เย้เย้... ปีนี้ก็อายุ 31 แล้ว ผ่านเรื่องราวต่างๆมาก็ตามสมควรแก่เวลาและประสบการณ์ พอรักงานก็เบื่อเพื่อนร่วมงาน พอรู้สึกดีกับเพื่อนร่วมงานก็เบื่องาน เบื่อนาย เบื่อคู่ค้า จนบางทีก็อยากขาคู่ใส่หน้าให้รู้แล้วรู้รอด มีความรักบ้างก็ล้มเหลว พอใกล้เฟลก็มีคนมาคุยใหม่ รู้สึกอะไรๆมันก็ไม่ค่อยถูกที่ถูกเวลาซักเท่าไหร่... ชีวิตไม่ลำบากมากมายแต่ก็ไม่สบายใจ เง้ออออ...
"เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค..." ทำงานเต็มที่ ก็ไม่มีอะไรตอบแทน เป็นได้แค่แมนพาวเวอร์ ที่นั่งเซ่ออยู่ในออฟฟิศ ... พี่ๆน้องๆชื่นชมด้วยลมปาก มีหน้ามีตาในสังคมที่ทำงาน ได้รับความไว้วางใจ แต่ไม่ค่อยได้รับความเคารพแบบใจจริง ยิ่งเราแสดงความนอบน้อมกลับถูกรายล้อมด้วยความโดดเดี่ยว "พี่สุดยอดเลยพี่ พี่ช่วยพวกเราไว้ พี่ได้ไอ้นั่นมายัง พี่ได้ไอ้นี่มายัง พี่ พี่ พี่ ....." ตื่นมาทุกเช้าเพื่อตามหาคำตอบให้คนอื่น แต่ไม่เคยมีคำตอบให้ชีวิตตัวเอง มาเพื่อต่อสู้แทบตาย แลกอารมณ์ แลกความรู้สึก แล้วรอเวลาจากไปอย่างเงียบๆ ... อย่างเงียบๆจริงๆ
"เงิน เงิน เงิน ผู้คนบูชาาาา" ชาาา ชาาา ... ชาลาเฮ็ด ชาลา ... เงินเดือนเข้ามาก็โอนทันทีตามบัญชีรายจ่าย บัญชีบ้านโอนให้หลักหมื่น (แต่แม่ก็บ่นเสมอว่ามันไม่เคยพอ) บัญชีหนี้สิน ดิ้นไปแบบชำระขั้นต่ำ ล่าสุดไปเปิดบัญชีเงินเก็บ คิดว่าถ้ายังมีปัญญากินเหล้าตอนอกหัก ยังมีตังค์ทำนั่นทำนี่ ก็น่าจะมีเงินเก็บได้ ทุกวันนี้เลยสนุกกับการเก็บเงิน หาเงินใส่บัญชีเงินเก็บ สนุกดี ... พ่อเคยเป็นเสาหลักรายได้ใกล้แสน แต่วันนี้พ่อเกษียณแล้ว ไม่มีเงินติดตัว ทุกเดือนก็ต้องแบ่งเงินที่เลี้ยงตัวเองมาให้พ่อใช้ด้วย พอแม่รู้ แม่ก็งอนไปอีก หาว่าเราไม่ดูแล หาว่าเรารักพ่อกับแม่ไม่เท่ากัน ... ชาาา ชาลา เฮ็ดชาลา ... เมื่อไหร่หนาจะหมดหนี้ซะที ... ถ้าอยากการเงินดีมันไม่ใช่แค่ต้องประหยัดค่าใช้จ่าย แต่มันต้องหาวิธีสร้างรายได้เพิ่ม ก็น่าเซ็งเหมือนกันที่คนในบ้านไม่เข้าใจ และก็ไม่ได้ช่วยอะไรซักที (อย่างน้อยไม่ตัดกำลังใจก็พอ ถ้าหากจะขอด้ายยย ก็ขอเท่านี้ละกั่นนน)
"รักแท้รักที่อะไร ตับไตไส้พุง..." หรือรักกางเกงที่นุ่ง อืม ก็ดูสวยดีออกกกกกก ... ผ่านมาผ่านไป เข้ามาออกไป หลายคนบอกว่ารักคนง่ายไป ก็คิดในใจนะกูก็รักง่ายกับคนที่กูชอบป่ะวะ ไอที่ไม่ชอบก็แค่ไม่ได้เล่า พอเพื่อนไม่เห็นก็เลยไม่นับ เอ๊า! ... ความรักคืออะไรผมไม่รู้ไม่เข้าใจอีกแล้ว รู้สึกขุ่นมัวไปกับนิยาม ความรักในละคร ความรักบนโลกที่หลากหลาย ไม่เห็นมีความรักไหนจะคล้ายกับความรักที่ผ่านมาในชีวิตของผมซักวินาที ที่ผ่านมามีแต่ความลุ่มหลง อารมณ์เหงา ถ้าไม่เราเอาไปลงที่คนอื่น ก็คนอื่นเอามาลงที่เรา เหมือนมวยโอลิมปิคที่นัดมาชกกันระฆังดังก็แยกจากไป (บางรายก็มี อีกสี่ปีมาชกกันใหม่ แต่ส่วนใหญ่ชกแล้วแยกย้าย ไปโอลิมปิคจักรวาลอื่น) แล้วก็มาโทษลมโทษฟ้าว่าเจอมาไม่ดี ไม่เจอซักที กูนี่ไงมาเธอร์ฟาเธอร์คนดีที่เธอ(ๆๆๆๆ)ไม่เอา ... ตอนนี้ยอมรับแล้วว่าตัวเองเป็นคนที่ "ไม่มีใครเอา" ก็เลยไม่เศร้าเท่าไหร่ละ ...
