เราสองคนเริ่มรู้จักกันเพราะความเป็นเพื่อน ?
เขาเป็นเพื่อนเก่าของเพื่อนสนิทเรา เราเจอกันครั้งแรกที่โรงอาหารของโรงเรียนตอนอยู่ ม.2 แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ มีเลิกคุยกันไปเป็นช่วงๆเพราะเรื่องเข้าใจผิดกันต่างๆนาๆ พอขึ้นม.3 เราทั้งคู่กลับมาคุยกันอีกครั้งแล้วเขาก็ขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นบอกเลยนะโคตรมีความสุข แต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นตลอด แรกๆเขาก็ทำตัวดีมาก ดีจริงๆ แต่พอผ่านไปสัก 5-6 เดือน เขาเริ่มเปลี่ยนไป เราจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น แต่เราก็ให้อภัยเขามาทุกครั้ง จนเราทนไม่ไหว เราพูดเขาว่า ถ้าเขายังทำแบบนี้อีก เราเลิกจริงๆนะ แต่เขาก็ยังทำ... ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากแต่เราก็ยังให้อภัยเขาเพราะนั้นคือความรักครั้งแรกที่เราจริงจังมาก (ต้องเข้าใจว่าเขาเป็นนักกีฬาต้องมีสาวติดพันเยอะ)
เมื่อเราทั้งคู่เรียน ม.3 ตอนนั้นเราเลือกเรียนคนละสาย เขาเลือกเรียนช่างเพราะที่บ้านเขาทำอู่รถ ส่วนเลือกเรียนสายสามัญเราะเราอยากเป็นครู เหตุการณ์นี้จึงทำให้เราทั้งคู่ห่างกันเรื่อยๆ อาจเป็นเพราะแรกที่เราแยกอยู่ จึงทำให้เราทะเลาะหนักในหลายๆเรื่อง ทุกครั้งเรายอมเขาตลอดจนเราทนไม่ไหวจึงบอกเลิกเขาไป(เราคบกับครบ 1 ปีพอดี) แล้วเราก็หลบหน้าเขาทุกครั้งเพราะเขาจะมาที่โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ทุกวัน ตอนเราเราเลือกที่จะไปสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น แต่ย้ำนะว่าเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นเพราะเรายังรักเขาคนนั้นอยู่ เรายังไม่อย่าเริ่มต้นใหม่กับใครทั้งนั้น ตอนนั้นเพื่อนสนิทเราก็มาบอกว่าเขาคุยกับคนอื่นแรก เราเลยคุยกับคนอื่นบ้าง(เหมือนอยากจะประชดเขานะ แต่เขาไม่สนใจเลย) แล้วเราก็คบกับอีกคนทั้งๆที่ยังรักเขาอยู่ ตลอดเวลาที่เลิกคุยกับเขา เขาไม่เคยจะสนใจเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนระยะเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง ตอนนั้นเรายุ่งมากๆเพราะเราต้องซ้อมท่าหลีดทุกวันจนมืด ทำให้เราต้องเลิกกับคนที่เราคบอยู่ ระหว่างช่วงนั้นเขาคนนั้นกลับมาหาเราอีกครั้ง เขามาเฝ้าเราทุกเย็นระหว่างเราซ้อมอยู่ ทุกครั้งเราก็จะหลบหน้า โดยอ้างต่างๆนาๆตลอด เพราะเราไม่อยากกลับไปให้เขาทำร้ายจิตใจเราอีก เราช้ำมามากพอแล้ว แต่เขาก็พยายามมาหาเราทุกๆวัน จนในช่วงที่เราเต้นหลีดเขาก็เป็นคนที่มารับมาส่งเรา ตอนนั้นเราว่าเขาคงสำนึกผิดแหละ เราเลยลองกลับไปคุยกับเขาอีกครั้ง ช่วงเวลานั้นเหมือนความรู้สึกที่เราพยายามเก็บมันไว้ถูกเขาดึงออกมาจนหมด จริงๆเราเป็นห่วงเขามาก ตลอดเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เราพยายามติดตามเขาตลอดทั้งเพื่อน ทั้งเฟส ทุกๆอย่าง เพื่อรู้เรื่องของเขา มีช่วงหนึ่งที่เขาเหมือนจะคบกลับคนอื่นตอนนั้นเราเหมือนเป็นห่วงเขา กลัวเขาโดนหลอก กลัวนู้น กลัวนี้ไปหมด ถึงเขาก็จะมีคนอื่นแล้วจริงๆแต่เราก็อยากให้เขาเจอคนที่ดีๆจนลืมไปว่าเราเป็นคนทิ้งเขามาเอง (เหมือนคนหวงก้างนะ) แต่ทุกๆอย่างเราทำเพื่อนเขาจริงๆ
