ยาวหน่อยแต่อยากให้ค่อยๆ อ่านนะครับ เผื่อที่ว่าจะได้ฟังความเห็นจากหลายๆคน และสังคม
######### background ##########
มีผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาพอดูดีใช้ได้ เรียนจบจากโรงเรียนชายล้วนในกทม. ครอบครัวไม่มีใครมีปัญหาเรื่องนอกใจ แต่มีทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อยตามปรกติ
ในที่สุดเขาก็สามารถสอบติดแพทย์ได้ และได้เรียนในคณะที่ใหญ่ใน กทม.
เขาเป็นคนเรียบง่าย สมถะ ไม่ใช้เงินเยอะ ไม่กินเหล้า เรื่องผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง แค่ยืนคุยกับเพื่อนผู้หญิงก็ตัวสั่นแล้ว ด้วยเนื่องจากครอบครัวเลี้ยงดูแบบระมัดระวังเรื่องแบบนี้มาก
วันๆ ได้แต่นั่งรถไปเรียน และกลับบ้าน เพราะอนุบาล ประถม มัธยม มหาลัย ล้วนอยู่ใกล้บ้าน
ดังนั้นเขาจึงเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยเก่งมาก ก็เข้าได้ แต่มักจะเป็นเพื่อนผู้ชายห้าวๆ เตะบอล เล่นเกมแบบเดียวกัน และที่สำคัญ เขาไม่ขี้หลีผู้หญิงเลย
ระหว่างเรียนก็มีเรื่องราวของความรักบ้าง เขาไปตกหลุมรักเพื่อนในคณะเดียวกันคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงยิ้มเก่งน่ารักและเรียนเก่ง เขาพยายามเข้าไปจีบ ทั้งพยายามขอแลกเรียนโต๊ะเดียวกัน แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่เห็นค่าของผู้ชายคนนี้ เขาจึงขอเป็นแค่เพื่อนกัน
ตอนนั้นเขาเสียใจมาก เพราะเนื่องจากเป็นความรักครั้งแรกต้องผิดหวังอย่างน่าเสียดาย แต่เนื่องจากเขาเป็นคนที่มองโลกในแง่บวกได้อยู่เสมอ เขาจึงเอาความเจ็บปวดในวันนั้นไปเป็นพลัง ไปช่วยสร้างโรงเรียนกับค่ายอาสา ที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน
ช่วงชีวิตนั้น เขามีความสุขมาก ได้ไปอยู่ในชนบทที่สงบ ทำงานกับเพื่อนที่รู้ใจ มันจึงเป็นความประทับใจของชีวิต ช่วงหนึ่งเลยทีเดียว และมันช่วยเยียวยาบาดแผลได้พอสมควร
หลังจากนั้นชีวิตก็ดำเนินไปตามปรกติ แต่เขายังคงคับแค้นเกี่ยวกับเรื่องความรักอยู่บ้าง ด้วยตัวเขาเองมีปมมาตลอดว่า เขาไม่เคยได้คบผู้หญิงที่เขาถูกใจเลย และผู้หญิงที่เขาถูกใจก็ไม่สนใจเขา เขาก็ไม่สนใจที่จะไปจีบใครๆ ปล่อยให้โชคชะตานำพาไปเรื่อยๆ ...
ความขัดแย้งเกิดขึ้น เมื่อคนสองคนมีใจตรงกัน เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป...
######### background ##########
มีผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาพอดูดีใช้ได้ เรียนจบจากโรงเรียนชายล้วนในกทม. ครอบครัวไม่มีใครมีปัญหาเรื่องนอกใจ แต่มีทะเลาะเบาะแว้งกันบ่อยตามปรกติ
ในที่สุดเขาก็สามารถสอบติดแพทย์ได้ และได้เรียนในคณะที่ใหญ่ใน กทม.
เขาเป็นคนเรียบง่าย สมถะ ไม่ใช้เงินเยอะ ไม่กินเหล้า เรื่องผู้หญิงไม่ต้องพูดถึง แค่ยืนคุยกับเพื่อนผู้หญิงก็ตัวสั่นแล้ว ด้วยเนื่องจากครอบครัวเลี้ยงดูแบบระมัดระวังเรื่องแบบนี้มาก
วันๆ ได้แต่นั่งรถไปเรียน และกลับบ้าน เพราะอนุบาล ประถม มัธยม มหาลัย ล้วนอยู่ใกล้บ้าน
ดังนั้นเขาจึงเป็นคนเข้าสังคมไม่ค่อยเก่งมาก ก็เข้าได้ แต่มักจะเป็นเพื่อนผู้ชายห้าวๆ เตะบอล เล่นเกมแบบเดียวกัน และที่สำคัญ เขาไม่ขี้หลีผู้หญิงเลย
ระหว่างเรียนก็มีเรื่องราวของความรักบ้าง เขาไปตกหลุมรักเพื่อนในคณะเดียวกันคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงยิ้มเก่งน่ารักและเรียนเก่ง เขาพยายามเข้าไปจีบ ทั้งพยายามขอแลกเรียนโต๊ะเดียวกัน แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่เห็นค่าของผู้ชายคนนี้ เขาจึงขอเป็นแค่เพื่อนกัน
ตอนนั้นเขาเสียใจมาก เพราะเนื่องจากเป็นความรักครั้งแรกต้องผิดหวังอย่างน่าเสียดาย แต่เนื่องจากเขาเป็นคนที่มองโลกในแง่บวกได้อยู่เสมอ เขาจึงเอาความเจ็บปวดในวันนั้นไปเป็นพลัง ไปช่วยสร้างโรงเรียนกับค่ายอาสา ที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน
ช่วงชีวิตนั้น เขามีความสุขมาก ได้ไปอยู่ในชนบทที่สงบ ทำงานกับเพื่อนที่รู้ใจ มันจึงเป็นความประทับใจของชีวิต ช่วงหนึ่งเลยทีเดียว และมันช่วยเยียวยาบาดแผลได้พอสมควร
หลังจากนั้นชีวิตก็ดำเนินไปตามปรกติ แต่เขายังคงคับแค้นเกี่ยวกับเรื่องความรักอยู่บ้าง ด้วยตัวเขาเองมีปมมาตลอดว่า เขาไม่เคยได้คบผู้หญิงที่เขาถูกใจเลย และผู้หญิงที่เขาถูกใจก็ไม่สนใจเขา เขาก็ไม่สนใจที่จะไปจีบใครๆ ปล่อยให้โชคชะตานำพาไปเรื่อยๆ ...