เบื่อตัวเองที่ไปไม่สุดซักทาง

ความรู้สึกที่ว่าครึ่งๆกลางๆ เราเองก็ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน คือ....บางครั้งเราก็รู้สึกเบื่อทุกๆอย่าง เราไม่อยากรับรู้อะไร อยากอยู่เงียบๆคนเดียว ไม่อยากยุ่งกับใคร บางเวลาก็มีความสุขบ้างเศร้าบ้า

ตั้งแต่เด็ก ทำอะไรก็กลางๆไปซะหมด เรียนก็กลางๆ ไม่โดดเด่น พอไปเล่นดนตรีแต่ละชนิด ก็แค่รู้วิธีเล่นอย่างละนิดอย่างล่ะหน่อย พอจะจบม.6ก็คิดหนัก เพราะมันกลางๆทุกด้าน ไม่ได้ดี แต่ก็ไม่ได้ด้อย พอต่อมหาลัย ก็เ

มีงบประมาณ มีอำนาจ มีบุคคลากรสนับสนุน มองรัฐบาล มนุษย์ 4 ปีไหว้ที่ เอาคะแนน ไม่สนประชาชน บริหารก็ ฟองสบู่ต้มยำกุ้ง ของแพงไปทั่ว ต่างชาติไม่มาลงทุน กู้เงินล้านล้าน ติดโควิดล้านคน เห็นแต่เเจกเงินนิดหน่

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเขาดีกว่าเราไปซะทุกอย่าง ทั้งจะหน้าตา ฐานะ คติการใช้ชีวิต ต่างๆ เเค่สงสัยทำไมเขาถึงมาเลือกคบคนอย่างเราคะ ทั้งที่เราไม่มีอะไรดีเลย ด้อยกว่าเขาทุกอย่าง นอกจากนี้เรายังโดนรอบข้าง

คือ เราเป็นที่เรียนได้เกือบๆเก่ง แต่ก็ยังไม่เก่ง เล่นดนตรี เราก็เล่นได้นะ เเต่สู้ใครไม่ได้ เล่นกีฬาเราก็ไม่โดดเด่นเท่าคนอื่นเลย เต้นเราก็ทำได้ ไม่จะ cover หรือ ฟรีสไตล์ เเต่ก็ยังสู้คนอื่นไม่ได้อยู

นักการเมือง จบมหาลัยดัง บริหารแย่ 2 ปีไม่ทำอะไร นายกจุฬา 1.ฟองสบู่ต้มยำกุ้งปี 2540 คนตกงาน ฆ่าตัวตาย หมดตัว สถาบันการเงินปิด คนรวยขายแซนวิส 2. ไม่มีปัญญาแก้ไขปัญหาสามจังหวัดชายแดนใต้ 3. น้ำท่วมทุก

อยากรู้ค่ะว่าหาสิ่งที่ตัวเองชอบยังไงและเรียนอะไรถึงจะเหมาะกับเรา สำหรับคนที่ไม่โดดเด่นในด้านใดเลยครึ่งๆกลางๆไปซะทุกเรื่อง ส่วนตัวอยากเรียนนิเทศค่ะแต่ มาคิดดูอีกทีก็อยากลองหาอะไรที่เหมาะกับตัวเองจริงๆ

อยากสอบถามสำหรับคนที่เคยเรียนครับ อย่างหลักสูตร สภาพเเวดล้อม ผลงานต่างๆของมหาลัยโดดเด่นเท่าๆ พวกมมส. หรือมอรัฐอื่นๆไหมครับพอดีสนใจอยากจะเข้าคณะบริหารธุรกิจ การจัดการพอดีได้ยินว่าเป็นมอน้องใหม่ที่เติบโ