คือว่า..เราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งถ้าในรูปแบบของการปลื้มเราปลื้มเขาตั้งแต่แรกเจอตอนเขายืนคุยกะแฟน(ปัจจุบันเลิกแล้วคะ) ซึ่งตอนนี้เขาโสดอยู่
ตอนแรกๆเราไม่คิดว่าจะรักเขาได้มากขนาดนี้
(ขอแทนเขาว่า พ. ก้แล้วกัน) วันนั้นเราชอบเขาได้1ปีพอดี(ถ้ารวมในตอนแรกเจอ)เราอึดอัดมากๆๆจนเราบอกชอบเขาไป(ขอแทนตัวเองว่า น. ก้แล้วกันน้ะ)
น.: พี่คือหนูชอบพี่นะถึงพี่จะไม่ชอบหนูก็ตาม
พ.:ครับ
เราก้ได้คำตอบมาอย่างงี้เราสงสัยวะว่ามันคืออะไรแต่นานๆก้ไม่ละมันหาคำตอบยากเอาเป้นว่าเขาไม่ชอบเราละกัน..เราเป้นคนแบบไม่ค่อยยุ่งกะใครมากๆกลัวเขารำคานเลยจบตั้งแต่วันที่บอกเขาก้มีบ้างแค่2-3ครั้งที่เพื่อนผญ.ของพี่พ.มาแกล้งเราไรงี้เกี่ยวกับพี่พ.
เวลาอยู่ในรร.ก้มีบางครั้งที่เราเหมือนเห้นเขามองมาแต่ก็บอกกับตัวเองว่าเขามองต้นไม้เขามองสระน้ำไรงี้เพื่อนๆเราก้บอกว่าเขามองเรานั่นเเระไอ้เราก้ไม่อยากเข้าข้างตัวเองกลัวว่าจะเจ็บไปมากกว่านี้วันนั้นหลังจากที่เราบอกชอบพี่พ.ไป3เดือนแล้วพี่สาวเราอายุห่างจากเรา1ปีเป็นเพื่อนคนละห้องกะพี่พ.พี่สาวเราทักไปถามว่าชอบเด็กม.ไหนพี่พ.ก็ตอบว่าเด็กม.4กะม.2 พี่สาวเราก้เดาไปเรื่อยๆแต่ก้ผิดหมดพี่พ.ไม่ยอมบอกพี่สาวเราว่าให้เดาว่าเรามั้ย เราบอกว่าอย่าเลยไม่ใช่หรอก คือเราอยู่ม.2 หลังจากนั้นเราก้ไปคุยกะเพื่อน เพื่อนก้บอกว่าเป้นเราแน่ๆไอ้เราก้พูดว่าไม่ใช่ๆคือมันไม่ใช่จิงๆง่ะ หลังจากนั้นเราก้สบตากะพี่พ.ประจำแต่พี่พ.มองมาก่อนหน้านั้นแล้วแต่เราก้คิดเหมือนเดิมเขามองอย่างอื่นๆถ้าจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองเรากลัวว่าจะเจ็บง่ะ เราจะเจอกับพี่พ.บ่อยมากเวลาอยู่ในรร.เรากับพี่พ.จะสวนทางกันบ่อยๆแต่เราทำเป็นไม่สนใจคือไม่อยากให้เค้ารุ้ว่าเราชอบเค้าอีกไรงี้ เรากลัวเขาคิดมากว่าทำไมเรายังชอบเขาอีกน่ารำคานไรงี้ถึงแม้บางทีจะไม่ใช่ก้ได้ เราพยายามไม่คิดถึงเขาทำตัวเองให้ยุ่งตลอดอ่านนิยายบ้างดูซี่รีย์เกาหลีจนเป็นติ่งเลย55555แต่ก้ยังคิดถึงเขาอยุ่ดี
เจอเขาที่ไหนเพื่อนก้บอกอย่างเดิมว่าเขามองมาที่เราอีกล้ะ ไอ้เราก้พูดว่าใช่เขามองเราจริงๆเพราะเขาอยากมองคนที่ชอบเขาไง(แต่เขาไม่ชอบ) เราก้พูดอย่างงี้ไปเรื่อยๆ ช่วงแรกเราร้องไห้เรื่องของเขาบ่อยๆมากเพราะมันเจ็บที่หัวใจง่ะใครอยู่ในสถานการณ์นี่คงเข้าใจง่ะมันมีเรื่องเกี่ยวกับเขาที่เราเจ้บใจไงคือเราผิดเองแหละที่ไปชอบเขา จนพักหลังๆเราเตือนตัวเองว่าห้ามร้องไห้เพราะเขาอีก จนเราสตรองค้าาา
