สวัสดีครับ
ออกตัวก่อนเลยว่าผมป็นคนอายุ 30 กว่าๆ ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ถามว่ามีโลกส่วนตัวสูงไหม ก็มีล่ะครับคือนอกจากแฟนกับครอบครัวแล้ว ผมก็แทบไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับใคร
เพื่อนฝูงก็จัดว่าน้อย ที่สนิทจริงๆก็เป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน เจอกันบ่อยหนอยู่ ที่ทำงานมีความสัมพันธ์อันดีกับเพื่อนร่วมงานทุกคนนะครับ ผมออกจะเป็นตัวโจ๊กในที่ทำงานด้วยซ้ำ
ตอนนี้อาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง ซึ่งจะมีวงสังคมของคนที่นี่ ตรงป้อมยามก็จะมีพวกยามคุยกับลูกบ้านในอพาร์ทเม้นท์ คุยกันทั้งเช้าทั้งเย็น ผมอาศัยอยู่ที่นี่มาก็ 2-3 ปีแล้ว
รู้จักผู้คนในอพาร์ทเม้นต์แบบนับคนได้ ตอนเช้าออกทำงานก็ไม่ได้ทักทายอะไรใคร (รีบออก) จะมีบ้างก็แค่ยิ้มทักยาม ตอนกลับบ้านก็ดึกแล้ว (เพลียด้วย) เจอยามหรือบางคนที่รู้จัก (คุ้นหน้า) ก็จะแค่ยิ้มทักทายให้เหมือนเดิม
ส่วนที่ทำงานอยู่ในห้างสรรพสินค้า ก็จะรู้จักพวกยาม แม่บ้าน และพนักงานร้านอื่นในห้างบ้างบางร้าน และรู้จักน้องฝ่ายอาคารในห้างบางคน (กรณีมีเรื่องต้องประสานงาน)
แต่ก็จัดว่ารู้จักคนน้อย และไม่ได้รู้จักถึงขั้นสนิทสนม คือเคยยิ้ม เคยทัก เคยคุยคร่าวๆ แต่ไม่รู้จักชื่อกันและกัน
ทีนี้ผมลองสังเกตดู พบว่าคนอื่นๆทั้งในอพาร์ทเมนต์ (ที่พักผม) และพนักงานร้านอื่นๆ (ที่ทำงานในห้างเดียวกันกับผม) เขาต่างสนิทสนมกันเอง
เช่น คนในอพาร์ทเม้นท์ก็รู้จักกันเอง เขาสนิทกับยามกับแม่บ้าน จับกลุ่มกินเหล้าสังสรรค์กัน พนักงานในห้างร้านนั้นรู้จักกับร้านนี้ พนักงานร้านนั้นสูบบุหรี่พูดคุยกับยามกับฝ่ายอาคารอย่างสนิทสนม
แต่ในทางกลับกัน ผมกลับรู้สึกได้ว่าตัวเองไม่สนิทอะไรกับใครเลย ไม่ว่าจะเป็นสังคมที่บ้านหรือสังคมละแวกที่ทำงาน พูดคุยยิ้มทักกันผิวเผิน
ก็เลยมาคิดทบทวนว่า ทำไมคนนั้นกับคนนี้เขาถึงสนิทกันถึงขั้นนั้นนะ แบบว่าหยอกล้อพูดคุย แตะต้องเนื้อตัวกัน (อารมณ์ผู้ชายกับผู้ชายคุยกันถูกคอน่ะครับ) เขาเริ่มสนิทกันได้อย่างไร เขาคุยอะไรกันถึงได้สนิทกัน
แล้วทำไมเราถึงไม่สนิทกับใครเลยนะ พูดคุยทักทายนับคำได้ บทสนทนาเดิมๆ คุยเรื่องพื้นๆ สภาพอากาศ "วันนี้อากาศร้อนนะครับ " , "วันนี้ฟ้าครึ่มสงสัยฝนจะตกนะครับ" อะไรประมาณนี้อ้ะครับ ผมคุยกับคนอื่นได้แค่นี้จริงๆ
แบบนี้จัดว่าผมเป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง มนุษยสัมพันธ์ไม่ดีหรือเปล่าครับ
ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอกนะครับ ที่ไม่สนิทอะไรกับสังคมรอบข้าง เพราะผมชอบอยู่กับตัวเอง ครอบครัวและแฟนมากกว่า เพียงแต่มันก็เป็นคำถามอยู่ในใจว่า ตัวผมเองเป็นคนยังไงกันแน่น่ะครับ
เพราะอยู่กับครอบครัว แฟน หรือเพื่อน เพื่อนร่วมงาน ผมเป็นคนสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนอื่น แต่กับคนอื่นๆสังคมวงอื่น ผมกลับกลายเป็นคนที่ไม่สนิทกับใครเลย ก็เลยงงๆตัวเองน่ะครับ
ไม่ทราบว่ามีใครประสบพบเจอ "สถานการณ์" คล้ายคลึงกันกับผมบ้างครับ รบกวนช่วยแชร์ความคิดเห็นในเรื่องนี้ ให้ผมได้รับทราบทีนะครับ
ขอบคุณครับ
