สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้เรามีปัญหาชีวิตอย่างหนึ่งอยากมาเล่าให้ฟัง ว่าเราควรจัดการอย่างไรดี
เรื่องมีอยู่ว่า พอดีตอนม.4เราคบกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งแต่ดันทะเลาะกันเราเลยแยกออกมา ตอนนั้นเราก็เหมือนตัวคนเดียว ทำงานกลุ่มก็ต้องไปขอเพื่อนอยู่ แต่เราเป็นคนง่ายๆสบายๆ ก็เลยยังพอมีเพื่อนบ้าง จนสุดท้ายเราก็เริ่มมาสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ขอใช้นามสมมุติแทนว่า บี
เราเริ่มมาสนิทกับบีตอนเปิดเทอมม.5แรกๆ บีมาบอกเราว่าเห็นเราอยู่คนเดียวแล้วอยากอยู่ด้วย เราก็โอเค คบไว้ไม่เสียหาย บีเป็นคนน่ารักค่ะ นิสัยดี เค้ามีเพื่อนไม่เยอะแต่ก็เป็นที่รักของเพื่อนๆ อยู่ไปอยู่มาจนเรารู้สึกโชคดีมากๆที่ได้เป็นเพื่อนกับบี เราไปไหนมาไหนกับบีตลอด มีเรื่องสุข เศร้าอะไรก็บอกบี บีคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทในดวงใจเลย
จนกระทั่งไม่นานมานี้ เราเริ่มรู้สึกหวงบี เวลาบีไปคุยกับเพื่อนคนอื่นเราหวงเค้ามากๆแต่ก็ไม่กล้าแสดงออกว่าไม่พอใจ เราไม่เคยพูดให้ใครฟังถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น จนมีเพื่อนเริ่มสังเกตุและคอยแซวเราว่า เราชอบบี
ตอนแรกเราสับสนมาก ว่าเราชอบเพื่อนเราจริงๆหรอ หรือแค่ความรู้สึกหวงเพื่อน ตอนนั้นเราไม่สบายนอน รพ อยู่สัก1สัปดาห์ บีก็ทักมาตลอดว่าให้หายไวๆ นอนพักเยอะๆ ตอนนั้นเราคิดถึงบีมาก คิดถึงจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบรรยายออกมายังไง แต่มันคิดถึงสุดขั้วหัวใยเลยค่ะ เพ้อถึงแต่บี คิดถึงบีแล้วใจเต้น เราเองก็อยากให้บีมาเยี่ยมแต่บีไม่ค่อยสะดวกมา เรากระวนกระวายใจกับเรื่องที่รู้สึกต่อบีจึงลองปรึกษารุ่นพี่ดู
รุ่นพี่คนสนิทของเราก็บอกคำเดียว ให้เราถามตัวเองดีๆว่าเรารู้สึกอย่างไรกันแน่ อยากเป็นแฟนกับเค้าหรอ หรือแค่ หวงเค้า
เราคิดทบทวนดูแล้ว เราไม่ได้ถึงขั้นอยากเป็นแฟนกับเค้าหรอก เราแค่อยาก 'เป็นคนพิเศษของเค้า อยากให้เราเป็นเพื่อนรักกันมากๆ' แค่นั้นเอง ไม่อยากให้เพื่อนคนไหนมาแทนที่เราได้ (แค่คิดก็จะน้ำตาไหล T____T)
หลังออกจาก โรงพยาบาลมา เราก็เลยพูดความในใจทั้งหมดไปกับบี บอกบีว่าเรารู้สึกอย่างไร แต่ก็กำชับไปแล้วว่า แค่เพื่อน ไม่มีมากกว่านั้นแน่นอน มีบ้างที่ส่งเพลงแนวรักๆหวงๆไปให้เค้า ส่งคำคมโดนๆไปให้เค้าบ้าง หลังจากนี้นี่สิ
พอเราเจอบี เราเริ่มไม่กล้าสู้หน้า ไม่รู้จะเริ่มคุยอย่างไร บีก็เหมือนกัน บีก็หลบหน้าเรา เคยถามบีหลังจากหลบหน้ากันสักประมาณ1สัปดาห์ว่าทำไมไม่คุยกับเรา ไม่พอใจอะไรรึป่าว บีก็บอกเค้าไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้โกรธ เราก็พยายามชวนเค้าคุยตอนอยู่โรงเรียนแต่เค้าก็ตอบสั้นๆ
หลังจากนั้นค่ะ เราไม่คุยกันเลย คุยก็แค่ถามคำตอบคำซึ่งน้อยมากๆจากเมื่อก่อน พอเราเจอเค้า เค้าหลบหน้า บีเหมือนตีตัวออกห่าง พยายามไปสนิทกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง จากที่โทรศัพท์มีแต่สายของบีมันก็เงียบหายไป
เราไม่ค่อยคุยกันตั้งแต่ปลายเดือนธันวา เดือนมกราที่โรงเรียนก็มีกิจกรรมและวันหยุดก็เยอะเลยยิ่งทำให้ห่างกันอีก นี่ก็จะหมดเทอมแล้ว เราควรทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ดีคะ เราคิดแต่เรื่องของเค้าทุกๆวัน บางครั้งก็อยากจะปล่อยๆไป แต่พอเจอเค้ามันก็อดคิดไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ยคะ เราควรทำอย่างไรดี
