โดนมาครับ. คุยกันตลอดเป็นเวลานานมาก ความรุ้สึกก็ห่อเหี่ยวไปเรื่อยๆ รุ้สึกดีแรกๆก็แย่ลงตามละดับ คุยกับผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนของเพื่อน เขาอกหักมา. แรกๆก็คอยปรอปคอยพุดให้สบายใจตลอด. และหลังๆเริ่มรุ้สึกว่าชอบ ก็เลยบอกไป เขาบอกให้ดูๆกันไปก่อน พอไปเรื่อยๆคุยไปคุยมา (แต่ต่างฝ่ายต่างเข้าหากันนะ ). คุยไปก็เริ่มมีหลายๆอย่างทำให้ใจผมห่อเหี่ยวไปเรื่อยๆ เพ้อถึงคนเก่าบ้าง อะไรบ้าง. ผมก็เข้าใจนะครับ ผมคิดว่าคงไม่มีใครจะแข็งแรงกับเรื่องนี้ได้เร็วหรอก. ผมทนมาได้สองปีครึ่งหลังจากนั้น ผมก็เริ่มทะเลาะกัน ผมเริ่มจะไม่ไหว ผมบิกว่าห่างกันสักพักนะ แล้วผมก็เงียบไปสักพัก และกลับมาติดต่อกับเขาใหม่ เหมือนเขาเองก็ดีใจที่ผมกลับไปหา. และก็มีแบบนี้ทะเลาะเรื่องเดิมๆมาเรื่อยๆ ผมบอกผมเริ่มเหนื่อยมากแล้วนะ. ทำอะไรไม่เห็นใจกันบ้างเลย. (เขาไปกินข้าวกับแฟนเก่าครับซึ่งมีครอบครัวไปแล้ว). รอบนี้ทะเลาะรุนแรกมากครับ ผมถึงกับพูดว่า หน้าตาเทอก็ไม่ดี ยังจะทำนิสัย้ลวๆอีกเหรอไง สงสารเมียกับลูกของผู้ชายที่เทอไปกินข้าวด้วยบ้างสิ เมียอยุ่บ้านไม่รุ้เรื่องอะไรไม่รุ้แม้กระทั่งผุ้ชายมากินข้าวกับเทอ. (มีปากเสียกันพอสมควรครับ). ทะเลาะกัน ไม่คุยกันพักนึง และต่างฝ่ายต่างก็อาการดีขึ้น
. ผมก็ตั้งใจคุยกับเขาตรงๆ.
ผม..จะเอายังไงกันต่อ
เขา...คงต้องรับความจริงไม่เป็นไรหรอก
ผม... งั้นก็หายไปแล้วกันไม่ต้องติดต่อกันอีก ลาก่อนนะดูแลตัวเองดีๆ บราๆๆๆๆ.
เขา... แกชอบหนีปัญหาตลอดเลย
ผม....ปัญหามันเริ่มจากแก แกจะให้เราแก้ได้ยังไง
เขา...เราทำอะไรเราก็ผิดหมดแหละ
ผม...งั้นก็เลิกติดต่อกันเถอะดีที่สุดเราทำใจได้แล้วไม่เป็นไร
เขา...หนีแต่ปัญหา
แล้วผมก็ตัดสินใจว่าจะรองดูอีกสักครั้ง แต่หลังจากนั้นมา ผมรู้สึกกับเขาไม่ดีมากๆเลย. คัยแล้วรู้สึกอึดอัดมากๆ เหมือนในใจมันมีเรื่องแย่ๆของเขาตลอด ผมหาเรื่องทะเลาะกับเขาบ่อยมา จากที่ผมเป็นคนที่คอยให้คำแนะนำนิสัยเป็นคนโต ผมกลับเป็นคนอารมร้อนงี่เง่ามาก ผมคิดกับเรื่องนี้มากขึ้น ทุกๆทีที่เขาโพสเพร้อๆพร่ำเพื่อ. ผมเสียสุขภาพจิตมาก. และก็ได้ทะเลาะอีก