สวัสดีคับ เพื่อนๆ คือ นี้เป็นกระทู้แรกของผมอยากจะถามเพื่อนๆว่า???
ขอเล่าเลยละกันนะคับ คือว่าผมมีแฟนเธอเป็นคนโมโหหงุดงิดง่าย ไม่พอใจก็พูดว่าผม แต่ผมคบกันมา 1กว่าๆแล้วแล้ว ช่วงแรกๆทีคบกันยังไม่ได้มาอยู่ด้วยกัน
พอสัก8 9เดือนเธอก็ย้ายมาอยู่กับผม ช่วงแรกที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ช่วยทำงานบ้านนิดๆหน่อยๆ แต่ผมก็ช่วยเธอทำ แล้วหลังจากนั้น1อาทิตย์
ผมก็พาเธอไปหางานทำ แล้วเธอก็ได้งาน พอเริ่มทำงานวันแรกเธอทำงานเส็ดเลิกช่วงเย็นกลับมา ผมก็ถามเธอว่าเหนว่าเหนื่อยไหม?? (แฟนทำงาน7-11)
เธอก็บอกว่าเหนื่อย แล้วเราก็ไปหาของกินกันตามกันปกติ พอกินข้าวกันเส็ดผมก็ให้เธอ นอนพัก ส่วนผมก็ทำงานบ้านปกติ (บ้านที่ผมอยู่มี พ่อแม่น้องแล้วก็แฟนผม) แล้วก็ขึ้นไปนอนกัน หลังจากนั้นประมาน3อาทิตผมก็ ไปหางานทำ เพราะว่าผมไม่อยากใช้ตังพ่อแม่มาใช้เลี้ยงแฟนซื้อของนุ้นนี้นั้น ผมได้ทำงานใกล้ๆกับเธอเลย ห่างกันนได้ไม่ถึง1เมตร คือใกล้กันมาก ผมทำงาน12ซม เงินก็พอๆกันกับ7-11 ผมเข้างาน7โมงเช้าเลิก1ทุ่ม พอเลิกงานผมก็กลับบ้านรอรับแฟนเลิกงานแล้วไปรับมากินข้าวกันแล้วนอนพัก หลังจากนั้น1เดือน คือเธอเริ่มมีท่าทาง หลังจากเลิกงานก็กลับบ้านกันปกติ แต่แล้วมีอยู่ว่า เธอมีเสื้อผ้าของตัวเองที่ต้องซัก เช่น เกงใน เสื้อใน เสื้อกางเกงใส่ทำงาน (ปกติ1อาทิตเธอจะซัก1ครั้ง) แต่เธอบอกเหนื่อย เราเลยซักให้ แล้วก็ขึ้นนอนกันตามปกติ
แต่แล้วเมื่อผ่านไปนานเข้าๆ กลายเป็นว่าผมต้องเป็นคนซัก ตาก รีด ให้เธอทั้งหมด (นานๆๆๆๆๆเธอจะทำเอง) ทั้งล้างจานทำงานบ้านอื่นๆ กลายเป็นว่าผมทำหมดเลยทุกอย่าง บางทีผมบอกเธอว่า ผมเพลียมากวันนี้ ไม่ไหว เธอก็มาด่าผมว่าผม เช่น เออไอ
กุทำเองก้ได้ กุเริ่มเบื่อแล้วเอ (นามสมมุติ) ผมก็สงสัยว่าผมทำอะไรผิดหรือเปล่า บางทีกลับบ้านมาคนทำงานมันก็เหนื่อยเหมือนกันนะใช่ว่าผมอยู่เฉยๆ เธอก็ไม่ฟัง ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่น้อยใจเฉยๆ
