สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กอยุธยานะ อายุ 19 ปี ตอนนี้กำลังมีปัญหาคะเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย จะขี้หงุดหงิด โวยวาย เสียงดัง ตะคอก ใจร้อน อารมณ์เสีย ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้วีนง่ายมาก แถมเป็นทุกวันด้วย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน เราไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกนี้เลยรู้นะที่เขาพูดเขาเตือนเขาถามมันเป็นความหวังดี แต่ในความหวังดีของพวกเขานั้นในความรู้สึกเรามันคือความไม่เข้าใจต่างหากไม่เข้าใจในตัวเรา ความรู้สึกของเราเลยในความหวังดีของพวกเขานั้นแหละมันเหมือนดาบสองคมที่จะหันมาทำร้ายเราในคำพูดของพวกเขาเราไม่ชอบให้ใครมาพูดย้ำๆซ้ำๆเรื่องเดิมๆ เราบอกไปแล้วก็คือบอก ไม่ชอบพูดซ้ำๆย้ำๆหรือเรื่องเดิมๆกับคนอื่นเหมือนกัน มันเลยพาลทำให้เราหงุดหงิดเข้าไปอีก บ้างที่เราแสดงความคิดเห็น เราพูด เราบอกพวกเขาแค่บอกทำตามก็พอเราเลยไม่อยากจะแสดงอะไรออกมา พอเราถามเขาแบบนั้น แบบนี้ถูกไหม ใช่ไหมเขาก็มักจะตอบคิดเอง ทำเองไม่เป็นหรอต้องให้บอกทุกอย่างเลยหรอ มันเลยยิ่งทำให้เราไม่อยากจะพูดอยากจะถามอะไรออกไป เรามักจะเงียบทำตามก็พอแล้ว พวกเขาชอบเราแบบไหนก็ทำแบบนั้นก็พอ ไม่ชอบการถูกเอาไปเปรียบเทียบกับใครทั้งไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ญาติ พี่ น้อง ไม่ชอบให้มาพูดคนนั้นดี คนนี้ดีอย่างไร มันรู้สึกว่าเราไม่มีอะไรดีเลยหรอ อยากจะบอกใครซะคนพอบอกไปก็เหมือนแค่ลมที่ออกมาจากปากเท่านั้นรับฟัง แต่ปล่อยผ่านเราเลยไม่กล้าที่จะบอก จะปรึกษาใครเลยตอนนี้ ถึงตอนนี้จะร้องไห้ หรือตะโกนออกมาดังแค่ไหนมันก็ไม่หายไปจากความรู้สึก แต่ลึกๆข้างในมันเหมือนเราชินจนชา มันคิดอะไรไม่ออกเลย มันแน่น มันอึดอัด มันตื้ออยู่ข้างในจะระบายออกมาแค่ไหนก็ไม่หาย ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมดไม่ว่าจะเศร้า เสียใจ ผิดหวัง หงุดหงิด อารมณ์เสีย แค้น ปล่อยว่าง ดีใจ มีความสุข มันไม่รู้เลยตอนนี้ว่ารู้สึกแบบไหนกันแน่เหมือนกับว่าถึงเราเศร้าแต่ดีใจที่รู้ว่าคนที่ทำให้เราเศร้าเป็นแบบไหน ถึงเราจะมีความสุขแต่เราก็จะทุกข์ว่าเดี๋ยวมันก็หายไป เรื่องบางเรื่องเราว่าไม่ยึดติดอะไรกับมันแล้วแต่มันก็ไม่ลืม เราเป็นคนที่ไม่ชอบเกลียดใคร แค้นใครเท่าไรถึงวันนี้เขาจะทำให้เราผิดหวัง หรือเศร้าแค่ไหนพอวันต่อมาเราก็จะพูดปกติแบบไม่เคยเกิดขึ้นทั้งๆในใจมันบอกว่าคนๆนี้มันทำเรื่องไม่ดีกับเราไว้นะจะไปดีกับมันทำไม เราคิดอะไรก็ไม่กล้าพูด แต่จะพูดเอาใจคนๆนั้นมากกว่า ชอบพูดติดตลกแต่จริงๆแล้วคำพูดตลกๆส่วนใหญ่ที่พูดออกไปมันคือความรู้สึกจริงๆแต่แค่ไม่อยากให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี เราไม่กล้าปฏิเสธถึงเราจะไม่ว่าง ไม่สบายแต่เรามักจะตอบตกลงคนอื่นเสมอ เรากลัวการเผชิญหน้า กลัวทำให้คนอื่นผิดหวังในตัวเรา เราชอบที่จะอยู่กับโลกในความคิดคนๆเดียวเสมอมันทำให้เราสบายใจ และรู้สึกว่าจะหายเครียด ชอบตอนที่หลับ หรือการนั่งอ่านหนังสือ ดูหนังที่ชอบ เดินไปเรื่อยๆ กินข้าว ฟังเพลงคนเดียวมากกว่าการไปกับคนอื่น เพราะแบบนี้มันทำให้เรารู้สึกสบายใจที่สุด วิธีระบายความโกรธกับคนอื่นๆที่ดีที่สุดของเราจะไม่ทำให้คนอื่นเจ็บแต่เราชอบทำให้ตัวเองเจ็บมากกว่า ถ้าเราโกรธใครมากๆจะชอบต่อยกำแพง ประตู หรือไม่ก็ถีบ เตะสิ่งของมันทำให้เรารู้สึกสบายใจ ถึงจะเจ็บแต่มันเป็นวิธีระบายที่ดีกว่าการให้ใครมานั่งปลอบเราซะอีก
ขอปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆ ณ ที่นี้หน่อยค่ะ ตอนนี้รู้สึกเครียดมากระบายกับใครไม่ได้เลย