สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นอันแรกที่เขียน ด้วยความที่อัดอั้น งึนงงและสงสัยในสิ่งที่สามีขอ
เรื่องทั้งหมดคือ...เราอยู่กับสามีมาเกือบ6ปีแต่ไม่ได้แต่งงานนะคะ
เรามีลูกกัน2คน..คนที่2กำลังท้องอยุ่ค่ะ...ตอนที่รุ้ว่าท้องเค้าพูดเหมือนตอนท้องแรกคือ..
อย่าทำอะไรลูกนะเก็บไว้...เราพยายามบอกเค้าว่าตอนนี้เค้ากำลังติดเพื่อนมีสังคมใหญ่เข้าร้านเหล้าบ่อย
เจอผู้หญิงมากมาย...ชั้นท้องชั้นงี่เง่าเอาแต่ใจนะจะทนไหวหรอ..ค่ะเค้าทนได้แต่...ไม่อยู่บ้าน
เราทำงานไกลบ้านเค้า...เค้าก็ขับมอเตอร์ไซร์รับกลับทุกวัน(สามีเราขับรถแนวคลาสสิคค่ะ)
แน่นอนค่ะนั่งมอเตอร์ไซร์แต่ง..เบาะบางและสั้นนั่งไม่สะดวกแถมกระแทกมาก
สามีส่งเราที่บ้านแล้วก็ออกข้างนอก..กลับบ้านดึกบ้างเช้าบ้างไม่เคยสนใจเราเลย
ความน้อยใจของคนท้องแน่นอนค่ะ..งอนไม่พูดไม่จา
พอดี๊กับที่หมอบอกว่าให้หลีกเลี่ยงนั่งมอเตอร์ไซร์เป็นห่วงลูกในท้อง...เข้าทางเค้าเลยค่ะ
กลับบ้านจะดึกแค่ไหนไม่เคยเจอสามีเลย...ไปกินเหล้าค่ะใช่เลย
ไปฝากท้องคนเดียวมาตลอด3เดือน...ลูกไม่ค่อยดีค่ะเพราะเครียดตลอดเพราะสามีไม่สนใจเลยยยย
จนเข้าเดือนที่4คนเรามีจุดพีคของตัวเองจุดนั้นมาถึงแล้ว...ใกล้สงกรานต์พอดี(เราค่อนข้างขี้หึง)
ทะเลาะกันเรื่องวันสงกรานต์เพราะสามีต้องเที่ยวแน่...คือคิดไปก่อนว่าจะต้องมีกิ๊กตอนสงกรานต์
ทะเลาะกันใหญ่หลวงมากเค้าลุกขึ้นโวยวายพร้อมกับปาซองบุหรี่ใส่หน้าเรา...
ชีหน้าด่าเราขณะที่เรานั่งบอกว่า"ที่กู
แบบนี้เพราะ..เพราะคนเดียว"
เห้ย!!!...กูผิดอะไรอ้ะ กูท้องกูขี้น้อยใจสนใจกูบ้างสิไม่ใช่ออกแต่กินเหล้า
สุดท้ายเราตัดสินใจย้ายของและเอาลูกคนโตมาด้วย...(เราใจร้อนไปมั้ย??)
คุยกันตลอดทุกวันคำพูดดีดีมาเรื่อย...สามีบอกว่า"คลอดแล้วกลับมานะ..มาอยู่ด้วยกันเหงา"
เรารักสามีมากนะ..คือเราก็ยังเป็นผัวเมียกันป้ะไม่ได้บอกเลิกนี่
สงกรานต์ปกติ...จนวันสงกรานต์วันสุดท้ายเหตุการณ์ที่ทำให้เราจุกมากก็เกิดขึ้น
โกหกเราว่ากินแถวบ้าน..จริงแล้วไป ป.กุ้งเผา (ขอไม่บอกสาขานะคะ)
แล้วเพื่อนเราเจอ...เราพยายามโทรหาสามีเราแต่ไม่รับโทรสัพ
สุดท้ายเช้ามาเจอความจริง...สามีเราได้ผู้หญิงในคืนนั้น..เราจับได้เพราะแอบเข้าเฟสบุ๊คโดนที่เค้าไม่รู้
สามีเราแถไปมา...ความที่กับเราก็ไม่เลิก ฝั่งนั้นก็เสียดาย
สุดท้ายเราด่าผู้หญิงคนนั้นไป..สามีเราลบเฟสเราและเปลี่ยนรหัสทันที(เสียดายมาก)
ด่าเราสารพัด..."อย่าไปยุ่งกับเค้านะคนที่ผิดคือกู.ออกไปจากกูเองเป็นสิทธิ์ของกู"
เจ็บยิ่งฝร่าา..แล้วที่บอกว่าจะกลับมาอยุ่ด้วยกันหลังคลอดลูกมันหายไปไหน???
