ต่อจากตอนที่แล้ว พวกมิคาโดะที่สังเกตการณ์การ์เด้นพาเลสทางมอนิเตอร์ก็เริ่มเห็นว่าการ์เด้นพาเลสกำลังจะพังทลาย แม้แต่เส้นทางเองก็กำลังจะหายไป หากการ์เด้นพาเลสพังทลายก็จะไม่มีทางช่วยทุกคนที่อยู่ที่นั้นได้อีกเลย ทางด้านอิสึมิก็ยังคลายผนึกเพื่อเอามณีราชามาไม่ได้จึงยังเข้าไปช่วยพวกฮายาเตะไม่ได้ ซาคุยะก็ขอร้องฮายาเตะแล้วให้ช่วยฟื้นขึ้นมาสักทีไม่งั้นทุกอย่างจบสิ้นแน่


ทางด้านฮายาเตะที่ยังคงหลับอยู่ ความคิดของฮายาเตะกำลังคิดว่าต่อให้เขาตื่นทุกอย่างก็สายไปแล้ว เขาทำให้นางิร้องไห้ ไม่ว่าจะพยายามยังไงถ้ามีพ่อแม่มาขวางก็จะสูญเสียทุกอย่าง ด้วยความคิดนี้เลยทำให้ฮายาเตะเหนื่อย คิดว่าพอแล้ว ขออยู่แบบนี้ไปตลอดเลยดีกว่า

และในความคิดโลกคู่ขนาน ฮายาเตะยังคงอยู่ในโลกในอดีตหากไม่ได้เจอนางิ ได้มาปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ได้เพื่อนๆช่วยเหลือเรื่องยากูซ่าทำให้ฮายาเตะไม่ต้องห่วงเรื่องยากูซ่าอีก(พวกโซยะโทรบอกให้พี่ฮายาเตะช่วยจัดการยากูซ่า) ถึงฮายาเตะจะคิดว่าแบบนี้จะดีเหรอแต่โซยะก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันนิ อายุมุเองก็บอกแบบนี้ดีแล้ว.... แบบนี้ดีแล้ว หากเจอกับนางิก็ต้องจบลงอย่างเจ็บปวด แบบนี้ดีแล้ว

ด้านพวกมิคาโดะที่ไม่อาจหยุดการพังทลายของการ์เด้นพาเลสได้จึงรู้แค่ว่าเหลือเวลาอีกแค่ 30 นาทีเท่านั้น แต่ข่าวร้ายก็ยังมาไม่หยุดเมื่อมีรายงานอีกว่าระดับสติของฮายาเตะตกลงกว่าเดิม ซาคุยะไม่เข้าใจทำไมฮายาเตะไม่ตื่นทั้งๆที่ให้อายุมุเข้าไปช่วยแล้ว มิคาโดะคิดว่าฮายาเตะคงคิดจะหลับไปตลอดกาลในโลกแห่งความฝัน จะต้องคิดอยู่กับอายุมุในนั้นเหมือนกับนางิแน่ๆ


ด้านฮายาเตะ หลังจากจบปาร์ตี้ ฮายาเตะกับอายุมุก็เดินกลับกันสองคน ฮายาเตะก็ขอบคุณที่ได้สนุกกับปาร์ตี้... แต่ตอนนี้ฮายาเตะก็ไม่มีบ้านกลับอยู่ดี อายุมุเลยพูดอย่างอายๆว่างั้นให้ฮายาเตะมาที่บ้านเธอแล้วกัน บอกมีน้องชายอยู่ด้วยเพราะงั้นไม่ต้องห่วง บอกพ่อแม่ของเธอจะต้องต้อนรับฮายาเตะแน่ๆ อายุมุเลยชวนให้ฮายาเตะมาอยู่กับเธอ... แต่ฮายาเตะนิ่งคิด ถามอายุมุก่อนว่าทำไมถึงชวนคนอย่างเขา อายุมุก็เลยไม่รู้จะพูดยังไง ระหว่างที่กำลังเขินนั้น....

ฮายาเตะ: คุณนิชิซาวะ
ฮายาเตะ: ผม...ชอบคุณ

อายุมุที่กำลังตกใจ ฮายาเตะบอกเขาคิดว่าวันนี้คงเป็นวันคริสต์มาสที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตแล้ว พ่อแม่ทิ้ง โดนบังคับเป็นหนี้ ยากูซ่าตามล่า... แต่ก็คิดว่าวันนี้ได้อายุมุช่วยด้วย เลยคิดว่านี่คงเป็นโชคแห่งวันคริสต์มาสอีฟที่ทำให้ได้เจอคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต แล้วฮายาเตะก็ยิ้มบอกว่าหวังว่าอายุมุก็จะรู้สึกเช่นเดียวกับเขา

สำหรับอายุมุ นี่คือคำพูดที่เธอเฝ้ารอมาตลอดทั้งปี รอมานานกับคำพูดเหล่านี้ที่อยากได้ยินจากฮายาเตะ.... แต่นั้น... กลับทำให้เธอผิดหวัง ผิดหวังที่มันรู้สึกง่ายเกินไป ทั้งๆที่ตลอดมาพยายามแล้วพยายามเล่าแต่ก็ไม่เคยได้รับสิ่งที่คาดหวังจากฮายาเตะเลย นั้นเลยทำให้อายุมุคิดว่าหากไม่สูญเสีย ณ จุดเริ่มแล้ว... มันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? ปีหนึ่งที่ผ่านมาไร้ความหมายงั้นเหรอ... ไร้ความหมาย...จริงๆงั้นเหรอ...


