เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณพี่ท่านหนึ่ง รู้จักกันมาเป็น 10 ปี แต่เพิ่งมารู้ว่าจริงๆแล้ว ชีวิตพี่เขาเป็นมาอย่างไร
และหวังว่าเรื่องนี้จะเป็นประโยชน์กับ น้องๆผู้หญิงอีกหลายๆคน ที่กำลังหลงทาง หรือรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง
(เราก็เคยรักคนอื่นมากกว่าตัวเองนะ น่าจะเป็นกันเยอะ โดยเฉพาะกับแฟนคนแรก แต่อย่าพลาดอีกเลยจะดีกว่า)
เริ่มจากที่พี่เขาเป็นเด็กต่างจังหวัดคะ ครอบครัวพอมีฐานะ พอกินพอใช้ ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย
ตั้งแต่โตมาพี่เขาก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน พอหลังจากที่เรียนจบ พี่เขาก็เริ่มทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง
ซึ่งทำให้พี่เขาพบกับสามีและความวิบัติไปในตัว ผู้ชายคนนี้อายุ 30 ต้นๆ แก่กว่าพี่เขาประมาณ 10 ปี
พี่เขาเล่าว่าความวิบัติเริ่มจากการที่เขาเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน บวกกับเจอผู้ชายที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
และใจเย็นมาก เรียกได้ว่าจับเหยื่อได้อย่างแนบเนียน ผู้ชายคนนี้ใช้เวลาจีบพี่เขาอยู่ 2 ปีเต็มคะ โดยที่ไม่ล่วงเกิน
ก่อนที่จะขอแต่งงาน แต่ประเด็นมีอยู่ว่าไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายคนนี้ มีภรรยาอยู่แล้ว เพราะภรรยาเขาอยู่อีกจังหวัดนึง
หลังจากขอแต่งงาน ทุกอย่างเป็นไปตามประเพณี พี่เขาเป็นคนโคราช ทำงานที่โคราช คนบ้านใกล้เรือนเคียง
ก็รู้ว่าพี่เขาแต่งงาน 1 ปีผ่านไป ก็ยังไม่มีใครรู้ ส่วนสามีของพี่เขาต้องทำงานออกต่างจังหวัดเรื่อยๆอยู่แล้ว
ก็เลยดูเหมือนว่าทุกอย่างเป็นปกติ แต่ไม่ได้จดทะเบียนกัน เพราะคิดว่าจดเมื่อไหร่ก็ได้ และที่ดูปกติมากๆ
เหตุก็เพราะการจัดงานแต่ง พ่อแม่ของฝ่ายชาย ก็ดูเป็นปกติดี ไม่มีการคัดค้านหรือต่อว่าลูกชายตัวเองแต่อย่างใด
1 ปีผ่านไป พี่เขาตั้งท้องคะ ก็เลยจะจดทะเบียนสมรสตามกฎหมาย 9 เดือนผ่านไป ลูกชายน่ารักน่าชังร้องอุแว๊ออกมา
(พี่เขาบอกว่าจำรายละเอียดได้ไม่แน่ชัด) ถึงได้มารู้ว่า สามีของเขาจดทะเบียนกับผู้หญิงอื่นอยู่แล้ว และยังไม่ได้หย่ากัน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นพี่เขาก็เสียใจมาก รู้สึกเหมือนฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย ถึงแม้ว่าสามีเขาจะดูแลเขาเป็นปกติดี แต่ก็เหมือนกับ
