เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วที่โรงเรียนเราเพิ่งเคยมาอยู่ห้องเดียวกันขอใช้ตัวย่อผู้ชายคนที่เราชอบว่า กลมนะ เพื่อนเราผู้หญิง ชื่อต้นหอม ตอนแรกต้นหอมแอบชอบกลมแต่เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเหมือนกับว่าต้นหอมเคยอยู่ห้องเดียวกับกลม โดยห้องเรียนของเราจะเลือกนั่งไหนก็ได้ใครมาก่อนนั่งก่อน จนมีอยู่วันนึง เรามาสาย และต้นหอมกับกลมก็เช่นกัน เหลือที่นั่งว่างอยู่3โต๊ะติดกันพอดีต้นหอมถามเราว่า"จะนั่งไหน"ด้วยอารมณ์ที่อยากจะแกล้งเพื่อน"ฉันไม่ยอมให้ความรักสมหวังง่ายๆหรอนะ" แล้วฉันก็ไปนั่งอยู่ตรงกลาง ใช่ สรุปเราได้นั่งข้างกลมและต้นหอม แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อด้วยความที่เราเฟรนลี่และกลมก็เฟรนลี่เช่นกัน มีปัญหาไม่เข้าใจสงสัยอาจารย์ก็ถามกัน(เหมือนคนลืมเพื่อน...แต่ไม่ไม่ลืมหรอกน่า)และอยู่ดีๆเราก็สนิทกันเฉยเลย บางทีสนิทกว่าต้นหอมอีก แต่มีอีคนกลมมีเพื่อนสนิทมากอยู่คนนึงชื่อดิน ค่อนข้างจะตุ้งติ้งแต่ก็เป็นผู้ชาย(งง)สนิทกับกลมากกกกเหมือนรู้จักกันมานาน ดินเป็นคนที่ขี้งอนมากกอย่างเช่นทำอะไรผิดนิดๆหน่อยก็จะงอน ตอนแรกที่เรารู้จักดินก็ไม่ค่อยสนิทกันหรอกเหมือนเราจะเป็นฝ่ายเกลียดด้วยซ้ำเพราะบางทีเราก็ไม่ชอบให้มีใครไปใกล้กลมอ่ะ แต่เราก็ยังเฉยๆกับกลมอยู่ดี วันนั้นเราจึงไปพูดกับกลมว่า"เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะ"กลมก็ตอบกลับอย่างงว่า"อืม" ตั้งแต่นั้นมามีกลมที่ไหนมีเราที่นั่น(แดูเป็นเพื่อนที่ดี)แต่แล้วด้วยความที่ว่ากลุ่มเราจะมีกลมดินต้นหอมและเรา ด้วยความที่เราอยู่ด้วยกันเราก็ติดนิสัย คำพูด ลักษณะต่างๆกันมาบ้าง จากที่เรางอนไม่เป็นเราก็งอนอย่างเชี่ยวชาญ(เกี่ยวไหม..)เราก็งอนเค้าบ้างอะไรบ้าง(ลืมบอก..ตั้ฝแต่วันแรกที่เราเป็นเดื่อนสนิทกันเราก็นั่งด้วยกันมาตลอด )แต่แล้วอะไรบางอย่างเราก็รู้สึกเปลี่ยนไปเวลามีงานกลุ่มเราอยู่ด้วยกันตลอดแม้เราเครียดมากแค่ไหนพอเห็นน่ากลมเราก็รู้สึกมีความสุขเหนื่อยแค่ไหนก็หายเหนื่อยเราสองคนปกป้องกันตลอด ออกหน้ารับแทนกับบ่อยมาก จนเพื่อนล้อกัน แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเพื่อนล้อเรายิ่งมีความสุข แล้วก็ดูเหมือนว่าคู่จิ้นเราน่าจะดังที่สุดเลย เราเคยไปขอต้นหอมว่าเราขอกลมได้ไหมมันบอกว่าได้ ดินงอนกลมเราก็ช่วยง้อ(บ่อยมากกกกก)
มีอยู่วันนึงที่เรางอนเค้าแล้วเราไม่ได้คุยกันเลย3วันเต็มรวมเสาร์อาทิตย์เป็น5วัน.