ต่อมาเรื่อยๆ พอผมมารับเธอเข้างาน (เธอมี3กะ เธอเข้างานตอนเที่ยง) เธอก็ไม่ยอมตื่นผมก็โทรมาปลุกเธอตลอด บางทีก็ไม่ตื่น แล้วพอแต่งตัวเส็ดเธอก็แต่งหน้าตามพาสาผู้หญิง แต่เครื่องสำอางกองไว้ที่พื้นหมดเลย ผมก็เป็นคนตามเก็บมาวางให้เรียบร้อย เป็นแบบนี้ทุกวัน บางวันผมโทรปลุกเธอตื่นสาย แล้วเธอว่าผมว่า เพราะกูสายอีกละ แล้วเธอก็ด่าผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร บางทีผมก็บอกเธอว่า โตๆกันแล้วเราต้องรับผิดชอบกันบ้าง เธอก็ไม่ฟัง
พักหลังๆมานี่ เธอเริ่มเยอะขึ้นกลายเป็นผมทำทุกอย่างคนเดียวทั้งเรื่องของเธอแล้วก็งานทุกอย่าง บางทีผมบอกว่าเหนื่อย เธอก้ด่าผมแล้วบอกว่า แล้วใครบอกให้ทำ ผมก็บอกว่าอยู่ด้วยกันมันต้องช่วยกันบ้างถ้ารักกันจริงๆไม่ใช่เด็กแล้วนะที่แม่ต้องตามเก็บของเล่นให้เวลาเล่นเส็ดแล้วกองไว้ตรงนั้น เธอก็หงุดงิดแล้วไปทำงานปกติ ต่อมา เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ทั้งผ้าขนหนูเวลาอาบน้ำเส็ด เครื่องสำอาง ขนมที่กินไว้ ผ้าห่ม ของใช้ส่วนตัว ทำตรงไหนทิ้งตรงนั้นผมก็เก็บให้หมดตลอด มีอยู่1ครั้งที่เธอปลุกผมมาซักผ้าตอนช่วงตี2 ผมก็ยอมลงมาด้วย กว่าจะปั่นผ้าเสดตี4 ปลุกกผมลงมาด้วย ผมบอกขอนอนเหอะ ตอนเช้าต้องเข้าใจ7โมงเช้า ผมไม่ไหว เธอไม่ฟังเธอด่าเธอว่าผม พร้อมกับบอกว่า เดี๋ยวกูจะกลับบ้าน น่าเบื่อวะไอสั..!! ครั้งนี้ผมไม่ไหว (คนไม่ใช่หุ่นยน มีดีใจ โมโห เสียใจ)เป็นธรรมดา ผมเลยบอก กลับไปเลย เธอก็เก็บเสื้อผ้ากลับบ้านผมก็ไปส่งขึ้นรถ แล้วผมก็กลับมาตากผ้า แล้วตอนเช้าผมก็ต้องไปทำงานTT ผมบอกกับเธอว่าอยากให้กลับมาทันวันครบรอบนะ (อีก1วัน) แล้วตี5เธอก็ขับรถมาหาผม ผมก็คุยกับเธอ แต่ผมบอกขอโทษนะที่ไล่ (ตอนนั้นโมโหมาก แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะเป็นคนง้อตลอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก) แต่ผมเคยคิดว่าผมจะลองปล่อยเธอไปอยู่กับตัวเอง แล้วจะได้รู้ว่าไม่มีผมมันเป็นยังไง แต่ทุกครั้งที่ปล่อยให้ผมก็ คิดถึงเธอ เป็นห่วงเธอ คิดไปต่างๆนานา แล้วคืนนั้นเราก็ดีกัน วันต่อมาเธอบอกว่า จะไปกินข้าวกับแม่ที่บ้าน ผมก็เป็นห่วงเธอ เธอเลิกงาน5ทุ่มแล้วเธอก็ไป (บ้านเราอยู่จังหวัดเดียวกันแค่คนละอำเภอ) ผมก็นึกว่า เธอจะไปกินอะไรๆมืดๆดึก (ปกติคงไม่มีใครรอหรอกครับ ผมรู้นิสัยแม่เค้าดี) ผมบอกเธอถึงแล้วให้โทรมา เธอทักเฟสมาหาผมบอกถึงแล้ว สักแปบ เธอก็หายไปเลยประมาน10นาทีผมต้องโทรหา เธอก็รับแล้วบอกว่า เพิ่งจอดรถเส็ดเดี๋ยวไปช่วยแม่เก็บผ้า (ทั้งๆที่แม่เธอทิ้งเสื้อผ้าเธอไปหมดแล้วตั้งแต่เธอมาอยู่กับผม แม่เธอมีน้อง2คน เธอเป็นคนโตสุด) ผมก็สงสัยแต่ไม่ได้ถาม หลังจากนั้น ผมบอกเธอถึงแล้วถ่ายรูปมาดูหน่อย เธอก็บอกคุยเฟสนะแล้วหายไปเลย โทรไปเป็น10สายก็ไม่รับ เฟสขึ้นว่าออน อยู่แต่เป็นแบบ ไม่ได้เข้าMessenger มันจะเป็นแถบสีเทาเลย(ในช่องแชท) ไม่มีปุ่มกลมๆสีเขียว ผมก็งงว่าเป็นอะไร เดี๋ยวออนๆหายๆ ตอนนั้นผมเป็นห่วงเธอมาก คิดไปต่างๆ
แต่ผมก็ไว้ใจเค้านะ จนผมโทไปหาผู้จัดการ(เจ้านายแฟนผมขอเบอแม่เธอ) แต่เค้าบอกว่าแฟนผมไม่ได้ให้ไว้เคยขอแล้ว ผมเลยไม่รู้จะติดต่อได้ยังไง
จนเที่ยงคืนเธอ กลับมาแล้วแวะ7-11 เจ้านายเธอบอกว่าผมตามหาเธอ ตั้งแต่เธอบอกว่ากำลังกลับผมนั่งรอเธออยู่หน้าบ้าน โดนยุงโดนไรกัดก็รอ (ความเป็นห่วง)พอเธอถึงบ้านเธอด่าว่า จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรอ ผมเลยบอกว่าคนเป็นห่วงอะเข้าใจบ้างปะ แล้วก็เถียงกันยุพักใหญ่ เธอก็นอนสักพักเธอบอกผมว่า ความจริงเธอไม่ได้ไปหาแม่ แต่เธอไปนั่งคิดเรื่องผมว่า ทำให้ผมเหนื่อยมากแค่ไหน เธอจะคบกับผมต่อดีไหม เธอบอกสงสารผม ผมเลยบอกว่า เธอทำงานเหนื่อย ผมก็เหนื่อย แต่ผมรักเธอเลยไม่อยากให้เธอเหนื่อยทำงานเส็ดก็กินอิ่มหลับพักผ่อน เธอบอกว่าเธอไปนั่งเล่นอยู่หน้าตลาดกลางคืนคนเดียว เธอออกไปตั้งแต่4ทุ่ม50กว่า ที่บอกผมว่าถึงแล้ว ผมถามว่าทำไมไม่รับโทสัพ เธอบอกว่าโทรสัพใส่กระเป๋าไว้ (กระเป๋าผ้า สะพายข้าง) ก่อนไปผมบอกเธอว่าไม่ไปได้ไหมขับรถมอไซค์ คนเดียวมันอันตรายตอนกลางคืน เธอยืนยันว่าจะไปให้ได้ เพราะนัดกับแม่ไว้ ยังไงก็ต้องไป
ผมเลยสงสัยว่าไปแค่คิดเรื่องแค่นี้หรอ มันไม่มีเหตุผลเลย โทรสัพก็ไม่รับแต่ใส่กระเป๋าไว้อย่างน้อยมัน ต้องได้ยินเสียงสั่น????? เป็นไปได้หรอครับ วัยรุ่นสมัยนี้ นั่งอยู่คนเดียวเฉยๆเป็นชั่วโมง คิดเรื่องแค่นี้ โดยไม่หยิบโทรสัพขึ้นมาเล่นเฟสเล่นอะไรเลย???? หรือจะเป็นไปอย่างที่ผมคิด T^T
