เล่าก่อนว่า ตอนนี้ที่บ้านของเรามีกันอยู่ 4 คน มีเเม่ พี่ชาย2 และก็เรา
บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด ฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เเม่อยู่บ้านคนเดียว เเม่เราทำงานเป็นเเม่บ้านอยู่แถวบ้านค่ะ พี่ชายของเราทั้ง 2 ทำงานที่ก.ท.ม ส่วนเราเรียนมหาลัยที่ไกลบ้านนิดหน่อย
พี่ชายเราทั้ง2 ปีหนึ่งกับบ้านครั้งนึงหรือบางปีไม่ได้กลับเลย ส่วนเรากลับบ้านเดือนละ 1-2 ครั้ง เเล้วเเต่โอกาส เนื่องจากเราไม่มีรถใช้ไปเรียนก็อาศัยเพื่อน และถ้านั่งรถประจำทาง 2 ต่อ เดินทางเเต่ละครั้งใช้เวลาประมาณ 4-5 ชั่วโมง เเม่เราจะโทรหาเราทุกวันเนื่องจากเเม่เราค่อนข้างขี้เหงา(เราคิดว่านะ) โทรมาบอกว่าคิดถึง และก็กูเบื่ออะไรประมาณนี้ เวลาเด็กใส่ชุดนักเรียนนักศึกษาขับรถผ่านหน้าบ้าน เเม่จะรู้สึกคิดถึงเรามาก เเละเวลารุ่นน้องที่สนิทกันกับเรามาเล่นกับเเก เเกจะขอกอดและบอกว่าคิดถึงเราให้ฟัง ล่าสุดไปงานรับใบประกอปวิชาชีพของน้องคนนี้ แกเห็นนักศึกษาเยอะเเกก็ร้องไห้เเล้วโทรมาหาเรา
พอเรากลับบ้านมาครั้งนี้เเม่ใช้เราไปโอนตังให้พี่ชายเรา แล้วให้เราเปิดเอาเลขบัญชีในสมุดเเก เราก็เจอกับภาพนี้ ซึ้งเรามั่นใจเเน่ๆว่าเป็นตัวหนังสือเเม่เรา
https://drive.google.com/open?id=0B6HFCTEZ_yZXT1p4RWxEaU9EZkE
https://drive.google.com/open?id=0B6HFCTEZ_yZXWVhxMVNPNXlhSVk
*พอดีเราลงรูปไม่ได้ใช้ฝากไฟล์เอานะคะ
สำหรับใครที่ขี้เกียจเข้าไปดู เเม่เราเขียนว่า "กูเซ็งกับชีวิต" กับ"กูเซ็ง" ประมาณนี้มีเขียนชื่อเราด้วยเเต่อันนี้ไม่เท่าไหร่
พอเราเห็นเเล้วเรารู้สึกเเย่ รู้สึกห่อเหี่ยว มีวิธีใหนที่จะช่วยให้เเม่เราไม่เป็นเเบบนี้ไหมค่ะ
*ไม่รู้จะเเท็กห้องอะไร
เมื่อเราเจอข้อความในสมุดของเเม่
บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด ฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เเม่อยู่บ้านคนเดียว เเม่เราทำงานเป็นเเม่บ้านอยู่แถวบ้านค่ะ พี่ชายของเราทั้ง 2 ทำงานที่ก.ท.ม ส่วนเราเรียนมหาลัยที่ไกลบ้านนิดหน่อย
พี่ชายเราทั้ง2 ปีหนึ่งกับบ้านครั้งนึงหรือบางปีไม่ได้กลับเลย ส่วนเรากลับบ้านเดือนละ 1-2 ครั้ง เเล้วเเต่โอกาส เนื่องจากเราไม่มีรถใช้ไปเรียนก็อาศัยเพื่อน และถ้านั่งรถประจำทาง 2 ต่อ เดินทางเเต่ละครั้งใช้เวลาประมาณ 4-5 ชั่วโมง เเม่เราจะโทรหาเราทุกวันเนื่องจากเเม่เราค่อนข้างขี้เหงา(เราคิดว่านะ) โทรมาบอกว่าคิดถึง และก็กูเบื่ออะไรประมาณนี้ เวลาเด็กใส่ชุดนักเรียนนักศึกษาขับรถผ่านหน้าบ้าน เเม่จะรู้สึกคิดถึงเรามาก เเละเวลารุ่นน้องที่สนิทกันกับเรามาเล่นกับเเก เเกจะขอกอดและบอกว่าคิดถึงเราให้ฟัง ล่าสุดไปงานรับใบประกอปวิชาชีพของน้องคนนี้ แกเห็นนักศึกษาเยอะเเกก็ร้องไห้เเล้วโทรมาหาเรา
พอเรากลับบ้านมาครั้งนี้เเม่ใช้เราไปโอนตังให้พี่ชายเรา แล้วให้เราเปิดเอาเลขบัญชีในสมุดเเก เราก็เจอกับภาพนี้ ซึ้งเรามั่นใจเเน่ๆว่าเป็นตัวหนังสือเเม่เรา
https://drive.google.com/open?id=0B6HFCTEZ_yZXT1p4RWxEaU9EZkE
https://drive.google.com/open?id=0B6HFCTEZ_yZXWVhxMVNPNXlhSVk
*พอดีเราลงรูปไม่ได้ใช้ฝากไฟล์เอานะคะ
สำหรับใครที่ขี้เกียจเข้าไปดู เเม่เราเขียนว่า "กูเซ็งกับชีวิต" กับ"กูเซ็ง" ประมาณนี้มีเขียนชื่อเราด้วยเเต่อันนี้ไม่เท่าไหร่
พอเราเห็นเเล้วเรารู้สึกเเย่ รู้สึกห่อเหี่ยว มีวิธีใหนที่จะช่วยให้เเม่เราไม่เป็นเเบบนี้ไหมค่ะ
*ไม่รู้จะเเท็กห้องอะไร