หนูไม่อยากน้อยใจ

สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่า ส้ม น่ะค่ะ บ้านส้มมีพี่น้อง 3 คนเป็น ผญ.หมดเลย ส้มเป็นน้องเล็กสุด เหตุมันเกิดตอนที่ส้มอยู่ ม.1 ค่ะ ตอนนั้นส้มมีความสุขมาก มากที่สุดเลยค่ะ พ่อแม่เอาใจใส่ดี แต่มันก็เกิดเหตุขึ้นค่ะ พี่กับพ่อทะเลาะกัน ตอนนั้นส้มก็อยู่ด้วยพอจับใจความได้ ว่าพ่อไปเห็นพี่อยู่กับ ผช.ุพ่อโกรธมาก เพราะที่บ้าน พ่อกับแม่จะสอนและจะไม่โอเคเรื่องนี้ค่ะ พ่อเลยดุพี่สาว (ขอแทนว่าพี่ ฟาง) พี่ฟางก็สวนกลับคล้ายๆเถียงนั่นแหล่ะค่ะ ทะเลาะกันไปมาพี่ฟางเลยพูดคำนึงคำที่หนูยังสะอึกเลย คือ "พ่อแม่ก็รักแต่มัน ไม่เคยรักฟางเลย" ตอนนั้นหนูเงียบ หนูทำอะไรไม่ถูก ส้มไม่คิดว่าพี่ที่ตัวเองรักจะมาพูดแบบนี้ พ่อก็ตอบพี่ฟางไปว่า "น้องยังเด็ก เด็กมันต้องได้รับความรักความใส่ใจ ตอนเด็กพ่อก็รักหนูแบบนี้เหมือนกันตอนโตพ่อก็ยังรัก" แม่เห็นท่าจะไม่ดีเลยบอกให้กลับบ้านกัน วันนั้นหนูนอนคิดทั้งคืนเลยได้แต่โทษตัวเองที่เกิดมา หลังจากวันนัเนพ่อกับแม่ก็เปลี่ยนไปค่ะ จากที่จะเรียกหนูไปกินข้าวดีๆกลายเป็นตะโกนด่าหนูว่าจะกินไหมข้าวหน่ะ แต่สิ่งที่ทำให้หนูถึงกลับร้องไห้คือ ตอนนั้นหนูขอแม่ซื้อครีม ตอนนั้นหนูอยู่ ป.5 ส้มเห็นเพื่อนใช้ก็อยากใช้ตามเลยขอ แต่สิ่งที่แม่พูดก็คือ "อย่าแก่แดด " ส้มร้องไห้ออกมาเลยไม่สนใครจะเห็น ด้วยความที่ตอนนั้นส้มเป็นเด็กและยังรับฟังอะไรที่กระทบจิตใจไม่ได้ ได้ยินก็จะร้องไห้ พอผ่านไปหลายปี ส้มขึ้น ม. 4 ส้มขอพ่อกับแม่เรียนพิเศษ ส้มมักจะได้เรียนที่ไม่แพง แต่พี่สาวส้มมักจะได้เรียนแพงๆทั้งนั้น เวลาส้มจะเลือกลงอะไร แม่จะบอกว่าไปถามพี่ฟางก่อนว่าดีไหม คือส้มก็บอกแม่ว่าคนเรามันเข้าใจไม่เหมือนกันน่ะแม่ แม่ก็บอกว่า พี่ฟางเรียนเก่งคะแนนดีก็ไปถามสิว่าอันไหนดี ส้มก็เลยตัดปัญหาด้วยการเรียนอันที่พี่ฟางอนุญาต แต่ไม่ใช่ที่เดียวกับพี่ฟางหรอกเพราะมันแพงแม่ไม่ให้ มาที่เรื่องถัดมา วันนั้น ส้มปวดท้องมากปวดแบบเดินไม่ไหวเลยโทรบอกแม่ว่าขอกลับบ้านน่ะ แม่ก็บอกว่ารอพ่อกลับมาบ้านก่อนค่อยไป (พ่อไปทำงาน ตจว.จะกลับทุกๆสิ้นเดือน) ส้มเลยบอกว่า แม่ขอร้องหล่ะมาเซ็นต์ออก รร.เฉยๆก็ได้เดี๋ยวส้มไปหาหมอเอง แม่ก็กดวาง ส้มก็นอนขดตัวรอในห้องพยาบาล ครูก็ถามว่าบอกผู้ปกครองยัง ส้มก็บอกว่าบอกแล้วเดี๋ยวก็คงมา พอผ่านไปหลายชั่วโมง ส้มทนไม่ไหวแล้วมันปวดมันเจ็บจี๊ดๆ ร้องไห้ออกมาเลย ครูเห็นก็ตกใจเลยโทรบอก ผปค.ว่าส้มไม่ไหวแล้วจะให้ส่งโรงพยาบาลให้เลยไหม แม่ก็ตอบมาว่าไม่ต้องเดี๋ยวพาไปเอง พอสักพักแม่ก็มาบอกเดินมา ส้มก็พยายามเดินครูก็พยุง เพราะ มันเจ็บจริงๆ แม่ก็เซนต์ออกให้ แม่ก็พาไปคลินิค หมอก็ไม่อยู่เลยต้องนั่งรอพยาบาลก็บอกให้ไป รพ.เหอเเพราะดูส้มจะไม่ไหวแล้วแต่แท่ ก็บอกว่าไม่เป็นไร แม่ก็เดินไปกินข้าวรอหมอมาตอนแรกส้มก็จะไม่ไปแต่แม่บังเลยต้องไป พอขึ้น ม.6 ส้มขอเรียนพิเศษพ่อกับแม่ไม่ให้ บอกว่าแม่เหนื่อย ส้มก็หางานทำส่งเงินให้พี่สาวที่เรียนอยู่ กทม. วันไหนไม่มีก็โดนบ่นโดนด่า นี่ก็เป็นเรื่องคร่าวๆค่ะ ส้มไม่ได้โกรธพ่อกับแม่หรอกค่ะ ส้มแค่ไม่มีใครให้ระบาย ส้มแค่น้อยใจ ส้มไม่อยากน้อยใจหรอกค่ะแต่มันก็น้อยใจลึกๆ หลายครั้งที่ส้มโดนด่าทั้งๆที่ส้มไม่ได้ทำอะไรผิด หลายครั้งที่พ่อกับแม่มองข้ามส้มส้มแค่อยากบอกว่าส้มเสียใจ หลายครั้งที่ส้มอิจฉาหลายคนที่ได้กอดพ่อกับแม่แต่ส้มไม่ได้รับมันเลย ส้มแค่อยากกอด ส้มแค่อยากรู้สึกว่าเป็นลูก
การตั้งกระทู้นั้นไม่ได้อยากดัง ไม่ได้อยากทำให้ใครไม่พอใจ
***ส้มแค่อยากระบายในสิ่งที่ส้มทนมาตั้งแต่เกิดเรื่อง ส้มทนมาตลอดถึงแม้ว่าจะโดนด่าในสิ่งที่ส้มไม่ได้เป็นไม่ได้ทำ
ขอโทษน่ะค่ะที่อาจทำให้ใครไม่พอใจ เห็นใจส้มหน่อยน่ะค่ะ เห็นใจเด็กคนนี้ที่ต้องแบกปัญหาในใจมาตลอดหลายปีด้วยน่ะค่ะ