ตามที่จั่วหัวมาเลยครับ ผมคบกับแฟนมา5ปีตั้งแต่ผมอายุ22 เราสองคนเหมือนคู่รักทั่วไปที่ฝันอยากมีบ้านมีรถมีอาชีพที่ยั่งยืนเราตกลงจะแต่งงานกันเมื่อมีเงินพร้อม
เราต่างทำงานทำหน้าที่ของตัวเอง อยู่มาปีนึงเมื่อปี 57 งานที่ผมทำก็จำต้องลาออกเพราะ บริษัทเจ๊ง(ขออภัยถ้าพิมพ์ผิด) รถก็ค้างชำระ ไม่มีเงินส่งทางบ้านก็ใด้แฟนนี่แหละครับช่วยเหลือครั้งละ500-1000 นานๆทีเราถึงจะใด้เจอกัน เราผลัดกันช่วยเหลือกันแบบนี้จนผ่านอุปสรรคต่างๆมาใด้
และช่วงกลางปี58เราสองคนจึงลาออกจสกงานประจำมาลงทุนขายของตามตลาดนัด มันไปใด้ดี เรามีรายใด้วัน2000-3000บาทเมื่อหักค่าใช้จ่าย เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อน้องของแฟนผมไปซั่มกับแฟนอายุ17 ทางผู้ใหญ่เขาให้รับผิดชอบโดยพาผู้ใหญ่มาสู่ขอ นั่นล่ะครับ เรื่องมันเริ่มขึ้นเราต้องใช้เงินเก็บกว่า5หมื่นบาทเพื่อสู่ขอ มรดกชิ้นสุดท้ายที่พ่อตาทิ้งให้ก่อนตาย ทีนี้ไอ้น้องชายก็ทำตัวเสเพล งานการไม่ทำ มีมาจัดร้านช่วย แฟนผมก็ยื่นให้ตลอดครั้งละพันสองพัน พอเราพูดมันกูไม่พอใจบอกกูมีกันแค่สองคนพี่น้อง ผ่านไปไม่นาน โดนจับเสพยาบ้า แฟนผมมันจะตายร้องไห้ -ไม่ใด้นอนร้องทั้งวันสุดท้ายควักเงินไปประกัน1หมื่นบาท ทีนี้น้องชายแฟนผมอยากลงทุนทำร้าน ขายโทรสัพย์กับเคสมือถือ แฟนผมแอบเอาที่ดินที่พึ่งไถ่ออกมาไปเข้าจำนำ4แสนบาทให้น้องมัน โดยที่ผมไม่รู้
ผมไม่เคยนึกเอะใจอะไร จนมาเจอใบเสร็จค่าดอกเบี้ย เดือนละกว่า8000บาท
ถ้ารวมทั้งต้นทั้งดอก เป็นเงิน510,000บาท
ผมก็ไปถามดีดีนะว่าทำไมไม่บอกเค้ากลับตอบมาว่า เรื่องของกู กูทำกูรับใช้กับน้องกูเอง ช่วงแรกๆ ร้านโทรสัพก็มีแววเจ๊ง เพราะน้องมันขายโทรสัพปลอมของจีน
แต่เหมือนจะมีกำไร เห็นอารมส์ดีซื้อทองใส่ผมไม่สนใจผมก็ขายของตามตลาด5บาทก็เงินเรา ผ่านเวลานั้นไปสองเดือน ยาวเรื่อยมาจนถึงปี60 ณ วันที่ 3 มีนาคม น้องแฟนผมเล่นพนันบอลหมดเงินสี่แสนกว่าบาท ที่ดินติดจำนำ รถค่างค่างวด ผมพึ่งจะรู้วันนี้ว่ารถผมแฟนผมแอบเอาไปเข้าไฟแนนซ์ เอาเงินมาให้น้องจ่ายดอก ทั้งในระบบและนอกระบบเดือนละเกือบ3หมื่น ผมนี่เข่าอ่อนเลยครับเรี่ยวแรงมันหมดทุกสิ่งที่สร้างมามันกำลังพัง ผมเล่าเรื่องนี้พิมพ์ไปทั้งใจสั่น