ล่าสุดเมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ตามันเผือกไปพบว่าคนเค้าหาคู่กับผ่านแอพ (ขึ้นต้นด้วย N ลงท้ายด้วย N) ไอเราก็ลองเล่นดู ก็มีหลุดมาให้คุยอยู่คน แชทไปมาสามสี่วันมันก็พาให้ตื่นเต้นดี เมื่อวานไปเจอกันก็แฮปปี้หวานฉ่ำไปตามประสาข้าวมันปลาใหม่ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน คุยกันเฮฮา จนเราเบลอๆเผลอรู้สึกไปว่า "อยากได้" เธอมาเป็นคู่ ตกค่ำแยกย้าย ตกดึกเธอไลน์มาขอบคุณที่เราเทคแคร์ แต่เช้าตื่นมาก็หายไปอย่างไร้ล่องลอย ไม่รู้ว่านางมีปัญหากับสภาวะจิต คิดไม่ตก กังวลกับเรื่องส่วนตัวหรืออาจมีอะไรที่ยังไม่ได้บอก แต่นางคงไม่รู้หรอกว่าคนทางนี้ก็เวิ่นมากเหมือนกัน "ไอ ด้อนท์ ไลค์ มาย มายด์ ไรท์ แนววว..." แล้วเพลง Heavy ของ LP feat. Kiiara ก็ไหลเข้ามาในหัวในบัดดล กลายเป็นคำถามที่ว่า "เราเป็นคนรักง่ายที่คิดมาก หรือว่าเธอนั้นยากเกินไป"
ภาษา... ข้อนี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากบอกว่าโลกยุคนี้ภาษาที่สองสามสี่ เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ยิ่งสื่อสารได้มาก ยิ่งได้เปรียบมาก ข้อมูลต่างๆเป็น Free source แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าถึงได้ ... ยิ่งสื่อสารได้มาก ยิ่งมีโอกาสมากกว่าคนอื่น เรื่องนี้ขอคอนเฟิร์ม และภาษาอังกฤษเป็นเรื่องใกล้ตัวมากแล้วนะครับ (ตอนนี้ จขกท. กำลังมองภาษาที่สามแล้วครับ ภาษาที่สองก็ยังง่อยๆระดับกลางๆแต่สื่อสารได้ไม่อายแล้ว)
ยังมีอีกหลายๆอย่าง ... 10 เป้าหมายที่ต้องทำให้ได้ภายใน 3 ปี ตั้งไว้ก็ไม่ใช่ว่าหลักลอย ทยอยเก็บทยอยทำ เป้าหมายส่วนตัว เป้าหมายครอบครัว พ่อแม่ การงาน อนาคต อาชีพ ธุรกิจส่วนตัว บั้นปลาย บั้นท้าย กล้าม ซิ๊กแพ๊ค ความชอบส่วนตัว project ชีวิตในต่างแดน อีกหลายอย่างมากมายที่ไหลวนเวียนไปในสมอง แข่งกับต้นทุนที่แพงที่สุด "เวลา" ที่จ่ายไปอย่างช้าๆแบบนาทีต่อนาที พยายามคิดบวกๆขำๆให้ชีวิตผ่านไปได้แบบวันต่อวัน ความอดทน ความเอาใจใส่ วินัย ศีล ... ชีวิตของเราใช้ซะ ใช้อะไรจ๊ะ ใช้หนี้เจ้ากรรมนายเวร ใช้หนี้ทางโลก ใช้หนี้ทางธรรม เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว พิมพ์หมดแล้วตรงนี้ คงต้องไปรับยาแล้วสินะ....
