เพื่อนที่ทำงานมาระบาย
เธออยู่ในครอบครัวขยาย อยู่กับพ่อแม่สามี เนื่องจากสามีเป็นลูกคนเดียว กับแม่สามีก็ประมาณว่าต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งกันมาก ไม่ได้ชอบพอแต่ก็ไม่มีปัญหา
เมื่อปีที่ผ่านมา เธอเห็นพ่อสามีกับผู้หญิงคนอื่นที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งนึง เหมือนช่วยกันช้อปของใช้ในบ้าน ก็รู้สึกแปลกนิดๆแต่ก็ไม่ได้ติดใจคิดว่าอาจจะมาเป็นเพื่อนเพื่อนหรือยังไง ไม่ได้ติดใจ ลืมๆไป ที่ทำงานเราอยู่ใกล้ซูเปอร์นี้และเพื่อนเราก็ซื้อกับข้าวที่นี่อาทิตย์ละสองสามครั้ง พอเห็นครั้งที่สองที่สามก็ชักยังไงๆ หลังๆ เพื่อนเราเป็นฝ่ายหลบ กลัวพ่อสามีเห็น เพื่อนเราบอกทำหน้าไม่ถูกและไม่อยากรับรู้อย่างเป็นทางการ ไม่อยากยุ่ง จนมาครั้งสุดท้าย พ่อสามีหิ้วของออกมาจากซูเปอร์มาคนเดียว จ่ายเงินออกมากเจอเรากับเพื่อนพอดี เราบอกได้อ่ะว่าหน้าตาเค้าตกใจ มองเพื่อนเรามองของในมือแล้วบอกว่า พ่อซื้อของเข้าบ้านหน่อย หลังจากร่ำลากันไป เพื่อนเราบอกว่า ของบางอย่างที่เห็นผ่านๆในถุง ไม่ใช่ของที่ซื้อเข้าบ้าน เพราะของพวกนี้ แม่สามีเป็นคนซื้อ และจะซื้อที่แมคโครทีละมากๆ เพราะบ้านอยู่กันหลายคน
ครั้งนึง เพื่อนเราเคยเห็นพ่อสามีเดินจับมือกับผู้หญิงออกมาจากร้านนวดไทยแถวที่ทำงานนี่แหละ เธอก็จำไม่ได้แน่ชัดว่าคนเดียวกันไหม เพราะทุกครั้งถ้าเห็นแต่ไกล เธอจะรีบเดินไปทางอื่น (ไม่มีความอยากรู้ ไม่มีวิญญาณนักสืบใดๆ!!)
เธอคิดอยู่ว่าจะบอกสามีดีไหม เพราะพ่อคือ idol ของสามี มีภาพลักษณ์เป็น family man กลับบ้านตรงเวลา ให้เกียรติภรรยา ใครๆก็บอกว่าแม่สามีเธอโชคดี มีสามีดี บรรยากาศในบ้านก็สงบดีมีสุข บอกไปก็บรรยากาศในบ้านก็อาจไม่เหมือนเดิมอีกเลย ตัวเพื่อนเรานางหมดศรัทธา อยู่ที่บ้านเธอก็ประมาณถ้าพ่อสามีถามอะไร เธอก็ตอบ ไม่ถามก็ไม่เริ่มสนทนาด้วย บางทีก็เธอก็พยายามบอกตัวเองว่า อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เขาแค่เพื่อนกัน (หึหึ ถ้าเป็นสามีเราซื้อของใช้ในบ้าน แต่ของไม่มาบ้านนี่เราจะมีเครื่องหมายคำถามตัวโตมากๆ)
เราก็ฟังเธอบ่นค่ะ เข้าใจความอึดอัดเธอ เรื่องนี้อาจเป็นความลับของพ่อสามีไปจนตลอดชีวิตก็ได้...
เมื่อสะใภ้รู้ความลับของพ่อสามี
เธออยู่ในครอบครัวขยาย อยู่กับพ่อแม่สามี เนื่องจากสามีเป็นลูกคนเดียว กับแม่สามีก็ประมาณว่าต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งกันมาก ไม่ได้ชอบพอแต่ก็ไม่มีปัญหา
เมื่อปีที่ผ่านมา เธอเห็นพ่อสามีกับผู้หญิงคนอื่นที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งนึง เหมือนช่วยกันช้อปของใช้ในบ้าน ก็รู้สึกแปลกนิดๆแต่ก็ไม่ได้ติดใจคิดว่าอาจจะมาเป็นเพื่อนเพื่อนหรือยังไง ไม่ได้ติดใจ ลืมๆไป ที่ทำงานเราอยู่ใกล้ซูเปอร์นี้และเพื่อนเราก็ซื้อกับข้าวที่นี่อาทิตย์ละสองสามครั้ง พอเห็นครั้งที่สองที่สามก็ชักยังไงๆ หลังๆ เพื่อนเราเป็นฝ่ายหลบ กลัวพ่อสามีเห็น เพื่อนเราบอกทำหน้าไม่ถูกและไม่อยากรับรู้อย่างเป็นทางการ ไม่อยากยุ่ง จนมาครั้งสุดท้าย พ่อสามีหิ้วของออกมาจากซูเปอร์มาคนเดียว จ่ายเงินออกมากเจอเรากับเพื่อนพอดี เราบอกได้อ่ะว่าหน้าตาเค้าตกใจ มองเพื่อนเรามองของในมือแล้วบอกว่า พ่อซื้อของเข้าบ้านหน่อย หลังจากร่ำลากันไป เพื่อนเราบอกว่า ของบางอย่างที่เห็นผ่านๆในถุง ไม่ใช่ของที่ซื้อเข้าบ้าน เพราะของพวกนี้ แม่สามีเป็นคนซื้อ และจะซื้อที่แมคโครทีละมากๆ เพราะบ้านอยู่กันหลายคน
ครั้งนึง เพื่อนเราเคยเห็นพ่อสามีเดินจับมือกับผู้หญิงออกมาจากร้านนวดไทยแถวที่ทำงานนี่แหละ เธอก็จำไม่ได้แน่ชัดว่าคนเดียวกันไหม เพราะทุกครั้งถ้าเห็นแต่ไกล เธอจะรีบเดินไปทางอื่น (ไม่มีความอยากรู้ ไม่มีวิญญาณนักสืบใดๆ!!)
เธอคิดอยู่ว่าจะบอกสามีดีไหม เพราะพ่อคือ idol ของสามี มีภาพลักษณ์เป็น family man กลับบ้านตรงเวลา ให้เกียรติภรรยา ใครๆก็บอกว่าแม่สามีเธอโชคดี มีสามีดี บรรยากาศในบ้านก็สงบดีมีสุข บอกไปก็บรรยากาศในบ้านก็อาจไม่เหมือนเดิมอีกเลย ตัวเพื่อนเรานางหมดศรัทธา อยู่ที่บ้านเธอก็ประมาณถ้าพ่อสามีถามอะไร เธอก็ตอบ ไม่ถามก็ไม่เริ่มสนทนาด้วย บางทีก็เธอก็พยายามบอกตัวเองว่า อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เขาแค่เพื่อนกัน (หึหึ ถ้าเป็นสามีเราซื้อของใช้ในบ้าน แต่ของไม่มาบ้านนี่เราจะมีเครื่องหมายคำถามตัวโตมากๆ)
เราก็ฟังเธอบ่นค่ะ เข้าใจความอึดอัดเธอ เรื่องนี้อาจเป็นความลับของพ่อสามีไปจนตลอดชีวิตก็ได้...