ช่วงนั้นเราแอบคุยกลับเขาตลอด จนคนที่เขาคบอยู่จับได้ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดนะที่ทำให้คนที่เรารักเลิกกับแฟน.... แต่ตอนนั้นเขากลับมาบอกเราว่าตั้งแต่ที่เขาเลิกคุยกับเราตอนนั้น เขาไม่เคยรักใครอีกเลย แต่เขาก็คุยกับคนอื่นและหวังว่าจะมีใครสักคนที่สามารถทำให้เขาลืมเราได้ นับจากวันนั้นเราและเขาก็คุยกันมาตลอด ตอนแรกเราไม่ตอบตกลงคบกับเขาอีกครั้งเพราะอย่างที่เราเคยบอกว่ากลัว เขายอมคุยกับเรานานถึง 6 เดือนโดยไม่มีสถานะอะไรเลย เขาพยายามทำทุกอย่างให้เราสบายใจ และเปิดใจยอมรับเขาอีกครั้ง
ตอนนี้เราคบกันมา 6 เดือนแล้ว อาจมีทะเลาะกันบ้าง งอแงกันบ้าง แต่เหมือนทุกๆอย่างมันดีขึ้นกว่าครั้งแรกที่เราคบกัน อาจเป็นเพราะเราทั้งคู่มีความเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น และหวังว่าเราจะข้ามผ่านอุปสรรคทุกๆอย่างไปด้วยกัน
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ปล. ฝากถึงคนที่มีความรักอยู่ตอนนี้ดูแลความรักของคุยดีๆ ทุกคนอาจไม่ได้โชคดีเหมือนกับคู่เขาเรานะคะ
เริ่มจากคำว่าเพื่อน
เขาเป็นเพื่อนเก่าของเพื่อนสนิทเรา เราเจอกันครั้งแรกที่โรงอาหารของโรงเรียนตอนอยู่ ม.2 แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ มีเลิกคุยกันไปเป็นช่วงๆเพราะเรื่องเข้าใจผิดกันต่างๆนาๆ พอขึ้นม.3 เราทั้งคู่กลับมาคุยกันอีกครั้งแล้วเขาก็ขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นบอกเลยนะโคตรมีความสุข แต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นตลอด แรกๆเขาก็ทำตัวดีมาก ดีจริงๆ แต่พอผ่านไปสัก 5-6 เดือน เขาเริ่มเปลี่ยนไป เราจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น แต่เราก็ให้อภัยเขามาทุกครั้ง จนเราทนไม่ไหว เราพูดเขาว่า ถ้าเขายังทำแบบนี้อีก เราเลิกจริงๆนะ แต่เขาก็ยังทำ... ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากแต่เราก็ยังให้อภัยเขาเพราะนั้นคือความรักครั้งแรกที่เราจริงจังมาก (ต้องเข้าใจว่าเขาเป็นนักกีฬาต้องมีสาวติดพันเยอะ)
