เรื่องยาวหน่อยขออภัยนะคะ ขอยาดเล่านะคะคือมาขอคำแนะนำเลยค่ะ เรื่องมันเริ่มมาจากตอนเราม1คือเราเข้ามารรใหม่เลยรรที่เราเข้ามันจะมีอนุบาลถึงม.6ก้ต้องมีเด็กเก่าต่อที่เดิมวันแรกก้เปนเด็กติ๋มๆพอไปเรื่อยๆคือเราเปนคนขี้รำคาญไปเจอรุ่นพี่กลุ่มนึงทำตัวในส่วนรวมแบบไม่โอเคคุยเสียงดังมากๆเราเลยพูดแบบดีๆเสียงนุ่มๆว่าพี่คะ เบาๆให้หน่อยได้ไหมคะ พอพวกพี่เขาออกไปเพื่อนบอกว่าพี่เขาหันหลังมาชูนิ้วกลางให้แล้วหลังจากนั้นเพื่อนก้มาบอกว่ามีกลุ่มรุ่นพี่ม.4กลุ่มใหญ่มาบอกเพื่อนเราประมาว่าให้ไปเคลียร์กะรุ่นพี่เขาตอนรอเวลาก้โดนมองจิกโดนแซะพอวันเคลียร์พี่เขาก้เขาเกือบทั้งห้องแล้วมีพี่คนนึงเขาถ่ายคลิปแล้วก้รุมพูดบลาๆพอจบเรานั่งร้องไห้เลยค่ะคือเราไม่ไหวจิงๆพอจบไปเริ่มเข้าสู่ปลายเทอม1จนมาถึงจบม.1จะมีรุ่นพี่ม.2กะม.3และมีม.1คนล่ะห้องกะเราและเพื่อนกลุ่มใหญ่ในห้องเรา10กว่าคนเลยค่ะทุกกลุ่มทั้งหมดแล้วแต่ล่ะคนแจ่มๆทั้งนั้นค่ะแน่นอนเราสุ้ไม่ได้จนเราไปคบกะน้องคนนึซึ่งตอนจีบน้องบอกไม่มีใครพอคบแล้วเลิกกันไปเราก้เข้าสู่การมีเรื่องคือเราพึ่งรู้ว่าน้องที่เราเคยคบพี่ที่ยุม.2เค้ากำลังจีบยุเราก้มีเรื่องกะพี่เขามาเรื่อยๆนเข้าสู่การมีเรื่องแบบใหญ่โดนวันเดียวสิบกว่าเรื่องเลยค่ะเราทนไม่ไหวจนเราแบบอยากจะคิดสั้นเลย เราผิดคือเอาง่ายๆเราเหลี่ยมแต่มันมีที่มาที่ไป ส่วนนี้ขอยาดไม่เล่านะคะ เราก้โดนคนที่ยุกลุ่มเดียวกะรุ่นพี่เขาไปคุยกันว่าเรามองจิกแต่เราเปนคนหน้าหยิ่งพอมองมันจะดูแรงๆพอไปรรก้โดนจับไปเปนนางรำอีกแล้วนางรำส่วนใหญ่เปนพวกที่ไม่ชอบเรา เราไปวันแรกโดนมอง โดนมายืนข้างหลังพอยุไปเรื่อยๆก้ดีขึ้นแต่เรายุกะเพื่อน2คนที่2คนนั้นสนิทกันยุแล้วแต่เรายุคนล่ะห้องกะเขานะคะทุกวันนี้เหมือนแบบเราไปตีสนิทกะพวกเขาก้อึดอัดค่ะพอขึ้นม.2ก้นอยๆอเราน้อยใจตรงที่ว่ามันต้องสร้างวิชามสังคมแล้วเราควรเค้าก่อนครูแต่ทุกคนในห้องเข้าครบหมดแล้วเหลือเราแต่แบบเราไม่ได้อยู่ในสายตาใครเลยาลาอาจจะลืมแต่แบบเราเข้าคนสุดท้ายถ้าเราไม่บอกเพื่อนเราคงไม่ได้เข้ากลุ่มเลยทุกวันนี้จะทำอะไรต้องเกรงๆเพราะทำไรที่เปนตัวของตัวเองเพราะทำอะไรที่เปนตัวของตัวเองไม่ได้ก้จะโดนกลุ่มใหญ่นินทาเปนประจำตรงๆนะคะอึดอัดมากๆเหนื่อยจนไม่ไหวแล้วแต่เราสงสารพ่อแม่เลยต้องฝืนไม่ไหวก้ต้องไหวอึดอัดแค่ไหนก้ต้องทน ฝากถึงคนเจอปัญหาแบบนี้นะคะ สู้ๆนะคะทำหน้าที่ของเราก้พอ