คือตอนนี้ จขกท มีเรื่องลำบากใจมากเลยค่ะ
คือเรื่องของเรื่องมันเป็นเเบบนี้ค่ะ
พอดี จขกท ลาออกจากงานเก่า รอเข้าที่ทำงานใหม่ค่ะ
ทีนี้ จขกท เลยว่างงานประมาน 1-2เดือนโดยประมาณ
เราเลยมีการได้ พูดคุยกับที่บ้านว่าอยากจะไป ค้นหาประสบการณ์ชีวิตสักหน่อย
(คือไปหางาน คั่นเวลาค่ะ งานที่เราสามารถทำได้เลย เช่นเด็กเสิร์ฟอะไรประมานนี้)
ฟิวส์อยากลองทำอะไรๆ ประมานนี้ค่ะ
เเรกๆของเเม่ไป กทม. ค่ะ ที่บ้านไฟเเดงทุกคน
เหตุผลประมาณว่ากลัว ลำบาก
อยู่ไกลๆ กลัวไม่มีคนช่วยเหลือ TT
ที่นี้ คุณเเม่ทำงานอยู่ต่างจังหวัดค่ะ คุณเเม่เลยคุยกับเพื่อนคุณเเม่ว่าจะฝากลูกสาว
สักคนไปทำงานสัก 1-2เดือนได้ไหม เเรก จขกท ก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไรค่ะ
เเต่ก็ไปค่ะ เพราะคิดว่าอยู่บ้านเฉยๆ คงอกเเตกตายเเน่ๆ
เเต่ว่ามันเป็นงานที่ต้องฝึกจนชำนาญค่ะ
ถึงจะทำงานได้
จขกท ขึ้นมาที่เพื่อนคุณเเม่วันที่ 1 ค่ะ
โดยมีเพื่อนเเม่สอนงานให้ค่ะ
จนถึงตอนนี้วันที่ 5 เเล้ว จขกท ยังไม่เริ่มงานจิงๆเลยค่ะ ดูท่าคงจะได้เริ่มงานจิงๆ
อีกสักพักใหญ่ๆเลยค่ะ
เพราะเพื่อนคุณเเม่ก็ไม่ได้มีเวลาสอนงานเราตลอดด้วยค่ะ
บ้างที่ทั้งวันนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรเลยก็มี 😢😢😢
อีกนานกว่าจะเริ่มงานจิงๆ รู้สึกไม่คุ้มค่าเวลาที่มาเลยค่ะ จขกท เลยรู้สึกว่าถ้าทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟคงทำงานไปเเล้ว เฮ้อ ที่นี้ จขกท เลยทักเเชตไปหาเเม่ค่ะว่า "งานอื่นได้ไหมอันนี้ยากกว่าจะได้ทำคงอีกนาน เวลาผ่านไปเฉยๆเลยอ่า"
เเม่ก็เเบบบอกให้ทนหน่อย ฝากเค้าเเล้ว
ทนๆหน่อย คือ 2-3อาทิตย์ สำหรับคนที่จะทำมันไปตลอดชีวิตหรือเป็นปีๆคงไม่เสียเวลาหรอกค่ะ เเต่นี้มาเเค่ 1-2เดือนเเล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้นำความรู้นี้ไปใช่ในชีวิตทำงานเเล้ว คงเหมือนทิ้งเวลาเฉยๆ อ่าค่ะ
จขกท เลยปรึกษาพี่สาวค่ะ
พี่สาวบอกว่าให้บอกเเม่ไปตรงๆเลย
เเต่ จขกท กลัวคุณเเม่ผิดหวังให้ตัว จขทก กลัวเค้าจะมองว่าเราไม่มีความอดทน ทำไงดีค่ะ อยู่ต่อก็เครียดเหมือนทิ้งเวลาไปเฉยๆ ไปก็กลัวคุณเเม่จะเสียใจ
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกันบ้างค่ะ 😢
เเล้วต้องทนจนครบ 2 เดือน ได้ร้องไห้ทุกวันเเน่ๆค่ะ
ปล.ถ้าพิมตกคำหรือผิด ขออภัยน่ะค่ะ พอดีพิมในมือถือ