ตัวเองอยู่ในฐานะภรรยาน้อย และที่เลวร้ายกว่านั้นคือหลังจากนั้นก็ยังไม่มีการหย่าเกิดขึ้น จนมารู้อีกว่าภรรยาหลวงก็
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าสามีร่วมใช้ของตัวเอง ไปมีภรรยาและลูกอีกคน และสามีก็ขอให้อยู่แบบนี้ไปตามปกติ ... เรานี่เงิบ
ด้วยความที่ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ พี่เขาก็ปิดเรื่องนี้กับพ่อมาอีกร่วม 2-3 ปี จนถึงเวลาที่น้องต้องเข้าอนุบาลแล้ว
พี่คนนี้ก็กัดฟันตัดสินใจ หอบลูกมาอยู่ภูเก็ตคะ มาหางานทำที่ภูเก็ต อ้างกับพ่อแม่ว่าเพื่อการเติบโตในหน้าที่การงาน
แต่บอกพ่อกับแม่ไปว่าไปกรุงเทพ เพื่อที่ถ้าสามีไปตามหา จะได้ไปหาที่กรุงเทพแทนที่จะมาภูเก็ต จน 7 ปีผ่านไป
ระหว่างนั้นก็ใช้วิธีชวนพ่อแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดแทน เช่นไป กระบี่ สุราษฏ์ หรือที่อื่นทางใต้ นานๆจะกลับบ้านสักหน
เพื่อที่จะให้สามีไม่สามารถตามเจอได้ (เราก็ไม่ได้ถามว่า แล้วพ่อแม่ไม่สงสัยบ้างหรือไง ว่าทำไมไม่ได้อยู่กับสามี)
จนพี่เขาอายุ 35 ลูกชายอายุ 10 ขวบ พี่เขาเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวได้ เป็นผู้จัดการของโรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่ง
บวกกับเอาเงินไปซื้อที่ดินทำอพาร์ทเมนท์ให้เช่า (เอาที่ดินค้ำแล้วกู้เงิน) ตอนนี้ก็เลยเรียกได้ว่า อยู่ดีมีกินมีใช้
แต่สิ่งที่พี่เขาอยากจะบอก กับน้องๆผู้หญิงคนอื่นคือ "จริงๆแล้ว โดยสัญชาติญาณ มันไม่ได้ผิดหรอก ที่ผู้หญิง
จะเลือกผู้ชายที่ดูแล้วสามารถ หาเลี้ยงและดูแลเราได้ เพราะในยุคโบราณธรรมชาติ สร้างเรามาให้เป็นแบบนั้น"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(ยุคนั้นไม่มีเงิน ใครหาอาหารมาได้ก็รอด ยุคนี้มีเงินไว้ซื้ออาหาร มีเงินก็แปลว่ารอด) "แต่เราจะพลาดถ้าในสมัยนั้น
ผู้ชายตายและผู้หญิงหาอาหารไม่ได้ สมัยนี้ก็เหมือนกัน พี่ก็แค่คิดว่าเหมือนสามีพี่เขาตายไปแล้ว (โอ้ว ... แร๊งส์)
เพราะฉะนั้นการที่ เราเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนๆนึง ซึ่งไม่รู้ว่าวันไหนเขาจะตายจากไป มันก็เสี่ยงไม่ต่างอะไรจาก
การฝากชีวิตไว้กับบริษัทที่ไม่รู้ว่าจะเจ๊งวันไหน สมัยนี้ทุกคนไม่อยากทำงานบริษัท เพราะไม่มั่นคง แต่กลับอยากมี
สามีไว้เลี้ยงดูตัวเอง เพราะคิดว่าดีกว่า ทั้งๆที่จริงๆแล้ว สามีนี่แหละที่อาจจะเป็นอะไร ที่ไม่มั่นคงยิ่งกว่าบริษัท 555+
การที่ต้องอดทนทำงานเหนื่อย ดีกว่าต้องทนเจ็บเพราะคนที่เรารัก เพราะฉะนั้นผู้หญิงควรทำทุกอย่างให้ยืนได้ด้วยตัวเอง
อย่างน้อยๆ ถ้าเกิดมีลูก และสามีตายหรือสมมติว่าตาย ลูกจะได้ไม่ลำบากไปด้วย แต่ไม่ได้แปลว่าเราจะต้องเย่อหยิ่ง อวดตัว
กับสามีนะคะ ก็ดูแลตามปกติ เพียงแต่การใช้ชีวิตคู่มี 3 ส่วนประกอบ 1. ความต้องการอาหาร การเป็นอยู่ทั่วไป (basic needs)
2. ความสัมพันธ์/ความสุขทางกาย 3. ความสุขในการใช้ชีวิตร่วมด้วย ซึ่งเราควรมีความสุขทั้งคู่ ไม่ใช่คนใดคนหนึ่งต้องทุกข์"
ตอนนี้พี่คนนี้อายุ 40+ แล้วคะ และมีลูกชายหนึ่งคน เพิ่งสอบติดแพทย์ศาสตร์ไปหมาดๆ >.< หล่อและน่ากิน จนเราอยากจะลด
อายุไปสัก 10 ปีและขอไปเป็นลูกสะใภ้เลยทีเดียว เราหวังว่ากระทู้นี้จะทำให้น้องๆ ผู้หญิงกลับมารักตัวเอง สร้างตัวเองให้เติบโตจน
ดูแลตัวเองได้ และมีข้ออ้างในการเลือกผู้ชายที่สามารถดูแลเราได้อีกกว่า เพราะมันคือ basic needs ถ้าไม่ดีกว่าจะเอามาทำไมถูกไหม
ในทางกลับกันเมื่อ basic needs สามารถเติมเต็มกันได้แล้ว ส่วนที่เป็นความสุขอีก 2 ส่วนก็ควรเติมเต็มซึ่งกันและกันด้วย
สามีจะได้ไม่หนีไปเที่ยวที่ไหน หรือทนไม่ไหวที่ถูกเราต่อว่า (จริงๆมันเป็นการป้องกันสาเหตุการบ้านแตกได้ดีที่สุดนะ) ส่วนใครที่
ทำดีที่สุดแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่คิดจะดีตอบ ก็จบมันไปเถอะคะ เพราะความรักดีๆต้องไม่ทุกข์ และ ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะมาทุกข์นานๆ
เหตุเกิดจากโดนสามีหลอก อุทาหรณ์สอนใจสำหรับผู้หญิง
และหวังว่าเรื่องนี้จะเป็นประโยชน์กับ น้องๆผู้หญิงอีกหลายๆคน ที่กำลังหลงทาง หรือรักคนอื่นมากกว่าตัวเอง
(เราก็เคยรักคนอื่นมากกว่าตัวเองนะ น่าจะเป็นกันเยอะ โดยเฉพาะกับแฟนคนแรก แต่อย่าพลาดอีกเลยจะดีกว่า)
เริ่มจากที่พี่เขาเป็นเด็กต่างจังหวัดคะ ครอบครัวพอมีฐานะ พอกินพอใช้ ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย
ตั้งแต่โตมาพี่เขาก็ไม่เคยมีแฟนมาก่อน พอหลังจากที่เรียนจบ พี่เขาก็เริ่มทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง
ซึ่งทำให้พี่เขาพบกับสามีและความวิบัติไปในตัว ผู้ชายคนนี้อายุ 30 ต้นๆ แก่กว่าพี่เขาประมาณ 10 ปี
พี่เขาเล่าว่าความวิบัติเริ่มจากการที่เขาเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน บวกกับเจอผู้ชายที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
และใจเย็นมาก เรียกได้ว่าจับเหยื่อได้อย่างแนบเนียน ผู้ชายคนนี้ใช้เวลาจีบพี่เขาอยู่ 2 ปีเต็มคะ โดยที่ไม่ล่วงเกิน
