เราแต่งงานกับสามีได้ประมาณ 2 ปี  กลางปี 2558 มีเหตุให้เราต้องลาออกจากงานเพื่อมาดูแลพ่อที่ป่วยเป็นไตวายเรื้อรังระยะสุดท้าย และสุดท้ายเมื่อวันที่ 20 ม.ค 60 ที่ผ่านมาพ่อเราก็จากไปด้วยอาการสงบ  เรื่องมีอยู่ว่า บ้านแม่สามีเค้าขายของชำ ช่วงที่เรามาดูแลพ่อ  ปีแรกๆ พ่อเรายังช่วยเหลือตัวเองได้ ล้างไตทางหน้าท้องได้เอง  ขับรถเองได้ ไปหาหมอเองเป็นบางครั้ง ทำให้เราพอมีเวลา เราก็จะข้ามมาช่วยแม่สามีขายของ (บ้านเรากับบ้านสามีอยู่หมู่บ้านเดียวกัน ข้ามถนนมาก็ถึงแล้วค่ะ )ถ้าเรามาแม่สามีจะออกไปฟาร์มทันที นอกจากขายของชำ ที่บ้านยังขายตั๋วรถไปกรุงเทพด้วย เราก็ทำทุกอย่าง ทั้งจัดของในร้าน ขายของ ลงของ ขายตั๋ว (สามีเปิดร้านตัดผมอยู่ข้างๆร้านแม่) ทำงานบ้านด้วยซักผ้า ล้างจาน ทำกับข้าว  ของที่ร้านก็ถือว่าพอขายได้ ตลอดเวลาที่เรามาขาย เราก็เห็นว่ามีลูกค้าเข้าร้านตลอด แต่พระเจ้า....แม่สามีบอกกับแม่เราว่า ปีที่แล้ว 2559 ทั้งปี ขายของไม่ได้กำไร ไม่ได้เงิน ไม่มีเงินเก็บ แม่เราก็เงิบสิคะ พูดแบบนี้หมายความว่าไง ...ลูกสาวตูโกงเงินเหรอ แม่ก็เครียด เราก็เครียด เพราะตอนเย็นแม่สามีจะเป็นคนเก็บเงินค่ะ บอกก่อนค่ะว่าแม่สามีติดการพนัน เล่นที่หมดหลายหมื่น ลูกๆเขารู้ทุกคน  เวลามีงานศพในหมู่บ้านแกจะไปเล่นไฮโลไม่สนใจอะไรทั้งนั้น โกหกเก่ง ซื้อหวยทีครั้งละพันที่นี่มีหวยลาวด้วย เดือนหนึ่งหมดหลายพัน สามีเราบอกไม่ให้คิดมาก ทุกคนรู้ดีว่าแม่เป็นยังไงถือว่าช่วยสามีไปแล้วกัน แต่เราน้อยใจค่ะ ช่วยขายของมาเป็นปีๆ  ทำทุกอย่าง แกไม่มีน้ำใจให้เราเลย ไม่เคยหยิบยื่นเงินทองให้เราบ้าง ค่าคอมขายตั๋วแกก็เก็บไว้คนเดียวไม่มีแบ่งเลย ทั้งๆที่แกไม่ได้ทำอะไร ไม่มีรายจ่ายอะไรด้วย ค่าน้ำ ค่าไฟ สามีจ่ายหมดค่ะ แกก็น่าจะเห็นใจเราบ้าางว่าเราไม่มีรายได้ หยิบยื่นให้บ้างเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆก็ยังพอชุ่มชื่นหัวใจ แต่ไม่มีเลย แถมบอกว่าขายของไม่ได้  หรือว่าเราคิดมากไปคะ บางที่แม่เราบอกไม่ให้มาขาย เวลาแกไม่อยู่ก็ปิดร้านเลย  เราควรทำไงดี ปล่อยวาง ช่วยขายต่อไป ไม่ต้องคิดเรื่องเงิน ถือว่าช่วยสามี  ตอนนี้เราก็เอาเงินส่วนตัวมาช่วยลงของที่ร้านเกือบหมื่น เพราะแกไม่เหลือเงินเลย ขายไปก็มีแต่ติดลบ เพราะการพนันแท้ๆ