ไม่ร้องไห้จริงๆ5555เห้นเขาเดินกลับใครก้ไม่หวั่นไหวสักเท่าไรเขานั่งกะผญ.รุ่นเดียวกะเขาก้เฉยๆจนเราคิดว่าเราคงจะแค่'ชอบ'เขาเฉยๆไม่ได้รักเขาแล้วแหละแต่ก้แอบมองเขาบ้าง จนวันนั้นหลังจากกลับจากกาารทำกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือม.2-ม.3พี่สาวเรามาบอกว่าพี่พ.จะเรียนต่อที่กทม.คือใจเรานี่ตกเลยค้ะจากที่เราอยู่มันก้ค่อนข้างไกลประมาณ1,000กม. ถ้าเป้นเด้กอย่างเราๆว่าคงไม่มีปัญญาไปหาเขาหรอกคือเราคิดนะว่าไม่รู้จะเจอกันอีกมั้ยไม่รู้อีกกี่ปีหรือไม่เจอเลย พอเรารู้เราก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วเอาน้ำรดทั้งตัวเลยทั้งที่ใส่เสื้อผ้าอยู่เราเพิ่งเข้าใจคำว่า..สมองขาวโพลน.. เรานั่งท่องคำว่าไม่จริงๆคือเราไม่เคยเป้นแบบนี้เมื่อก่อนเราเคยสงสัยว่าทำไมนางเอกชอบพูดจังเวลาพระเอกจะจากไปว่าไม่จริงๆไรงี่จนมาเจอกะตัวเอง55555แต่เราไม่ใช่นางเอกของพี่พ.5555 เราก้เดินเข้าไปในห้องนอนทั้งเปียกพี่สาวเราก้ตกใจเราก้บอกว่าเสียใจวะนึกว่าไม่รักแล้วแต่ไหนได้ยังรักโครตเลยวะ พี่สาวเรามันก้ปลอบเราไรงี้ เราก้เล่าให้เพื่อนฟังมันก้ปลอบใจเราด้วยเราขอให้พวกมันอวยพรให้เราลืมเขาให้ได้มันก้อวยพรให้555หลังจากวันนั้นเราก้ซึมไปเลยเราเขียนโน้ตไว้ด้วยว่ามีโอกาศเจอเขาแบบไม่บังเอิญอีกแค่2ครั้ง ครั้งแรกเป้นวันรับใบเกรดวันนั้นคือครบวันที่เราแอบรักเขา8เดือนพอดี(ถ้าจะรวมในตอนที่เจอครั้งแรกก้ประมาณ1ปี8เดือน) ผลสรุปคือเราไม่เจอพี่พ.ค่ะ หลังจากนั้น1วันเราไปรร.อีกทำกิจกรรมจนเจอกับเขานอกรร.แต่เขาไม่เห้นเรา
เราก้ดีใจนะแต่สมองสั่งการว่าหยุดสักทีแต่ก้หยุดไม่ได้สักที5555 หลังจากนั้น2อาทิตย์เราก้เริ่มกลับมาร่าเริงละ แต่ใจไม่แข็งพอส่องเฟสเขาอยู่เรื่อยเลย55พยายามหักห้ามใจเป้นอย่างมากก จนเราคิดว่าตอนนี้ตัวเราเองคงกลัวความรักแล้วละกลัวจะรักใครอีกและกลัวบังคับใจตัวเองไม่ได้ ส่วนครั้งที่2ยังมาไม่ถึงคะคือวันปัจฉิมม.3กะม.6 ตอนแรกเรากะว่าจะบอกรักอีกครั้งเพื่อให้ตัวเองหายอึดอัดสักทีจากที่เราคิดนะคะเราคิดว่าพี่พ.