ทะเลาะบ่อยขึ้น. จนผมบอกเขา ว่าผมไม่ขอทนแล้ว ผมควรจะเจอคนที่ผมสบายใจจริงๆ และก็ทะเลาะกัน เขาก็พยายามพูดให้ผมใจเย็น ผมก็ยอมเย็นลง เขาบอกผมคิดมาก เขาบอกโพสไปแบบนั้นแหละ ผมก็บอก. อื้มขอโทษนะ คิดมากไปเอง. แล้วก็กลับสู่ความปกติ จนมาถึงเวลาสุดท้ายที่เลิกกันจริงๆ. เขาคุยซ้อนผมกับผู้ชายคนนึง คุยมาได้สองอาทิตก่อนเขาจะเลือกคนใหม่ ผมโมโหและเสียใจมากเลย ผมเสียใจกับคำโกหกว่าเขาไม่ได้ยุ่งกับใคร. เพราะผมเคยถามเขา. ผมเสียใจมากเลย
ผม... แก..เราผิดอะไร
เขา... ป่าสไม่ได้ผิดอะไร
ผม...อ่าวทำไมถึงทำแบบนี้
เขา...เราอยากเริ่มใหม่เราไม่อยากเสียใจอีก
คุยได้สีกพัก ผมถามว่าทำไม เขาให้เหตุผลมาหลายๆอย่าง. เขายอกผู้ชายคนใหม่ไม่ด่าเขาดูถูกแบบผม(ซึ่งผมด่าตอนเขาไปกินข้าวกับคนใหม่ ผมอยากให้เลิก เพราะไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย). ผมกับคนที่ผมคุย อยุ่ไกลกันมาก นานๆทีจะมีโอกาสเจอ เขาเรียนอยุ่ แถว กทม. ผมอยุ่ต่างจังหวัดอยุ่จังหวัดเดียวกับเขา. ... หลังพุดคุยในโทรศัพบ้างอะไรบ้าง ตอนหลังๆ พอรุ้เรื่อง ผมก็ไปหาเขาที่ที่เขาเรียน. ผมไปนั่งรอตั้งแต่กลางวันจนสองสามทุ่ม ผมโทรหาบอกว่าถึงแล้ว
ผม ..แกเราถึงแล้ว
เขา...หรอเราติดทำงานกลุ่มกับเพื่อนหน่ะ
เขา...กลับก่อนมั้ย ดึกแล้วจะกลับรถอะไร
ผม...ไม่เป็นไรรอได้ เดียวกับแทกซี่
เขา... กลับไปไม่อยากเจอ
ผม... เป็นไร
เขา...ขวย ใครบอกให้รอ บัดซบ เฮงซวย ไป
ผม...เรารอตั้งแต่กลางวันแล้วนะ ยุงกัดเราแล้ว
เขา....สมน้ำหน้า
ผม...ด่าทำไม
เขา...เราไม่สมควรพูดดีกับคนที่ด่าเราก่อนหรอก(น่าจะตั้งแต่ตอนนั้นหน่ะครับ มีแค่รอบเดียว)
ผมเลยกลับ แล้วหลังจากนั้นก็หายไปทำใจสักพักนึง. ผมก็เปิดเฟสดูเขาบ่อยๆเพราะเป็นห่วง แบบที่เคยทำ. ก็ได้เจอลงรูปคู่กับคนใหม่ ไปเที่ยวบ้างอะๆรบ้าง. ผมก็ทักคนใหม้เขาไป. คุยกับคนใหม่ของเขา ว่าผมขอเป็นเพื่อนได้มั้ย สักพัก ผู้หญิงเขาก็โทรมาหาผม. ด่าว่า ไอ่เฮี่ย ไอ่สัด ว่าผมเข้าไปยุ่งทำไม ไปทำรายเขาทำไม. สะใจหรอ เขาบอกเขาทำอะไรให้ผม ผมถึงทำแบบนี้กับเขา. ( ในใจผมเลยนะคับตอนนั้น. เพราะผมอยากเป็นเพื่อนแบบน้อยๆก็คงจะดี