ก่อนที่จะขอแต่งงาน แต่ประเด็นมีอยู่ว่าไม่มีใครรู้ว่าผู้ชายคนนี้ มีภรรยาอยู่แล้ว เพราะภรรยาเขาอยู่อีกจังหวัดนึง
หลังจากขอแต่งงาน ทุกอย่างเป็นไปตามประเพณี พี่เขาเป็นคนโคราช ทำงานที่โคราช คนบ้านใกล้เรือนเคียง
ก็รู้ว่าพี่เขาแต่งงาน 1 ปีผ่านไป ก็ยังไม่มีใครรู้ ส่วนสามีของพี่เขาต้องทำงานออกต่างจังหวัดเรื่อยๆอยู่แล้ว
ก็เลยดูเหมือนว่าทุกอย่างเป็นปกติ แต่ไม่ได้จดทะเบียนกัน เพราะคิดว่าจดเมื่อไหร่ก็ได้ และที่ดูปกติมากๆ
เหตุก็เพราะการจัดงานแต่ง พ่อแม่ของฝ่ายชาย ก็ดูเป็นปกติดี ไม่มีการคัดค้านหรือต่อว่าลูกชายตัวเองแต่อย่างใด
1 ปีผ่านไป พี่เขาตั้งท้องคะ ก็เลยจะจดทะเบียนสมรสตามกฎหมาย 9 เดือนผ่านไป ลูกชายน่ารักน่าชังร้องอุแว๊ออกมา
(พี่เขาบอกว่าจำรายละเอียดได้ไม่แน่ชัด) ถึงได้มารู้ว่า สามีของเขาจดทะเบียนกับผู้หญิงอื่นอยู่แล้ว และยังไม่ได้หย่ากัน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้นพี่เขาก็เสียใจมาก รู้สึกเหมือนฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย ถึงแม้ว่าสามีเขาจะดูแลเขาเป็นปกติดี แต่ก็เหมือนกับ
ตัวเองอยู่ในฐานะภรรยาน้อย และที่เลวร้ายกว่านั้นคือหลังจากนั้นก็ยังไม่มีการหย่าเกิดขึ้น จนมารู้อีกว่าภรรยาหลวงก็
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าสามีร่วมใช้ของตัวเอง ไปมีภรรยาและลูกอีกคน และสามีก็ขอให้อยู่แบบนี้ไปตามปกติ ... เรานี่เงิบ
ด้วยความที่ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ พี่เขาก็ปิดเรื่องนี้กับพ่อมาอีกร่วม 2-3 ปี จนถึงเวลาที่น้องต้องเข้าอนุบาลแล้ว
พี่คนนี้ก็กัดฟันตัดสินใจ หอบลูกมาอยู่ภูเก็ตคะ มาหางานทำที่ภูเก็ต อ้างกับพ่อแม่ว่าเพื่อการเติบโตในหน้าที่การงาน
แต่บอกพ่อกับแม่ไปว่าไปกรุงเทพ เพื่อที่ถ้าสามีไปตามหา จะได้ไปหาที่กรุงเทพแทนที่จะมาภูเก็ต จน 7 ปีผ่านไป
ระหว่างนั้นก็ใช้วิธีชวนพ่อแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดแทน เช่นไป กระบี่ สุราษฏ์ หรือที่อื่นทางใต้ นานๆจะกลับบ้านสักหน
เพื่อที่จะให้สามีไม่สามารถตามเจอได้ (เราก็ไม่ได้ถามว่า แล้วพ่อแม่ไม่สงสัยบ้างหรือไง ว่าทำไมไม่ได้อยู่กับสามี)
จนพี่เขาอายุ 35 ลูกชายอายุ 10 ขวบ พี่เขาเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัวได้ เป็นผู้จัดการของโรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่ง
บวกกับเอาเงินไปซื้อที่ดินทำอพาร์ทเมนท์ให้เช่า (เอาที่ดินค้ำแล้วกู้เงิน) ตอนนี้ก็เลยเรียกได้ว่า อยู่ดีมีกินมีใช้
