เกลียดแม่ตัวเองมาก ไม่อยากรับผิดชอบอะไรแล้ว หนูผิดมั้ยคะ

หนูรู้สึกเครียดและผิดมากที่คิดแบบนี้ แต่หนูอึดอัดและหันไปหาใครไม่ได้เลย เพราะตัวเองเป็นเสาหลักของบ้าน เรื่องมีอยู่ว่า แม่หนูติดการพนันหนักมาก แต่หนูไม่เคยรู้อะไรเลย หนูอยู่บ้านนอกแล้วเข้ามาเรียนมหาลัยในตัวจังหวัด หนูได้เงินส่งเสียจากพ่อกับป้า ซึ่งพ่อกับแม่เค้าแยกกันอยู่ค่ะ คือไม่หย่าแต่ไม่อยู่ด้วยกัน สินสมรสเลยยังไม่ได้ถูกแบ่ง สมบัติบางส่วนจึงยังเป็นชื่อแม่อยู่ แรกๆ แกก็เล่นหวยใต้ดิน หวยบนดิน ธรรมดา แล้วก็เริ่มมาเป็นน้ำเต้าปูปลาตามท้องไร่ท้องนา จากนั้นก็วงไพ่ ไฮโล มาหมด จนช่วงหนูเรียนอยู่ปีสามความเริ่มแตก เพราะแม่เริ่มเข้าบ่อนใหญ่แล้วมีเงินกู้มาตามเก็บดอกที่บ้าน เวลาหนูกลับบ้านไปหนูก็ไม่ค่อยสนใจ แต่หลังจากนั้นญาติพี่น้องก็มาล่าให้ฟังเรื่อยๆ แต่คือเราก็ต้องปกป้องแม่เรา ใครมาพูดก็บอกเค้าไปว่าไม่จริงหรอก ไม่ใช่หรอก แต่หนูก็กลับบ้านแค่ ศ-อา วันธรรมดาก็ไม่ได้มีโอกาสอยู่กับแกอยู่แล้ว เราก็เริ่มไม่แน่ใจ เลยพยายามหลอกถามแม่ หลอกถามคนอื่น ให้เค้าเป็นหูเป็นตาให้ จนสุดท้ายมารู้จริงๆ ตอนที่ที่ดินเราไม่เหลืออะไรแล้ว วัวคอกนึงเราก็ไม่อยู่แล้ว มันค่อยๆหายไป จนหนูเรียนจบ วันนึงน้าก็มาบอกว่าให้หนูหาเงินมาไถ่บ้านเพราะแม่เอาไปจำนอง เอาเงินไปเข้าบ่อน ตอนนั้นร้องไห้ทุกวัน เสียใจที่ทำไมแม่เป็นแบบนี้ จากที่เราเป็นเด็กเกเร ไม่เอาไหน เรียนก็เกรดไม่ค่อยดี ยังดีที่ยังได้งานทำ ก็ตั้งใจทำงาน หาเงินจนไปไถ่บ้านมาได้ แต่นั้นก็ยังไม่หมด มันงอกมาอีกเรื่อยๆ แล้วดอกก็บานเรื่อยๆ หนูก็ขอร้องว่าให้เลิก แกก็ได้แต่ตอบตัดบทว่า เออๆๆ เลิกแล้วๆ แต่หนูก็ไม่รู้ว่าเลิกหรือยัง ล่าสุดดกลับบ้านไป ชาเขียวนี่เต็มบ้านเลย แกบอกว่าก็ซื้อมากินแล้วก็ส่งชิงโชคได้ด้วย เผื่อได้ทอง หนูแบบ เฮ้ออออ แบบนี้ก็ยังจะเอาอีกหรอ หนูรู้สึกอะไรมันไปมอมเมาให้เค้าหวังกับโชค กับดวง กับการพนันบ้าบออะไรอย่างนี้ด้วยนะ ทำไมหนูต้องเกิดมาเจออะไรแบบนี้ด้วย จนตอนนี้คือไม่อยากส่งตังค์ให้แม่ใช้แล้ว ไม่อยากกลับบ้านแล้ว หนูเหนื่อยที่ต้องมาตามใช้หนูให้เค้า หนูรู้สึกไม่ชอบที่เค้าเป็นแบบนี้ หนูผิดมั้ยคะที่รู้สึกแบบนี้ แต่หนูก็รักเค้าเพราะเค้าเป็นแม่หนู แต่ก่อนตอนหนูยังเด็กเค้าก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ หนูควรจะทำยังไงดี