คือเราชอบเพื่อนคนหนึ่งสันแรกที่รู้จักกันเราไม่ค่อยชอบหน้าเขาเท่าไหร่แต่พอนานๆไปเราก้เริ่มชอบเขาขึ้นมาจนเราได้คุยกับเขาบ่อยๆขึ้นเราก็บอกกับเขาว่าเราชอบเขา ... แต่เพื่อนคนนั้นตอบมาว่าไม่ได้ชอบ เราก้ไม่รู้จะทำไง ก็เลยเฉยๆไปพอเพื่อนเขาเริ่มรู้ก็ชอบล่อเรามากเพิ่มขึ้น เราก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ก็ยอมรับว่าชอบอยู่แต่เราก็ปากแข็งไปว่าไม่ได้ชอบแล้ว พอผ่านเทอม1ไปเพื่อนคนนั้นก็ทักแชทมาวันนั้นเราดีใจมาก ก็คุยกันหนุกนะแต่คุยแปปเดียวเอง แต่เราก็มีความสุข พอเพื่อนของเขาบอกว่าคนที่เราชอบ ชอบเรากลับ เราก็ดีใจนะแต่เราไม่ค่อบเชื่อมันเลย...เพราะมันชอบขี้แกล้งเรากลัวว่ามันจะมาเล่นกับความรู้สึกเรา เราเลยถนอมตัวไว้ก่อน... พอมันมีแฟนขึ้นมาเรากับร้องไห้ซะงั้น (จะร้องไห้ทำไมเนี่ยะ) ...แต่ก็นะชอบนิทำไงได้ตอนนั้นเราก็ยังมีแฟนนะแต่แฟนเราไม่ค่อยสนใจเราเราก็พยายามให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมแต่แฟนเราก็ไม่สนใจเราอยู่ดี ตอนแรกเราก็จะเลิกอะนะแต่เขาไม่ยอม เราก็เฉยๆ
พอเพื่อนคนที่เราชอบมาบอกว่าจริงๆแล้วแฟนมันอะเป็นรุ่นพี่อยู่ร.ร.เดียวกันกับเราเนี่ยะแหละแต่คนที่เราชอบอะมันไม่ได้ชอบพี่เขาเลย...พี่เขาคิดไปเองและมันก็ไม่ได้สนใจด้วยวันนั้นไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าวตอนแรกคนที่เราชอบเดินเข้ามาในห้องมองเราเป็นคนแรกเลยตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรพเพื่อนเราบอกว่าเมื่อมันมองด้วยอะเราก็ยิ้มนะ..เรายังเชื่อว่ามันก็อาจจะมีใจให้เราอยู่50...50
ปล. มือใหม่หัดเขียน...