สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าตอนมัธยมไม่เคยรู้สึกแย่กับการเรียนของตัวเองแบบนี้มาก่อนเลยครับ ตอน.6 ผมสอบติดครูครับดีใจมาก แต่แม่ผมให้ผมแอดมิชชั่นมาที่นี่จำได้ดีที่วันแรกเข้ามาในมหาลัยนี้ เข้ามาในคณะ (สายสุขภาพครับ) สัญญาว่าถ้าติดได้เรียนที่นี้จะตั้งใจเรียน แต่พอผลการเรียนออกมามันดูสวนทางกับการกระทำเหลือเกิน ตอนปี1 ได้ 2 กว่าๆยังพอทำใจได้ครับ
พอขึ้นปี2 เรียนถาโถมบวกกับกิจกรรม(ชอบทำกิจกรรมมากๆครับ) เราก็พยายามอ่านหนังสือนะ. แต่ได้F. ครับงานนี้ รู้สึกแย่มากๆเลยตอนนี้ คือเริ่มไม่แน่ใจว่าใช่ทางของตัวเองไหม หรือว่าเรายังพยายามไม่พอ(สำหรับผม ผมว่าผมทำเต็มที่แล้วครับ) ตอนนี้เหมือนฝืนตัวเองเรียน ผมชอบการสร้างสรรค์ ชอบโปรแกรม (ผมเคยสอบแพท5 ได้เยอะพอควรผมคิดว่าครูน่าจะเหมาะกับผม)แต่ก็สงสารที่บ้านไม่อยากซิ่วแล้วครับ ใครเคยเป็นแบบนี้ไหม...ขอคำแนะนำบ้างครับ
#ขอบคุณล่วงหน้าครับผม
ใจที่เคยเข้มแข็งมุ่งมั่นในการเรียนตอนนี้เริ่มอ่อนแอลงเพราะผลการเรียน.ควรสร้างกำลังใจยังไงให้ไม่ท้อไปกว่านี้ครับ
พอขึ้นปี2 เรียนถาโถมบวกกับกิจกรรม(ชอบทำกิจกรรมมากๆครับ) เราก็พยายามอ่านหนังสือนะ. แต่ได้F. ครับงานนี้ รู้สึกแย่มากๆเลยตอนนี้ คือเริ่มไม่แน่ใจว่าใช่ทางของตัวเองไหม หรือว่าเรายังพยายามไม่พอ(สำหรับผม ผมว่าผมทำเต็มที่แล้วครับ) ตอนนี้เหมือนฝืนตัวเองเรียน ผมชอบการสร้างสรรค์ ชอบโปรแกรม (ผมเคยสอบแพท5 ได้เยอะพอควรผมคิดว่าครูน่าจะเหมาะกับผม)แต่ก็สงสารที่บ้านไม่อยากซิ่วแล้วครับ ใครเคยเป็นแบบนี้ไหม...ขอคำแนะนำบ้างครับ
#ขอบคุณล่วงหน้าครับผม