เรื่องของคุณยายนี้ได้ถ่ายทอดมาจากคุณครูละเอียดนะคะ ตอนฉันศึกษาอยู่โรงเรียนวรรัตน์ ดิฉันกับเพื่อนๆสนิทกับคุณครูละเอียดมากๆค่ะ


เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ เรื่องที่ครูละเอียดเล่ามีอยู่ว่า คุณยายของคุณครูป่วย เเละ เป็นโรคชนิดหนึ่งที่รักษาเท่าไหร่ก็รักษาไม่หายค่ะ จนวันหนึ่งอาการของคุณยายก็หนักขึ้น จนคุณยายหมดลมหายใจ


คุณครูก็จัดเตรียมงานศพของคุณยาย งานวันเเรกผ่านไปด้วยดี วันที่สองก็ผ่านไปด้วยดี จนวันสุดท้ายค่ะ!! คุณยาย!! คุณยายฟื้นค่ะ ใช่! คุณยายฟื้นจริงๆ ทุกคนในงานตกใจมากค่ะ นึกว่าเป็นผี คุณครูเล่าไปขำไปค่ะ พอคุณยายฟื้นคุณครูก็ถามคุณยายว่าทำไมอยู่ดีๆฟื้น? คุณยายฟื้นได้ไง? คุณยายหายเเล้วเหรอ?


คุณยายก็เลยเล่าว่า ยายอะขอเวลายมทูตมาทำบุญตักบาตรน่ะหลานเอ้ย คุณครูเลยบอกคุณยายว่าไม่เข้าใจอะจ้ะ คุณยายเลยเริ่มเล่า " ตอนยายตายก็มีคนมารับยาย ยายก็ไปกับเขา พอยายไปถึงที่เขาพายายไป มันน่ากลัวมากเลยหลาน มันเป็นเหมือนนรกที่คนทุกคนก็เคยพูดถึงกันเเต่ไม่เคยไป ยายเดินตามเขาไปเรื่อยๆ ระหว่างทางยายก็เห็นญาติๆของยายด้วย พวกเขาดูทรมานเเละน่าสงสารมาก ถึงเเล้ว!! เสียงของคนที่เขาพายายมา เสียงเขาดุดันเเละน่ากลัวมาก


เขาพายายมา ที่ไหนก็ไม่รู้ยายมองดูรอบๆพอหันมาอีกทีเขาคนนั้นก็หายไป ตอนนี้ยายอยู่ที่ๆโล่ง เเละว่างเปล่าไม่มีผู้คน ไม่มีเเม้เเต่บ้าน ยายกลัวมากเเต่พยายามเดินไปเรื่อยๆเดินไปก็หิวกระหายน้ำ ยายนั่งพัก เเล้วยายก็เดินต่อไป จนเดินไปเจอบ้านหลังหนึ่ง มีน้ำมีอาหาร ยายเดินเข้าไปใกล้ๆ
ยายก็น้ำตาไหลเพราะดีใจมากที่มีอาหารมากมาย ยายก็หยิบน้ำขึ้นมาดื่มค่ะ เเต่พอดื่มไปน้ำนั้นร้อนมากๆยายทรมานมากๆยายก็เลยหยิบอาหารของคนในบ้านหลังนี้ขึ้นมา ยายก็กินค่ะเเต่มันเเข็งมากเเข็งเหมือนหิวเลย ยายกินอะไรไม่ได้เลยค่ะ


ยายทั้งหิวทั้งทรมาน ยายนั่งลงร้องไห้อยู่ตรงนั้น ยายพูดด้วยความเสียใจ ยายพูดว่ายายเสียใจ ยายขอโอกาสได้กลับไปทำบุญตักบาตร ยายจะกลับไปสอนให้ลูกๆหลานๆได้หมั่นทำความดี หมั่นทำบุญ ได้โปรดเห็นใจยายด้วยเถิด เเล้วก็มีคนเดินมาหายายเเล้วบอกว่า ข้าจะให้โอกาสเจ้า ข้าให้เวลาเจ้าเเค่3วันเท่านั้น พอเขาพูดจบเขาก็หายไปเเล้วยายก็เห็นเเสงสว่างตรงหน้ายาย ยายเดินเข้าไปเเล้วก็วูบเลย เเล้วยายก็ได้มานั่งเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้หลานๆฟังนี่เเหละ"