เพื่อนรักของฉัน
เรื่องมีอยู่ว่า พอดีตอนม.4เราคบกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งแต่ดันทะเลาะกันเราเลยแยกออกมา ตอนนั้นเราก็เหมือนตัวคนเดียว ทำงานกลุ่มก็ต้องไปขอเพื่อนอยู่ แต่เราเป็นคนง่ายๆสบายๆ ก็เลยยังพอมีเพื่อนบ้าง จนสุดท้ายเราก็เริ่มมาสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ขอใช้นามสมมุติแทนว่า บี
เราเริ่มมาสนิทกับบีตอนเปิดเทอมม.5แรกๆ บีมาบอกเราว่าเห็นเราอยู่คนเดียวแล้วอยากอยู่ด้วย เราก็โอเค คบไว้ไม่เสียหาย บีเป็นคนน่ารักค่ะ นิสัยดี เค้ามีเพื่อนไม่เยอะแต่ก็เป็นที่รักของเพื่อนๆ อยู่ไปอยู่มาจนเรารู้สึกโชคดีมากๆที่ได้เป็นเพื่อนกับบี เราไปไหนมาไหนกับบีตลอด มีเรื่องสุข เศร้าอะไรก็บอกบี บีคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทในดวงใจเลย
จนกระทั่งไม่นานมานี้ เราเริ่มรู้สึกหวงบี เวลาบีไปคุยกับเพื่อนคนอื่นเราหวงเค้ามากๆแต่ก็ไม่กล้าแสดงออกว่าไม่พอใจ เราไม่เคยพูดให้ใครฟังถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น จนมีเพื่อนเริ่มสังเกตุและคอยแซวเราว่า เราชอบบี
ตอนแรกเราสับสนมาก ว่าเราชอบเพื่อนเราจริงๆหรอ หรือแค่ความรู้สึกหวงเพื่อน ตอนนั้นเราไม่สบายนอน รพ อยู่สัก1สัปดาห์ บีก็ทักมาตลอดว่าให้หายไวๆ นอนพักเยอะๆ ตอนนั้นเราคิดถึงบีมาก คิดถึงจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบรรยายออกมายังไง แต่มันคิดถึงสุดขั้วหัวใยเลยค่ะ เพ้อถึงแต่บี คิดถึงบีแล้วใจเต้น เราเองก็อยากให้บีมาเยี่ยมแต่บีไม่ค่อยสะดวกมา เรากระวนกระวายใจกับเรื่องที่รู้สึกต่อบีจึงลองปรึกษารุ่นพี่ดู
รุ่นพี่คนสนิทของเราก็บอกคำเดียว ให้เราถามตัวเองดีๆว่าเรารู้สึกอย่างไรกันแน่ อยากเป็นแฟนกับเค้าหรอ หรือแค่ หวงเค้า
เราคิดทบทวนดูแล้ว เราไม่ได้ถึงขั้นอยากเป็นแฟนกับเค้าหรอก เราแค่อยาก 'เป็นคนพิเศษของเค้า อยากให้เราเป็นเพื่อนรักกันมากๆ' แค่นั้นเอง ไม่อยากให้เพื่อนคนไหนมาแทนที่เราได้ (แค่คิดก็จะน้ำตาไหล T____T)
หลังออกจาก โรงพยาบาลมา เราก็เลยพูดความในใจทั้งหมดไปกับบี บอกบีว่าเรารู้สึกอย่างไร แต่ก็กำชับไปแล้วว่า แค่เพื่อน ไม่มีมากกว่านั้นแน่นอน มีบ้างที่ส่งเพลงแนวรักๆหวงๆไปให้เค้า ส่งคำคมโดนๆไปให้เค้าบ้าง หลังจากนี้นี่สิ
พอเราเจอบี เราเริ่มไม่กล้าสู้หน้า ไม่รู้จะเริ่มคุยอย่างไร บีก็เหมือนกัน บีก็หลบหน้าเรา เคยถามบีหลังจากหลบหน้ากันสักประมาณ1สัปดาห์ว่าทำไมไม่คุยกับเรา ไม่พอใจอะไรรึป่าว บีก็บอกเค้าไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้โกรธ เราก็พยายามชวนเค้าคุยตอนอยู่โรงเรียนแต่เค้าก็ตอบสั้นๆ
หลังจากนั้นค่ะ เราไม่คุยกันเลย คุยก็แค่ถามคำตอบคำซึ่งน้อยมากๆจากเมื่อก่อน พอเราเจอเค้า เค้าหลบหน้า บีเหมือนตีตัวออกห่าง พยายามไปสนิทกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง จากที่โทรศัพท์มีแต่สายของบีมันก็เงียบหายไป
เราไม่ค่อยคุยกันตั้งแต่ปลายเดือนธันวา เดือนมกราที่โรงเรียนก็มีกิจกรรมและวันหยุดก็เยอะเลยยิ่งทำให้ห่างกันอีก นี่ก็จะหมดเทอมแล้ว เราควรทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ดีคะ เราคิดแต่เรื่องของเค้าทุกๆวัน บางครั้งก็อยากจะปล่อยๆไป แต่พอเจอเค้ามันก็อดคิดไม่ได้ ความสัมพันธ์ของเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ยคะ เราควรทำอย่างไรดี