเลยค่ะทำเดินสวนแล้วทักเหมือนเจอแบบบังเอิน หมอก็ยิ้มทักทาย เราก็เริ่มปรึกษาเรื่องโรคหัวใจที่ย่าเราเป็นอยู่หมอแกก็แนะนำมา คือหมอเป็นหมอโรคหัวใจหน่ะคะตรงประเด็นเลยย่าเป็นพอดี พอพูดจบเราไม่รู้จะไปต่อยังไงค่ะเลยบอกขอตัวกลับก่อนคุณหมอแกก็บอกว่ากำลังจะไปทานข้าวไปทานข้าวด้วยกันก่อนสิเที่ยงพอดีเราก็มองหน้างงๆ..หมอแกก็ยิ้มๆ แล้วแกก็บอกว่ายังไม่ได้เบอร์ได้ไลน์เลยจะกลับแล้วเหรอ? อ่าว..เขารู้ได้ไง? เราก็ยิ้มงงๆ พอนั่งทานข้าวสักพักคุณหมอก็ถามว่า ปฏิบัติธรรมเป็นประจำเหรอ? อ่าว..รู้อีก เราก็ตอบค่ะ หมอก็บอกเขาก็นั่งสมาธิประจำ เออ..ชอบเหมือนกันด้วย แล้วหมอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมายืนคิวอาร์โค๊ตไลน์มาให้เราแอด เราก็แอดส่วนเบอร์หมอให้มาบอกว่าโทรเวลาจำเป็นจริงๆ คือมันง่ายมาก ตอนแรกๆก็งง สักพักเริ่มเข้าใจแล้วค่ะ เพราะเริ่มรู้สึกว่าอยู่ใกล้คุณหมอแล้วใจเย็นมาก กลายเป็นผู้หญิงเรียบร้อยพูดน้อย ทั้งที่ก็ไม่ได้อายอะไรนะคะ พอจะกลับคุณหมอบอกว่า เดี๋ยวหาเวลาว่างๆตรงกันไปปฏิยัคิธรรมค่ะ แล้วก็แยกย้ายกันกลับ หมอส่งไลน์มาว่ายินดีที่ได้รู้จักครับ เราก็ตอบกลับไปว่าค่ะ เขาก็บอกกลับมาว่า เห็นรอยยิ้มเราแล้วเขารู้สึกดี รู้สึกถึงความมีเมตตา เขาบอกว่าให้เราปฏิบัติและนั่งสมาธิบ่อยๆ เราก็ตอบค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะพี่ชาย เขาก็ตอบครับน้องสาว สรุป...ไม่อยากมีแล้วค่ะแฟน เมื่อวานที่เราได้นั่งคุยเรื่องปฏิบัติธรรมกันก็รู้สึกปลงเลยค่ะ
ต่อ..จีบคุณหมอ ไปพบคุณหมอมาแล้วค่ะ?