ขนะที่ผมพูดอะไรไม่ออก แฟนผมพูดขึ้นมาคำนึงว่า เค้าขอโทษแทนน้องเค้าด้วยนะ
ถึงยังไงเค้าก็เลือกน้อง เงินส่วนที่เอาไปเค้าจะหามาใช้คืนให้ ส่วนรถ เค้ายกให้แต่ต้องผ่อนไฟแนนซ์อีก1แสนกว่าบาทนะ
ถ้าจะไปเค้าจะไม่ห้าม เค้าทำใจใว้แล้ว
ผมคิดเลย เออสิอี
ทำใจใว้แล้วกูล่ะ
กูใด้ทำใจเหมือนมั้ย ผมถามพวกคุณจริงๆเถอะถ้าผมเดินจากไปตอนนี้ ผมจะเลวมั้ยวะ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องมันทำ นี่เป็นสิบครั้งแล้ว แต่แค่ไม่หนักเท่านี้ ทุกครั้งแค่สองสามหมื่น ผมก็หมุนไปให้ ตลอด ใด้คืนบ้าง แฟนผมบอกว่าน้องใช้คืนแล้วบ้าง เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ผมเองก็ไม่สนใจในบัญชี ขนาดอยู่บ้านเช่าเดือนละ7,000ยังแทบจะไม่มีจ่ายแล้ว ออกจากตรงนี้ไปของก็ขายไม่ใด้แน่ วันหยุด อยากดูหนังก็แทบไม่เงิน บ้านตัวเองก็ต้องปิดประตูใว้กลัวเขามาทวงหนี้ รถก็ต้องเอาไปฝากใว้บ้านญาติผมเลวใช่มั้ยถ้าจะทิ้งไป แล้วผมอยู่ไปผมจะใด้อะไรพูดอะไรก็ไม่ใด้ อนาคตก็ไม่มี แถมทะเลาะกันแต่ละทีมันก็พูดแต่กูเลือกน้องกู ผมก็มีน้องมีครอบครัว
แต่ผมจะไม่ไหวแล้ว ความฝันลมๆแล้งๆหวังที่จะมีครอบครัวมันพังมันจบแล้ว
ทนใช้หนี้ช่วยแฟน เพราะน้องชายของแฟนกับเมียมันเล่นพนันบอล
เราต่างทำงานทำหน้าที่ของตัวเอง อยู่มาปีนึงเมื่อปี 57 งานที่ผมทำก็จำต้องลาออกเพราะ บริษัทเจ๊ง(ขออภัยถ้าพิมพ์ผิด) รถก็ค้างชำระ ไม่มีเงินส่งทางบ้านก็ใด้แฟนนี่แหละครับช่วยเหลือครั้งละ500-1000 นานๆทีเราถึงจะใด้เจอกัน เราผลัดกันช่วยเหลือกันแบบนี้จนผ่านอุปสรรคต่างๆมาใด้
และช่วงกลางปี58เราสองคนจึงลาออกจสกงานประจำมาลงทุนขายของตามตลาดนัด มันไปใด้ดี เรามีรายใด้วัน2000-3000บาทเมื่อหักค่าใช้จ่าย เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อน้องของแฟนผมไปซั่มกับแฟนอายุ17 ทางผู้ใหญ่เขาให้รับผิดชอบโดยพาผู้ใหญ่มาสู่ขอ นั่นล่ะครับ เรื่องมันเริ่มขึ้นเราต้องใช้เงินเก็บกว่า5หมื่นบาทเพื่อสู่ขอ มรดกชิ้นสุดท้ายที่พ่อตาทิ้งให้ก่อนตาย ทีนี้ไอ้น้องชายก็ทำตัวเสเพล งานการไม่ทำ มีมาจัดร้านช่วย แฟนผมก็ยื่นให้ตลอดครั้งละพันสองพัน พอเราพูดมันกูไม่พอใจบอกกูมีกันแค่สองคนพี่น้อง ผ่านไปไม่นาน โดนจับเสพยาบ้า แฟนผมมันจะตายร้องไห้ -ไม่ใด้นอนร้องทั้งวันสุดท้ายควักเงินไปประกัน1หมื่นบาท ทีนี้น้องชายแฟนผมอยากลงทุนทำร้าน ขายโทรสัพย์กับเคสมือถือ แฟนผมแอบเอาที่ดินที่พึ่งไถ่ออกมาไปเข้าจำนำ4แสนบาทให้น้องมัน โดยที่ผมไม่รู้
