สวัสดีค่ะ
มีเรื่องอยากจะปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปว่าเราควรจะทำยังไงดี
หากผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ เป็นการตั้งกระทุ้ครั้งเเรกค่ะ พิมพด้วยมือถือด้วย ขออภัยด้วยนะคะ หากผิดพลาดตรงไหน คือพี่เราทำแอมเวย์ ก่อนอื่นเลยนะคะ
ขอเล่าก่อน เราเข้าไปเรียนอยูที่กรุงเทพ ซึ่งคณะเราเรียนก็ค่อนข้างหนัก
เพราะเราดรอปไปเทอมนึงเราเลยกลับไปเรียนให้จบ
*เหตุผลที่ดรอปเพราะอยากซิ่วคณะที่ฝันไว้แต่ไม่ติดเลยกลับไปเรียนใหจบ
ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน
พี่เราเป็นเอามากเลย ก็ขอบอกก่อนเราไม่ได้แอนตี้กับการที่มันทำหรือแอมเวย์เลยนะ
แต่เราแอนตี้มันนั่นแหละที่ไม่มีเหตุผลเลย
มันก็มาบอกมาชวนเขียนแผนให้ดูพาไปเซนเตอร์ ตอนนั้นเราก็อยากรู้ไงมันดียังไงถึงบ้าขนาดนี้
เราก็เข้าใจแผนทุกอย่าง สินค้าดีไง (แต่แพงชิบเลย) มันก็บอกว่าดีไหมถ้าช่วยที่บ้านได้ บลาๆ
จะได้หารายได้เสริม เราก็เลยช่วยๆมันไป ปัดความรำคาญ แต่ทีนี้เราอยากเรียนไง
เราบอกมันว่าเรียนก่อน คือเรียนเป็นหลักไง มันก็บอกใหเราไป แบ่งเวลาไปจะได้รู้ จะได้เงินด้วย
เราก็ไม่อยากไปอ้ะ คือ เราไม่ชอบที่มาบังคับเราพอเราไม่ไปเราไม่ทำตาม
ก็ด่าเราเขาชอบพูดเน็บแนมบังคับเราให้ไปทำ โดยแบบเป็นภาระพ่อแม่ เกาะแต่พ่อแต่แม่กิน อยู่ไปวันๆ ไม่รู้จักโต ทำอะไรก็ไม่เป็น ลูกแหย่
เมื่อไหร่จะหัดโตสักที หาค่าเทอมเองก็ไม้ได้เกาะแม่กิน
แล้วก็พูดดีเข้าตัวเอง ว่าตอนกูป.ตรีกูหาเงินเอง กูไม่เคยขอใคร
หางานเอง (ซึ่งมันไม่จริงเลย) ขนาดทำอันนี้มันยังมาขอแม่เป็นหมื่นๆ
เเล้วบอกว่าจะเอาคืน ป.ตรี
ขอเงินแม่ไปต่างปนะเทศสามสี่รอบอ้างไปวิจัย ยังไม่คืนเลย มันเรียนป.โทมาสามปีเเล้ว
ยังไม่จบเลย คาแต่วุ่นวายกับเรื่องนี้แล้วมากดดันคนอื่น แบบเราก็ไม่ชอบไง ไม่ชอบก็คือไม่ชอบอะ แล้วยิ่งมาบังคับเรายิ่งอึดอัดอ่ะ
เหนื่อย
เลย บอกว่าทำแล้วจะได้คืน คือเราต้องเสียค่ารถที่ไปเข้าเซ็นเตอร์
ไหนจะค่าเข้างานที่เขาจัดอีก ค่าที่สมัครอีก เราแบบไม่ชอบจริงๆ ยิ่งเวลามันพูดยิ่งน่ารำคาญมากอ้ะ เราก็บอกมันไปน่ะ ถ้าว่างหรืออะไรก็จะไปเอง ต้องดูตารางเรียน อีก ยิ่งดรอปไปหนึ่งเทอมจะไปเก็บอันเก่ากับเรียนอันใหม่อีกยิ่งหนักไง