คงคิดว่าเราไม่ได้ชอบเขาแล้ว เราว่าจะเสี่ยงบอกอีกครั้งเราไม่ได้ต้องการให้เขารับรักเรา ทั้งชีวิตไม่เคยจีบใครส่วนเรื่องบอกรักด้วยตัวเองของเราพี่พ.คนแรกเลย55555 เพื่อนๆก้สนับสนุนว่าบอกไปเถอะเราก้ฮึดล้ะแต่พอมาคิดอีกทีกล้วเขาคิดมากวะ55555เราจะเห้นแก่ตัวไปหรือป่าวคิดถึงแต่ความรู้สึกตัวเองหรือป่าวคือเราเป้นคนคิดไปเองสูงบางทีอาจใช่ก้ได้น้ะ. เราก้มาคิดใหม่คืออวยพรให้เขาและให้แอปเปิ้ลเขากะของชิ้นอื่นๆไรงี้ (การให้แอปเปิ้ลเปรียบเสมือนการขอความรักคือเทพเจ้าไดโอนีซุสจะให้แอปเปิ้ลกับเทพีอะโฟรไดต์เพื่อขอความรักจากนาง)แต่เราไม่บอกเหตุผลเขาดีกว่าคะ เราคงทำได้แค่นี้ เรารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์จะห้ามไม่ให้เขาไปก็บ้าแล้วมันเป็นอนาคตของเขามันดีสำหรับเขาแล้ว คือสมองเรากับหัวใจมักจะทะเลาะกันเสมอคะ บางทีก้อยากรักเขาต่อไปบางทีก้อยากลืม 1ปี8เดือนที่เราชอบเขามาจะบอกว่าไม่โกรธความรักคงไม่ได้เพราะเรารักเขาเองนิ้เราก้โกรธตัวเองคะเราไม่เคยโทษเขาไม่มีสิทที่จะโทษด้วยซ้ำเราไม่เคยโกรธเขาคือเราทำตัวเองทั้งนั้น...เราทำเองก้ต้องแก้มันเองคะ
....สุดท้ายๆสุดนี้หนูอยากบอกว่าหนูรักพี่นะคะรักมากคะถึงแม้มันจะไม่สมหวังแต่หนูก้ดีใจที่ครั้งหนึ่ง..ได้รักพี่ไปหนูจะเก็บไว้เป็นความทรงจำคะขอให้พี่โชคดีนะคะ......รัก.....
คือเราอยากทราบว่า...
°เราควรบอกรักเขาอีกครั้งดีมั้ย?
•เราควรทำไงดีคะ
°หรือเราควรตัดใจจากเขา?
•เก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว?
•ไม่อยากเจ็บหัวใจจากเรื่องของเขาควรทำไง?
+ถ้าใครมีวิธีการตัดใจแบบไม่ฝืนตัวเองมากกช่วยบอกด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ 😉
ปล.ด่าได้แต่อย่าแรง
คืออยากรู้ว่าก่อนคนที่เราแอบชอบจะไปเรียนต่อที่อื่นเราควรทำไงดี?
ตอนแรกๆเราไม่คิดว่าจะรักเขาได้มากขนาดนี้
(ขอแทนเขาว่า พ. ก้แล้วกัน) วันนั้นเราชอบเขาได้1ปีพอดี(ถ้ารวมในตอนแรกเจอ)เราอึดอัดมากๆๆจนเราบอกชอบเขาไป(ขอแทนตัวเองว่า น. ก้แล้วกันน้ะ)
น.: พี่คือหนูชอบพี่นะถึงพี่จะไม่ชอบหนูก็ตาม
พ.:ครับ
เราก้ได้คำตอบมาอย่างงี้เราสงสัยวะว่ามันคืออะไรแต่นานๆก้ไม่ละมันหาคำตอบยากเอาเป้นว่าเขาไม่ชอบเราละกัน..เราเป้นคนแบบไม่ค่อยยุ่งกะใครมากๆกลัวเขารำคานเลยจบตั้งแต่วันที่บอกเขาก้มีบ้างแค่2-3ครั้งที่เพื่อนผญ.ของพี่พ.มาแกล้งเราไรงี้เกี่ยวกับพี่พ.