เมื่อเราทั้งคู่เรียน ม.3 ตอนนั้นเราเลือกเรียนคนละสาย เขาเลือกเรียนช่างเพราะที่บ้านเขาทำอู่รถ ส่วนเลือกเรียนสายสามัญเราะเราอยากเป็นครู เหตุการณ์นี้จึงทำให้เราทั้งคู่ห่างกันเรื่อยๆ อาจเป็นเพราะแรกที่เราแยกอยู่ จึงทำให้เราทะเลาะหนักในหลายๆเรื่อง ทุกครั้งเรายอมเขาตลอดจนเราทนไม่ไหวจึงบอกเลิกเขาไป(เราคบกับครบ 1 ปีพอดี) แล้วเราก็หลบหน้าเขาทุกครั้งเพราะเขาจะมาที่โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ทุกวัน ตอนเราเราเลือกที่จะไปสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนอื่น แต่ย้ำนะว่าเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นเพราะเรายังรักเขาคนนั้นอยู่ เรายังไม่อย่าเริ่มต้นใหม่กับใครทั้งนั้น ตอนนั้นเพื่อนสนิทเราก็มาบอกว่าเขาคุยกับคนอื่นแรก เราเลยคุยกับคนอื่นบ้าง(เหมือนอยากจะประชดเขานะ แต่เขาไม่สนใจเลย) แล้วเราก็คบกับอีกคนทั้งๆที่ยังรักเขาอยู่ ตลอดเวลาที่เลิกคุยกับเขา เขาไม่เคยจะสนใจเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนระยะเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง ตอนนั้นเรายุ่งมากๆเพราะเราต้องซ้อมท่าหลีดทุกวันจนมืด ทำให้เราต้องเลิกกับคนที่เราคบอยู่ ระหว่างช่วงนั้นเขาคนนั้นกลับมาหาเราอีกครั้ง เขามาเฝ้าเราทุกเย็นระหว่างเราซ้อมอยู่ ทุกครั้งเราก็จะหลบหน้า โดยอ้างต่างๆนาๆตลอด เพราะเราไม่อยากกลับไปให้เขาทำร้ายจิตใจเราอีก เราช้ำมามากพอแล้ว แต่เขาก็พยายามมาหาเราทุกๆวัน จนในช่วงที่เราเต้นหลีดเขาก็เป็นคนที่มารับมาส่งเรา ตอนนั้นเราว่าเขาคงสำนึกผิดแหละ เราเลยลองกลับไปคุยกับเขาอีกครั้ง ช่วงเวลานั้นเหมือนความรู้สึกที่เราพยายามเก็บมันไว้ถูกเขาดึงออกมาจนหมด จริงๆเราเป็นห่วงเขามาก ตลอดเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เราพยายามติดตามเขาตลอดทั้งเพื่อน ทั้งเฟส ทุกๆอย่าง เพื่อรู้เรื่องของเขา มีช่วงหนึ่งที่เขาเหมือนจะคบกลับคนอื่นตอนนั้นเราเหมือนเป็นห่วงเขา กลัวเขาโดนหลอก กลัวนู้น กลัวนี้ไปหมด ถึงเขาก็จะมีคนอื่นแล้วจริงๆแต่เราก็อยากให้เขาเจอคนที่ดีๆจนลืมไปว่าเราเป็นคนทิ้งเขามาเอง (เหมือนคนหวงก้างนะ) แต่ทุกๆอย่างเราทำเพื่อนเขาจริงๆ
ช่วงนั้นเราแอบคุยกลับเขาตลอด จนคนที่เขาคบอยู่จับได้ ตอนนั้นเรารู้สึกผิดนะที่ทำให้คนที่เรารักเลิกกับแฟน.... แต่ตอนนั้นเขากลับมาบอกเราว่าตั้งแต่ที่เขาเลิกคุยกับเราตอนนั้น เขาไม่เคยรักใครอีกเลย แต่เขาก็คุยกับคนอื่นและหวังว่าจะมีใครสักคนที่สามารถทำให้เขาลืมเราได้ นับจากวันนั้นเราและเขาก็คุยกันมาตลอด ตอนแรกเราไม่ตอบตกลงคบกับเขาอีกครั้งเพราะอย่างที่เราเคยบอกว่ากลัว เขายอมคุยกับเรานานถึง 6 เดือนโดยไม่มีสถานะอะไรเลย เขาพยายามทำทุกอย่างให้เราสบายใจ และเปิดใจยอมรับเขาอีกครั้ง
ตอนนี้เราคบกันมา 6 เดือนแล้ว อาจมีทะเลาะกันบ้าง งอแงกันบ้าง แต่เหมือนทุกๆอย่างมันดีขึ้นกว่าครั้งแรกที่เราคบกัน อาจเป็นเพราะเราทั้งคู่มีความเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น และหวังว่าเราจะข้ามผ่านอุปสรรคทุกๆอย่างไปด้วยกัน
ปล. ฝากถึงคนที่มีความรักอยู่ตอนนี้ดูแลความรักของคุยดีๆ ทุกคนอาจไม่ได้โชคดีเหมือนกับคู่เขาเรานะคะ