มันก็พูดๆๆๆๆๆๆ ไม่เกี่ยว แบ่งเวลาไม่เป็นเอง เมื่อไหร่จะโต อยู่นั่นแหละ
อยากจะบ้าตายมากอ้ะ
ก็แหนบแนมเราด้วยคำพูดเดิมๆ เราไม่อยากทะเลาะ เราเกรงใจแม่
คือเหนื่อยมากอ่ะ ต้องมาฟังมันพลามบ่น
คือเราก็รู้เราเข้เาใจคนที่สำเร็จก็มีน่ะ เราก็ชื่นชม แต่เราไม่ชอบวิถีชีวิตเขาไง เวลาไปรู้สึกไม่ชอบสังคม
รู้สึกต้องปั้นหน้าตลอดเวลา แสร้งทำดี ทำตัวดี น่าเบื่อ ลำไย แล้วบางทีก็ดูถูกวิชาชีพคนอื่น ดูถูกแบบเงินแค่นี้เองทำนี้รวยกว่าได้ผลตอบแทนไวกว่า มีไปเที่ยวฟรี ทำไมไม่ถามคนอื่นอ่ะ
เขาอาจจะชอบที่เขาทำ เขารักสิ่งที่เขาเลือก ทำไมต้องเปรียบเทียบ เราชอบเรียน เราชอบทำงานอย่างอื่นมากกว่า อันที่เราเรียนเราก็โอเคจบมาก็มีงานรองรับ
ที่บ้านก็บอกให้เรียนเรียนสำคัญ ถ้าอยากทำก็แล้วแต่ไม่ได้ขัด
แต่เราไม่ชอบที่มันไม่มีเหตุผลและมาเหน็บแนมเลย
ลำบากใจที่ไปทำ ลำบากใจที่อยู่กับมัน ลำบากใจ
เลย
เรามีความสุขของเราที่เราเรียน เราทำงานอย่างอื้นก็ได้นะ แต่เราไม่ไหวกับมันจริงๆ ไม่ไหวที่ต้องเรียนเลิกค่ำแล้วยังต้องนั่งรถไปเข้าเซนเตอร์ดึก พี่เราอีกคนก็เอือมมันอ่ะ ญาติหลายคนก็เบื่อ
เราไม่มีความสุขเลยจริงๆ เราก็คิดว่าเราควรทำอะไรที่มันมีความสุขกับชีวิต ไม่ดีกว่าหรอ งานที่มีความสุข ไม่ต้องมารู้สึกอึดอัดแบบนี้
พี่ฉันเป็นหนักแล้วกับแอมเวย์
มีเรื่องอยากจะปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปว่าเราควรจะทำยังไงดี
หากผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ เป็นการตั้งกระทุ้ครั้งเเรกค่ะ พิมพด้วยมือถือด้วย ขออภัยด้วยนะคะ หากผิดพลาดตรงไหน คือพี่เราทำแอมเวย์ ก่อนอื่นเลยนะคะ
ขอเล่าก่อน เราเข้าไปเรียนอยูที่กรุงเทพ ซึ่งคณะเราเรียนก็ค่อนข้างหนัก
เพราะเราดรอปไปเทอมนึงเราเลยกลับไปเรียนให้จบ
*เหตุผลที่ดรอปเพราะอยากซิ่วคณะที่ฝันไว้แต่ไม่ติดเลยกลับไปเรียนใหจบ
ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน
พี่เราเป็นเอามากเลย ก็ขอบอกก่อนเราไม่ได้แอนตี้กับการที่มันทำหรือแอมเวย์เลยนะ
แต่เราแอนตี้มันนั่นแหละที่ไม่มีเหตุผลเลย
มันก็มาบอกมาชวนเขียนแผนให้ดูพาไปเซนเตอร์ ตอนนั้นเราก็อยากรู้ไงมันดียังไงถึงบ้าขนาดนี้
เราก็เข้าใจแผนทุกอย่าง สินค้าดีไง (แต่แพงชิบเลย) มันก็บอกว่าดีไหมถ้าช่วยที่บ้านได้ บลาๆ