ผมก็ไม่ได้เข้าไปก้าวก่ายอะไรเขาเลย). ผมก็ได้แต้งียบทนฟังคำด่าของเขา. เพราะผมเป็นคนพูดน้อยมาก ถ้าคุยจริงๆ แต่ถ้าแชทหรืออะไร จะพิมเยอะมากๆ. แต่ก็คุยแบบมีเสียงดีกว่า รู้เรื่องดี จากนั้นผมก็ไม่เข้าไปยุ่งอีก ผมทรมานมากเลย แต่ก็เริ่มทำใจได้ทีละนิด ค่อยๆรู้เรื่องทีละนิด ผมผิดจริงหรือเขาหาข้ออ้าง. ผมอ่านอะไรหลายๆอย่าง. ผมไปเจอคำๆนึงของคนที่เขียนกระทู้ครับ บอกว่า" เรื่องของความรัก ถึงไม่รู้จะเลิกรากันยังไง จะทิ้งคำถามแย่ๆไว้ขนาดไหนให้สงสัย. เราไม่ต้องไปหาคำตอบเพราะมันเป็นเรื่องที่ถึงจะมีคำตอบที่ถูกหรือผิด ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เสียเวลาความสุขที่อยุ่ข้างหน้ามากกว่า". ผมเจอมา แต่ผมก็ฝืนหาคำตอบ พยายามตั้งสติเรียบเรียงเรื่องต่างๆ หาคำตอบว่าทำไมถึงทำแบบนี้กับเรา เพราะเราหรือเปล่าที่ผิดจริงๆ แต่คำตอบคือ. ไม่เลยครับ. เพราะเราดีมาตลอด แต่เขาถูกใจคนที่อยู่ตรงนั้นมากกว่า. เขาขอให้ผมออกจากชีวิตเขา ซึ่งผมคิดว่า. ดีแล้วหล่ะ. ฝากทีน่ะครับ. คนที่ให้ความหวังคนอื่นแล้วไม่ได้เลือกนี่ อย่างแรกคือ ทำให้ชัดเจนไปเลย ให้รู้เรื่องไปเลย. อย่าเงียบอย่าทำให้เขาคิดมากเกินเลยไปเลยครับ แล้วตอนจบจะออกมาไม่สวย เพราะการเงียบของคุนไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้นมาเลย. พาเขาคิดเองเออเองจะมากกว่า. ผมเจอมา ผมรู้สึกว่าผู้หญิงแบบนี้แย่มากๆ. คือโดนบอกว่า. ก็แกเข้ามาหาเราเอง เราอยู่ของเราเฉยๆ. เฮี่ยมากๆครับ คน เดียวกับในเหตุการนี้แหละครับ. คือเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า.
ตอนนี้ปล่อยไปแล้วครับ ความรุ้สึกแย่ๆ. ถ้ามาคงเหลือแต่ความเฉยชาของผม ถ้าจะคุยก็คุยได้นะ จะคุยเป็นสิบๆปีก็ยังได้ แบบไม่ให้ผมคิดอะไร. คุยเหมือนเดิมแต่ไม่คิดอะไร ผมยังทำได้เลย
ไม่ชอบ ไม่ต้องเงียบ ไม่ต้องให้ความหวังระยะยาวตั้งแต่แรกดีกว่าครับ
. ผมก็ตั้งใจคุยกับเขาตรงๆ.
ผม..จะเอายังไงกันต่อ
เขา...คงต้องรับความจริงไม่เป็นไรหรอก
ผม... งั้นก็หายไปแล้วกันไม่ต้องติดต่อกันอีก ลาก่อนนะดูแลตัวเองดีๆ บราๆๆๆๆ.
