สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นคุณแม่ลูกสอง ที่มีความอินมากก เกี่ยวกับเรื่องลูกหาย
เวลาได้ยินได้ฟังข่าวเกี่ยวกับเด็กหาย หรือการลักพาตัวเด็ก จะรู้สึกแย่
เห็นใจครอบครัว และสงสารคนเป็นแม่มากๆ จะภาวนาในใจว่า
ขออย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวเราเลย.....
จนกระทั่ง!!!!! เหตุการณ์เมื่อวานนี้
ที่ชีวิตของแม่คนหนึ่ง มีความรู้สึกเฉียดและเข้าใกล้คำว่า " ลูกหาย "
มากที่สุดในชีวิตแม่ ....
และคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้อยู่ใกล้ตัวคุณแม่คุณพ่อหลายๆคน แต่เรามองข้ามไป!!!!
อยากแบ่งปันค่ะ
เรื่องสยองขวัญเรื่องนี้
เกิดขึ้นที่รร. สอนดนตรี แห่งหนึ่งในห้าง
แถวถนนศรีนครินทร์(เป็นห้างที่มี รร.สอนพิเศษเยอะๆ)
โรงเรียนนี้เป็น รร. ที่มักจะให้นักศึกษาวิชาดนตรี
ที่อยู่ปี 3 ปี 4 หรือ จบไปแล้ว
จากมหาวิทยาลัยต่างๆ มารับจ้อบสอนพิเศษหารายได้
เราก็พาลูกสาว 3 ขวบไปเรียนเปียโนที่นี่
ซึ่งช่วงเช้าเรามีการโทรสับคิวกับ ผู้จัดการเรื่องเวลาเรียนนิดหน่อย
ระหว่างเรียน 1 ชม. หรือเรียน 1.30 ชม. (เพื่อชดเชยที่ลาไป)
และวันนั้นก็เป็นวันที่ คุณ ผจก. ลาหยุดซะด้วย
สรุปว่า ผจก.บอกว่าเรียนแค่ 1 ชม.
พอไปเจอครูที่สอน ครูบอกว่า 1.30 ชม. ค่ะ
เราก็ต้องเอาตามหน้างาน คือ 1.30 ชม.
เราเอาลูกไปฝากตอน 13.00 น.
เวลารับคือ 14.30 น.
พอส่งลูกเสร็จ ... เราก็ไปทำธุระที่ธนาคาร และเดินซื้อของ
จนกระทั่งเวลา 14.20 น.เราก็เดินไปรับลูกที่โรงเรียน
ซึ่งตอนนั้น เราเห็นลูกเรานั่งอยู่กับใครไม่รู้
ตรงที่นั่งรอ ของผู้ปกครอง!!!!!
ไม่มีคุณครูหรือเจ้าหน้าที่ของ รร. อยู่ตรงนั้นสักคนเดียว!!!!!!
เรารีบเดินเข้าไปแล้วถามผปค.คนนั้นว่า
คุณครูไปไหนคะ ทำไมถึงมานั่งตรงนี้ได้
ผปค.คนนั้นบอกว่า คุณครูเอาน้องออกมาส่งตรงนี้
แล้วกลับเข้าไปสอนแล้ว!!!!!!!
นั่งอยู่ตรงนี้ 15 นาทีแล้วค่ะ !!!!!
กำลังจะร้องหาแม่แล้วค่ะ!!!!
โชคดีที่แม่มาพอดี!!!!
÷$%_÷&&*฿€*
เห้ยยย!!! ทำไมทำแบบนี้อ่ะ!!!
ช็อคมาก!!! สตั้นไป 8 วิ!!!
ก็เลยขอบคุณ ผปค.คนนั้น
แล้วก็พาลูกเดินออกมากินข้าว
.........
เดินตัวสั่น ... คิดวนเวียนในใจ
ในหัว ... มีแต่คำว่า
ทำไมทำแบบนี้
ทำไมทำแบบนี้
ทำไมทำแบบนี้!!
