มีแผนจะแต่งงานปีหน้า แต่อีกฝ่ายยังมีอีกคนอยู่ในใจ

ปกติจะเข้ามาอ่านอย่างเดียว แต่ตอนนี้เราเครียดหนักมาก จนน้ำหนักลดลง เลยตัดสินใจสมัครสมาชิกมาตั้งกระทู้นี้ เพื่อระบาย เพื่อขอคำปรึกษาค่ะ

เรากับแฟนคบกันมาได้ประมาณ 5 ปี ค่ะ เราอายุ 28 แฟนอายุ 30 เราเป็นฟรีแลนซ์ทำงานอยู่กับบ้าน แฟนทำงานบริษัทรายได้กลางๆ ไม่สูงไม่ต่ำ แต่ครอบครัวของแฟนค่อนข้างมีฐานะ ค่ะ
จากที่คบกันมา 5 ปี แฟนเราเป็นคนอบอุ่นมากค่ะ สำหรับเราเค้าเป็นมนุษย์แฟนที่ดีคนนึงเลย ดีจนเพื่อนเราอิจฉา ประมาณว่า ได้แต่งกับคนนี้ เหมือนขึ้นสวรรค์เลยนะแก (จริงหรา) แต่ก็ตามประสาผู้ชายค่ะ มีกินเหล้า ไปเที่ยวกับเพื่อน เกเรบ้าง แต่ก็อยู่ในขั้นที่รับได้ค่ะ

เมื่อกลางปีที่แล้ว ทางบ้านแฟนเร่งให้เริ่มคุยเรื่องแต่งงานค่ะ แล้วคุณพ่อคุณแม่แฟนก็ไปหาฤกษ์มาให้ สรุปว่าคงจะแต่งกลางปีหน้า ตอนนี้ก็เริ่มเตรียมงานไปบางส่วนแล้ว (ซื้อบ้านและเข้าอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ)

แต่เรื่องมันมาเกิดขึ้นเมื่อประมาณต้นเดือนที่แล้ว แฟนเราเค้าไปงานเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนๆเค้าค่ะ เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะปกติก็ไปทุกปีอยู่แล้ว ทีนี้ ตอนประมาณ ตี 3 เพื่อนของแฟน ใช้โทรศัพท์แฟนเราโทรมาหาเรา บอกว่า แฟนเราเมาหนักมาก ให้เราไปรับกลับ ตอนแรกก็นึกว่าเพื่อนแฟนอำ แต่พอเราขับรถไปรับแฟนที่ร้าน สภาพที่เห็นคือ เมาเรื้อน นอนกองอยู่กับพื้นร้าน เรางงมาก ถึงจะรู้ว่าสมัยเรียนเค้าจะกินเยอะ จนเมาไม่ได้สติบ่อย แต่พอเริ่มทำงาน และระยะหลังๆ ก็ไม่เคยเป็นแบบนั้นอีกเลย อย่างมากเวลากลับบ้าน มีทะเลาะกับชักโครกบ้างอะไรบ้าง แต่ก็มีสติ คุยได้รู้เรื่องค่ะ

ตอนช่วยกันกับเพื่อนเค้าแบกออกมาจากร้าน เราถามเพื่อนเค้าไปว่า ทำไมสภาพแบบนี้ ตอนนั้นทุกคนได้แต่พูดว่า ไม่มีอะไร แค่โชว์พลังกินเหล้ากันหนักไปหน่อย เลยแบบนี้ ตอนนั้นเราคิดว่า คงเครียดงาน บวกกับเจอพรรคพวก เลยจัดหนักจัดเต็มจนลืมตัว  นานๆที ปล่อยๆไป

พอแบกมาขึ้นรถ เราขอให้เพื่อนสนิทเค้านั่งกลับบ้านไปด้วย เพราะแฟนเราตัวหนัก เรากลัวแบกเข้าบ้านไม่ไหว พอมาถึงบ้าน เพื่อนเค้าแบกแฟนเรามานอนที่โซฟา เราไปหลังบ้านจะเอาผ้าเย็นมาเช็ดหน้า แล้วกะว่าจะขับรถไปส่งเพื่อนเค้าที่บ้าน ตอนเรากำลังเตรียมผ้าเย็นอยู่ในครัว อยู่ดีๆ แฟนเราก็ร้องไห้ดังลั่น เราตกใจรีบเดินไปดู ก็เห็นภาพเพื่อนแฟนเรา กระชากคอเสื้อของแฟนเราแล้วก็พูดว่า “เมิงเลิกบ้าได้แล้ว เลิกได้แล้ววววว” ส่วนแฟนเราก็เอาแต่พูดว่า “เมิงไม่เข้าใจกรู ๆๆๆๆ”

