คือตัวเราก็ไม่ได้เป็นเด็กเกเรเลยนะอยู่แต่ในบ้านตลอดไม่เคยออกไปเที่ยวกับเพื่อนไม่เคยออกไปแรดๆข้างนอกเรียนก็เรียนดีมาตลอดช่วยเเม่ขายของทุกวันเเต่เวลาเราอยากได้อะไรสักอย่างแม่ก็จะหาคำนู่นคำนี่มาคอยบอกว่ามันไม่ดีซื้อมาก้ไม่เคยใส่เช่นเราแค่อยากได้เเค่เสื้อเปิดไหล่ไว้ใส่ไปเที่ยวเเค่ตัวเดียวก้หาคำร้อยแปดพันเก้ามาด่าว่ามันไม่ดีดูหุ่นตัวเองก่อนใส่ก้โป๊มีเเต่พวกไม่ดีทั้งนั้นที่ใส่ซึ่งเราก้ไม่เห้นว่ามันจะไม่ดีตรงไหนเราก้วัยรุ่นเเล้วก้อยากจะใส่บ้างคือพออธิบายก้หาว่าเถียงเราเห็นเเม่หลายๆคนเขายังให้ลูกรู้จักลองสิ่งใหม่ๆอันไหนที่ไม่ดีเขาก้สอนเเต่เเม่เรานี่เอาเเต่ด่าเเต่บ่นจนบางทีมีอะไรเราก้ไม่อยากจะเล่าให้พ่อเเม่ฟัง