เราไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง ตอนนี้ยังอยู่กับแม่ แต่อีกคืนเดียวต้องกลับแล้ว เราอยู่คนละจังหวัดกับแม่ ห่างกัน300กว่าโล ซึ่งนานๆทีแบบนานมาก เราถึงจะได้มาครั้งนึง แต่ครั้งนี้ปิดเทอมใหญ่เลยมานาน

หลังจากที่เราตกลงเป็นเพื่อนกับเขา เราก็คุยกับเขาปกติ แต่ก็มีเรื่องต้องเลิกคุยกันไป ตอนนี้ เราเรยไม่ได้คุย ไม่ได้ทักไปหาเขาแล้วละค่ะ ครบ 1 เดือน ตั้งแต่ 27 เมษายน วันเกิดเขาที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้อวยพรตรง

เคยคิดถึงใครคนนึงจนนอนไม่หลับมั๊ย? แล้วเคยคิดถึงจนใจกระวนกระวายบ้างหรือป่าว? ผมตอนนี้กำลังเป็นอยู่ มันน่าตลกมาก เขาเดินเข้ามาในชีวิตเรา เรากลับไม่เห็นค่าเขาเลย แต่พอวันนี้วันที่เขาไปเรากลับ.......คิดถ

คือว่าเราแอบรักครูค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงดีเจอหน้าก็ไม่กล้าทัก เพราะคิดว่ายิ่งหลบหน้ายิ่งห่างกันมากเท่าไหร่จะเลิกชอบ แต่พอยิ่งทำไปเรื่อย ๆ เรายิ่งกระวนกระวายคิดแต่เรื่องเขา จนเปลี่ยนจากชอบกลายเป็น"

เราเลิกกับแฟนทั้งๆที่ยังรักอยากทำใจไห้ได้เร็วไม่อยากคิดถึงแต่ก็ทำไม่ได้กินนอนไม่ได้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทรมานสุดๆขอคำปรึกษาทำใงไห้หายคิดถึงเขา

เรียนมาได้หนึ่งปีแล้ว มันทรมานสุขภาพจิตตังเองมาก ทั้งงานกลุ่มที่เหมือนเป็นงานเดียว การประเมินอาจารย์ที่เหมือนจะช่วยอะไรได้แต่ก็ไม่ แล้วไม่ไหวกับอะไรหลายอย่างที่เจอมาแล้วที่รู้สึกเลยคือที่นี้มันไม่ใช่

สังคมยุคสมัยนี้ไม่เหมาะกับการที่จะเป็นคนดี หรือเป็นคนมีน้ำใจ เพราะการเป็นคนดีเป็นคนมีน้ำใจ นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว ยังถูกรังแก ถูกกลั่นแกล้ง แทนที่คนสมัยนี้จะเห็นใจคนโดนรังแกคนโดนกลั่นแกล้ง กับซ้ำเติมแ

จากกันทั้งๆที่ยังรักโคตรทรมาน อยากบอกเพื่อนหลายๆคนนะที่ยังมีความรักที่หวานดูเเลกันดีๆนะอย่าปล่อยเวลาอย่าปล่อยช่องว่าง พยยามเติมเต็มความรักให้กัน เมื่อเลือกกันเเล้วให้รักกันมั่นคง จงเชื่อใจเขาการให้คือ

ห่างเค้าเวลากินก่ไม่ได้กินอิ่มเค้าเคยคิดถึงเราบ้างไหม เก็บไว้คนเดียวเหมือนไม่มีตัวตนเค้าไม่เคยคิดถึงเราหรอกเค้าห่างแค่ความรู้สึกตัวเอง เสียใจเสียความรู้สึกก่อไม่มีใครเห็นเเค้าทำได้ทุกอย่างแต่เราก่อทนไ