เค้าพยายามขอโอกาส...เราดีใจนะเพราะเรารักสามีมากเราไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ
แต่พอมาอีกวันเค้าก็เปลี่ยนไปอีก...คือยังไงก็ไม่กลับมาไปจากกูเอง..เอ้า!!จะเอาไงแน่???
ณ ตอนนี้เวลาผ่านมาวันที่3...หล่อนบอกว่าเลิกคุยแล้วไม่ยุ่งแล้ว
แต่...ไม่รับแอดเฟสเรา..เราขอให้ลบและบล๊อกเฟสผู้หญิงคนนั้น เค้าไม่ทำนะยังเก็บไว้
โพสเพลงเพ้อเชิงอกหัก...เราแอบเอาเฟสเพื่อนเข้าไปดูถามสามีเรา สามีเรายังแถได้อีกค่าาา
"กูโพสให้ไง"..เราบอกว่า..กูไม่มีเฟสจะให้กูเห็นได้ไง ไล่บี้ไปจนจนมุม
สุดท้ายก็เหมือนจะยอมรับว่ายังขาดกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ แต่ปากแข็ง บอกว่าเดี๋ยวลบเองแหละเฟสคนนั้น
แต่กูก็ไม่รับเฟสด้วย...เดี๋ยวเข้ามาคุกคามโพสบ้าบอเฟสกู...เจ็บค่ะเจ็บมาก
สุดท้ายเค้าพูดว่า..."ขอห่างกันสักพักกูขอคิดอะไรก่อน" นี่คือคำพูดของพ่อคนที่กำลังมีลูกคนที่2หรอคะ
ตอนนี้เราคิดจะเริ่มตัดใจ...แต่เราทำไม่ได้ เรารู้อยู่ในใจเราว่ายังไงเคเาก็ไม่กลับมาแน่ๆ
จะทำยังไงให้เลิกโทรหา เลิกไลน์ เลิกถามคะ
ตอนนี้ทรมานและเครียดมาก...กินข้าวไม่ค่อยลงเลย...สงสารลูกในท้องมาก
เราร้องไห้มา2-3แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ รับไม่ได้กับความเปลี่ยนไปของเค้า
**ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ...ถ้าไม่ถูกไม่ควรอะไรยังไงขออภัยนะที่นี้ด้วยค่ะ**
อยู่กับสามีมาเกือบ6ปีตอนนี้ท้องคนที่2 เราขอแยกกันอยู่แป๊ปเดียวสามีมีกิ๊ก เราจับได้...สามีเลยขอหายไปสักพักคือต้องการอะไร
เรื่องทั้งหมดคือ...เราอยู่กับสามีมาเกือบ6ปีแต่ไม่ได้แต่งงานนะคะ
เรามีลูกกัน2คน..คนที่2กำลังท้องอยุ่ค่ะ...ตอนที่รุ้ว่าท้องเค้าพูดเหมือนตอนท้องแรกคือ..
อย่าทำอะไรลูกนะเก็บไว้...เราพยายามบอกเค้าว่าตอนนี้เค้ากำลังติดเพื่อนมีสังคมใหญ่เข้าร้านเหล้าบ่อย
เจอผู้หญิงมากมาย...ชั้นท้องชั้นงี่เง่าเอาแต่ใจนะจะทนไหวหรอ..ค่ะเค้าทนได้แต่...ไม่อยู่บ้าน
เราทำงานไกลบ้านเค้า...เค้าก็ขับมอเตอร์ไซร์รับกลับทุกวัน(สามีเราขับรถแนวคลาสสิคค่ะ)
แน่นอนค่ะนั่งมอเตอร์ไซร์แต่ง..เบาะบางและสั้นนั่งไม่สะดวกแถมกระแทกมาก
สามีส่งเราที่บ้านแล้วก็ออกข้างนอก..กลับบ้านดึกบ้างเช้าบ้างไม่เคยสนใจเราเลย
ความน้อยใจของคนท้องแน่นอนค่ะ..งอนไม่พูดไม่จา
พอดี๊กับที่หมอบอกว่าให้หลีกเลี่ยงนั่งมอเตอร์ไซร์เป็นห่วงลูกในท้อง...เข้าทางเค้าเลยค่ะ
กลับบ้านจะดึกแค่ไหนไม่เคยเจอสามีเลย...ไปกินเหล้าค่ะใช่เลย
ไปฝากท้องคนเดียวมาตลอด3เดือน...ลูกไม่ค่อยดีค่ะเพราะเครียดตลอดเพราะสามีไม่สนใจเลยยยย
จนเข้าเดือนที่4คนเรามีจุดพีคของตัวเองจุดนั้นมาถึงแล้ว...ใกล้สงกรานต์พอดี(เราค่อนข้างขี้หึง)
ทะเลาะกันเรื่องวันสงกรานต์เพราะสามีต้องเที่ยวแน่...คือคิดไปก่อนว่าจะต้องมีกิ๊กตอนสงกรานต์
ทะเลาะกันใหญ่หลวงมากเค้าลุกขึ้นโวยวายพร้อมกับปาซองบุหรี่ใส่หน้าเรา...
