รู้สึกว่าโดนผู้ใหญ่ที่เคารพมาตั้งเเต่เด็ก มีครอบครัวเเล้ว มาจีบ !
บ้านเราทั้งบ้าน รู้จักกับน้าผู้ชายคนนี้ เราเคารพเค้าตั้งเเต่เด็กๆ เมื่อก่อนเขาเป็นคนธรรมมะธรรมโมมากก ฟังธรรมทุกเช้า สอนลูกเกี่ยวกับเรื่องพระพุทธเจ้าทุกวัน เราก็เจอเค้าเกือบทุกวัน ทักทายพูดคุยกันเกือบทุกวัน เพราะเขาขายอาหารตามสั่งอยู่ข้างร้านเราด้วย
อยู่มาวันหนึ่ง เราโตขึ้น เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 4 กลับบ้านเดือนละครั้งสองครั้ง เราไปช่วยเเม่ขายของ เราก็เเวะไปสวัสดีไปทักไปคุยกับเขาเเละภรรยาของเขาที่ร้านเหมือนที่เคยทำประจำ อยู่ๆน้าเขาก็ถามว่ากลับหอเมื่อไหร่ เเล้วมากระซิบข้างๆ หูเราว่า ขอเบอร์หน่อยสิ !!
คือ เรานี่อึ้งไปสักพัก ไม่เเน่ใจว่าเขาจะมาเเนวไหน คิดในใจว่า มันรู้สึกแปลกๆ ถ้าจะขอไว้โทรธุระอะไรก็พูดดังๆ ปกติก็ได้นิหน่า
เเล้วเราก็เลยทำเป็นไม่ได้ยิน เปลี่ยนเรื่องคุยเเละก็เดินออกมา
เรารู้สึกขนลุก ขยะเเขยงน้าผู้ชายคนนี้มาก หมดความเคารพนับถือ ต่อจากวันนั้นเราก็ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่ไหว้ ไม่คุย ไม่ทัก ไม่มอง เเต่เราก็รู้สึกว่า เขาพยายามจะเข้ามาคุยกับเราตลอดเวลา ชอบแอบยืนมอง บางทีเราหันไปสบสายตาเข้า เราก็รีบหันกลับเเล้วมันเป็นสัญชาตญานคือเราเบะปากเลยเเหละ
เราไม่ได้เล่าให้พ่อเเม่ฟัง เพราะกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดเพราะต้องทำมาหากินกันอยู่ตรงนั้น เเต่เราเล่าให้พี่สาวฟัง เพื่อให้พี่สาวคอยช่วยสอดส่องดูเเลให้
เกิดมา เราไม่เคยคิดฝันว่าจะเจอคนแบบนี้ มันทำให้เราระวังตัวมากขึ้น ทำให้เราไม่วางใจกับคนรู้จักอีกเลย..
อยากฟังประสบการณ์ คนที่เคยเจอแบบเรา เข้ามาเล่าให้ฟังกันบ้างน้า จะได้เอาไว้เป็นอุธาหรณ์ให้คนอื่นๆด้วย ว่า สมัยนี้ไว้ใจคนยาก เรามองคนที่ภายนอก เเค่ผิวเผินไม่ได้จริงๆ
รู้สึกว่าโดนผู้ใหญ่ที่เคารพมาตั้งเเต่เด็ก มีครอบครัวเเล้ว มาจีบ !
บ้านเราทั้งบ้าน รู้จักกับน้าผู้ชายคนนี้ เราเคารพเค้าตั้งเเต่เด็กๆ เมื่อก่อนเขาเป็นคนธรรมมะธรรมโมมากก ฟังธรรมทุกเช้า สอนลูกเกี่ยวกับเรื่องพระพุทธเจ้าทุกวัน เราก็เจอเค้าเกือบทุกวัน ทักทายพูดคุยกันเกือบทุกวัน เพราะเขาขายอาหารตามสั่งอยู่ข้างร้านเราด้วย
อยู่มาวันหนึ่ง เราโตขึ้น เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 4 กลับบ้านเดือนละครั้งสองครั้ง เราไปช่วยเเม่ขายของ เราก็เเวะไปสวัสดีไปทักไปคุยกับเขาเเละภรรยาของเขาที่ร้านเหมือนที่เคยทำประจำ อยู่ๆน้าเขาก็ถามว่ากลับหอเมื่อไหร่ เเล้วมากระซิบข้างๆ หูเราว่า ขอเบอร์หน่อยสิ !!
คือ เรานี่อึ้งไปสักพัก ไม่เเน่ใจว่าเขาจะมาเเนวไหน คิดในใจว่า มันรู้สึกแปลกๆ ถ้าจะขอไว้โทรธุระอะไรก็พูดดังๆ ปกติก็ได้นิหน่า
เเล้วเราก็เลยทำเป็นไม่ได้ยิน เปลี่ยนเรื่องคุยเเละก็เดินออกมา
เรารู้สึกขนลุก ขยะเเขยงน้าผู้ชายคนนี้มาก หมดความเคารพนับถือ ต่อจากวันนั้นเราก็ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่ไหว้ ไม่คุย ไม่ทัก ไม่มอง เเต่เราก็รู้สึกว่า เขาพยายามจะเข้ามาคุยกับเราตลอดเวลา ชอบแอบยืนมอง บางทีเราหันไปสบสายตาเข้า เราก็รีบหันกลับเเล้วมันเป็นสัญชาตญานคือเราเบะปากเลยเเหละ
เราไม่ได้เล่าให้พ่อเเม่ฟัง เพราะกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ กลัวจะมองหน้ากันไม่ติดเพราะต้องทำมาหากินกันอยู่ตรงนั้น เเต่เราเล่าให้พี่สาวฟัง เพื่อให้พี่สาวคอยช่วยสอดส่องดูเเลให้
เกิดมา เราไม่เคยคิดฝันว่าจะเจอคนแบบนี้ มันทำให้เราระวังตัวมากขึ้น ทำให้เราไม่วางใจกับคนรู้จักอีกเลย..
อยากฟังประสบการณ์ คนที่เคยเจอแบบเรา เข้ามาเล่าให้ฟังกันบ้างน้า จะได้เอาไว้เป็นอุธาหรณ์ให้คนอื่นๆด้วย ว่า สมัยนี้ไว้ใจคนยาก เรามองคนที่ภายนอก เเค่ผิวเผินไม่ได้จริงๆ