#สนุกจังโว้ยยยย #แก้ไขคำผิดแล้วครับ
กระทู้ระบายจากผู้ชายคิดมาก
"เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค เวิร์ค..." ทำงานเต็มที่ ก็ไม่มีอะไรตอบแทน เป็นได้แค่แมนพาวเวอร์ ที่นั่งเซ่ออยู่ในออฟฟิศ ... พี่ๆน้องๆชื่นชมด้วยลมปาก มีหน้ามีตาในสังคมที่ทำงาน ได้รับความไว้วางใจ แต่ไม่ค่อยได้รับความเคารพแบบใจจริง ยิ่งเราแสดงความนอบน้อมกลับถูกรายล้อมด้วยความโดดเดี่ยว "พี่สุดยอดเลยพี่ พี่ช่วยพวกเราไว้ พี่ได้ไอ้นั่นมายัง พี่ได้ไอ้นี่มายัง พี่ พี่ พี่ ....." ตื่นมาทุกเช้าเพื่อตามหาคำตอบให้คนอื่น แต่ไม่เคยมีคำตอบให้ชีวิตตัวเอง มาเพื่อต่อสู้แทบตาย แลกอารมณ์ แลกความรู้สึก แล้วรอเวลาจากไปอย่างเงียบๆ ... อย่างเงียบๆจริงๆ
"เงิน เงิน เงิน ผู้คนบูชาาาา" ชาาา ชาาา ... ชาลาเฮ็ด ชาลา ... เงินเดือนเข้ามาก็โอนทันทีตามบัญชีรายจ่าย บัญชีบ้านโอนให้หลักหมื่น (แต่แม่ก็บ่นเสมอว่ามันไม่เคยพอ) บัญชีหนี้สิน ดิ้นไปแบบชำระขั้นต่ำ ล่าสุดไปเปิดบัญชีเงินเก็บ คิดว่าถ้ายังมีปัญญากินเหล้าตอนอกหัก ยังมีตังค์ทำนั่นทำนี่ ก็น่าจะมีเงินเก็บได้ ทุกวันนี้เลยสนุกกับการเก็บเงิน หาเงินใส่บัญชีเงินเก็บ สนุกดี ... พ่อเคยเป็นเสาหลักรายได้ใกล้แสน แต่วันนี้พ่อเกษียณแล้ว ไม่มีเงินติดตัว ทุกเดือนก็ต้องแบ่งเงินที่เลี้ยงตัวเองมาให้พ่อใช้ด้วย พอแม่รู้ แม่ก็งอนไปอีก หาว่าเราไม่ดูแล หาว่าเรารักพ่อกับแม่ไม่เท่ากัน ... ชาาา ชาลา เฮ็ดชาลา ... เมื่อไหร่หนาจะหมดหนี้ซะที ... ถ้าอยากการเงินดีมันไม่ใช่แค่ต้องประหยัดค่าใช้จ่าย แต่มันต้องหาวิธีสร้างรายได้เพิ่ม ก็น่าเซ็งเหมือนกันที่คนในบ้านไม่เข้าใจ และก็ไม่ได้ช่วยอะไรซักที (อย่างน้อยไม่ตัดกำลังใจก็พอ ถ้าหากจะขอด้ายยย ก็ขอเท่านี้ละกั่นนน)
"รักแท้รักที่อะไร ตับไตไส้พุง..." หรือรักกางเกงที่นุ่ง อืม ก็ดูสวยดีออกกกกกก ... ผ่านมาผ่านไป เข้ามาออกไป หลายคนบอกว่ารักคนง่ายไป ก็คิดในใจนะกูก็รักง่ายกับคนที่กูชอบป่ะวะ ไอที่ไม่ชอบก็แค่ไม่ได้เล่า พอเพื่อนไม่เห็นก็เลยไม่นับ เอ๊า! ... ความรักคืออะไรผมไม่รู้ไม่เข้าใจอีกแล้ว รู้สึกขุ่นมัวไปกับนิยาม ความรักในละคร ความรักบนโลกที่หลากหลาย ไม่เห็นมีความรักไหนจะคล้ายกับความรักที่ผ่านมาในชีวิตของผมซักวินาที ที่ผ่านมามีแต่ความลุ่มหลง อารมณ์เหงา ถ้าไม่เราเอาไปลงที่คนอื่น ก็คนอื่นเอามาลงที่เรา เหมือนมวยโอลิมปิคที่นัดมาชกกันระฆังดังก็แยกจากไป (บางรายก็มี อีกสี่ปีมาชกกันใหม่ แต่ส่วนใหญ่ชกแล้วแยกย้าย ไปโอลิมปิคจักรวาลอื่น) แล้วก็มาโทษลมโทษฟ้าว่าเจอมาไม่ดี ไม่เจอซักที กูนี่ไงมาเธอร์ฟาเธอร์คนดีที่เธอ(ๆๆๆๆ)ไม่เอา ... ตอนนี้ยอมรับแล้วว่าตัวเองเป็นคนที่ "ไม่มีใครเอา" ก็เลยไม่เศร้าเท่าไหร่ละ ...