แต่สิ่งที่พี่เขาอยากจะบอก กับน้องๆผู้หญิงคนอื่นคือ "จริงๆแล้ว โดยสัญชาติญาณ มันไม่ได้ผิดหรอก ที่ผู้หญิง
จะเลือกผู้ชายที่ดูแล้วสามารถ หาเลี้ยงและดูแลเราได้ เพราะในยุคโบราณธรรมชาติ สร้างเรามาให้เป็นแบบนั้น"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(ยุคนั้นไม่มีเงิน ใครหาอาหารมาได้ก็รอด ยุคนี้มีเงินไว้ซื้ออาหาร มีเงินก็แปลว่ารอด) "แต่เราจะพลาดถ้าในสมัยนั้น
ผู้ชายตายและผู้หญิงหาอาหารไม่ได้ สมัยนี้ก็เหมือนกัน พี่ก็แค่คิดว่าเหมือนสามีพี่เขาตายไปแล้ว (โอ้ว ... แร๊งส์)
เพราะฉะนั้นการที่ เราเอาชีวิตไปฝากไว้กับคนๆนึง ซึ่งไม่รู้ว่าวันไหนเขาจะตายจากไป มันก็เสี่ยงไม่ต่างอะไรจาก
การฝากชีวิตไว้กับบริษัทที่ไม่รู้ว่าจะเจ๊งวันไหน สมัยนี้ทุกคนไม่อยากทำงานบริษัท เพราะไม่มั่นคง แต่กลับอยากมี
สามีไว้เลี้ยงดูตัวเอง เพราะคิดว่าดีกว่า ทั้งๆที่จริงๆแล้ว สามีนี่แหละที่อาจจะเป็นอะไร ที่ไม่มั่นคงยิ่งกว่าบริษัท 555+
การที่ต้องอดทนทำงานเหนื่อย ดีกว่าต้องทนเจ็บเพราะคนที่เรารัก เพราะฉะนั้นผู้หญิงควรทำทุกอย่างให้ยืนได้ด้วยตัวเอง
อย่างน้อยๆ ถ้าเกิดมีลูก และสามีตายหรือสมมติว่าตาย ลูกจะได้ไม่ลำบากไปด้วย แต่ไม่ได้แปลว่าเราจะต้องเย่อหยิ่ง อวดตัว
กับสามีนะคะ ก็ดูแลตามปกติ เพียงแต่การใช้ชีวิตคู่มี 3 ส่วนประกอบ 1. ความต้องการอาหาร การเป็นอยู่ทั่วไป (basic needs)
2. ความสัมพันธ์/ความสุขทางกาย 3. ความสุขในการใช้ชีวิตร่วมด้วย ซึ่งเราควรมีความสุขทั้งคู่ ไม่ใช่คนใดคนหนึ่งต้องทุกข์"
ตอนนี้พี่คนนี้อายุ 40+ แล้วคะ และมีลูกชายหนึ่งคน เพิ่งสอบติดแพทย์ศาสตร์ไปหมาดๆ >.< หล่อและน่ากิน จนเราอยากจะลด
อายุไปสัก 10 ปีและขอไปเป็นลูกสะใภ้เลยทีเดียว เราหวังว่ากระทู้นี้จะทำให้น้องๆ ผู้หญิงกลับมารักตัวเอง สร้างตัวเองให้เติบโตจน
ดูแลตัวเองได้ และมีข้ออ้างในการเลือกผู้ชายที่สามารถดูแลเราได้อีกกว่า เพราะมันคือ basic needs ถ้าไม่ดีกว่าจะเอามาทำไมถูกไหม
ในทางกลับกันเมื่อ basic needs สามารถเติมเต็มกันได้แล้ว ส่วนที่เป็นความสุขอีก 2 ส่วนก็ควรเติมเต็มซึ่งกันและกันด้วย
สามีจะได้ไม่หนีไปเที่ยวที่ไหน หรือทนไม่ไหวที่ถูกเราต่อว่า (จริงๆมันเป็นการป้องกันสาเหตุการบ้านแตกได้ดีที่สุดนะ) ส่วนใครที่
ทำดีที่สุดแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่คิดจะดีตอบ ก็จบมันไปเถอะคะ เพราะความรักดีๆต้องไม่ทุกข์ และ ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะมาทุกข์นานๆ