เขา... แกชอบหนีปัญหาตลอดเลย
ผม....ปัญหามันเริ่มจากแก แกจะให้เราแก้ได้ยังไง
เขา...เราทำอะไรเราก็ผิดหมดแหละ
ผม...งั้นก็เลิกติดต่อกันเถอะดีที่สุดเราทำใจได้แล้วไม่เป็นไร
เขา...หนีแต่ปัญหา
แล้วผมก็ตัดสินใจว่าจะรองดูอีกสักครั้ง แต่หลังจากนั้นมา ผมรู้สึกกับเขาไม่ดีมากๆเลย. คัยแล้วรู้สึกอึดอัดมากๆ เหมือนในใจมันมีเรื่องแย่ๆของเขาตลอด ผมหาเรื่องทะเลาะกับเขาบ่อยมา จากที่ผมเป็นคนที่คอยให้คำแนะนำนิสัยเป็นคนโต ผมกลับเป็นคนอารมร้อนงี่เง่ามาก ผมคิดกับเรื่องนี้มากขึ้น ทุกๆทีที่เขาโพสเพร้อๆพร่ำเพื่อ. ผมเสียสุขภาพจิตมาก. และก็ได้ทะเลาะอีก ทะเลาะบ่อยขึ้น. จนผมบอกเขา ว่าผมไม่ขอทนแล้ว ผมควรจะเจอคนที่ผมสบายใจจริงๆ และก็ทะเลาะกัน เขาก็พยายามพูดให้ผมใจเย็น ผมก็ยอมเย็นลง เขาบอกผมคิดมาก เขาบอกโพสไปแบบนั้นแหละ ผมก็บอก. อื้มขอโทษนะ คิดมากไปเอง. แล้วก็กลับสู่ความปกติ จนมาถึงเวลาสุดท้ายที่เลิกกันจริงๆ. เขาคุยซ้อนผมกับผู้ชายคนนึง คุยมาได้สองอาทิตก่อนเขาจะเลือกคนใหม่ ผมโมโหและเสียใจมากเลย ผมเสียใจกับคำโกหกว่าเขาไม่ได้ยุ่งกับใคร. เพราะผมเคยถามเขา. ผมเสียใจมากเลย
ผม... แก..เราผิดอะไร
เขา... ป่าสไม่ได้ผิดอะไร
ผม...อ่าวทำไมถึงทำแบบนี้
เขา...เราอยากเริ่มใหม่เราไม่อยากเสียใจอีก
คุยได้สีกพัก ผมถามว่าทำไม เขาให้เหตุผลมาหลายๆอย่าง. เขายอกผู้ชายคนใหม่ไม่ด่าเขาดูถูกแบบผม(ซึ่งผมด่าตอนเขาไปกินข้าวกับคนใหม่ ผมอยากให้เลิก เพราะไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย). ผมกับคนที่ผมคุย อยุ่ไกลกันมาก นานๆทีจะมีโอกาสเจอ เขาเรียนอยุ่ แถว กทม. ผมอยุ่ต่างจังหวัดอยุ่จังหวัดเดียวกับเขา. ... หลังพุดคุยในโทรศัพบ้างอะไรบ้าง ตอนหลังๆ พอรุ้เรื่อง ผมก็ไปหาเขาที่ที่เขาเรียน. ผมไปนั่งรอตั้งแต่กลางวันจนสองสามทุ่ม ผมโทรหาบอกว่าถึงแล้ว
ผม ..แกเราถึงแล้ว
เขา...หรอเราติดทำงานกลุ่มกับเพื่อนหน่ะ
เขา...กลับก่อนมั้ย ดึกแล้วจะกลับรถอะไร
ผม...ไม่เป็นไรรอได้ เดียวกับแทกซี่
เขา... กลับไปไม่อยากเจอ
ผม... เป็นไร
เขา...ขวย ใครบอกให้รอ บัดซบ เฮงซวย ไป
ผม...เรารอตั้งแต่กลางวันแล้วนะ ยุงกัดเราแล้ว
เขา....สมน้ำหน้า
ผม...ด่าทำไม
เขา...เราไม่สมควรพูดดีกับคนที่ด่าเราก่อนหรอก(น่าจะตั้งแต่ตอนนั้นหน่ะครับ มีแค่รอบเดียว)
