ความสุขที่ 1
ผมได้เห็นความเป็นนักสู้ของเด็กไทยทุก ๆ คน
ไฟร์ติ้งแอคชั่นเต็ม ๆ ทุกตำแหน่ง
การไล่เพรส การเข้าแย่งบอล
การเข้าสกัด ผมเห็นเด็กไทยมุ่งมั่น และตั้งใจ จริงจัง ....ผมเห็นแบบนี้นะครับเมื่อวานผมจึงมีความสุขที่ 1
ความสุขที่ 2
ผมเห็นการเล่นของ เจ ต่อหน้าแฟนบอลใหม่ของเค้าในอนาคต
ว่า สุดยอดดดดดดด
เมื่อวาน เจ..ได้แสดงให้ตา 1 แสนกว่าลูกได้เห็นถึงศักยภาพของเค้า
การผ่านบอลสวยงาม มีหลายจังหวะ
การไปกับบอลของเจ แม้ยุ่นจะเข้า 1 ซ้อน 1 บางจังหวะซ้อนถึง 2
แต่เจก็เอาบอลไปได้ และจ่ายบอลออกจากเท้าได้เยอะมาก
มีเพียงครั้งเดียวที่ผมจำได้ว่าเจโดนสกัดได้ .... ผมเห็นแบบนี้ผมเลยมีความสุขที่ 2
ความสุขที่ 3
ผมเห็นการเอาชนะลูกกลางอากาศของกลางรับ และแผงหลังของเรา
เมื่อวานเด็กเราเอาชนะลูกกลางอากาศได้เยอะมาก
มากกว่าทุก ๆ แมท์ที่ผมติดตามดูมาก็ว่าได้
ทั้ง ตั้ม ทั้งโด ทั้งอดิศร รึบาส ผมเห็นตัดลูกกลางอากาศบ่อยมาก
ว๊าาาาาววว.....ผมเห็นแบบนี้ ผมมีความสุขครั้งที่ 3
ความสุขที่ 4
ผมเห็นน้องใหม่ อย่างปีโป้ เอาบอลลากตะลุยแดนซามูไร
แบบว่า เฮร้ยย ๆๆๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ !! หลายครั้งครับ
ได้ลุ้นตลอด และเอาชนะแผงหลังเค้าได้หลายที
และได้เห็นน้องใหม่เล่นโคตรนิ่ง แบบ วัฒนา
โฮ่ะ ๆๆ...นี่มันเกมส์ระดับโลกต่อหน้าคนดู 6 หมื่นกว่าคนนะ
แต่แกนิ่งและดักทางบอลได้ดีมาก ๆ ....ผมเห็นแบบนี้ ผมจึงมีความสุขรอบที่ 4
ความสุขที่ 5
ผมสาแกใจน่ะครับ 555+++
สาแก่ใจที่เห็นแผงหลังยุ่น ทีมที่ไปบอลโลกบ่อย ๆ ต้องเตะทิ้งเตะขว้างหลาย ๆ จังหวะ
ที่เด็กไทยเราโต้ไป
ผมสาแกใจ ที่ลูกยิงชุลมุน ที่ทั้งอดิศรโดดวอลเลย์
ทั้งปีโป้จะหวดซ้ำ จนประตูยุ่นโดดเซฟเหวอไปตาม ๆ กัน
จนสุดท้าย เจ..วัดไปแล้วเค้าปัดทิ้งไปได้
มันสาแก่ใจผมยิ่งนักครับ .......ที่ได้เห็นยุ่นมันเหวอหวาหมากัดหมูแบบนั้น ...ผมเลยมีความสุขครั้งที่ 5
ความสุขที่ 6
ผมปริ่มเปรมใจกับลูกโขกของ โอกาซากิครับ
ว่า .. "" จั๊ดดดดด ม๋าาาาา .... ฮู น่อย เดียว คิง ก่ะ ยัง จะ โหม่ง ยัด ไป จ๋น เข้า ....บ่าพายยยยย ""
ผมอิ่มใจกับคุณภาพการทำประตูลูกนี้จริง ๆ เลยมีความสุขเตื่อที่ 6
และสุดท้ายผมมีความสุขจิม ๆ
ที่เปิดบอร์ดนี้มาและเห็นกระทู้แบบนี้เป็น 200 กระทู้
ผมเห็นแต่กระทู้ไล่โค๊ช
ผมเห็นแต่กระทู้มีคนทุกข์ระทม เมื่อบอลแพ้
มันจะอะไรกันหนอ.....