รบกวนเพื่อนๆที่อ่านด้วยนะครับ ข้อความยาวไปนิดนึงขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
ยังรักกันอยู่ไหม??? เจ็บจิ๊ดเลยครับT^T
ขอเล่าเลยละกันนะคับ คือว่าผมมีแฟนเธอเป็นคนโมโหหงุดงิดง่าย ไม่พอใจก็พูดว่าผม แต่ผมคบกันมา 1กว่าๆแล้วแล้ว ช่วงแรกๆทีคบกันยังไม่ได้มาอยู่ด้วยกัน
พอสัก8 9เดือนเธอก็ย้ายมาอยู่กับผม ช่วงแรกที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เธอก็ช่วยทำงานบ้านนิดๆหน่อยๆ แต่ผมก็ช่วยเธอทำ แล้วหลังจากนั้น1อาทิตย์
ผมก็พาเธอไปหางานทำ แล้วเธอก็ได้งาน พอเริ่มทำงานวันแรกเธอทำงานเส็ดเลิกช่วงเย็นกลับมา ผมก็ถามเธอว่าเหนว่าเหนื่อยไหม?? (แฟนทำงาน7-11)
เธอก็บอกว่าเหนื่อย แล้วเราก็ไปหาของกินกันตามกันปกติ พอกินข้าวกันเส็ดผมก็ให้เธอ นอนพัก ส่วนผมก็ทำงานบ้านปกติ (บ้านที่ผมอยู่มี พ่อแม่น้องแล้วก็แฟนผม) แล้วก็ขึ้นไปนอนกัน หลังจากนั้นประมาน3อาทิตผมก็ ไปหางานทำ เพราะว่าผมไม่อยากใช้ตังพ่อแม่มาใช้เลี้ยงแฟนซื้อของนุ้นนี้นั้น ผมได้ทำงานใกล้ๆกับเธอเลย ห่างกันนได้ไม่ถึง1เมตร คือใกล้กันมาก ผมทำงาน12ซม เงินก็พอๆกันกับ7-11 ผมเข้างาน7โมงเช้าเลิก1ทุ่ม พอเลิกงานผมก็กลับบ้านรอรับแฟนเลิกงานแล้วไปรับมากินข้าวกันแล้วนอนพัก หลังจากนั้น1เดือน คือเธอเริ่มมีท่าทาง หลังจากเลิกงานก็กลับบ้านกันปกติ แต่แล้วมีอยู่ว่า เธอมีเสื้อผ้าของตัวเองที่ต้องซัก เช่น เกงใน เสื้อใน เสื้อกางเกงใส่ทำงาน (ปกติ1อาทิตเธอจะซัก1ครั้ง) แต่เธอบอกเหนื่อย เราเลยซักให้ แล้วก็ขึ้นนอนกันตามปกติ
แต่แล้วเมื่อผ่านไปนานเข้าๆ กลายเป็นว่าผมต้องเป็นคนซัก ตาก รีด ให้เธอทั้งหมด (นานๆๆๆๆๆเธอจะทำเอง) ทั้งล้างจานทำงานบ้านอื่นๆ กลายเป็นว่าผมทำหมดเลยทุกอย่าง บางทีผมบอกเธอว่า ผมเพลียมากวันนี้ ไม่ไหว เธอก็มาด่าผมว่าผม เช่น เออไอ
ต่อมาเรื่อยๆ พอผมมารับเธอเข้างาน (เธอมี3กะ เธอเข้างานตอนเที่ยง) เธอก็ไม่ยอมตื่นผมก็โทรมาปลุกเธอตลอด บางทีก็ไม่ตื่น แล้วพอแต่งตัวเส็ดเธอก็แต่งหน้าตามพาสาผู้หญิง แต่เครื่องสำอางกองไว้ที่พื้นหมดเลย ผมก็เป็นคนตามเก็บมาวางให้เรียบร้อย เป็นแบบนี้ทุกวัน บางวันผมโทรปลุกเธอตื่นสาย แล้วเธอว่าผมว่า เพราะกูสายอีกละ แล้วเธอก็ด่าผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร บางทีผมก็บอกเธอว่า โตๆกันแล้วเราต้องรับผิดชอบกันบ้าง เธอก็ไม่ฟัง
