ผมดูเหมือนคนขี้เกียจเกินไปไหม หรือมีใครเป็นเหมือนผมบ้าง...?

ปัจจุบันทำงานธนาคารครับ เป็นลูกจ้ารายวัน มาทำงานก็ได้เงิน ไม่มาก็ไม่ได้ รู้สึกมีความสุขดี แต่ไม่คิดจะจมอยู่แค่นี้นะครับ พอดีผ่อนผันช่วงเรียนมา เพิ่งจะจบ เลยหางานทำระหว่างรอเกณฑ์ทหาร กะว่าจบเรื่องทหารค่อยว่ากันเรื่องงาน แต่ปัญหาคือก่อนหน้านี้ ตอนเพิ่งจบใหม่ๆ เคยไปทำงานในร้านอาหารฟาสฟู้ดที่ขายสัตว์ปีกที่ผ่านกรรมวิธีคลุกแป้งแล้วแช่ไว้ในน้ำมันร้อนๆ ผมทำในตำแหน่ง ผจก.ฝึกหัด โดยจะแตกต่างจากคนที่เข้าไปพร้อมๆกันนิดนึงตรงที่คนอื่นเคยทำงานในร้านมาก่อน ส่วนผมจากเด็กข้างนอกเข้าไปเลย เพราะงั้นต้องเหนื่อยกว่านิดหน่อยตรงที่ต้องเริ่มเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด ซึ่งเข้าไปตอนแรกเลย ได้ 15K สำหรับเด็กบ้านจนอย่างผมถือว่าเยอะมาก ถ้าผ่านจุดนี้ไปได้ค่าที่พักเพิ่มอีก 3000 เป็น 18K แต่ก่อนจะไปถึงจุดๆนั้นนี่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับผมเลย ปัจจัยแรก ผมต้องออกจากบ้านไปอยู่หอพักแถวๆนั้น ค่าที่พักไม่ใช่ปัญหา แต่ผมเป็นมนุษย์สปีชี่ที่ต้องการสังคมสูงพอสมควร พอย้ายไปอยู่แถวนั้นก็ไม่ต้องสืบ ไม่เจอเพื่อนฝูงเลย อยู่กับแฟนอย่างเดียว ร้านเป็นร้านที่เปิด 24 ชม. เป็นร้านที่มียอดขายสูง หมายถึงลูกค้าเยอะนั่นแหละ  ก่อนที่จะผ่านช่วงฝึกหัดไปได้ ทางบริษัทมีนโยบายว่า เป็นผู้จัดการต้องรู้ทุกอย่างในร้าน อันนี้เข้าใจได้ครับ แต่มันติดปัญหานิดนึง ตรงที่เราจำเป็นต้องทดสอบเกี่ยวกับการทำงานก่อนไปทำงานจริง ซึ่งทางร้านจะมีคอมฯให้เราเรียน แต่ต้องเรียนหลังเลิกงานเท่านั้น นึกออกไหมครับ ร้านที่คนเข้าตลอดเวลา ผจก.ฝึกหัดในทางปฏิบัติไม่ต่างจากพนักงานธรรมดา หัวหมุนอยู่กับการขายของ กว่าจะได้พักกินข้าวก็เลทไป 3-4 ชม. และการกินข้าวทุกครั้ง ผมกินไม่เคยเกิน 15 นาที ทันทีที่กินเสร็จก็เข้างานเลย เพราะ ตอนสมัครเขาบอกว่า จะเป็นผจก.ต้องเข้างานก่อนลูกน้อง ออกงานหลังลูกน้อง ผจก.จริงๆเขาจะกำหนดเวลาทำงานให้เรา เช่น เข้า 7 โมงเช้า เวลาออกจริงๆแล้วคือ 16.00 แต่เวลานี้คือเด็กเลิกเรียนครับ ผู้ปกครองพาลูกหลานมาซื้อไก่เต็มร้านเอียด กว่าจะได้ออกก็นู่นเลยครับ 19.00 อย่างหนักๆเลย เคยเจอแบบ เข้า 07.00 ออก 22.00 ที่สำคัญ เด็กฝึกหัดอย่างผมไม่ได้โอที แล้วที่ผุดมาในหัวผม นี่กูต้องมานั่งเรียนหลักสูตรของทางร้านอีกหรือ!!! ไปบอก ผจก.ว่าขอออกเร็วหน่อย ผมจะได้มีเวลามานั่งเรียน คำตอบที่ได้คือ คุณสามารถเรียนผ่านคอมที่ไหนก็ได้ เลิกงานค่อยกลับไปนั่งเรียนที่บ้านก็ได้เอิ่มมม นี่กูควรจะกลับไปซักผ้าตั้งแต่ 4 โมงเย็น แต่ ทุ่มนึงเพิ่งได้ล้างมือ แล้วกูยังต้องไปนั่งเรียนหลักสูตรของร้านอีก!! เงินเดือน 15K นี่เล่นกูคุ้มเลย วันดีคืนดี บอกให้ผมไปตัดหญ้าหน้าร้าน อ่ะโอเค จะเป็น ผจก.ตัดหญ้าแค่นี้งานเด็กๆ เดินไปคว้ากรรไกรตัดหญ้ามา จะไปโซโลเดี่ยว เสียงแห่งสวรรค์ก็ตามมาติดๆ "จะไปไหน" "พี่ให้ผมตัดหญ้าไม่ใช่หรอ" "รอเลิกงานก่อนค่อยไปตัด!!" จุดพลิกผันเลย คือ วันที่ผมจำเป็นต้องไปมหาลัยเพื่อทำเรื่องเกี่ยวกับการจบ แต่คำตอบที่ได้คือ "ถ้าหยุดวันนี้ ฉันคงให้เธอสอบผ่านไม่ได้" "ถ้าผมสอบไม่ผ่านจะเป็นยังไง" "เธอมาจากเด็กนอก เธอต้องออกเลย แต่ถ้าจะมาสมัครเป็นทีมเมมเบอร์ ฉันให้เป็นได้แค่ออลสตาร์(พนักงานที่ทำได้ทุกตำแหน่ง)" "โอเค งั้นผมลาออกเลยแล้วกัน" หลังจากนั้นเป็นต้นมา ไม่เคยคิดจะทุ่มเทให้งานที่ไหนอีกเลย รู้เลยว่าลูกจ้างก็คือลูกจ้าง ตายไปก็แค่หาคนมาแทน ไม่ได้มีค่าอะไรมากกว่าการเป็นลูกจ้าง ทุกวันนี้ถ้าได้พักคือเฉียดๆเต็มเวลาพักอ่ะ 5555 ถึงเวลาเลิกปุ๊บ 17.00 ปุ๊บ ผมนี่ปิดคอมฯแบบไม่สนใจใครเลย ทุกวันนี้รู้สึกมีความสุขมาก แฮปปี้กับรายได้เดือนละ 6000-8000 มากๆ (อีกหน่อยคงไม่อ่ะนะ 5555) อยากรู้ผมเป็นแบบนี้คนเดียวไหม ไอ่พวกทำงานไปวันๆแล้วรู้สึกมีความสุข หรือว่ามันดูเหมือนคนขี้เกียจไหม