พอตั้งสติได้ ควานหาโทรศัพท์ โทรหาผู้จัดการคนแรก!!!
จัดดอกทานตะวันยักษ์ ใส่ผจก.ไป 10 ดอก !!!!
กะว่าจะใส่ที่ยัย ผจก.นี่แหละ
แล้วจบ!!! เลิก!!!
แต่พอกินข้าวเสร็จเดินกลับมาที่ รร.เจอครูที่สอน พอดี๊!!!
ชะตาขาดจริงๆ คุณครูนี่ก็!!!
จัดชุดใหญ่ไฟกระพริบ กับครูไปอีก
ร่ายยาวไป 10 นาที แทบจะหายใจทางผิวหนัง
เราเข้าไปถามว่าทำไมครูทำแบบนี้คะ
คุณครูยังงงคร่าา .... ถามกลับว่า
ทำอะไรเหรอคะ!!!!
อ๋อ...พอดีไม่มีเบอร์คุณแม่อ่ะค่ะ (ด้วยสีหน้าเรียบเฉย)
ธาตุไฟแตกโพล๊ะ ทันที!!!!
เป็นถึงครู ถ้าจัดการเรื่องแค่นี้ไม่ได้
ก็อย่าเป็นเลยค่ะ
วงการครูเค้าจะเสื่อมไปเปล่าๆ
เด็กไม่ถึงมือผู้ปกครอง ครูปล่อยได้ยังไง
ถ้าไม่เจอผปค.คนดีคนนั้น .... 15 นาทีที่ผ่านไป
ครูคิดว่าน้องจะไปถึงไหนแล้วคะ ?
ครูรับผิดชอบไหวมั๊ยคะ???
ครู : ต้องขอโทษนะค...คราววหน้ .....!!!!
โห๊ยยยยย.....ไม่มีคราวหน้าแล้วคร่าาาาครู!!!
จบ แยก เลิกคบ!!
คือปกติเราเป็นใจเย็นมากๆนะ
แต่หนนี้!!!!
เบ้งแบบไม่เคยเบ้งขนาดนี้
วีนแบบไม่เกรงใจครูบาอาจารย์
ไม่เคยเสียงดังกับใครที่ไหนเท่านี้มาก่อน....ในชีวิต!!!
แล้วเดินตัวสั่นออกมาด้วยความโกรธ...ขีดสุด ระดับ10
.........
ขอบคุณ อาจารย์สมเกียรติ อาจารย์ มศว. ที่ปรึกษาของ
รร.นะคะ ที่กรุณารับฟังดิฉันอย่างสุภาพ เข้าใจ
หัวอกของคนเป็นแม่ และเจตนาของการโทรไปเล่า(วีนแตก)
ว่าไม่ได้ต้องการอะไร .... นอกจากอยากเล่าบทเรียนอันแสนล้ำค่านี้
ให้กับผู้บริหาร ได้ฟัง
เลิกเรียนกลางคอร์สยังไม่ขอเงินคืนสักบาท
(ถ้าแพงก็คงขอคืน แต่ดีที่ไม่แพงเท่าไหร่😑)
.........
ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียน
เป็นที่ทำงานของครู
อาชีพครูทรงเกียรติมากนะคะ
อย่ามาพลาดด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้เลย
ถ้าครูคิดว่าเรื่องนี้มันเรื่องเล็ก
และมันก็ยังคิดว่า ไม่เห็นจะเกิดอะไรสักหน่อย
เชิญปิดไปเถอะค่ะ โรงเรียนน่ะ
และขอให้รู้ไว้เลยว่า
หัวอกแม่นะ...ถ้าเป็นเรื่องของลูก
ไม่เคยมีเรื่องไหนที่
เป็น เรื่อง เล็ก เลย
ซักเรื่องเดียว!!!
