เขาไม่ใช่คนเเรกที่เราชอบ แต่ทำไมถึงรู้สึกมากกว่าคนอื่น

บอกก่อนเลยว่าผมอาจเป็นเด็กที่ดูโตเกินวัยนะครับ ผมชอบผู้หญิงเป็นครั้งเเรกตอนอ.3แล้วก็ไปบอกเขาแล้วเราก็อยู่ห้องเดียวกันจนจบป.6แล้วก็อยู่คนละโรงเรียน ช่วงเเรกผมก็ชอบเขาอยู่เพ้อหาบ่นคิดถึงทุกวันผมเลยเรียกเขาว่ารักแรก แต่หลังจากนั้นมีเรื่องที่ทำให้ผมต้องเลิกคุยกัน แต่หลังจากนั้นผมรู้ตัวชอบเพื่อนในห้องคนนึงตอนม.3ตอนนี้กำลังจะขึ้นม.4 เขาย้ายไปเรียนที่เชียงใหม่ ผมก็ต้องย้ายจากโรงเรียนเก่าเหมือนกัน ผมเคยบอกให้เขารู้เเล้วตอนที่รู้ตอนเเรกก็เเทบจะไม่คุยกันเลย แต่หลังจากนั้นก็กลับมาคุยกันปกติแต่ใจก็คิดถึงและหวังตลอดจนเรียนจบ เขาไปเรียนซัมเมอร์ที่เชียงใหม่เเล้วผมสัญญากับตัวเองว่าจะตัดใจโดยพยายามเหมือนลบตัวเราเองออกจากชีวิตเขาเเต่สุดท้ายก็โทรไปหาเขาจนได้ ในใจโคตรมีความสุขที่ได้ยินเสียงเขา หลังจากวางสายไปก็สัญญากับตัวเองจริงๆจนวันนึงผมนอนเล่นอยู่บ้านเเล้วเขาก็โทรมาผมตกใจมากเพราะไม่คิดว่าเขาจะโทรมาถ้าไม่มีธุระ เเล้วก็กลายเป็นว่าผมกลับคิดถึงเธอตลอดเลย แบบไหนที่เรียกว่ารักแรกกันเเน่ครับ คนที่ชอบคนเเรกหรือคนที่เราคิดถึงตลอดเวลา แล้วผมควรจะตัดใจดีไหม