ครูละเอียด : อ๋อเป็นอย่างนี้นี่เองงั้นพวกเราไปทำบุญกันเถอะจ้ะ
ยาย : ดีเลย ทุกคนไปทำบุญกันนะ ชาติหน้าฉันใดเราจะได้เกิดมาเป็นครอบครัวเดียวกันอีก
เเม่ครูละเอียด : จ้ะเเม่เราไปทำบุญกันนะ ทุกคนก็ไปด้วยนะจ๊ะ
ญาติๆ : ไปกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวจะเย็นเสียก่อน
      
      พอไปทำบุญกันเสร็จยายก็มานั่งคุยกับครูละเอียด

ยาย : จำไว้นะ ต้องขยันทำบุญ ทำด้วยใจนะหลาน เเล้วก็เป็นคนดีไม่ทำผิดศีล
ตายไปจะได้ไม่ตกนรก ดูเเลเเม่เเละน้องดีๆนะอย่าทะเลาะกันเป็นพี่น้องกันน่ะรักกันเข้าไว้ ยายรักหลานนะ
ครูละเอียด : จ้ะยาย ฉันจะเป็นคนดี หมั่นทำบุญ ฉันจะดูเเลเเม่เเละน้องๆให้ดีนะจ๊ะ
ยาย : (ยิ้ม น้ำตาคลอเเล้วก็เข้ามากอด)
ครูละเอียด : ยายไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ ยายอย่าร้องนะ ฉันจะร้องตามเเล้วเนี่ย ยายเป็นคนดีฉันเชื่อยายจะได้ขึ้นสวรรค์
ยาย : ฮ่าๆๆทุกคนเกิดมาก็มีเวรมีกรรมกันทั้งนั้น อยู่ที่จะมากหรือน้อย ทุกคนตายไปก็ต้องชดใช้ทั้งนั้นน่ะหลาน นอนได้เเล้วนะพรุ่งนี้จะได้ไปทำบุญกันอีก
ครูละเอียด : จ้ะยาย เเต่...ฉันขอนอนตักยายนะจ๊ะ
ยาย : นอนสิ ( ยายก็ร้องเพลงกล่อมฉันรู้สึกเหมือนฉันยังเด็กๆเเต่ฉันก็มีความสุข)

     เช้ามาก็ไปทำบุญกันเหมือนเดิม เเล้วยายก็ใช้ชีวิตปรกติจนครบสามวันยายก็จากไปเหมือนเดิม TT "

เรื่องมันก็เป็นเเบบนี้เเหละเด็กๆ พวกเธอทุกคนน่ะต้องขยันทำบุญเเละเป็นเด็กดีนะไม่ทำให้พ่อเเม่เสียใจ มีอะไรก็ต้องรีบบอกก่อนจะไม่มีโอกาสได้บอก

ฉันเเละเพื่อน : ค่ะครู พวกเราจะเป็นเด็กดีของพ่อเเม่เเละก็คุณครูทุกท่านนะคะ งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะสวัสดีค่ะ


จบเเล้วจ้า เรื่องนี้ก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ เราก็บังคับให้ใครมาเชื่ออย่างที่เราพูดไม่ได้หรอก เเต่ขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงค่ะ เพราะคุณครูไม่เคยโกหกพวกเราสิ่งที่ครูเล่าเป็นความจริงทั้งหมดค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ไปเเล้วนะค๊า บ๊ายบายยย~

ปล.ถ้าเเท็กห้องผิดหรือเขียนบทความงงไปมากก็ขออภัยด้วยนะคะ^^