เราเป็นคนที่เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เรื่องราวของเรามันเกิดขึ้นตอนที่เราไปทำงานที่บริษัทแห่งนึง เป็นบรอษัทญี่ปุ่น แล้วได้เจอเจอผู้ชายคนนึงที่ทำในส่วนงานแผนกเดียวกัน แต่เราไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ เพราะเราเป็นคนขี้อาย เรามีสังคมของเรา เป็นพวกเพื่อนๆและก็พี่ๆผู้หญิงซะส่วนใหญ่ ผ่านไปประมาณ1เดือนเราทำงานมาได้ซักพัก หัวหน้าสั่งให้พี่ผู้ชายคนที่เราพูดเกริ่นไว้ตอนแรกให้เข้ามาช่วยดูแลในส่วนงานของเราโดยตรง เขาก็พูดจากับเราแบบพี่ชายน้องสาวคนนึงเลยแหละเขาดูจริงใจดีนะ แต่เราก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก ตอนแรกคิดว่าเป็นเกย์ด้วยซ้ำ พอนานๆรู้จักกันมากขึ้น ผ่านไป5เดือน พี่เขาก็แลดูสนิทกับเรามากขึ้น จนคนที่ทำงานแซวกันหนักขึ้นเรื่อยๆ เราบอกตัวเองเสมอว่าเราไม่ได้ชอบเขา แล้วก็เข็ดกับความรักครั้งก่อนด้วย พยายามบอกตัวเองว่า ผู้ชายดีๆมันไม่มีในโลกหรอก แต่เราก็แอบเอาพี่เขาไปฝัน เห้อ มันแย่มากเลย แต่ทำไงได้ ความฝันมันห้ามกันไม่ได้นี่ พอรุ่งขึ้นไปทำงานคราวนี้พี่เขาขอนัดเราไปทานข้าวหลังเลิกงาน ซึ่งเราก็เล่นตัวมาก ก็อยากไปนะแต่กลัวคนที่ทำงานแซว เพราะเราเป็นคนที่แคร์สายตาคนอื่นพอสมควร แต่สุดท้ายเราก็ไม่ไป ซึ่งมันขัดใจเรามากๆ แต่พี่เขาก็มาชวนบ่อยขึ้นเรื่อยๆจนเรายอมไปทานด้วย ตลอดเวลาหลายเดือน เราสนิทกับเขามากขึ้นเรื่อยๆเขาเทคแคร์ดูแลเราดี เรารู้สึกว่าเขาอบอุ่นและเขาเป็นสุภาพบุรุษไม่เหมือนใครคนไหน ซึ่งตอนนั้น เรายอมรับค่ะว่าเราเริ่มชอบเขาแล้ว เราเลยสืบประวัติเขาดูก็ไม่เจอเลย เราเลยถามเขาว่าพี่มีแฟนหรือไม่ก็ภรรยาไหม พี่เขาบอกกับเราว่า ไม่มี หน้าตาแบบนี้จะมีได้ยังไงเขายืนยันเป็นกระต่ายขาเดียว ว่าเขาโสด ไม่เชื่อไปดูที่ห้องได้ เราก็เชื่อเขาค่ะ ด้วยความที่เขาเป็นสุภาพบุรุษ แล้วเราก็ตัดสินใจคบกับเขา เราดูรักกันมาก ดูน่าอิจฉา ในกลุ่มเพื่อนทำงาน ซึ่งเราก็โดนแซว ไม่หยุด จนวันนึง เขามีเรื่องจะสารภาพกับเรา ใช่ครับ สิ่งที่ทุกคนคิดมันกำลังจะเป็นจริง เขามีแฟนแล้ว ซึ่งเราไม่ตัวจริง เขาถามว่าเรารับได้ไหมแต่เขายังไม่ได้แต่งงาน เขาก็คบเหมือนที่คบกับเรา เขาคบกับแฟนมา2ปีแล้ว หน้าเรานี่ชามากเลยค่ะ เราได้แต่ถามเขาว่าเราผิดอะไร ทำไมถึงต้องโกหกกัน เขาบอกว่าถ้าไม่พูดแบบนั้น เราก็จะไม่เปิดใจให้เขาเลย เขาบอกว่าขอบเราที่เป็นเรา ไม่ใช่คนสวยหรือเก่งอะไร แต่เขาชอบนิสัยที่เราดูจริงใจ แต่สำหรับเรา เขาเป็นผู้ชายที่ไม่จริงใจเลย เราเสียใจนะ เพราะเราต่อต้านพวกมือที่สามหรือว่าเมียน้อยมากๆเลย เพราะเราไม่อยากจะผิดศีล5 แต่ก็นั่นแหละเราผิดไปแล้ว มัรแย่มาก เขายังมีหน้ามาบอกเราว่าถ้ารับได้ก็คบกับพี่ต่อนะ แต่ว่า อย่าไปยุ่งกับคนนั้น เพราะพี่คิดว่า เขาก็ไม่ได้ทำไรผิด เธอก็ไม่ผิด ผิดที่พี่เอง พี่มันเห็นแก่ตัว แต่อย่างไงพี่ก็ไม่อยากเสียเธอไป เราบอกตามตรง เราโคตรช้อคเลย ไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่แสนดีน่าเคารพน่านับถือ คนที่เราไว้ใจ จะเป็นขนาดนี้ เราเลยลาออกจากงานเลยค่ะ เราเสียใจ และไม่อยากเจอเขาเลย แต่ก็ทำใจไม่ได้อ่ะ เรารักเขา เราเลยต้องยอมใช่ไหม เราก็คุยหรือเจอกับเขาอยู่บ่อยครั้ง แต่ส่วนมากก็ไม่ได้ทีเรื่องอย่างว่า เพราะเรารักใครเราเน้นที่การกระทำซะมากกว่า ซึ่งเขาก็คิดแบบนั้นว่าอยากอยู่ด้วย อยู่แล้วมีความสุข คุยกันได้ทุกเรื่อง ถกปัญหาแก้ไขไปด้วยกัน ดูหนังฟังเพลงทานข้าว จนเราลืมไปว่าเขามีใครอีกคน ซึ่งแฟนเขาอยู่คนละจังหวัด เราคิดมาตลอดแหละว่า มือที่สามมันไม่ดี มันแย่มากๆในสังคม ใครรู้เขาก็ต้องด่า แต่พอแฟนเขากลับหาเขาที่กรุงเทพ เขาก็บอกให้เราเงียบๆไป ถ้ายังไงเดี๋ยวติดต่อกลับไป พี่หวังดีกับเรานะ อยากเห็นเราได้ดี พี่เลยต้องยอกเราทุกๆอย่างว่าทำไมถึงหายไป หวังว่าเราจะไม่โกรธพี่นะ ถ้าเราเจอคนที่ดีกว่าพี่พี่ก็จะไม่รั้ง แต่พี่ก็ไม่อยากเสียเราไป จริงๆนะ เราฟังแบบนี้ เราทำไรไม่ถูกเลย ทำไงดีคะ เพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิป ใครก็ได้ บอกทีว่าเราต้องทำไงถึงจะตัดใจผู้ชายคนนี้ได้ เราไม่เกลียดเขานะ แต่เราก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิต เรายังอยากคุยกับเขา แต่ไม่อยากเป็นเป็นมือที่สาม หรือหวังจะครอบครองอะไรเขาทั้งนั้น แต่แค่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นต้องเสียใจ เราควรรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไงดีคะ
เป็นมือที่สามโดยที่ไม่รู้ตัว