เรื่องเล่าจากรุ่นพี่ : พี่พักอยู่ที่หอตจว. ยายเคยบอกว่าก่อนมาอยู่ที่หอให้จุดธูปขอเจ้าที่ให้เขาเปิดทางให้เรา เราจะได้อยู่ดี ไม่มีใครมาก่อกวนทั้งคนทั้งวิญญาณ พี่อยู่กัน4คน เพื่อนข้างห้องพี่ก็อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันเพื่อนพี่บอกว่าให้เขียนติดหน้าห้องไว้ว่าเต็มเเล้วเพราะจะได้ไม่มีใครมาขออยู่ด้วย เเต่พวกพี่ก็ไม่ติดเพราะว่าจุดธูปตามที่ยายบอกไว้เเล้ว คืนเเรกคืนที่สองไม่มีอะไร นอนหลับสบายดี คืนที่สามมันเริ่มมีอะไรเเปลกๆคือมีคนมาเคาะประตู ข้าวที่วางไว้หายไป น้ำที่วางไว้ลดลงทั้งที่ปิดฝาเอาไว้มันคงไม่มีทางระเหยเเน่ๆ เพื่อนทั้ง3คนก็บอกว่าไม่ได้เเอบกินเพื่อนข้างห้องก็บอกว่าไม่ได้มาเคา ะประต ูคืนที่4ค่ะพี่กับเพื่อน2คนออกไปยืนข้างนอกเพื่อสังเกตุค่ะว่าใครจะมาเคาะประตูอีก ส่วนเพื่อนอีก2คนข้างในก็ส่องตรงตาเเมวที่มันเอาไว้ดูเวลาใครมา ผ่านไป25นาที เพื่อนข้างในมันกรี้ดดังจนเพื่อนข้างห้องออกมาดู พี่กับเพื่อนที่อยู่ข้างนอกสองคนกลับเข้าห้องไปดูเเล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเขาตอบว่า กุ กุ กูๆๆเห็น เห็นคนมาโผล่หน้าประตู ตอนตรูส่องตาเเมว เเล้วตรูมีคนมาพูดข้างๆหูอีเเพรว่าขออ อยู่ ด้วยย สิ ~
พี่เลยตอบว่า เเหมมพวกอย่ามาหลอกพวกกตรูเลย ตรูยืนอยู่ข้างนอกกูยังไม่เห็นไรเลย ยืนจนตะคิวเเ_กล้ะ เเต่ตรูเห็นเห็นจริงๆนะอีเเพรก็เห็นเเถมได้ยินเสียงอีผีนั่นอีก ปั้ง ปั้ง ปั้ง (เสียงเคาะประตูกับเขย่าประตู) เชี่ย ไม่เล่นนะเว้ยไม่เล่นนะ พี่เปิดไปดู เเทบช็อค มีรอยเท้าคนเเถมมีดินอีก เเต่ว่าอาจจะเป็นคนที่มาเเกล้งก็ได้ พี่นินเลยตัดสินใจตั้งกล้องเอาไว้
เช้ามา พี่นินก็ออกไปเอาโทรศัพย์ที่ตั้งเอาไว้มาดูกับเพื่อนๆทั้ง3คน มีเงาดำๆเดินไปเดินมา ทั้งเคาะประตู ทั้งร้องโหยหวนป่วนคนทั้งหอ พี่นินเลยโทรไปปรึกษายายว่าจะทำไงดี ยายบอกว่าหนูเอาของไปเซ่นไหว้เขาสิลองดูเเล้วจุดธูปบอกเขาว่าอย่ามาหลอกคนในหอเลยนะเเล้วพวกเราจะทำบุญไปให้ เเล้วพี่นินก็ทำตามที่ยายบอก ตกกลางคืนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีเสียงผีมากวนใจ
เช้ามาพวกเราเเละเพื่อนๆก็ไปทำบุญให้ผีตนนั้น เเละก็อยู่อย่างมีความสุข เหมือนเดิม
เเต่หลายเดือนต่อมาก็เหตุที่ทำให้ต้องย้ายไปกรุงเทพกระทันหันเเต่ฐานะพี่นินค่อนลำบากเลยได้ไปอยู่หอไม่เเพงเเต่ค่อนข้างโทรม พี่นินพึ่งย้ายมาใหม่เลยยังไม่มีเพื่อน วันนี้พี่เขาไม่มีเรียนเลยไปกินข้าวข้างนอก สักพักมีผญ.คนหนึ่งมานั่งด้วยเเล้วถามว่าย้ายมาใหม่เหรอ เป็นเพื่อนกันนะ เเล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็เป็นเพื่อนกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน
