เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาปีกว่าแล้วค่ะ วันนี้เหลือไปเห็นปืนจุดเตาแก๊สแล้วนึกขึ้นมาได้ ก็ยังข้องใจกับเหตุการณ์วันนั้นอยู่

วันนั้นเป็นกิจกรรมของโรงเรียน ให้ทำอาหารขายค่ะ เป็นกลุ่ม กลุ่มละ10คนได้
ข้างร้านเราเป็นห้องข้างๆค่ะ เราก็ไม่ได้สนิทกันมาก แต่เข้าแถวช่วงเช้าก็มีคุยกันบ้าง ถามกันบ้าง
แล้ววันนั้นกลุ่มเราลืมเอาปืนจุดเตามา เลยขอยืมร้านข้างๆจุด
ได้ซักพักเราผ่อนไฟเบาเกินไปจนเตามันดับ เลยยืมครั้งที่2 คราวนี้จะไม่ผ่อนไฟจนดับเพราะขี้เกียจจุดใหม่ค่ะ
ฝั่งนู้นเค้าก็มียืมของเราบ้างเหมือนกัน เช่น มีด เขียง ที่หนีบผีก

พองานเลิกกำลังเก็บของ เค้าเดินมาบอกว่า

เค้า : เธอๆ ปืนจุดเตาแก๊สมันหมด ช่วยออกค่าปืนหน่อยสิ เรายืมเอาของแม่มา ถ้าแม่รู้แม่ต้องด่าแน่ๆเลย

เรา : เอ่ออ แล้วจะให้ออกเท่าไหร่อ่ะ
(ในใจคิดว่า ยืมจุดแค่2ทีเนี่ยนะ แต่ก็ใช้ของเค้าจริงๆ ยอมๆจ่ายไปละกัน)

เค้า : เธอเอาตังให้เราก็ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหนอ่ะ เอาเป็นว่าเธอซื้ออันใหม่มาใช้คืนเราละกัน
( ฮะ - - นี่ต้องซื้อใหม่ให้เลยหรอ อ่ะ ซื้อใหม่ก็ได้ไม่กี่สิบบาทหรอก)

เรา : ไม่สะดวกไปซื้ออ่ะ เอาเงินไปแทนได้ไหม เธอซื้อมาเท่าไหร่ล่ะ

เค้า : 120

เรา : 120 เลยหรอ
(แพงจังว้าาา แต่ก็อาจจะใช้ของดี แต่การที่ฉันยืมจุด2ครั้งเนี่ย มันกี่%ของการใช้งานกัน แล้วบอกว่าไปเอาของแม่มา แสดงว่าแม่ก็ใช้งานมาสักพักแล้วสิ ทำไมฉันจะต้องจ่ายค่าจุดเต็มเม็ดเต็มหน่วยขนาดนี้)

เถียงกันไปสักพักค่ะ จบที่เราจ่ายไป 20 จบแบบไม่สวยเท่าไหร่ด้วย

มาเล่าให้ฟังเฉยๆ เราอาจจะมองในมุมตัวเองมากไป คนอื่นคิดยังไงก็บอกได้นะคะ คนทั่วไปมองกลางอาจจะเห็นด้วยกับฝั่งนั้น
เพราะเราก็แปลกใจ กลุ่มเค้าทั้งกลุ่มทำไมไม่มีใครค้านเลยเรื่องจะให้เราจะค่าปืนเต็มราคา หรือว่าคนทั่วไปจะคิดเหมือนเค้า เราคิดเข้าข้างตัวเองมากไปว่าไม่ควรจ่ายเต็มราคา