นี่เราแพ้ยุ่น ทีมอันดับ 50 นะ
ถ้าเราแพ้ ปาปัว นิวกินี ถ้าเราแพ้ กวม ก็ว่าไปอย่าง
ผมแฟนบอลลำปางเอฟซีครับ
ลิ้มรสการพ่ายแพ้มาตลอด 4-5 ปีที่เชียร์มาตั้งแต่ลีคล่าง
มาปีก่อน ทีมผมเชียร์ได้ขึ้น D1
แต่ทีมเล็ก ๆ แบบลำปาง....แค่ลุ้นไม่ตกชั้นก็ยอดเยี่ยมแล้ว
อย่าถามหาการชนะนอกบ้านเลย แค่ 1 แต้มเราก็เอารถม้าแห่รอบลำปางแล้ว
กว่าทีมลำปางของผมจะได้ 3 แต้มนอกบ้านก็มาถึงปีนี้เองต้องรอ 3 แต้มนอกบ้านปีกว่า ๆ เลยทีเดียว
ทีมชาติไทยยุคนี้ก็เช่นกัน
ผมดีใจมากที่สุดแล้วที่ผ่านเข้ามาเล่นรอบ 12 ทีมเอเซีย
เพราะอะไร
เพราะยังมีทีมอีกกว่า 30-40 ทีม ที่ยืนอ้าปากค้างนั่งดูพวกเราเล่น
มันยังมีทีมที่พร้อม ที่ระบบทีมดี ที่เงินหนา ๆ อีกมากมายหลายประเทศ
ที่ต้องนั่งตาปริบ ๆ ดูเราเข้าไปโลดแล่น
และอีกอย่างนะครับ
เรานั่งดูเค้าเล่นรอบนี้มากี่ปีแล้วครับ
รอบก่อน คัดเลือกไปบราซิล......เราก็นั่งดูเค้าเตะคัดกันปริบ ๆ
ผมไม่ใช่แฟนบอลที่เสพสุขกับชัยชนะ
แต่ผมเป็นแฟนบอลที่อยู่กับความจริงครับ
ผมจึงรอได้...แม้จะรอมาหลายสิบปีแล้วก็ตาม
แต่ในยุคนี้ ทุกอย่างมันกำลังดีขึ้น ดีขึ้น และจะดีขึ้นเรื่อย ๆ
สมาคมดีขึ้น
การบริหารงานชัดเจน
การเมืองในสมาคมมีเสถียรภาพ
สปอนเซอร์ผู้สนับสนุน ร่วมแรงร่วมใจ และเด็กไทยตื่นตัวต่อกีฬาฟุตบอล
อาคราเดมี สอนบอลแต่ละจังหวัดมีเกิน 10 แห่ง
ผมยินดีจะรออีก 10-15 ปีครับ
และผมเชื่อว่ามันจะต้องดีกว่านี้แน่นวลลลลล
ผมรอได้
และรอแบบมีความสุขด้วยสิครับ...