ผมเลยกลับ แล้วหลังจากนั้นก็หายไปทำใจสักพักนึง. ผมก็เปิดเฟสดูเขาบ่อยๆเพราะเป็นห่วง แบบที่เคยทำ. ก็ได้เจอลงรูปคู่กับคนใหม่ ไปเที่ยวบ้างอะๆรบ้าง. ผมก็ทักคนใหม้เขาไป. คุยกับคนใหม่ของเขา ว่าผมขอเป็นเพื่อนได้มั้ย สักพัก ผู้หญิงเขาก็โทรมาหาผม. ด่าว่า ไอ่เฮี่ย ไอ่สัด ว่าผมเข้าไปยุ่งทำไม ไปทำรายเขาทำไม. สะใจหรอ เขาบอกเขาทำอะไรให้ผม ผมถึงทำแบบนี้กับเขา. ( ในใจผมเลยนะคับตอนนั้น. เพราะผมอยากเป็นเพื่อนแบบน้อยๆก็คงจะดี ผมก็ไม่ได้เข้าไปก้าวก่ายอะไรเขาเลย). ผมก็ได้แต้งียบทนฟังคำด่าของเขา. เพราะผมเป็นคนพูดน้อยมาก ถ้าคุยจริงๆ แต่ถ้าแชทหรืออะไร จะพิมเยอะมากๆ. แต่ก็คุยแบบมีเสียงดีกว่า รู้เรื่องดี จากนั้นผมก็ไม่เข้าไปยุ่งอีก ผมทรมานมากเลย แต่ก็เริ่มทำใจได้ทีละนิด ค่อยๆรู้เรื่องทีละนิด ผมผิดจริงหรือเขาหาข้ออ้าง. ผมอ่านอะไรหลายๆอย่าง. ผมไปเจอคำๆนึงของคนที่เขียนกระทู้ครับ บอกว่า" เรื่องของความรัก ถึงไม่รู้จะเลิกรากันยังไง จะทิ้งคำถามแย่ๆไว้ขนาดไหนให้สงสัย. เราไม่ต้องไปหาคำตอบเพราะมันเป็นเรื่องที่ถึงจะมีคำตอบที่ถูกหรือผิด ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ เสียเวลาความสุขที่อยุ่ข้างหน้ามากกว่า". ผมเจอมา แต่ผมก็ฝืนหาคำตอบ พยายามตั้งสติเรียบเรียงเรื่องต่างๆ หาคำตอบว่าทำไมถึงทำแบบนี้กับเรา เพราะเราหรือเปล่าที่ผิดจริงๆ แต่คำตอบคือ. ไม่เลยครับ. เพราะเราดีมาตลอด แต่เขาถูกใจคนที่อยู่ตรงนั้นมากกว่า. เขาขอให้ผมออกจากชีวิตเขา ซึ่งผมคิดว่า. ดีแล้วหล่ะ. ฝากทีน่ะครับ. คนที่ให้ความหวังคนอื่นแล้วไม่ได้เลือกนี่ อย่างแรกคือ ทำให้ชัดเจนไปเลย ให้รู้เรื่องไปเลย. อย่าเงียบอย่าทำให้เขาคิดมากเกินเลยไปเลยครับ แล้วตอนจบจะออกมาไม่สวย เพราะการเงียบของคุนไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้นมาเลย. พาเขาคิดเองเออเองจะมากกว่า. ผมเจอมา ผมรู้สึกว่าผู้หญิงแบบนี้แย่มากๆ. คือโดนบอกว่า. ก็แกเข้ามาหาเราเอง เราอยู่ของเราเฉยๆ. เฮี่ยมากๆครับ คน เดียวกับในเหตุการนี้แหละครับ. คือเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า.
ตอนนี้ปล่อยไปแล้วครับ ความรุ้สึกแย่ๆ. ถ้ามาคงเหลือแต่ความเฉยชาของผม ถ้าจะคุยก็คุยได้นะ จะคุยเป็นสิบๆปีก็ยังได้ แบบไม่ให้ผมคิดอะไร. คุยเหมือนเดิมแต่ไม่คิดอะไร ผมยังทำได้เลย