เป็นพ่อค้าขายเสื้อผ้า ไม่ใช่เรื่องง่าย เสือสิงกะทิงแรด รอบด้าน

แชร์ประสบการณ์การเป็นพ่อค้าขายเสื้อผ้า
พ.ศ. 2550 เริ่มมีความคิดอยากขายเสื้อผ้า คุยกะเพื่อนแต่ไม่สนิทมากว่าอยากขายของหาที่ให้หน่อย
เค้าก็หาที่ให้ขาย ขายได้ 15 วัน เค้าให้เลิกขาย จะมีคนอื่นมาขายแทน อ้าวเป็นงั้นไปลงทุนไปตั้งเยอะ ตอนแรกบอกว่าเดียวต่อสัญญาเดือนต่อเดือนไปเรื่อยๆ
เราก็มือไหม่ เอาไงเอากัน
บทเรียนที่ 1 จำฝังใจว่าพวกแม่ค้า (ไม่ทุกคนนะครับ) ไว้ใจไม่ได้จริงๆ
พ.ศ.2551 ของเก่ายังอยู่ ไปหาที่ไหม่ เป็นตลาดเปิดใหม่ ดูแล้วท่าจะดีไปลองดีกว่า
บทเรียนที่ 2 ตลาดใหม่ อย่าวางใจ (คงไม่ทุกตลาดนะครับ) ไม่มีคนมาเดินครับ เจ้งอีกแล้ว
พ.ศ.2552 เอาใหม่ ได้ล็อค ตลาดเก่า ขอทำสัญญายาวๆ สบายใจ ผมทำสัญญา 6 เดือน จ่ายเงินก้อนเลยครับ เกือบแสนอยู่นะครับ
ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง ขายดีขึ้นเรื่อยๆ
บทเรียนที่ 3 ระวังร้านค้ารอบด้านนะครับ ขายเหมือนเค้า เรามือใหม่ โดนมายืนด่าแน่ๆ แต่ถ้ามันมาเรียนแบบเราไปขาย ทำอะไรเค้าไม่ได้ครับ
ผมก็จะพยายามขายอะไรก็ได้ที่ไม่มีใครขาย แต่ถ้าใครจะมาขายซ้ำกับผม ผมก็ไม่เคยว่าลูกค้าใคร ลูกค้ามัน ผมจะคิดอย่างนี้เสมอ
พ.ศ.2553-ปัจจุบัน
จ่ายค่าเช่าล็อครอบและ 6 เดือนอยู่สัก 2 ครั้ง ก็หาเงินมาเซ้งเป็นของตัวเองไปเลยดีกว่า ประสบการณ์มันสอนเราว่า อนาคตเค้าอาจจะไม่ให้เราเช่าต่อก็ได้
ผมเซ้งล็อคไป 350,000 บาท ครับ ขายไปเรื่อยๆ ก็จะเจอคนขายแบบเราเยอะขึ้น แต่ไม่ต้องสนใจนะครับ ลูกค้าใครลูกค้ามัน
บทเรียนที่ 4 คนขายของเหมือนเรา ไปเอาของที่เดียวกัน แต่ช่วงหลังคู่แข่งคนนี้เค้าเอาของร้านส่งร้านนี้เยอะกว่า เค้าไปบอกร้านส่ง ไม่ให้ส่งของให้เรา เค้าจะขายคนเดียว เราเข้าไปซื้อของ ที่ร้านก็บอกว่าไม่สามารถขายให้ได้แล้ว หน้าหงายครับ ขายมาตั้งนาน มีงี้ด้วย ร้านนี้ต้องบอกชื่อหน่อยโมโหมาก LG ครับ ตอนนี้ปิดกิจการไปแล้ว ร้านค้าประเภทนี้มีเยอะนะครับ แต่ไม่ทุกร้าน ที่ดีๆก็เยอะครับ
ปัจจุบัน ก็ขายไม่ค่อยดีหลอกครับ พยุงตัวไปเรื่องๆ เศรษฐกิจช่วงนี้ไม่ค่อยดี
สู้ๆครับ