อัพเดทล่าสุดวันนี้!!!!!
เราเข้าไปพบ ผจก. เพื่อขอรับเงินคอร์สที่ซื้อล่วงหน้าไปแต่ไม่ได้เรียนซึ่งทาง รร.
ก็ยินดีคืนให้แต่โดยดี
และทางอาจารย์ผู้บริหาร ได้พาคุณครูท่านนั้น ออกมาขอโทษอย่างเป็นทางการ
และมอบกระเช้าเพื่อเป็นการขอโทษ....
ซึ่งเรา...ตอนนั้นก็รับกระเช้าไว้นะ
แต่ขอมอบกระเช้านี้คืนกลับให้กับคุณครูท่านนั้น
และบอกกลับไปว่า
เราให้อภัย....และเป็นกำลังใจให้ครูนะ
อย่าได้ประมาทแบบนี้อีก
ครูเป็นครู
เรื่องความปลอดภัยของลูกศิษย์
ครูต้องถือว่าเป็นเรื่องแรกๆ
ี่จะเอามาประกอบการตัดสินใจในการที่จะทำอะไร
...........
สรุปลูกไม่หายนะ
แต่ตกอยู่ในภาวะ "เกือบหาย"
ใจแม่จะขาด......
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั่นประสาทหัวอกแม่มากๆ
เป็นอุธาหรณ์สอนใจที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ทั้งแม่และครู หรือสถานที่ใดๆก็ตามที่ทำงานกับเด็กๆ
ถ้าเรื่องร้ายเกิดขึ้น
เราจะย้อนไปแก้ไขอะไรไม่ได้เลย
อย่าประมาทนะคะ
เมื่อคืนนอนมองหน้าลูก
แล้วบอกว่า.....หนูอย่าหายไปนะลูก
ลูกตอบว่า.....หนูไม่ไปไหนหรอก หนูจะอยู่กับแม่ค่ะ!!!!
บทเรียน "สุดหลอน" อุธาหรณ์สำหรับพ่อแม่ที่ชอบปล่อยลูกไว้กับโรงเรียนสอนพิเศษในห้าง
เวลาได้ยินได้ฟังข่าวเกี่ยวกับเด็กหาย หรือการลักพาตัวเด็ก จะรู้สึกแย่
เห็นใจครอบครัว และสงสารคนเป็นแม่มากๆ จะภาวนาในใจว่า
ขออย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้กับครอบครัวเราเลย.....
จนกระทั่ง!!!!! เหตุการณ์เมื่อวานนี้
ที่ชีวิตของแม่คนหนึ่ง มีความรู้สึกเฉียดและเข้าใกล้คำว่า " ลูกหาย "
มากที่สุดในชีวิตแม่ ....
และคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้อยู่ใกล้ตัวคุณแม่คุณพ่อหลายๆคน แต่เรามองข้ามไป!!!!
อยากแบ่งปันค่ะ
เรื่องสยองขวัญเรื่องนี้
เกิดขึ้นที่รร. สอนดนตรี แห่งหนึ่งในห้าง
แถวถนนศรีนครินทร์(เป็นห้างที่มี รร.สอนพิเศษเยอะๆ)
โรงเรียนนี้เป็น รร. ที่มักจะให้นักศึกษาวิชาดนตรี
ที่อยู่ปี 3 ปี 4 หรือ จบไปแล้ว
จากมหาวิทยาลัยต่างๆ มารับจ้อบสอนพิเศษหารายได้
เราก็พาลูกสาว 3 ขวบไปเรียนเปียโนที่นี่
ซึ่งช่วงเช้าเรามีการโทรสับคิวกับ ผู้จัดการเรื่องเวลาเรียนนิดหน่อย
ระหว่างเรียน 1 ชม. หรือเรียน 1.30 ชม. (เพื่อชดเชยที่ลาไป)
และวันนั้นก็เป็นวันที่ คุณ ผจก. ลาหยุดซะด้วย
สรุปว่า ผจก.บอกว่าเรียนแค่ 1 ชม.
