ผมอายุเลยเข้าเลขสี่แล้วครับ ชีวิตผมโตมาในครอบครัวที่ค่อนข้างลำบาก ทำให้ความสำพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับผมไม่สวยงามเท่าไหร่ ตอนเป็นเด็กผมเฝ้าแต่โทษโชคชะตาของตัวเอง แต่พอวัยเริ่มเป็นผู้ใหญ่ เราได้เรียนรู้การสูญเสียคนที่เรารัก เริ่มจากเพื่อนสนิท แล้วมาเป็นคนในครอบครัว (คุณยาย) ผมถึงเข้าใจว่าการที่เราเฝ้าแต่คิดถึงตัวเองมันทำร้ายตัวเราแค่ไหน นับตั้งแต่วันที่คุณยายจากผมไป (ซึ่งท่านคือคนคนเดียวที่ผมคิดว่าคือคนที่รักผมที่สุด) ผมกลับหลงลืมอีกสองคนที่ให้ชีวิตผม ภาพของหญิงชายแก่ๆ ที่เปลี่ยนไปจนผมใจหาย คือบุพการีผมเอง นับตั้งแต่วันนั้นผมก็ให้สัญญากับท่านทั้งสองว่า ขอผมกลับมาทำหน้าที่ของลูกที่ดีได้มั้ย ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาผมจะปฏิเสธหน้าที่นี้มาตลอด เสียงสะอื้นของท่านทั้งสอง น้ำใสๆที่ใหลจากตาของผู้ชายที่ผมเรียกว่าพ่อ และแววตาแสนเศร้าของคนที่ผมอาจจะลืมไปว่าท่านคือแม่ของผม มันเป็นภาพที่ทรมานเหลือเกิน คำสารภาพผิดของท่านทั้งสองที่เคยทำร้ายจิตใจผมเมื่อครั้งอดีตมันกรีดลึกเข้าไปข้างใน จนผมแทบทนฟังไม่ได้ แต่นั้นคือความจริง ความจริงที่มันสุดแสนจะเจ็บปวดที่หญิงชายคู่หนึ่งไม่สามารถให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูกของตัวเองได้ แล้วชีวิตของเด็กคนหนึ่งที่ต้องเผชิญโลกอันแสนโหดร้ายนั้นตามลำพังใครเล่าจะเคยรู้ วันเวลาผ่าน ทำให้เด็กคนนั้นเข็มแข็งขึ้น แต่นั้นก็เป็นแค่เปลือกที่เด็กคนนั้นสร้างขึ้นมาเป็นเกราะป้องกันตัวเอง แต่พอวันเวลาผ่านไป เปลือกหนาๆนั้นแหละที่กลับมาทำร้ายตัวเค้าเอง เค้ากลับอ่อนแอลง โหยหาความรัก ความเข้าใจ ยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่สุดท้ายก็ว่างเปล่า
เมื่อผมตัดสินใจกลับมาทำหน้าที่ ที่ผมเคยละเลย มันก็เหมือนต้นไม้ที่เคยโดนปล่อยทิ้งให้เหี่ยวแห้ง พอมันได้น้ำ ได้ปุ๋ย มันก็เริ่มแตกใบอ่อนออกมา ผมกล้าหาญมากขึ้นที่จะยอมเล่าเรื่องราวของผมให้ท่านทั้งสองฟัง สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องง่าย แต่มันไม่ใช่สำหรับผม การที่คุณกล้าบอกกับพ่อแม่ว่าคุณโดนเพื่อนโกงเงินเป็นหลักแสน คุณประสบอุบัติเหตุต้องเสียเงินค่ารักษาเป็นหมื่น ผมว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีที่ท่านอยากได้ยินหรอกครับ แต่สำหรับผมแล้ว เงินหลายแสนแลกมากับความสัมพันธ์ที่ผมไม่เคยรู้จัก ผมยอม ผมเพิ่งได้รู้ว่า คำว่ารักที่ไม่มีเงื่อนไขเป็นแบบนี้นี่เอง ผมเพิ่งเคยได้สำผัสคำพูดที่แสนอ่อนโยนและบริสุทธิ์เป็นครั้งแรก ผมเพิ่งได้รับรู้ความทุกข์ของคนที่ผมรักว่าจริงแล้วท่านทุกข์มากกว่าผมเป็นเท่าทวี และที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ผมกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง เด็กที่ยังอุ่นใจเสมอว่ายังมีหญิงชายคู่หนึ่ง ที่พร้อมจะรับรู้และรับฟังความเป็นไปของชีวิตเค้า เด็กคนหนึ่งที่พร้อมจะสรรหาเรื่องมาเล่าให้ท่านฟังสารพัด เด็กคนหนึ่งที่อยากจะอวดทุกความสำเร็จของชีวิต เด็กคนหนึ่งที่กลัวท่านจะดุเมื่อเค้าทำผิด