ใครเป็นคนที่มีบริบททางสังคมคล้ายๆกับผมบ้างครับ
ออกตัวก่อนเลยว่าผมป็นคนอายุ 30 กว่าๆ ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ถามว่ามีโลกส่วนตัวสูงไหม ก็มีล่ะครับคือนอกจากแฟนกับครอบครัวแล้ว ผมก็แทบไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับใคร
เพื่อนฝูงก็จัดว่าน้อย ที่สนิทจริงๆก็เป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน เจอกันบ่อยหนอยู่ ที่ทำงานมีความสัมพันธ์อันดีกับเพื่อนร่วมงานทุกคนนะครับ ผมออกจะเป็นตัวโจ๊กในที่ทำงานด้วยซ้ำ
ตอนนี้อาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง ซึ่งจะมีวงสังคมของคนที่นี่ ตรงป้อมยามก็จะมีพวกยามคุยกับลูกบ้านในอพาร์ทเม้นท์ คุยกันทั้งเช้าทั้งเย็น ผมอาศัยอยู่ที่นี่มาก็ 2-3 ปีแล้ว
รู้จักผู้คนในอพาร์ทเม้นต์แบบนับคนได้ ตอนเช้าออกทำงานก็ไม่ได้ทักทายอะไรใคร (รีบออก) จะมีบ้างก็แค่ยิ้มทักยาม ตอนกลับบ้านก็ดึกแล้ว (เพลียด้วย) เจอยามหรือบางคนที่รู้จัก (คุ้นหน้า) ก็จะแค่ยิ้มทักทายให้เหมือนเดิม
ส่วนที่ทำงานอยู่ในห้างสรรพสินค้า ก็จะรู้จักพวกยาม แม่บ้าน และพนักงานร้านอื่นในห้างบ้างบางร้าน และรู้จักน้องฝ่ายอาคารในห้างบางคน (กรณีมีเรื่องต้องประสานงาน)
แต่ก็จัดว่ารู้จักคนน้อย และไม่ได้รู้จักถึงขั้นสนิทสนม คือเคยยิ้ม เคยทัก เคยคุยคร่าวๆ แต่ไม่รู้จักชื่อกันและกัน
ทีนี้ผมลองสังเกตดู พบว่าคนอื่นๆทั้งในอพาร์ทเมนต์ (ที่พักผม) และพนักงานร้านอื่นๆ (ที่ทำงานในห้างเดียวกันกับผม) เขาต่างสนิทสนมกันเอง
เช่น คนในอพาร์ทเม้นท์ก็รู้จักกันเอง เขาสนิทกับยามกับแม่บ้าน จับกลุ่มกินเหล้าสังสรรค์กัน พนักงานในห้างร้านนั้นรู้จักกับร้านนี้ พนักงานร้านนั้นสูบบุหรี่พูดคุยกับยามกับฝ่ายอาคารอย่างสนิทสนม
แต่ในทางกลับกัน ผมกลับรู้สึกได้ว่าตัวเองไม่สนิทอะไรกับใครเลย ไม่ว่าจะเป็นสังคมที่บ้านหรือสังคมละแวกที่ทำงาน พูดคุยยิ้มทักกันผิวเผิน
ก็เลยมาคิดทบทวนว่า ทำไมคนนั้นกับคนนี้เขาถึงสนิทกันถึงขั้นนั้นนะ แบบว่าหยอกล้อพูดคุย แตะต้องเนื้อตัวกัน (อารมณ์ผู้ชายกับผู้ชายคุยกันถูกคอน่ะครับ) เขาเริ่มสนิทกันได้อย่างไร เขาคุยอะไรกันถึงได้สนิทกัน
แล้วทำไมเราถึงไม่สนิทกับใครเลยนะ พูดคุยทักทายนับคำได้ บทสนทนาเดิมๆ คุยเรื่องพื้นๆ สภาพอากาศ "วันนี้อากาศร้อนนะครับ " , "วันนี้ฟ้าครึ่มสงสัยฝนจะตกนะครับ" อะไรประมาณนี้อ้ะครับ ผมคุยกับคนอื่นได้แค่นี้จริงๆ
แบบนี้จัดว่าผมเป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง มนุษยสัมพันธ์ไม่ดีหรือเปล่าครับ
ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอกนะครับ ที่ไม่สนิทอะไรกับสังคมรอบข้าง เพราะผมชอบอยู่กับตัวเอง ครอบครัวและแฟนมากกว่า เพียงแต่มันก็เป็นคำถามอยู่ในใจว่า ตัวผมเองเป็นคนยังไงกันแน่น่ะครับ
เพราะอยู่กับครอบครัว แฟน หรือเพื่อน เพื่อนร่วมงาน ผมเป็นคนสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนอื่น แต่กับคนอื่นๆสังคมวงอื่น ผมกลับกลายเป็นคนที่ไม่สนิทกับใครเลย ก็เลยงงๆตัวเองน่ะครับ
ไม่ทราบว่ามีใครประสบพบเจอ "สถานการณ์" คล้ายคลึงกันกับผมบ้างครับ รบกวนช่วยแชร์ความคิดเห็นในเรื่องนี้ ให้ผมได้รับทราบทีนะครับ
ขอบคุณครับ