พอไปเจอครูที่สอน ครูบอกว่า 1.30 ชม. ค่ะ
เราก็ต้องเอาตามหน้างาน คือ 1.30 ชม.
เราเอาลูกไปฝากตอน 13.00 น.
เวลารับคือ 14.30 น.
พอส่งลูกเสร็จ ... เราก็ไปทำธุระที่ธนาคาร และเดินซื้อของ
จนกระทั่งเวลา 14.20 น.เราก็เดินไปรับลูกที่โรงเรียน
ซึ่งตอนนั้น เราเห็นลูกเรานั่งอยู่กับใครไม่รู้
ตรงที่นั่งรอ ของผู้ปกครอง!!!!!
ไม่มีคุณครูหรือเจ้าหน้าที่ของ รร. อยู่ตรงนั้นสักคนเดียว!!!!!!
เรารีบเดินเข้าไปแล้วถามผปค.คนนั้นว่า
คุณครูไปไหนคะ ทำไมถึงมานั่งตรงนี้ได้
ผปค.คนนั้นบอกว่า คุณครูเอาน้องออกมาส่งตรงนี้
แล้วกลับเข้าไปสอนแล้ว!!!!!!!
นั่งอยู่ตรงนี้ 15 นาทีแล้วค่ะ !!!!!
กำลังจะร้องหาแม่แล้วค่ะ!!!!
โชคดีที่แม่มาพอดี!!!!
÷$%_÷&&*฿€*
เห้ยยย!!! ทำไมทำแบบนี้อ่ะ!!!
ช็อคมาก!!! สตั้นไป 8 วิ!!!
ก็เลยขอบคุณ ผปค.คนนั้น
แล้วก็พาลูกเดินออกมากินข้าว
.........
เดินตัวสั่น ... คิดวนเวียนในใจ
ในหัว ... มีแต่คำว่า
ทำไมทำแบบนี้
ทำไมทำแบบนี้
ทำไมทำแบบนี้!!
พอตั้งสติได้ ควานหาโทรศัพท์ โทรหาผู้จัดการคนแรก!!!
จัดดอกทานตะวันยักษ์ ใส่ผจก.ไป 10 ดอก !!!!
กะว่าจะใส่ที่ยัย ผจก.นี่แหละ
แล้วจบ!!! เลิก!!!
แต่พอกินข้าวเสร็จเดินกลับมาที่ รร.เจอครูที่สอน พอดี๊!!!
ชะตาขาดจริงๆ คุณครูนี่ก็!!!
จัดชุดใหญ่ไฟกระพริบ กับครูไปอีก
ร่ายยาวไป 10 นาที แทบจะหายใจทางผิวหนัง
เราเข้าไปถามว่าทำไมครูทำแบบนี้คะ
คุณครูยังงงคร่าา .... ถามกลับว่า
ทำอะไรเหรอคะ!!!!
อ๋อ...พอดีไม่มีเบอร์คุณแม่อ่ะค่ะ (ด้วยสีหน้าเรียบเฉย)
ธาตุไฟแตกโพล๊ะ ทันที!!!!
เป็นถึงครู ถ้าจัดการเรื่องแค่นี้ไม่ได้
ก็อย่าเป็นเลยค่ะ
วงการครูเค้าจะเสื่อมไปเปล่าๆ
เด็กไม่ถึงมือผู้ปกครอง ครูปล่อยได้ยังไง
ถ้าไม่เจอผปค.คนดีคนนั้น .... 15 นาทีที่ผ่านไป
ครูคิดว่าน้องจะไปถึงไหนแล้วคะ ?
ครูรับผิดชอบไหวมั๊ยคะ???
ครู : ต้องขอโทษนะค...คราววหน้ .....!!!!