เวลาอยู่ในรร.ก้มีบางครั้งที่เราเหมือนเห้นเขามองมาแต่ก็บอกกับตัวเองว่าเขามองต้นไม้เขามองสระน้ำไรงี้เพื่อนๆเราก้บอกว่าเขามองเรานั่นเเระไอ้เราก้ไม่อยากเข้าข้างตัวเองกลัวว่าจะเจ็บไปมากกว่านี้วันนั้นหลังจากที่เราบอกชอบพี่พ.ไป3เดือนแล้วพี่สาวเราอายุห่างจากเรา1ปีเป็นเพื่อนคนละห้องกะพี่พ.พี่สาวเราทักไปถามว่าชอบเด็กม.ไหนพี่พ.ก็ตอบว่าเด็กม.4กะม.2 พี่สาวเราก้เดาไปเรื่อยๆแต่ก้ผิดหมดพี่พ.ไม่ยอมบอกพี่สาวเราว่าให้เดาว่าเรามั้ย เราบอกว่าอย่าเลยไม่ใช่หรอก คือเราอยู่ม.2 หลังจากนั้นเราก้ไปคุยกะเพื่อน เพื่อนก้บอกว่าเป้นเราแน่ๆไอ้เราก้พูดว่าไม่ใช่ๆคือมันไม่ใช่จิงๆง่ะ หลังจากนั้นเราก้สบตากะพี่พ.ประจำแต่พี่พ.มองมาก่อนหน้านั้นแล้วแต่เราก้คิดเหมือนเดิมเขามองอย่างอื่นๆถ้าจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองเรากลัวว่าจะเจ็บง่ะ เราจะเจอกับพี่พ.บ่อยมากเวลาอยู่ในรร.เรากับพี่พ.จะสวนทางกันบ่อยๆแต่เราทำเป็นไม่สนใจคือไม่อยากให้เค้ารุ้ว่าเราชอบเค้าอีกไรงี้ เรากลัวเขาคิดมากว่าทำไมเรายังชอบเขาอีกน่ารำคานไรงี้ถึงแม้บางทีจะไม่ใช่ก้ได้ เราพยายามไม่คิดถึงเขาทำตัวเองให้ยุ่งตลอดอ่านนิยายบ้างดูซี่รีย์เกาหลีจนเป็นติ่งเลย55555แต่ก้ยังคิดถึงเขาอยุ่ดี
เจอเขาที่ไหนเพื่อนก้บอกอย่างเดิมว่าเขามองมาที่เราอีกล้ะ ไอ้เราก้พูดว่าใช่เขามองเราจริงๆเพราะเขาอยากมองคนที่ชอบเขาไง(แต่เขาไม่ชอบ) เราก้พูดอย่างงี้ไปเรื่อยๆ ช่วงแรกเราร้องไห้เรื่องของเขาบ่อยๆมากเพราะมันเจ็บที่หัวใจง่ะใครอยู่ในสถานการณ์นี่คงเข้าใจง่ะมันมีเรื่องเกี่ยวกับเขาที่เราเจ้บใจไงคือเราผิดเองแหละที่ไปชอบเขา จนพักหลังๆเราเตือนตัวเองว่าห้ามร้องไห้เพราะเขาอีก จนเราสตรองค้าาา
ไม่ร้องไห้จริงๆ5555เห้นเขาเดินกลับใครก้ไม่หวั่นไหวสักเท่าไรเขานั่งกะผญ.รุ่นเดียวกะเขาก้เฉยๆจนเราคิดว่าเราคงจะแค่'ชอบ'เขาเฉยๆไม่ได้รักเขาแล้วแหละแต่ก้แอบมองเขาบ้าง จนวันนั้นหลังจากกลับจากกาารทำกิจกรรมเข้าค่ายลูกเสือม.2-ม.3พี่สาวเรามาบอกว่าพี่พ.จะเรียนต่อที่กทม.คือใจเรานี่ตกเลยค้ะจากที่เราอยู่มันก้ค่อนข้างไกลประมาณ1,000กม. ถ้าเป้นเด้กอย่างเราๆว่าคงไม่มีปัญญาไปหาเขาหรอกคือเราคิดนะว่าไม่รู้จะเจอกันอีกมั้ยไม่รู้อีกกี่ปีหรือไม่เจอเลย พอเรารู้เราก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วเอาน้ำรดทั้งตัวเลยทั้งที่ใส่เสื้อผ้าอยู่เราเพิ่งเข้าใจคำว่า..