แต่นั้นก็เป็นแค่จุดเริ่มต้น ผมมาทำงานไกลจากท่าน ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบทำให้ผมไม่สามารถกลับไปเยี่ยมท่านได้บ่อย ดีสุดก็โทรหาท่าน และช่วยเหลือท่านเท่าที่ท่านร้องขอ ผมอยากจะมีโอากาศครับโอกาศที่ผมจะเห็นรอยยิ้มของท่านทุกเช้า ถึงแม้ใบหน้าของท่านทั้งสองจะโรยราไปมากแค่ไหนก็ตาม
ผมอยากขอบคุณทุกปัญหา ขอบคุณทุกผู้คน ขอบคุณทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมจะสามารถทำหน้าที่นี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่ แต่ถ้าหากความปราถนาของผมดังไปถึงคนบนฟ้า ผมก็อยากให้คนบนนั้นช่วยเตือนสติผม ให้ผมรักตัวเองให้เป็น เพราะนั้นจะเป็นเหตุผลเดียวที่ผมจะรักคนอื่นเป็น ถึงแม้ผมจะล้มเหลวกับความสำพันธ์แบบคนรัก แต่อย่างน้อย ตอนนี้ผมก็ได้ฟูมฟักต้นรักต้นใหม่เอาไว้แล้ว หากวันได้ที่มันผลิดอกออกผล ผมคงจะได้เจอคนที่ใช่สำหรับก็เป็นได้ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ
ปล. ความรัก คือข้อสอบที่ผมไม่ถนัด
ความรักที่เลือนลาง
เมื่อผมตัดสินใจกลับมาทำหน้าที่ ที่ผมเคยละเลย มันก็เหมือนต้นไม้ที่เคยโดนปล่อยทิ้งให้เหี่ยวแห้ง พอมันได้น้ำ ได้ปุ๋ย มันก็เริ่มแตกใบอ่อนออกมา ผมกล้าหาญมากขึ้นที่จะยอมเล่าเรื่องราวของผมให้ท่านทั้งสองฟัง สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องง่าย แต่มันไม่ใช่สำหรับผม การที่คุณกล้าบอกกับพ่อแม่ว่าคุณโดนเพื่อนโกงเงินเป็นหลักแสน คุณประสบอุบัติเหตุต้องเสียเงินค่ารักษาเป็นหมื่น ผมว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีที่ท่านอยากได้ยินหรอกครับ แต่สำหรับผมแล้ว เงินหลายแสนแลกมากับความสัมพันธ์ที่ผมไม่เคยรู้จัก ผมยอม ผมเพิ่งได้รู้ว่า คำว่ารักที่ไม่มีเงื่อนไขเป็นแบบนี้นี่เอง ผมเพิ่งเคยได้สำผัสคำพูดที่แสนอ่อนโยนและบริสุทธิ์เป็นครั้งแรก ผมเพิ่งได้รับรู้ความทุกข์ของคนที่ผมรักว่าจริงแล้วท่านทุกข์มากกว่าผมเป็นเท่าทวี และที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ผมกลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง เด็กที่ยังอุ่นใจเสมอว่ายังมีหญิงชายคู่หนึ่ง ที่พร้อมจะรับรู้และรับฟังความเป็นไปของชีวิตเค้า เด็กคนหนึ่งที่พร้อมจะสรรหาเรื่องมาเล่าให้ท่านฟังสารพัด เด็กคนหนึ่งที่อยากจะอวดทุกความสำเร็จของชีวิต เด็กคนหนึ่งที่กลัวท่านจะดุเมื่อเค้าทำผิด
แต่นั้นก็เป็นแค่จุดเริ่มต้น ผมมาทำงานไกลจากท่าน ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบทำให้ผมไม่สามารถกลับไปเยี่ยมท่านได้บ่อย ดีสุดก็โทรหาท่าน และช่วยเหลือท่านเท่าที่ท่านร้องขอ ผมอยากจะมีโอากาศครับโอกาศที่ผมจะเห็นรอยยิ้มของท่านทุกเช้า ถึงแม้ใบหน้าของท่านทั้งสองจะโรยราไปมากแค่ไหนก็ตาม
ผมอยากขอบคุณทุกปัญหา ขอบคุณทุกผู้คน ขอบคุณทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมจะสามารถทำหน้าที่นี้ไปได้อีกนานเท่าไหร่ แต่ถ้าหากความปราถนาของผมดังไปถึงคนบนฟ้า ผมก็อยากให้คนบนนั้นช่วยเตือนสติผม ให้ผมรักตัวเองให้เป็น เพราะนั้นจะเป็นเหตุผลเดียวที่ผมจะรักคนอื่นเป็น ถึงแม้ผมจะล้มเหลวกับความสำพันธ์แบบคนรัก แต่อย่างน้อย ตอนนี้ผมก็ได้ฟูมฟักต้นรักต้นใหม่เอาไว้แล้ว หากวันได้ที่มันผลิดอกออกผล ผมคงจะได้เจอคนที่ใช่สำหรับก็เป็นได้ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ
ปล. ความรัก คือข้อสอบที่ผมไม่ถนัด