พักหลังๆมานี่ เธอเริ่มเยอะขึ้นกลายเป็นผมทำทุกอย่างคนเดียวทั้งเรื่องของเธอแล้วก็งานทุกอย่าง บางทีผมบอกว่าเหนื่อย เธอก้ด่าผมแล้วบอกว่า แล้วใครบอกให้ทำ ผมก็บอกว่าอยู่ด้วยกันมันต้องช่วยกันบ้างถ้ารักกันจริงๆไม่ใช่เด็กแล้วนะที่แม่ต้องตามเก็บของเล่นให้เวลาเล่นเส็ดแล้วกองไว้ตรงนั้น เธอก็หงุดงิดแล้วไปทำงานปกติ ต่อมา เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ทั้งผ้าขนหนูเวลาอาบน้ำเส็ด เครื่องสำอาง ขนมที่กินไว้ ผ้าห่ม ของใช้ส่วนตัว ทำตรงไหนทิ้งตรงนั้นผมก็เก็บให้หมดตลอด มีอยู่1ครั้งที่เธอปลุกผมมาซักผ้าตอนช่วงตี2 ผมก็ยอมลงมาด้วย กว่าจะปั่นผ้าเสดตี4 ปลุกกผมลงมาด้วย ผมบอกขอนอนเหอะ ตอนเช้าต้องเข้าใจ7โมงเช้า ผมไม่ไหว เธอไม่ฟังเธอด่าเธอว่าผม พร้อมกับบอกว่า เดี๋ยวกูจะกลับบ้าน น่าเบื่อวะไอสั..!! ครั้งนี้ผมไม่ไหว (คนไม่ใช่หุ่นยน มีดีใจ โมโห เสียใจ)เป็นธรรมดา ผมเลยบอก กลับไปเลย เธอก็เก็บเสื้อผ้ากลับบ้านผมก็ไปส่งขึ้นรถ แล้วผมก็กลับมาตากผ้า แล้วตอนเช้าผมก็ต้องไปทำงานTT ผมบอกกับเธอว่าอยากให้กลับมาทันวันครบรอบนะ (อีก1วัน) แล้วตี5เธอก็ขับรถมาหาผม ผมก็คุยกับเธอ แต่ผมบอกขอโทษนะที่ไล่ (ตอนนั้นโมโหมาก แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมจะเป็นคนง้อตลอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก) แต่ผมเคยคิดว่าผมจะลองปล่อยเธอไปอยู่กับตัวเอง แล้วจะได้รู้ว่าไม่มีผมมันเป็นยังไง แต่ทุกครั้งที่ปล่อยให้ผมก็ คิดถึงเธอ เป็นห่วงเธอ คิดไปต่างๆนานา แล้วคืนนั้นเราก็ดีกัน วันต่อมาเธอบอกว่า จะไปกินข้าวกับแม่ที่บ้าน ผมก็เป็นห่วงเธอ เธอเลิกงาน5ทุ่มแล้วเธอก็ไป (บ้านเราอยู่จังหวัดเดียวกันแค่คนละอำเภอ) ผมก็นึกว่า เธอจะไปกินอะไรๆมืดๆดึก (ปกติคงไม่มีใครรอหรอกครับ ผมรู้นิสัยแม่เค้าดี) ผมบอกเธอถึงแล้วให้โทรมา เธอทักเฟสมาหาผมบอกถึงแล้ว สักแปบ เธอก็หายไปเลยประมาน10นาทีผมต้องโทรหา