ทำไงดีคะ เครียดมากเลยค่ะ
คือเรื่องของเรื่องมันเป็นเเบบนี้ค่ะ
พอดี จขกท ลาออกจากงานเก่า รอเข้าที่ทำงานใหม่ค่ะ
ทีนี้ จขกท เลยว่างงานประมาน 1-2เดือนโดยประมาณ
เราเลยมีการได้ พูดคุยกับที่บ้านว่าอยากจะไป ค้นหาประสบการณ์ชีวิตสักหน่อย
(คือไปหางาน คั่นเวลาค่ะ งานที่เราสามารถทำได้เลย เช่นเด็กเสิร์ฟอะไรประมานนี้)
ฟิวส์อยากลองทำอะไรๆ ประมานนี้ค่ะ
เเรกๆของเเม่ไป กทม. ค่ะ ที่บ้านไฟเเดงทุกคน
เหตุผลประมาณว่ากลัว ลำบาก
อยู่ไกลๆ กลัวไม่มีคนช่วยเหลือ TT
ที่นี้ คุณเเม่ทำงานอยู่ต่างจังหวัดค่ะ คุณเเม่เลยคุยกับเพื่อนคุณเเม่ว่าจะฝากลูกสาว
สักคนไปทำงานสัก 1-2เดือนได้ไหม เเรก จขกท ก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไรค่ะ
เเต่ก็ไปค่ะ เพราะคิดว่าอยู่บ้านเฉยๆ คงอกเเตกตายเเน่ๆ
เเต่ว่ามันเป็นงานที่ต้องฝึกจนชำนาญค่ะ
ถึงจะทำงานได้
จขกท ขึ้นมาที่เพื่อนคุณเเม่วันที่ 1 ค่ะ
โดยมีเพื่อนเเม่สอนงานให้ค่ะ
จนถึงตอนนี้วันที่ 5 เเล้ว จขกท ยังไม่เริ่มงานจิงๆเลยค่ะ ดูท่าคงจะได้เริ่มงานจิงๆ
อีกสักพักใหญ่ๆเลยค่ะ
เพราะเพื่อนคุณเเม่ก็ไม่ได้มีเวลาสอนงานเราตลอดด้วยค่ะ
บ้างที่ทั้งวันนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรเลยก็มี 😢😢😢
อีกนานกว่าจะเริ่มงานจิงๆ รู้สึกไม่คุ้มค่าเวลาที่มาเลยค่ะ จขกท เลยรู้สึกว่าถ้าทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟคงทำงานไปเเล้ว เฮ้อ ที่นี้ จขกท เลยทักเเชตไปหาเเม่ค่ะว่า "งานอื่นได้ไหมอันนี้ยากกว่าจะได้ทำคงอีกนาน เวลาผ่านไปเฉยๆเลยอ่า"
เเม่ก็เเบบบอกให้ทนหน่อย ฝากเค้าเเล้ว
ทนๆหน่อย คือ 2-3อาทิตย์ สำหรับคนที่จะทำมันไปตลอดชีวิตหรือเป็นปีๆคงไม่เสียเวลาหรอกค่ะ เเต่นี้มาเเค่ 1-2เดือนเเล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้นำความรู้นี้ไปใช่ในชีวิตทำงานเเล้ว คงเหมือนทิ้งเวลาเฉยๆ อ่าค่ะ
จขกท เลยปรึกษาพี่สาวค่ะ
พี่สาวบอกว่าให้บอกเเม่ไปตรงๆเลย
เเต่ จขกท กลัวคุณเเม่ผิดหวังให้ตัว จขทก กลัวเค้าจะมองว่าเราไม่มีความอดทน ทำไงดีค่ะ อยู่ต่อก็เครียดเหมือนทิ้งเวลาไปเฉยๆ ไปก็กลัวคุณเเม่จะเสียใจ
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงกันบ้างค่ะ 😢
เเล้วต้องทนจนครบ 2 เดือน ได้ร้องไห้ทุกวันเเน่ๆค่ะ
ปล.ถ้าพิมตกคำหรือผิด ขออภัยน่ะค่ะ พอดีพิมในมือถือ