โห๊ยยยยย.....ไม่มีคราวหน้าแล้วคร่าาาาครู!!!
จบ แยก เลิกคบ!!
คือปกติเราเป็นใจเย็นมากๆนะ
แต่หนนี้!!!!
เบ้งแบบไม่เคยเบ้งขนาดนี้
วีนแบบไม่เกรงใจครูบาอาจารย์
ไม่เคยเสียงดังกับใครที่ไหนเท่านี้มาก่อน....ในชีวิต!!!
แล้วเดินตัวสั่นออกมาด้วยความโกรธ...ขีดสุด ระดับ10
.........
ขอบคุณ อาจารย์สมเกียรติ อาจารย์ มศว. ที่ปรึกษาของ
รร.นะคะ ที่กรุณารับฟังดิฉันอย่างสุภาพ เข้าใจ
หัวอกของคนเป็นแม่ และเจตนาของการโทรไปเล่า(วีนแตก)
ว่าไม่ได้ต้องการอะไร .... นอกจากอยากเล่าบทเรียนอันแสนล้ำค่านี้
ให้กับผู้บริหาร ได้ฟัง
เลิกเรียนกลางคอร์สยังไม่ขอเงินคืนสักบาท
(ถ้าแพงก็คงขอคืน แต่ดีที่ไม่แพงเท่าไหร่😑)
.........
ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียน
เป็นที่ทำงานของครู
อาชีพครูทรงเกียรติมากนะคะ
อย่ามาพลาดด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้เลย
ถ้าครูคิดว่าเรื่องนี้มันเรื่องเล็ก
และมันก็ยังคิดว่า ไม่เห็นจะเกิดอะไรสักหน่อย
เชิญปิดไปเถอะค่ะ โรงเรียนน่ะ
และขอให้รู้ไว้เลยว่า
หัวอกแม่นะ...ถ้าเป็นเรื่องของลูก
ไม่เคยมีเรื่องไหนที่
เป็น เรื่อง เล็ก เลย
ซักเรื่องเดียว!!!
อัพเดทล่าสุดวันนี้!!!!!
เราเข้าไปพบ ผจก. เพื่อขอรับเงินคอร์สที่ซื้อล่วงหน้าไปแต่ไม่ได้เรียนซึ่งทาง รร.
ก็ยินดีคืนให้แต่โดยดี
และทางอาจารย์ผู้บริหาร ได้พาคุณครูท่านนั้น ออกมาขอโทษอย่างเป็นทางการ
และมอบกระเช้าเพื่อเป็นการขอโทษ....
ซึ่งเรา...ตอนนั้นก็รับกระเช้าไว้นะ
แต่ขอมอบกระเช้านี้คืนกลับให้กับคุณครูท่านนั้น
และบอกกลับไปว่า
เราให้อภัย....และเป็นกำลังใจให้ครูนะ
อย่าได้ประมาทแบบนี้อีก
ครูเป็นครู
เรื่องความปลอดภัยของลูกศิษย์
ครูต้องถือว่าเป็นเรื่องแรกๆ
ี่จะเอามาประกอบการตัดสินใจในการที่จะทำอะไร
...........
สรุปลูกไม่หายนะ
แต่ตกอยู่ในภาวะ "เกือบหาย"
ใจแม่จะขาด......
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั่นประสาทหัวอกแม่มากๆ
เป็นอุธาหรณ์สอนใจที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ทั้งแม่และครู หรือสถานที่ใดๆก็ตามที่ทำงานกับเด็กๆ
ถ้าเรื่องร้ายเกิดขึ้น
เราจะย้อนไปแก้ไขอะไรไม่ได้เลย
อย่าประมาทนะคะ
เมื่อคืนนอนมองหน้าลูก
แล้วบอกว่า.....หนูอย่าหายไปนะลูก
ลูกตอบว่า.....หนูไม่ไปไหนหรอก หนูจะอยู่กับแม่ค่ะ!!!!