วันหนึ่งเราไม่สบายมาก บิวเลยจะไปซื้อข้าวต้มกับยามาให้ สักพักบิวก็กับมา เเล้วบิวก็ถามว่าถ้าฉันเป็นไรไปเเล้วเธอจะรู้สึกยังไง พี่นินเลยตอบว่าฉันคงอยู่ไม่ได้เลยเเหละเราสองคนอยู่ด้วยกันมาก็หลายปี ร่วมทุกร่วมสุขกันมาก็เยอะ ฉันไม่ยอมให้เเกเป็นอะไรเเน่ๆ เเล้วบิวก็เข้ามากอด
หลังจากนี้ก็มีอะไรเเปลกๆเยอะเเยะ เราไปกินข้าวกับบิวพนักงานก็ถามว่ามาท่านเดียวใช่มั้ยคะ เวลาไปกินไอติมพนักงานก็เอาน้ำมาให้เเก้วเดียว จนวันหนึ่งเราได้รู้ความจริง ตอนที่บิวไปซื้อข้าวให้เรารถบิวเสียกลางทาง มีโจรโรคจิตมาข่มขืนบิวเเล้วก็หนีไป พึ่งมีตำรวจมาพบนินเสียใจมาก เเละรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะถ้านินไม่เป็นอะไรบิวก็คงไม่ต้องไปซื้อข้าวให้เเละจะได้ไม่ต้องมาตายเเบบนี้
ทุกวันนี้เวลานินไปไหนคนเดียวก็จะมีคนทักว่ามากันสองคนเหรอ? เพื่อนอีกคนชื่ออะไร? ต่างๆนาๆ จนเรารู้ว่าบิวอยู่กับเราตลอดเวลา พี่นินเลยคิดว่าบิวติดอยู่กับความรัก ความผูกพันธ์ เเละสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะไม่ทอดทิ้งกัน จะอยู่ด้วยกันตลอดไป นินโทรหายายเเล้วเล่าทุกอย่างให้ยายฟังยายบอกว่าให้จุดธูปเเล้วบอกให้บิวไปสู่สุขติ ไม่ต้องห่วงนิน บิวจะได้ไปสู่สุขติเเละไม่ต้องมีห่วงอะไร
- เรื่องนี้เกี่ยวกับความรักความผูกพันธ์จริงๆเรื่องที่เราเล่าเราไม่ทราบนะคะว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าเพราะมีรุ่นพี่เล่ามาค่ะ เเต่เราอยากนำมาเผยเเพร่ให้พี่ๆเเละเพื่อนๆชาวพันทิปได้อ่านกัน_ขอบคุณที่ติดตามอ่านน้า ถ้ามีคนอ่านเยอะเราจะอัปเดตเรื่องเล่าเรื่อยๆนะคะ
ดึกเเล้วใครยังไม่นอนมาอ่านเรื่องเล่าชวนขนลุกกันดีกว่า
พี่เลยตอบว่า เเหมมพวกอย่ามาหลอกพวกกตรูเลย ตรูยืนอยู่ข้างนอกกูยังไม่เห็นไรเลย ยืนจนตะคิวเเ_กล้ะ เเต่ตรูเห็นเห็นจริงๆนะอีเเพรก็เห็นเเถมได้ยินเสียงอีผีนั่นอีก ปั้ง ปั้ง ปั้ง (เสียงเคาะประตูกับเขย่าประตู) เชี่ย ไม่เล่นนะเว้ยไม่เล่นนะ พี่เปิดไปดู เเทบช็อค มีรอยเท้าคนเเถมมีดินอีก เเต่ว่าอาจจะเป็นคนที่มาเเกล้งก็ได้ พี่นินเลยตัดสินใจตั้งกล้องเอาไว้