เรากลัวเค้าต่อยกัน เลยรีบวิ่งเข้าไปห้าม แล้วถามว่าเป็นอะไร ทะเลาะอะไรกัน เพื่อนแฟนบอกว่า ไม่มีอะไรๆ มันโวยวายอะไรไม่รู้เลยด่าไป เราพยายามคะยั้นคะยอไปส่งเพื่อนแฟนที่บ้าน แต่ก็ไม่ยอมบอกว่าจะขอกลับเอง แล้วก็พูดว่า อย่าไปฟังอะไรแฟนเรามากนะ เพราะมันเมามาก เราก็ถามไปว่า มันมีอะไรมากกว่านั้นใช่มั๊ย บอกเราได้มั๊ย เรามีสติพอจะรับฟัง แต่เพื่อนแฟนเค้าไม่พูดอะไร แล้วรีบออกจากบ้านไป

ตอนนั้นคิดในใจ 95% เลยว่า “เพื่อน กรูรักว่ะ” แน่นอนนนนน งานได้หน้าลืมหลังมาแน่นอนนน บอกตรงๆ คิดไปต่างๆนานา สติก็แตกกระเจิง ส่วนแฟนเราก็ร้องไห้สะอื้นจนหลับไป ตัวเราบอกตรงๆว่าเหนื่อยมาก คิดสมองตื้อไปหมด คิดว่าถ้าเค้าเป็นเกย์ เราจะยังไงดี งานแต่งก็กำลังจะจัด บ้านก็ซื้อด้วยกัน (ว่าไปนั่น) แต่ด้วยความเหนื่อยก็เลยคิดว่า ไว้ตอนเช้าค่อยมาสอบสวนกันอีกที

พอตอนเช้า เราตื่นมานั่งเรียบเรียงเหตุการณ์เมื่อคืน กะว่า จะคุยให้รู้เรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็ลุกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ ด้วยความเป็นคนที่ชอบเปิดอ่านเฟส อ่านไลน์ ตอนนั่งห้องน้ำ ก็เลยนึกได้ว่าลองไปเปิดดูเฟสเพื่อนๆของแฟนเราดูหน่อยเผื่อเจออะไร แล้วก็เจอจริงๆค่ะ คือไปเจอรูปที่ถ่ายหลายๆคน แล้วก็มีรูปนึง มีผู้หญิง (คนที่แฟนเคยชอบ) มาถ่ายด้วย เราก็เลยคิดว่าคงเป็นเรื่องนี้แน่นอน เพราะก่อนหน้าที่เราจะคบกับเค้า เรารู้เรื่องเค้ากับผู้หญิงคนนี้ เพราะเพื่อนสนิทเราเป็นรุ่นน้องเค้า เคยไปนั่งดื่มกับเค้ากับเพื่อนสนิทเรา แล้วเค้าพรั่งพรูเรื่องผู้หญิงคนนี้ออกมา ทำให้เรารู้ว่าเค้าเฮิร์ทกับเรื่องนี้มากๆๆๆๆ เค้าชอบผู้หญิงคนนี้มากๆ ตอนที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เราเคยถามเค้าว่า ชอบเค้าแล้วได้บอกเค้ามั๊ย  แฟนเราพูดว่า เค้ารักผู้หญิงคนนี้มาก มากซะจนไม่อยากให้ผู้หญิงมาเจอเรื่องแย่ๆของเค้า เลยไม่ได้บอกความรู้สึกไป กลัวต้องเลิกกัน กลัวที่จะต้องทะเลาะกัน กลัวเจอภาพแย่ๆต่อกัน เค้าอยากเก็บผู้หญิงคนนี้ไว้เป็นภาพดีๆ (พิมพ์ไปน้ำตาจะไหลเลยเรา) อีกอย่าง ท่าทีของผู้หญิงเหมือนจะมาหลอกให้เค้ารัก หลอกใช้ หลอกเงิน (ขนาดไม่ได้คบกัน ก็เห็นว่าก็หมดไปกับผู้หญิงคนนี้เยอะอยู่)  เค้าก็เลยคิดว่า ตัดใจง่ายกว่า ไม่ต้องเสียใจไปกว่านี้ แต่ที่ไหนได้ ยังพร่ำเพ้อบ้าบออยู่

เราพยายามตั้งสติ คิดว่าจะลงไปคุยเค้าอย่างมีเหตุผล และมีสติที่สุด พอเราลงไปที่โซฟาทีเค้านอนอยู่ ก็ไปถามแฟนว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น บอกเราได้มั๊ย ตอนแรกเค้าพูดปกติว่า ไม่มีอะไรนี่ ขอโทษที่กินเหล้าเยอะไปหน่อย เราก็ค่อยๆบอกว่า มันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง จะบอกเราดีๆ หรือจะให้เราไปถามคนอื่น  (ตอนนั้นก็แอบพูดไปว่า นี่เป็นเกย์ใช่มั๊ย เสียใจที่จะต้องแต่งงานใช่มั๊ย เค้าบอกว่าประสาทเหรอ คิดได้ไง)