ล่าสุดเมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ตามันเผือกไปพบว่าคนเค้าหาคู่กับผ่านแอพ (ขึ้นต้นด้วย N ลงท้ายด้วย N) ไอเราก็ลองเล่นดู ก็มีหลุดมาให้คุยอยู่คน แชทไปมาสามสี่วันมันก็พาให้ตื่นเต้นดี เมื่อวานไปเจอกันก็แฮปปี้หวานฉ่ำไปตามประสาข้าวมันปลาใหม่ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน คุยกันเฮฮา จนเราเบลอๆเผลอรู้สึกไปว่า "อยากได้" เธอมาเป็นคู่ ตกค่ำแยกย้าย ตกดึกเธอไลน์มาขอบคุณที่เราเทคแคร์ แต่เช้าตื่นมาก็หายไปอย่างไร้ล่องลอย ไม่รู้ว่านางมีปัญหากับสภาวะจิต คิดไม่ตก กังวลกับเรื่องส่วนตัวหรืออาจมีอะไรที่ยังไม่ได้บอก แต่นางคงไม่รู้หรอกว่าคนทางนี้ก็เวิ่นมากเหมือนกัน "ไอ ด้อนท์ ไลค์ มาย มายด์ ไรท์ แนววว..." แล้วเพลง Heavy ของ LP feat. Kiiara ก็ไหลเข้ามาในหัวในบัดดล กลายเป็นคำถามที่ว่า "เราเป็นคนรักง่ายที่คิดมาก หรือว่าเธอนั้นยากเกินไป"
ภาษา... ข้อนี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากบอกว่าโลกยุคนี้ภาษาที่สองสามสี่ เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ยิ่งสื่อสารได้มาก ยิ่งได้เปรียบมาก ข้อมูลต่างๆเป็น Free source แต่ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าถึงได้ ... ยิ่งสื่อสารได้มาก ยิ่งมีโอกาสมากกว่าคนอื่น เรื่องนี้ขอคอนเฟิร์ม และภาษาอังกฤษเป็นเรื่องใกล้ตัวมากแล้วนะครับ (ตอนนี้ จขกท. กำลังมองภาษาที่สามแล้วครับ ภาษาที่สองก็ยังง่อยๆระดับกลางๆแต่สื่อสารได้ไม่อายแล้ว)
ยังมีอีกหลายๆอย่าง ... 10 เป้าหมายที่ต้องทำให้ได้ภายใน 3 ปี ตั้งไว้ก็ไม่ใช่ว่าหลักลอย ทยอยเก็บทยอยทำ เป้าหมายส่วนตัว เป้าหมายครอบครัว พ่อแม่ การงาน อนาคต อาชีพ ธุรกิจส่วนตัว บั้นปลาย บั้นท้าย กล้าม ซิ๊กแพ๊ค ความชอบส่วนตัว project ชีวิตในต่างแดน อีกหลายอย่างมากมายที่ไหลวนเวียนไปในสมอง แข่งกับต้นทุนที่แพงที่สุด "เวลา" ที่จ่ายไปอย่างช้าๆแบบนาทีต่อนาที พยายามคิดบวกๆขำๆให้ชีวิตผ่านไปได้แบบวันต่อวัน ความอดทน ความเอาใจใส่ วินัย ศีล ... ชีวิตของเราใช้ซะ ใช้อะไรจ๊ะ ใช้หนี้เจ้ากรรมนายเวร ใช้หนี้ทางโลก ใช้หนี้ทางธรรม เกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว พิมพ์หมดแล้วตรงนี้ คงต้องไปรับยาแล้วสินะ....