จะได้หารายได้เสริม เราก็เลยช่วยๆมันไป ปัดความรำคาญ แต่ทีนี้เราอยากเรียนไง
เราบอกมันว่าเรียนก่อน คือเรียนเป็นหลักไง มันก็บอกใหเราไป แบ่งเวลาไปจะได้รู้ จะได้เงินด้วย
เราก็ไม่อยากไปอ้ะ คือ เราไม่ชอบที่มาบังคับเราพอเราไม่ไปเราไม่ทำตาม
ก็ด่าเราเขาชอบพูดเน็บแนมบังคับเราให้ไปทำ โดยแบบเป็นภาระพ่อแม่ เกาะแต่พ่อแต่แม่กิน อยู่ไปวันๆ ไม่รู้จักโต ทำอะไรก็ไม่เป็น ลูกแหย่
เมื่อไหร่จะหัดโตสักที หาค่าเทอมเองก็ไม้ได้เกาะแม่กิน
แล้วก็พูดดีเข้าตัวเอง ว่าตอนกูป.ตรีกูหาเงินเอง กูไม่เคยขอใคร
หางานเอง (ซึ่งมันไม่จริงเลย) ขนาดทำอันนี้มันยังมาขอแม่เป็นหมื่นๆ
เเล้วบอกว่าจะเอาคืน ป.ตรี
เหนื่อย
ไหนจะค่าเข้างานที่เขาจัดอีก ค่าที่สมัครอีก เราแบบไม่ชอบจริงๆ ยิ่งเวลามันพูดยิ่งน่ารำคาญมากอ้ะ เราก็บอกมันไปน่ะ ถ้าว่างหรืออะไรก็จะไปเอง ต้องดูตารางเรียน อีก ยิ่งดรอปไปหนึ่งเทอมจะไปเก็บอันเก่ากับเรียนอันใหม่อีกยิ่งหนักไง
มันก็พูดๆๆๆๆๆๆ ไม่เกี่ยว แบ่งเวลาไม่เป็นเอง เมื่อไหร่จะโต อยู่นั่นแหละ
ก็แหนบแนมเราด้วยคำพูดเดิมๆ เราไม่อยากทะเลาะ เราเกรงใจแม่
คือเหนื่อยมากอ่ะ ต้องมาฟังมันพลามบ่น
คือเราก็รู้เราเข้เาใจคนที่สำเร็จก็มีน่ะ เราก็ชื่นชม แต่เราไม่ชอบวิถีชีวิตเขาไง เวลาไปรู้สึกไม่ชอบสังคม
รู้สึกต้องปั้นหน้าตลอดเวลา แสร้งทำดี ทำตัวดี น่าเบื่อ ลำไย แล้วบางทีก็ดูถูกวิชาชีพคนอื่น ดูถูกแบบเงินแค่นี้เองทำนี้รวยกว่าได้ผลตอบแทนไวกว่า มีไปเที่ยวฟรี ทำไมไม่ถามคนอื่นอ่ะ
เขาอาจจะชอบที่เขาทำ เขารักสิ่งที่เขาเลือก ทำไมต้องเปรียบเทียบ เราชอบเรียน เราชอบทำงานอย่างอื่นมากกว่า อันที่เราเรียนเราก็โอเคจบมาก็มีงานรองรับ
ที่บ้านก็บอกให้เรียนเรียนสำคัญ ถ้าอยากทำก็แล้วแต่ไม่ได้ขัด
แต่เราไม่ชอบที่มันไม่มีเหตุผลและมาเหน็บแนมเลย
ลำบากใจที่ไปทำ ลำบากใจที่อยู่กับมัน ลำบากใจ
เรามีความสุขของเราที่เราเรียน เราทำงานอย่างอื้นก็ได้นะ แต่เราไม่ไหวกับมันจริงๆ ไม่ไหวที่ต้องเรียนเลิกค่ำแล้วยังต้องนั่งรถไปเข้าเซนเตอร์ดึก พี่เราอีกคนก็เอือมมันอ่ะ ญาติหลายคนก็เบื่อ
เราไม่มีความสุขเลยจริงๆ เราก็คิดว่าเราควรทำอะไรที่มันมีความสุขกับชีวิต ไม่ดีกว่าหรอ งานที่มีความสุข ไม่ต้องมารู้สึกอึดอัดแบบนี้