เธอก็รับแล้วบอกว่า เพิ่งจอดรถเส็ดเดี๋ยวไปช่วยแม่เก็บผ้า (ทั้งๆที่แม่เธอทิ้งเสื้อผ้าเธอไปหมดแล้วตั้งแต่เธอมาอยู่กับผม แม่เธอมีน้อง2คน เธอเป็นคนโตสุด) ผมก็สงสัยแต่ไม่ได้ถาม หลังจากนั้น ผมบอกเธอถึงแล้วถ่ายรูปมาดูหน่อย เธอก็บอกคุยเฟสนะแล้วหายไปเลย โทรไปเป็น10สายก็ไม่รับ เฟสขึ้นว่าออน อยู่แต่เป็นแบบ ไม่ได้เข้าMessenger มันจะเป็นแถบสีเทาเลย(ในช่องแชท) ไม่มีปุ่มกลมๆสีเขียว ผมก็งงว่าเป็นอะไร เดี๋ยวออนๆหายๆ ตอนนั้นผมเป็นห่วงเธอมาก คิดไปต่างๆ
แต่ผมก็ไว้ใจเค้านะ จนผมโทไปหาผู้จัดการ(เจ้านายแฟนผมขอเบอแม่เธอ) แต่เค้าบอกว่าแฟนผมไม่ได้ให้ไว้เคยขอแล้ว ผมเลยไม่รู้จะติดต่อได้ยังไง
จนเที่ยงคืนเธอ กลับมาแล้วแวะ7-11 เจ้านายเธอบอกว่าผมตามหาเธอ ตั้งแต่เธอบอกว่ากำลังกลับผมนั่งรอเธออยู่หน้าบ้าน โดนยุงโดนไรกัดก็รอ (ความเป็นห่วง)พอเธอถึงบ้านเธอด่าว่า จะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรอ ผมเลยบอกว่าคนเป็นห่วงอะเข้าใจบ้างปะ แล้วก็เถียงกันยุพักใหญ่ เธอก็นอนสักพักเธอบอกผมว่า ความจริงเธอไม่ได้ไปหาแม่ แต่เธอไปนั่งคิดเรื่องผมว่า ทำให้ผมเหนื่อยมากแค่ไหน เธอจะคบกับผมต่อดีไหม เธอบอกสงสารผม ผมเลยบอกว่า เธอทำงานเหนื่อย ผมก็เหนื่อย แต่ผมรักเธอเลยไม่อยากให้เธอเหนื่อยทำงานเส็ดก็กินอิ่มหลับพักผ่อน เธอบอกว่าเธอไปนั่งเล่นอยู่หน้าตลาดกลางคืนคนเดียว เธอออกไปตั้งแต่4ทุ่ม50กว่า ที่บอกผมว่าถึงแล้ว ผมถามว่าทำไมไม่รับโทสัพ เธอบอกว่าโทรสัพใส่กระเป๋าไว้ (กระเป๋าผ้า สะพายข้าง) ก่อนไปผมบอกเธอว่าไม่ไปได้ไหมขับรถมอไซค์ คนเดียวมันอันตรายตอนกลางคืน เธอยืนยันว่าจะไปให้ได้ เพราะนัดกับแม่ไว้ ยังไงก็ต้องไป
ผมเลยสงสัยว่าไปแค่คิดเรื่องแค่นี้หรอ มันไม่มีเหตุผลเลย โทรสัพก็ไม่รับแต่ใส่กระเป๋าไว้อย่างน้อยมัน ต้องได้ยินเสียงสั่น????? เป็นไปได้หรอครับ วัยรุ่นสมัยนี้ นั่งอยู่คนเดียวเฉยๆเป็นชั่วโมง คิดเรื่องแค่นี้ โดยไม่หยิบโทรสัพขึ้นมาเล่นเฟสเล่นอะไรเลย???? หรือจะเป็นไปอย่างที่ผมคิด T^T
รบกวนเพื่อนๆที่อ่านด้วยนะครับ ข้อความยาวไปนิดนึงขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