ผมไม่เคยนึกเอะใจอะไร จนมาเจอใบเสร็จค่าดอกเบี้ย เดือนละกว่า8000บาท
ถ้ารวมทั้งต้นทั้งดอก เป็นเงิน510,000บาท
ผมก็ไปถามดีดีนะว่าทำไมไม่บอกเค้ากลับตอบมาว่า เรื่องของกู กูทำกูรับใช้กับน้องกูเอง ช่วงแรกๆ ร้านโทรสัพก็มีแววเจ๊ง เพราะน้องมันขายโทรสัพปลอมของจีน
แต่เหมือนจะมีกำไร เห็นอารมส์ดีซื้อทองใส่ผมไม่สนใจผมก็ขายของตามตลาด5บาทก็เงินเรา ผ่านเวลานั้นไปสองเดือน ยาวเรื่อยมาจนถึงปี60 ณ วันที่ 3 มีนาคม น้องแฟนผมเล่นพนันบอลหมดเงินสี่แสนกว่าบาท ที่ดินติดจำนำ รถค่างค่างวด ผมพึ่งจะรู้วันนี้ว่ารถผมแฟนผมแอบเอาไปเข้าไฟแนนซ์ เอาเงินมาให้น้องจ่ายดอก ทั้งในระบบและนอกระบบเดือนละเกือบ3หมื่น ผมนี่เข่าอ่อนเลยครับเรี่ยวแรงมันหมดทุกสิ่งที่สร้างมามันกำลังพัง ผมเล่าเรื่องนี้พิมพ์ไปทั้งใจสั่น
ขนะที่ผมพูดอะไรไม่ออก แฟนผมพูดขึ้นมาคำนึงว่า เค้าขอโทษแทนน้องเค้าด้วยนะ
ถึงยังไงเค้าก็เลือกน้อง เงินส่วนที่เอาไปเค้าจะหามาใช้คืนให้ ส่วนรถ เค้ายกให้แต่ต้องผ่อนไฟแนนซ์อีก1แสนกว่าบาทนะ
ถ้าจะไปเค้าจะไม่ห้าม เค้าทำใจใว้แล้ว
ผมคิดเลย เออสิอี
กูใด้ทำใจเหมือนมั้ย ผมถามพวกคุณจริงๆเถอะถ้าผมเดินจากไปตอนนี้ ผมจะเลวมั้ยวะ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องมันทำ นี่เป็นสิบครั้งแล้ว แต่แค่ไม่หนักเท่านี้ ทุกครั้งแค่สองสามหมื่น ผมก็หมุนไปให้ ตลอด ใด้คืนบ้าง แฟนผมบอกว่าน้องใช้คืนแล้วบ้าง เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ผมเองก็ไม่สนใจในบัญชี ขนาดอยู่บ้านเช่าเดือนละ7,000ยังแทบจะไม่มีจ่ายแล้ว ออกจากตรงนี้ไปของก็ขายไม่ใด้แน่ วันหยุด อยากดูหนังก็แทบไม่เงิน บ้านตัวเองก็ต้องปิดประตูใว้กลัวเขามาทวงหนี้ รถก็ต้องเอาไปฝากใว้บ้านญาติผมเลวใช่มั้ยถ้าจะทิ้งไป แล้วผมอยู่ไปผมจะใด้อะไรพูดอะไรก็ไม่ใด้ อนาคตก็ไม่มี แถมทะเลาะกันแต่ละทีมันก็พูดแต่กูเลือกน้องกู ผมก็มีน้องมีครอบครัว
แต่ผมจะไม่ไหวแล้ว ความฝันลมๆแล้งๆหวังที่จะมีครอบครัวมันพังมันจบแล้ว