น้อยใจพ่อแม่เรื่องอะไรคะ อยากรู้

เราพยามไม่คิดแล้วแต่มันก็มาเป็นช่วงๆเวลาที่เราอ่อนแอ  เราน้อยใจพ่อที่ให้ความสำคัญกับลูกทีหลังหลาน  พูดตรงๆมันมีความรู้สึกอิจฉาบ้างที่เขาอยู่เฉยๆพ่อเราก็ประเคนให้เค้าเอง หลานเราเค้าน่าสงสารตรงที่พ่อตายตั้งแต่เด็กๆ พ่อเราเป็นพี่ชายเลยสงสารหลานอุปการะให้ได้เรียนมหาลัย และหลานเราสอบติดนิติศาตร์พ่อเราเลยช่วยค่าเรียนค่ากินใช้ ออกรถมอไซค์ให้ใช้ใน ม. แต่เราน้อยใจมากเราก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรดีเลยพ่อเราเลิกกับแม่เราตั้งแต่เราอยู่ ป.1 พ่อเพิ่งจะมาส่งเสียเราตอนเราอยู่ ป.5 แต่ก็ไม่มาก จนเราได้เรียน ปวช.เราถนัดศิลปะ พ่อไม่เคยรู้เลยเราเลยเลือกเรียนคณะศิลปกรรม เราเรียนดีมีผลงานตลอดได้เป็นตัวแทนของวิทยาลัยไปแข่งระดับภาคจนระดับประเทศเราเคยขอพ่อไปเรียนศิลปากร แต่พ่อบอกไม่มีเงิน เราขออีกขอเรียนมหาลัยใกล้ๆ (ม.เดียวกับหลาน) พ่อบอกค่าเทอมแพง พ่อแทบไม่ส่งตังให้เราใช้รถมอไซค์เราก็ใช้คันเก่าของญาติที่เค้าไปทำงานต่างจังหวัดแล้วเค้าทิ้งเอาไว้เพราะมันพังเอามาซ่อมขับ ค่าเทอมเราก็หาจ่ายเอง เพราะขอนานมากพ่อจะเอาให้ ล่าสุดเพิ่งได้ของสองเทอมสุดท้าย เราคิดทีไรเราร้องไห้ เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเรารับวาดภาพ รับเพ้นผนัง เราทำทุกอย่างที่มีคนจ้างเพราะเราอยากมีเงิน คือน้อยใจมากเรามันยิ่งกว่าลูกเมียน้อยไปไหนมาไหนพ่อไม่ชวนเราไปด้วย ชวนแต่หลานเราไป ตอนนี้โกรธเคืองพ่อ เราไม่โกรธหลานเราเหลานเราเค้าเป็นเด็กดีเค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แต่ที่พ่อเราทำคือแกอยากได้หน้าอยากให้คนอื่นว่าตัวเองดี จนลืมลูกคนนี้ที่พูดเท่าไหนร่ก็ไม่มีเสียงเลยแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้บอกเลยเสียใจ