อยากลืมแต่ลืมไม่เคยได้เลย(รักครั้งแรก)....

สวัสดีค่ะทุกคนเรามีปัญหาคือว่า ตอนนั้นเราได้ไปเข้าค่ายกับครอบครัวแล้วเราได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผู้ชายคนนั้นเป็นลูกครึ่ง ไทย-สวิตเซอร์แลนด์  อายุเท่ากับเรา  ที่แรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราเหนว่าเป็นฝรั่งเราเลยไม่กล้าเข้าไปทัก แต่พอตอนเย็นวันนั้นเรากำลังนั่งดูพี่ของเราเล่นบอลอยู่ที่สนามในค่ายกับน้องสาว ผู้ชายคนนี้เขก็เดินเข้ามาทักเราเป็นภาษาไทยวินาทีแรกที่เขาเดินเข้ามาทักนะ หน้าเราร้อนผ่าวและหัวใจก็เต้นแรงมาก จากที่ตอนแรกเราเคยกลัวว่าเขาเป็นฝรั่ง เขาคงไม่มาคุยกับคนไทยหรอกเพราะคนฝรั่งด้วยกันก็มีเยอะแล้วอีกอย่างเราคิดว่าเขาหยิ่ง แต่พอเขาเข้ามาทักเราเลยตัดความกลัวออกไปและเริ่มพูดคุยกับเขา จนเราสองคนสนิทกันมากเวลาไปไหนก็ไปด้วยกันจนคนรอบข้างแซวที่แรกเราก็ปฏิเสธว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอคืนเข้าค่ายคืนสุดท้ายมาถึงเรากับรู้สึกว่าไม่อยากให้ค่ายนี้จบลงและเราอยากอยู่กับเขาต่อไม่อยากให้เขาไป  แต่สุดท้ายทุกสิ่งก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดหวัง ยังไงความจริงก็คือความจริง  ในเช้าวันต่อมาคือวันสุดท้ายที่จะได้เจอกัน เขาเดินเข้ามาหาเราและบอกกับเราว่าเขาจะต้องกลับสวิตเซอร์แลนด์แล้วหวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ  ทันทีที่เขาพูดจบเรานี่อึ้งเลย ในใจมันเจ็บมากอ่ะ แต่ทำได้แค่พูดบอกลากับเขาแล้วก็ต้องปล่อยให้เขากลับไปเรียนต่อ ตอนนี้เรื่องราวก็ผ่านมาจะ 6 ปีแล้วเราก็ยังรักและคิดถึงเขาอยู่ตลอดทั้งๆที่พยายามจะตัดเขาออกจากใจแล้วแต่ไม่เคยทำได้เลย  ตอนนี้อยากให้เพื่อนๆช่วยหาวิธีลืมรักแรกให้เราหน่อย....