เช้ามา พี่นินก็ออกไปเอาโทรศัพย์ที่ตั้งเอาไว้มาดูกับเพื่อนๆทั้ง3คน มีเงาดำๆเดินไปเดินมา ทั้งเคาะประตู ทั้งร้องโหยหวนป่วนคนทั้งหอ พี่นินเลยโทรไปปรึกษายายว่าจะทำไงดี ยายบอกว่าหนูเอาของไปเซ่นไหว้เขาสิลองดูเเล้วจุดธูปบอกเขาว่าอย่ามาหลอกคนในหอเลยนะเเล้วพวกเราจะทำบุญไปให้ เเล้วพี่นินก็ทำตามที่ยายบอก ตกกลางคืนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีเสียงผีมากวนใจ
เช้ามาพวกเราเเละเพื่อนๆก็ไปทำบุญให้ผีตนนั้น เเละก็อยู่อย่างมีความสุข เหมือนเดิม
เเต่หลายเดือนต่อมาก็เหตุที่ทำให้ต้องย้ายไปกรุงเทพกระทันหันเเต่ฐานะพี่นินค่อนลำบากเลยได้ไปอยู่หอไม่เเพงเเต่ค่อนข้างโทรม พี่นินพึ่งย้ายมาใหม่เลยยังไม่มีเพื่อน วันนี้พี่เขาไม่มีเรียนเลยไปกินข้าวข้างนอก สักพักมีผญ.คนหนึ่งมานั่งด้วยเเล้วถามว่าย้ายมาใหม่เหรอ เป็นเพื่อนกันนะ เเล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็เป็นเพื่อนกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน
วันหนึ่งเราไม่สบายมาก บิวเลยจะไปซื้อข้าวต้มกับยามาให้ สักพักบิวก็กับมา เเล้วบิวก็ถามว่าถ้าฉันเป็นไรไปเเล้วเธอจะรู้สึกยังไง พี่นินเลยตอบว่าฉันคงอยู่ไม่ได้เลยเเหละเราสองคนอยู่ด้วยกันมาก็หลายปี ร่วมทุกร่วมสุขกันมาก็เยอะ ฉันไม่ยอมให้เเกเป็นอะไรเเน่ๆ เเล้วบิวก็เข้ามากอด
หลังจากนี้ก็มีอะไรเเปลกๆเยอะเเยะ เราไปกินข้าวกับบิวพนักงานก็ถามว่ามาท่านเดียวใช่มั้ยคะ เวลาไปกินไอติมพนักงานก็เอาน้ำมาให้เเก้วเดียว จนวันหนึ่งเราได้รู้ความจริง ตอนที่บิวไปซื้อข้าวให้เรารถบิวเสียกลางทาง มีโจรโรคจิตมาข่มขืนบิวเเล้วก็หนีไป พึ่งมีตำรวจมาพบนินเสียใจมาก เเละรู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะถ้านินไม่เป็นอะไรบิวก็คงไม่ต้องไปซื้อข้าวให้เเละจะได้ไม่ต้องมาตายเเบบนี้
ทุกวันนี้เวลานินไปไหนคนเดียวก็จะมีคนทักว่ามากันสองคนเหรอ? เพื่อนอีกคนชื่ออะไร? ต่างๆนาๆ จนเรารู้ว่าบิวอยู่กับเราตลอดเวลา พี่นินเลยคิดว่าบิวติดอยู่กับความรัก ความผูกพันธ์ เเละสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะไม่ทอดทิ้งกัน จะอยู่ด้วยกันตลอดไป นินโทรหายายเเล้วเล่าทุกอย่างให้ยายฟังยายบอกว่าให้จุดธูปเเล้วบอกให้บิวไปสู่สุขติ ไม่ต้องห่วงนิน บิวจะได้ไปสู่สุขติเเละไม่ต้องมีห่วงอะไร
- เรื่องนี้เกี่ยวกับความรักความผูกพันธ์จริงๆเรื่องที่เราเล่าเราไม่ทราบนะคะว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าเพราะมีรุ่นพี่เล่ามาค่ะ เเต่เราอยากนำมาเผยเเพร่ให้พี่ๆเเละเพื่อนๆชาวพันทิปได้อ่านกัน_ขอบคุณที่ติดตามอ่านน้า ถ้ามีคนอ่านเยอะเราจะอัปเดตเรื่องเล่าเรื่อยๆนะคะ