แค่เห็นทิศทางที่ดี อย่างน้อยก็พอจะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ฮ่ะ ๆๆ สุขใจจังเลย โดนไป 4 มะเล็ดแต่ผมมีฟามสุข
ป.ล ขอให้กำลังใจนักเตะทุกคนครับ ..สู้แบบนี้เล่นแบบนี้ยังไงผมก็เชียร์
ส
แพ้ 0 ต่อ 4 เมล็ด // แต่คนดูแบบผมกลับมีความสุข
ผมได้เห็นความเป็นนักสู้ของเด็กไทยทุก ๆ คน
ไฟร์ติ้งแอคชั่นเต็ม ๆ ทุกตำแหน่ง
การไล่เพรส การเข้าแย่งบอล
การเข้าสกัด ผมเห็นเด็กไทยมุ่งมั่น และตั้งใจ จริงจัง ....ผมเห็นแบบนี้นะครับเมื่อวานผมจึงมีความสุขที่ 1
ความสุขที่ 2
ผมเห็นการเล่นของ เจ ต่อหน้าแฟนบอลใหม่ของเค้าในอนาคต
ว่า สุดยอดดดดดดด
เมื่อวาน เจ..ได้แสดงให้ตา 1 แสนกว่าลูกได้เห็นถึงศักยภาพของเค้า
การผ่านบอลสวยงาม มีหลายจังหวะ
การไปกับบอลของเจ แม้ยุ่นจะเข้า 1 ซ้อน 1 บางจังหวะซ้อนถึง 2
แต่เจก็เอาบอลไปได้ และจ่ายบอลออกจากเท้าได้เยอะมาก
มีเพียงครั้งเดียวที่ผมจำได้ว่าเจโดนสกัดได้ .... ผมเห็นแบบนี้ผมเลยมีความสุขที่ 2
ความสุขที่ 3
ผมเห็นการเอาชนะลูกกลางอากาศของกลางรับ และแผงหลังของเรา
เมื่อวานเด็กเราเอาชนะลูกกลางอากาศได้เยอะมาก
มากกว่าทุก ๆ แมท์ที่ผมติดตามดูมาก็ว่าได้
ทั้ง ตั้ม ทั้งโด ทั้งอดิศร รึบาส ผมเห็นตัดลูกกลางอากาศบ่อยมาก
ว๊าาาาาววว.....ผมเห็นแบบนี้ ผมมีความสุขครั้งที่ 3
ความสุขที่ 4
ผมเห็นน้องใหม่ อย่างปีโป้ เอาบอลลากตะลุยแดนซามูไร
แบบว่า เฮร้ยย ๆๆๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ !! หลายครั้งครับ
ได้ลุ้นตลอด และเอาชนะแผงหลังเค้าได้หลายที
และได้เห็นน้องใหม่เล่นโคตรนิ่ง แบบ วัฒนา
โฮ่ะ ๆๆ...นี่มันเกมส์ระดับโลกต่อหน้าคนดู 6 หมื่นกว่าคนนะ
แต่แกนิ่งและดักทางบอลได้ดีมาก ๆ ....ผมเห็นแบบนี้ ผมจึงมีความสุขรอบที่ 4
ความสุขที่ 5
ผมสาแกใจน่ะครับ 555+++
สาแก่ใจที่เห็นแผงหลังยุ่น ทีมที่ไปบอลโลกบ่อย ๆ ต้องเตะทิ้งเตะขว้างหลาย ๆ จังหวะ
ที่เด็กไทยเราโต้ไป
ผมสาแกใจ ที่ลูกยิงชุลมุน ที่ทั้งอดิศรโดดวอลเลย์
ทั้งปีโป้จะหวดซ้ำ จนประตูยุ่นโดดเซฟเหวอไปตาม ๆ กัน
จนสุดท้าย เจ..วัดไปแล้วเค้าปัดทิ้งไปได้
มันสาแก่ใจผมยิ่งนักครับ .......ที่ได้เห็นยุ่นมันเหวอหวาหมากัดหมูแบบนั้น ...ผมเลยมีความสุขครั้งที่ 5
ความสุขที่ 6
ผมปริ่มเปรมใจกับลูกโขกของ โอกาซากิครับ
ว่า .. "" จั๊ดดดดด ม๋าาาาา .... ฮู น่อย เดียว คิง ก่ะ ยัง จะ โหม่ง ยัด ไป จ๋น เข้า ....บ่าพายยยยย ""
ผมอิ่มใจกับคุณภาพการทำประตูลูกนี้จริง ๆ เลยมีความสุขเตื่อที่ 6
และสุดท้ายผมมีความสุขจิม ๆ
ที่เปิดบอร์ดนี้มาและเห็นกระทู้แบบนี้เป็น 200 กระทู้
ผมเห็นแต่กระทู้ไล่โค๊ช
ผมเห็นแต่กระทู้มีคนทุกข์ระทม เมื่อบอลแพ้
มันจะอะไรกันหนอ.....