เรเรางอนเพราะเรื่องเล็กๆแต่พอดีเรามีงานวิชาการต้องซ้อมทุกเย็นถึง5โมงเย็นแล้วกลมกลับเร็ว เข้าวันที่3หลังเราซ้อมเสร็จเราเดินกลับห้องเหมือนจะขาดใจไม่ได้คุยกัน3วัน เราก้คิดในใจทำไมไม่ง้อสักที คิดถึงโว้ยยย เมื่อถึงห้องดินบอกเราว่ากลมฝากง้อ เราออกมาหน้าห้องยิ้มหน้าแป้นกรี๊ดอย่างดังโคตรฟินไม่เคยรู้สึกดีใจเราออกมาหน้าห้องยิ้มหน้าแป้นกรี๊ดอย่างดังโคตรฟินไม่เคยรู้สึกดีใจอะไรขนาดนี้มาก่อน แล้วพอวันจันทร์เราก็คุยกันดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนครูสอนเราคุยกันผ่านกระดาษว่าเราชอบใครอะไรทำนองนี้มันบอกว่าชอบเรา ฟินโคตร ตอนนั้นคือโลกนี้เป็นสีชมพู แต่มันก็บอกว่าล้อเล่น เราคิดในใจว่า ล้อเล่นได้เนียนมากเลยนะแหมม ผ่านไปอีกไม่กี่วันกลมไม่อยู่กลุ่มกับเราเรางอนไม่คุยกัน5วันไม่รวมเสาร์อาทิตย์แล้วพอวัน ที่6เราเลยไทักกลมว่าเป็นเกย์เหรออยู่กับดินตลอดเวลาอย่างนี้(เข้าใจไหม5วันมันไม่ไฟวแล้วคิดถึง ด้วยความที่ว่าเราทนไม่ได้เราก็ต้องไปสกิดนิดนึงใผ้รู้ว่าเราทนไม่ได้แล้วนะ ง้อด่วนอะไรอย่างนี้)แต่เหมือนว่ามันจะแย่ลงด้วยซ้ๆดูเหมือนว่ากลมจะโกรธมากหลบหน้าเราตลอด มีวันนึงโรงเรียนมีกิจกรรมที่ต้องซ้อมไม่ได้เรียนทั้งวันเรานั่งอยู่ข้างหน้ากลมแต่เราไม่ได้คุยกันเลย แต่กลมมาสกิดหลังตอนนั้นคือเราดีใจมาก แต่คงจะผิดสถานะการณ์ "เราเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะนะ" "อืม" เรเราตอบตกลงไปได้ยังไง เราจึงไปยืนอยู่ริมหน้าต่างน้ำตาไหลมามากแบบไม่ได้นัดหมาย กลมมายืนที่หน้าต่างเดียวกันห่างกันประมาณ 1 เมตร แล้วตะโกนออกนอกหน้าต่างว่า"เองเป็นอะไรเค้าขอโทษ"แต่เราก็ไม่ทนฟังจนจบรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกันดีๆกันอีกเลย ตอนนั้นคือแบบเหมือนอกหักร้องไห้ก่อนนอนทุกวันฟังแต่เพลงเศร้าโคตรคิดถึง จนครูจับมานั่งข้างกันเราก็ไม่คุยกันดีเหมือนเดิมอีกเลย เคยขอโทษไปหลายครั้งแล้วก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร เราอยากกลับไปอยู่แบบเดิมโคตรมีความสุข แต่มันก็คงทำไม่ได้ เราอยากตัดใจ เราควรทำไงดี แล้วตอนนี้กลมก็มีคนชอบคนใหม่แล้ว
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:ทำผิดแล้วควรรีบแก้ไขๆม่งั้นจะทำให้เราเสียใจไปตลอด
ถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนมันเป็นมากกว่านั้นแล้วมันจบลงเพราะความไม่ตั้งใจ เราจะตัดใจยังไงดี?