สมองขาวโพลน.. เรานั่งท่องคำว่าไม่จริงๆคือเราไม่เคยเป้นแบบนี้เมื่อก่อนเราเคยสงสัยว่าทำไมนางเอกชอบพูดจังเวลาพระเอกจะจากไปว่าไม่จริงๆไรงี่จนมาเจอกะตัวเอง55555แต่เราไม่ใช่นางเอกของพี่พ.5555 เราก้เดินเข้าไปในห้องนอนทั้งเปียกพี่สาวเราก้ตกใจเราก้บอกว่าเสียใจวะนึกว่าไม่รักแล้วแต่ไหนได้ยังรักโครตเลยวะ พี่สาวเรามันก้ปลอบเราไรงี้ เราก้เล่าให้เพื่อนฟังมันก้ปลอบใจเราด้วยเราขอให้พวกมันอวยพรให้เราลืมเขาให้ได้มันก้อวยพรให้555หลังจากวันนั้นเราก้ซึมไปเลยเราเขียนโน้ตไว้ด้วยว่ามีโอกาศเจอเขาแบบไม่บังเอิญอีกแค่2ครั้ง ครั้งแรกเป้นวันรับใบเกรดวันนั้นคือครบวันที่เราแอบรักเขา8เดือนพอดี(ถ้าจะรวมในตอนที่เจอครั้งแรกก้ประมาณ1ปี8เดือน) ผลสรุปคือเราไม่เจอพี่พ.ค่ะ หลังจากนั้น1วันเราไปรร.อีกทำกิจกรรมจนเจอกับเขานอกรร.แต่เขาไม่เห้นเรา
เราก้ดีใจนะแต่สมองสั่งการว่าหยุดสักทีแต่ก้หยุดไม่ได้สักที5555 หลังจากนั้น2อาทิตย์เราก้เริ่มกลับมาร่าเริงละ แต่ใจไม่แข็งพอส่องเฟสเขาอยู่เรื่อยเลย55พยายามหักห้ามใจเป้นอย่างมากก จนเราคิดว่าตอนนี้ตัวเราเองคงกลัวความรักแล้วละกลัวจะรักใครอีกและกลัวบังคับใจตัวเองไม่ได้ ส่วนครั้งที่2ยังมาไม่ถึงคะคือวันปัจฉิมม.3กะม.6 ตอนแรกเรากะว่าจะบอกรักอีกครั้งเพื่อให้ตัวเองหายอึดอัดสักทีจากที่เราคิดนะคะเราคิดว่าพี่พ.คงคิดว่าเราไม่ได้ชอบเขาแล้ว เราว่าจะเสี่ยงบอกอีกครั้งเราไม่ได้ต้องการให้เขารับรักเรา ทั้งชีวิตไม่เคยจีบใครส่วนเรื่องบอกรักด้วยตัวเองของเราพี่พ.คนแรกเลย55555 เพื่อนๆก้สนับสนุนว่าบอกไปเถอะเราก้ฮึดล้ะแต่พอมาคิดอีกทีกล้วเขาคิดมากวะ55555เราจะเห้นแก่ตัวไปหรือป่าวคิดถึงแต่ความรู้สึกตัวเองหรือป่าวคือเราเป้นคนคิดไปเองสูงบางทีอาจใช่ก้ได้น้ะ. เราก้มาคิดใหม่คืออวยพรให้เขาและให้แอปเปิ้ลเขากะของชิ้นอื่นๆไรงี้ (การให้แอปเปิ้ลเปรียบเสมือนการขอความรักคือเทพเจ้าไดโอนีซุสจะให้แอปเปิ้ลกับเทพีอะโฟรไดต์เพื่อขอความรักจากนาง)แต่เราไม่บอกเหตุผลเขาดีกว่าคะ เราคงทำได้แค่นี้ เรารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์จะห้ามไม่ให้เขาไปก็บ้าแล้วมันเป็นอนาคตของเขามันดีสำหรับเขาแล้ว คือสมองเรากับหัวใจมักจะทะเลาะกันเสมอคะ บางทีก้อยากรักเขาต่อไปบางทีก้อยากลืม 1ปี8เดือนที่เราชอบเขามาจะบอกว่าไม่โกรธความรักคงไม่ได้เพราะเรารักเขาเองนิ้เราก้โกรธตัวเองคะเราไม่เคยโทษเขาไม่มีสิทที่จะโทษด้วยซ้ำเราไม่เคยโกรธเขาคือเราทำตัวเองทั้งนั้น...เราทำเองก้ต้องแก้มันเองคะ
....สุดท้ายๆสุดนี้หนูอยากบอกว่าหนูรักพี่นะคะรักมากคะถึงแม้มันจะไม่สมหวังแต่หนูก้ดีใจที่ครั้งหนึ่ง..ได้รักพี่ไปหนูจะเก็บไว้เป็นความทรงจำคะขอให้พี่โชคดีนะคะ......รัก.....
คือเราอยากทราบว่า...
°เราควรบอกรักเขาอีกครั้งดีมั้ย?
•เราควรทำไงดีคะ
°หรือเราควรตัดใจจากเขา?
•เก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว?
•ไม่อยากเจ็บหัวใจจากเรื่องของเขาควรทำไง?
+ถ้าใครมีวิธีการตัดใจแบบไม่ฝืนตัวเองมากกช่วยบอกด้วยนะคะ
ขอบคุณคะ 😉
ปล.ด่าได้แต่อย่าแรง