นี่เราแพ้ยุ่น ทีมอันดับ 50 นะ
ถ้าเราแพ้ ปาปัว นิวกินี ถ้าเราแพ้ กวม ก็ว่าไปอย่าง
ผมแฟนบอลลำปางเอฟซีครับ
ลิ้มรสการพ่ายแพ้มาตลอด 4-5 ปีที่เชียร์มาตั้งแต่ลีคล่าง
มาปีก่อน ทีมผมเชียร์ได้ขึ้น D1
แต่ทีมเล็ก ๆ แบบลำปาง....แค่ลุ้นไม่ตกชั้นก็ยอดเยี่ยมแล้ว
อย่าถามหาการชนะนอกบ้านเลย แค่ 1 แต้มเราก็เอารถม้าแห่รอบลำปางแล้ว
กว่าทีมลำปางของผมจะได้ 3 แต้มนอกบ้านก็มาถึงปีนี้เองต้องรอ 3 แต้มนอกบ้านปีกว่า ๆ เลยทีเดียว
ทีมชาติไทยยุคนี้ก็เช่นกัน
ผมดีใจมากที่สุดแล้วที่ผ่านเข้ามาเล่นรอบ 12 ทีมเอเซีย
เพราะอะไร
เพราะยังมีทีมอีกกว่า 30-40 ทีม ที่ยืนอ้าปากค้างนั่งดูพวกเราเล่น
มันยังมีทีมที่พร้อม ที่ระบบทีมดี ที่เงินหนา ๆ อีกมากมายหลายประเทศ
ที่ต้องนั่งตาปริบ ๆ ดูเราเข้าไปโลดแล่น
และอีกอย่างนะครับ
เรานั่งดูเค้าเล่นรอบนี้มากี่ปีแล้วครับ
รอบก่อน คัดเลือกไปบราซิล......เราก็นั่งดูเค้าเตะคัดกันปริบ ๆ
ผมไม่ใช่แฟนบอลที่เสพสุขกับชัยชนะ
แต่ผมเป็นแฟนบอลที่อยู่กับความจริงครับ
ผมจึงรอได้...แม้จะรอมาหลายสิบปีแล้วก็ตาม
แต่ในยุคนี้ ทุกอย่างมันกำลังดีขึ้น ดีขึ้น และจะดีขึ้นเรื่อย ๆ
สมาคมดีขึ้น
การบริหารงานชัดเจน
การเมืองในสมาคมมีเสถียรภาพ
สปอนเซอร์ผู้สนับสนุน ร่วมแรงร่วมใจ และเด็กไทยตื่นตัวต่อกีฬาฟุตบอล
อาคราเดมี สอนบอลแต่ละจังหวัดมีเกิน 10 แห่ง
ผมยินดีจะรออีก 10-15 ปีครับ
และผมเชื่อว่ามันจะต้องดีกว่านี้แน่นวลลลลล
ผมรอได้
และรอแบบมีความสุขด้วยสิครับ...
แค่เห็นทิศทางที่ดี อย่างน้อยก็พอจะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ฮ่ะ ๆๆ สุขใจจังเลย โดนไป 4 มะเล็ดแต่ผมมีฟามสุข
ป.ล ขอให้กำลังใจนักเตะทุกคนครับ ..สู้แบบนี้เล่นแบบนี้ยังไงผมก็เชียร์
ส