มีอยู่วันนึงที่เรางอนเค้าแล้วเราไม่ได้คุยกันเลย3วันเต็มรวมเสาร์อาทิตย์เป็น5วัน.
เรเรางอนเพราะเรื่องเล็กๆแต่พอดีเรามีงานวิชาการต้องซ้อมทุกเย็นถึง5โมงเย็นแล้วกลมกลับเร็ว เข้าวันที่3หลังเราซ้อมเสร็จเราเดินกลับห้องเหมือนจะขาดใจไม่ได้คุยกัน3วัน เราก้คิดในใจทำไมไม่ง้อสักที คิดถึงโว้ยยย เมื่อถึงห้องดินบอกเราว่ากลมฝากง้อ เราออกมาหน้าห้องยิ้มหน้าแป้นกรี๊ดอย่างดังโคตรฟินไม่เคยรู้สึกดีใจเราออกมาหน้าห้องยิ้มหน้าแป้นกรี๊ดอย่างดังโคตรฟินไม่เคยรู้สึกดีใจอะไรขนาดนี้มาก่อน แล้วพอวันจันทร์เราก็คุยกันดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนครูสอนเราคุยกันผ่านกระดาษว่าเราชอบใครอะไรทำนองนี้มันบอกว่าชอบเรา ฟินโคตร ตอนนั้นคือโลกนี้เป็นสีชมพู แต่มันก็บอกว่าล้อเล่น เราคิดในใจว่า ล้อเล่นได้เนียนมากเลยนะแหมม ผ่านไปอีกไม่กี่วันกลมไม่อยู่กลุ่มกับเราเรางอนไม่คุยกัน5วันไม่รวมเสาร์อาทิตย์แล้วพอวัน ที่6เราเลยไทักกลมว่าเป็นเกย์เหรออยู่กับดินตลอดเวลาอย่างนี้(เข้าใจไหม5วันมันไม่ไฟวแล้วคิดถึง ด้วยความที่ว่าเราทนไม่ได้เราก็ต้องไปสกิดนิดนึงใผ้รู้ว่าเราทนไม่ได้แล้วนะ ง้อด่วนอะไรอย่างนี้)แต่เหมือนว่ามันจะแย่ลงด้วยซ้ๆดูเหมือนว่ากลมจะโกรธมากหลบหน้าเราตลอด มีวันนึงโรงเรียนมีกิจกรรมที่ต้องซ้อมไม่ได้เรียนทั้งวันเรานั่งอยู่ข้างหน้ากลมแต่เราไม่ได้คุยกันเลย แต่กลมมาสกิดหลังตอนนั้นคือเราดีใจมาก แต่คงจะผิดสถานะการณ์ "เราเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะนะ" "อืม" เรเราตอบตกลงไปได้ยังไง เราจึงไปยืนอยู่ริมหน้าต่างน้ำตาไหลมามากแบบไม่ได้นัดหมาย กลมมายืนที่หน้าต่างเดียวกันห่างกันประมาณ 1 เมตร แล้วตะโกนออกนอกหน้าต่างว่า"เองเป็นอะไรเค้าขอโทษ"แต่เราก็ไม่ทนฟังจนจบรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกันดีๆกันอีกเลย ตอนนั้นคือแบบเหมือนอกหักร้องไห้ก่อนนอนทุกวันฟังแต่เพลงเศร้าโคตรคิดถึง จนครูจับมานั่งข้างกันเราก็ไม่คุยกันดีเหมือนเดิมอีกเลย เคยขอโทษไปหลายครั้งแล้วก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร เราอยากกลับไปอยู่แบบเดิมโคตรมีความสุข แต่มันก็คงทำไม่ได้ เราอยากตัดใจ เราควรทำไงดี แล้วตอนนี้กลมก็มีคนชอบคนใหม่แล้ว
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:ทำผิดแล้วควรรีบแก้ไขๆม่งั้นจะทำให้เราเสียใจไปตลอด