แรกๆ แฟนเราก็พูดวนแต่ว่า ยังไม่อยากคุย ปวดหัว อยากอ้วก บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย จนเราบอกว่า เหตุการณ์ในครั้งนี้มันทำให้เราเสียใจ ถ้าเราจะไม่รู้อะไรเลย คนที่เราคิดว่าจะลงเรือลำเดียวกัน แต่กลับมีอะไรปิดบังไว้ จะให้เราอยู่นิ่งเฉย ทำว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง

สุดท้ายเค้าก็มากอดเรา แล้วก็พูดแต่ว่า ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนั้นเราเบลอไปหมด และรู้ว่ามันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ แล้วเค้าก็สารภาพว่า เมื่อคืนตอนไปเลี้ยงรุ่น ผู้หญิงที่เค้าเคยจะคบมาที่งานเลี้ยงรุ่นด้วย ซึ่งเค้าไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมา (เป็นเพื่อนคณะเดียวกันแต่คนละกลุ่ม) แล้วก็มากับแฟนซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เค้าเคยสนิท (ซึ่งรุ่นพี่ก็รู้ว่าเค้าชอบผู้หญิงคนนี้มาก) เค้าเห็นก็เลยเสียใจมาก ก็เลยกินเหล้าจนเมา

เราเลยถามกลับว่า ยังรู้สึกชอบเค้ามากอยู่เหรอ แฟนเราตอบว่า ตอนแรกก็คิดว่าลืมได้ แต่พอเห็นแล้วมันเสียใจ เราก็ถามอีกว่า ไม่ใช่ว่า ที่ผ่านมาไม่เคยลืมเลยรึเปล่า เพราะเห็นชอบฟังเพลงเศร้า บางทีก็ดูลอยๆบ้าง แฟนเราก็ไม่ได้ตอบอะไร เรายอบรับเลยว่า มันจุกมาก คือ ไม่รู้สิ มันบอกไม่ถูก พูดไม่ออก ตอนนั้นน้ำตามันก็ไหลออกมา แต่ก็ไม่ได้ฟูมฟาย ก็นั่งมองหน้าเค้า แต่ไม่รู้จะพูดอะไร

เราเลยพูดกับเค้าว่า แล้วจะเอายังไง ยังลืมเค้าไม่ได้ ยังมีเค้าอยู่ในใจ แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไง แฟนเราก็ได้แต่พูดว่า ลืมได้ยังไงก็ต้องลืมให้ได้ เค้าขอโทษ จะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว เราเป็นคนเดียวที่เค้าจะแต่งงานด้วย เค้าจะไม่มีวันไปรักผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว เราก็พูดไปว่า ครั้งนี้จะให้โอกาส แต่ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เราขอยกเลิกงานแต่ง และเราจะออกจากชีวิตเค้าเอง เพราะเราคงทนไม่ได้ที่ต้องเห็นสามีเราเหม่อลอยคิดถึงอีกคนที่อยู่ในใจ

จากวันที่เกิดเรื่อง แฟนเราก็ทำตัวปกติ พยายามเอาใจเรา แต่ตัวเรา เรามองเค้าไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกเหมือนโดนหลอก รู้สึกระแวง บางทีคิดมากจนนอนไม่หลับ นอนร้องไห้ก็บ่อย จนน้ำหนักลด กลัวว่าหากแต่งงานกันไปแล้ว เค้าจะยังไม่เลิกคิดถึงคนนั้น เราจะทำยังไง ต้องทนอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเหรอ บางทีเราก็คิดโทษตัวเอง เพราะว่า ก่อนจะคบกัน เราก็รู้อยู่เต็มใจว่าแฟนเราเค้ารักผู้หญิงคนนั้นมาก แต่เราก็รู้สึกรักผู้ชายคนนี้มากเช่นกัน จนอาสาดามใจ คิดว่าสุดท้ายเค้าจะลืมได้  มันทำให้เราคิดว่า เราไม่น่าปล่อยตัวปล่อยใจให้รักเค้าไปเลย ทั้งๆที่รู้ว่าแผลเค้าใหญ่ คิดจะปิดแผลเค้าได้ ซึ่งมันไม่ใช่เลย

ก็ไม่รู้จะยังไงต่อไปดี คิดไม่ตก ก็พยายามคิดแค่ว่าต่อนี้ไปคงต้องปล่อยตามเวรกรรม ถ้าคู่กันก็คงได้แต่งงานกัน แต่ถ้าไม่ใช่ ก็ให้เค้าไปตามหาหัวใจของเค้าต่อไปละกัน