เมื่ออายุมุนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เธอได้ทำกับฮายาเตะใน 1 ปีที่ผ่านมา อายุมุก็เริ่มคิดและหัวเราะเล็กๆออกมา พูดว่าแบบนี้นี่เอง นี่คือคำตอบที่ถูกต้องของเธอสินะ...

แล้วอายุมุก็บอกกับฮายาเตะว่า ขอโทษด้วย ถึงจะรู้สึกดีใจแต่เธอไม่ต้องการแบบนี้ แบบนี้ไม่ใช่ฮายาเตะที่เธอตกหลุมรัก บอกปีนี้มันช่างเจ็บปวด เพียงแค่พลาดที่จุดเริ่มก็ทำให้ความรู้สึกของเธอไม่เคยถึงตัวฮายาเตะ รู้สึกเจ็บปวดจริงๆ... แต่ต่อให้พลาดที่จุดเริ่มแบบนี้... ปีนี้ก็..ไม่ใช่เรื่องผิด

อายุมุถามฮายาเตะจำได้ไหม ต่อให้สุดท้ายจะเจ็บปวด ต่อให้เริ่มต้นผิดทาง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในปีนี้สำหรับฮายาเตะแล้วมันผิดพลาดรึเปล่า... เพราะงั้นอายุมุจึงบอกฮายาเตะว่า แม้จะมีคนที่ต้องเสียน้ำตาจากชีวิตที่แหลกเหลวของฮายาเตะ ก็อย่าให้มันมาล้มฮายาเตะอยู่แบบนี้ ต่อให้ฮายาเตะเจ็บปวดแต่มันก็ไม่ใช่จุดจบ ฮายาเตยังเปลี่ยนอนาคตได้.... และอายุมุก็คิดว่าต่อให้เส้นทางนั้นไม่มีเธออยู่ก็ตาม

อายุมุถอดผ้าพันคอของตัวเองพันให้กับฮายาเตะที่อยู่ท่ามกลางหิมะ บอกให้ฮายาเตะเชื่อมั่น ฮายาเตะที่เธอรักคนนั้นจะต้องลุกขึ้นกลับขึ้นมาด้วยตัวเองได้อีกแน่ จากนั้นอายุมุก็.....


อายุมุ: เพราะเธอนะ... เป็นผู้ชายที่เจ๋งที่สุดในจักรวาลเลยนะ
อายุมุ: เอาล่ะ ลาก่อนนะ ฮายาเตะคุง
อายุมุ: ฉันนะ... ชอบเธอนะ

ฮายาเตะ: ขอบคุณ... คุณนิชิซาวะ

ทันทีที่ฮายาเตะตื่น ผนึกมณีราชาทางฝั่งอิสึมิก็คลายออก ด้านฮายาเตะรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นตัวเองอยู่ในอาคาร ทันทีนั้นซาคุยะก็ติดต่อมาบอกฮายาเตะว่าไม่มีเวลาแล้ว การ์เด้นพาเลสที่ฮายาเตะอยู่กำลังจะพังทลายในอีกไม่กี่นาทีแล้ว ให้ฮายาเตะรีบไปเอาพลังแห่งราชวงศ์กับนางิมาแล้วเปิดเส้นทางซะ ฮายาเตะมีมณีราชาอยู่กับตัวเพราะงั้น....

ยังพูดไม่จบมือยักษ์ของฮิซุยก็พังเข้ามาในปราสาทตรงห้องที่ฮายาเตะอยู่พอดี พอฮายาเตะหันไปดูก็รู้ว่าเป็นฮิซุยแต่ก็ช้าไปโดนมือยักษ์ของฮิซุยจับได้ซะก่อน ฮายาเตะบอกนี่ไม่ใช่เวลามาทำแบบนี้ถ้าไม่รีบหนีแม้แต่ฮิซุยก็จะเป็นอันตรายด้วย แต่ฮิซุยไม่สนบอกจะสนชีวิตไปทำไมหากยังไม่ถึงจุดหมาย ฮายาเตะบอกแบบนั้นฮิซุยก็จะตายนะ ฮิซุยบอกเธอมีชีวิตเพื่อจุดหมาย ไม่สนเรื่องแค่เอาตัวเองรอดหรอก

ตอนนั้นเองที่อิสึมึเข้ามาช่วยไว้พอดี อิสึมิบอกให้ฮายาเตะรีบไปหานางิซะส่วนเธอจะรับมือคนโง่คนนี้เอง ฮิซุยบอกอย่ามาขวางแต่ทางอิสึมิบอกคงต้องจัดการความคิดบ้าๆในตัวฮิซุยแล้ว


ฮายาเตะรีบวิ่งเข้ามาในส่วนลึกของปราสาท ถึงจะรู้ว่าต้องไปช่วยนางิแต่ก็ไม่รู้ว่าจะมองหน้าติดไหม คำพูดของนางิยังคงอยู่ในหัวฮายาเตะ ทั้งคำพูดที่บอกว่าหากฮายาเตะไม่อยู่มาเรียก็คงยังอยู่ คำขอพรของนางิที่ขอโลกที่ฮายาเตะรักเธอ ฮายาเตะที่ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงแต่ก็เปิดประตูเข้าไปแล้ว...

แต่หลังประตูนั้นคนที่ฮายาเตะเจอก็คือ... มาเรีย ถึงจะตกใจไปแวบหนึ่งแต่ก็คิดว่านี่คงเป็นโลกที่นางิปรารถนาถึงได้เจอมาเรียบอกยินดีต้อนรับกลับแบบนี้


จบตอน