ชีหน้าด่าเราขณะที่เรานั่งบอกว่า"ที่กู
เห้ย!!!...กูผิดอะไรอ้ะ กูท้องกูขี้น้อยใจสนใจกูบ้างสิไม่ใช่ออกแต่กินเหล้า
สุดท้ายเราตัดสินใจย้ายของและเอาลูกคนโตมาด้วย...(เราใจร้อนไปมั้ย??)
คุยกันตลอดทุกวันคำพูดดีดีมาเรื่อย...สามีบอกว่า"คลอดแล้วกลับมานะ..มาอยู่ด้วยกันเหงา"
เรารักสามีมากนะ..คือเราก็ยังเป็นผัวเมียกันป้ะไม่ได้บอกเลิกนี่
สงกรานต์ปกติ...จนวันสงกรานต์วันสุดท้ายเหตุการณ์ที่ทำให้เราจุกมากก็เกิดขึ้น
โกหกเราว่ากินแถวบ้าน..จริงแล้วไป ป.กุ้งเผา (ขอไม่บอกสาขานะคะ)
แล้วเพื่อนเราเจอ...เราพยายามโทรหาสามีเราแต่ไม่รับโทรสัพ
สุดท้ายเช้ามาเจอความจริง...สามีเราได้ผู้หญิงในคืนนั้น..เราจับได้เพราะแอบเข้าเฟสบุ๊คโดนที่เค้าไม่รู้
สามีเราแถไปมา...ความที่กับเราก็ไม่เลิก ฝั่งนั้นก็เสียดาย
สุดท้ายเราด่าผู้หญิงคนนั้นไป..สามีเราลบเฟสเราและเปลี่ยนรหัสทันที(เสียดายมาก)
ด่าเราสารพัด..."อย่าไปยุ่งกับเค้านะคนที่ผิดคือกู.ออกไปจากกูเองเป็นสิทธิ์ของกู"
เจ็บยิ่งฝร่าา..แล้วที่บอกว่าจะกลับมาอยุ่ด้วยกันหลังคลอดลูกมันหายไปไหน???
เค้าพยายามขอโอกาส...เราดีใจนะเพราะเรารักสามีมากเราไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ
แต่พอมาอีกวันเค้าก็เปลี่ยนไปอีก...คือยังไงก็ไม่กลับมาไปจากกูเอง..เอ้า!!จะเอาไงแน่???
ณ ตอนนี้เวลาผ่านมาวันที่3...หล่อนบอกว่าเลิกคุยแล้วไม่ยุ่งแล้ว
แต่...ไม่รับแอดเฟสเรา..เราขอให้ลบและบล๊อกเฟสผู้หญิงคนนั้น เค้าไม่ทำนะยังเก็บไว้
โพสเพลงเพ้อเชิงอกหัก...เราแอบเอาเฟสเพื่อนเข้าไปดูถามสามีเรา สามีเรายังแถได้อีกค่าาา
"กูโพสให้ไง"..เราบอกว่า..กูไม่มีเฟสจะให้กูเห็นได้ไง ไล่บี้ไปจนจนมุม
สุดท้ายก็เหมือนจะยอมรับว่ายังขาดกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ แต่ปากแข็ง บอกว่าเดี๋ยวลบเองแหละเฟสคนนั้น
แต่กูก็ไม่รับเฟสด้วย...เดี๋ยวเข้ามาคุกคามโพสบ้าบอเฟสกู...เจ็บค่ะเจ็บมาก
สุดท้ายเค้าพูดว่า..."ขอห่างกันสักพักกูขอคิดอะไรก่อน" นี่คือคำพูดของพ่อคนที่กำลังมีลูกคนที่2หรอคะ
ตอนนี้เราคิดจะเริ่มตัดใจ...แต่เราทำไม่ได้ เรารู้อยู่ในใจเราว่ายังไงเคเาก็ไม่กลับมาแน่ๆ
จะทำยังไงให้เลิกโทรหา เลิกไลน์ เลิกถามคะ
ตอนนี้ทรมานและเครียดมาก...กินข้าวไม่ค่อยลงเลย...สงสารลูกในท้องมาก
เราร้องไห้มา2-3แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องนี้ รับไม่ได้กับความเปลี่ยนไปของเค้า
**ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ...ถ้าไม่ถูกไม่ควรอะไรยังไงขออภัยนะที่นี้ด้วยค่ะ**