ย้อนกลับไปเมื่อ 11 ปีที่แล้วนะคะ
ตอนนั้นเราอายุ 18 ได้คบหากับแฟนที่เป็นผู้ชายคนหนึ่งมาสักพัก แต่ตอนที่คบกันก็สังเกตุว่าตัวเองชอบมองผู้หญิงสวยๆนะ ชอบหวงเพื่อนผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าตัวเองคงรักเพื่อนนั่นแหละ ก็คบกับแฟนจนตกลงแต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน 2 คน แต่ช่วง2-3 ปีที่ผ่านมา เรากับแฟนเริ่มมีปัญหาระหองระแหงกันมาตลอด ด้วยความที่เค้าติดเพื่อน ติดเหล้า แต่ก็ยังเทคแคร์เราดีอยู่นะ แต่เหมือนเราเองที่รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม หรือเราอาจจะยึดติดกับอะไรเดิมๆเลยไม่ชอบอะไรที่มันเปลี่ยนไป แต่ก็ยังทนเพื่อเด็กๆทั้ง2ด้วยความที่กลัวเค้ามีปมเลยพยามรักษาคำว่าครอบครัวไว้ จนปลายเดือนมิถุนา 59 เรากลับมาอยู่บ้านพร้อมลูกๆ2คน ที่หอบตามกันมา เพราะไม่โอเคกับสภาพแวดล้อมบ้านแฟน กลัวเด็กมีปัญหา เราได้รู้จักน้องผู้หญิงคนหนึ่งผ่านแอพพลิเคชั่นที่ชื่อ #บิโก้ อยู่คนละจังหวัดแต่ภาคเดียวกัน และตอนนี้นี่เองเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้ใจตัวเองว่าชอบผู้หญิง วันแรกที่รู้จักน้องคนนี้ เค้าทักมาหาเราผ่านบิโก้ จนเราได้ไลน์กัน น้องเค้าก็โทรมา เรายังแอบตกใจนะ ว่าทำไมเค้ากล้าโทรหาเรา แรกๆเราไม่รับนะ แต่พอสายที่สาม เราเลยรับ ก็คุยกันรู้สึกว่าน้องเค้าอัธยาศัยดีนะ น่ารักดี นับจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ ทุกวัน ด้วยความที่เรานิสัยคล้ายๆกัน เราเลยสนิทกันเร็ว แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่มันเริ่มจาก ที่น้องเค้าทักมาทุกวัน เวลาเดิม ความเป็นห่วงที่น้องเค้ามีให้ ความเข้าใจในเวลาที่เรามีปัญหา ซึ่งแฟนที่เป็นผู้ชายเราไม่เคยมีให้ ทำให้เราเองเริ่มหวั่นไหวกับสิ่งที่เค้าทำ เริ่มคิดถึง เริ่มเป็นห่วง เริ่มหวงเวลาน้องเค้าไปคุยกับใคร เราสองคนเริ่มรู้สึกดีต่อกัน เริ่มทำทุกอย่างเหมือนแฟน มีคำน่ารักๆเรียกกัน สารพัดชื่อ คอลสายทิ้งไว้ก่อนนอนทุกคืน ตลอด 8 เดือน เค้าทำทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เค้าทำ เวลาทะเลาะกันเค้าจะเป็นฝ่ายง้อเราตลอด ซึ่งเค้าดีกับเรามากๆ แต่เหมือนเราเริ่มสร้างกำแพงละในตอนนั้น เริ่มกลัวผิดหวัง เริ่มกลัวในหลายๆอย่าง เริ่มรู้สึกว่าตัวเราเองดีไม่พอที่จะดูแลเค้าได้ คิดมากต่างๆนานา ซึ่งเค้าถามตลอดว่าทำไมเราเปลี่ยนไป เริ่มทะเลาะกัน (ซึ่งเรื่องที่ทำให้ทะเลาะขอเล่าในกระทู้หน้านะคะ) เยอะขึ้น แต่เหมือนน้องเค้าพยามตามเราเหมือนทุกครั้งเช่นเดิม บวกกับแฟนที่เป็นผู้ชายมาขอคืนดี มาขอให้เรากลับไปอยู่กับเค้า แต่ในใจตอนนั้นยอมรับว่าไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนั้นแล้ว แต่ติดที่ว่าเด็ก2คนจะเป็นยังไง หากเราเลือกในสิ่งที่เราเป็นมากกว่าคำว่าครอบครัว จนมีวันหนึ่ง เราได้ไปเที่ยวแถวๆที่น้องเค้าอยู่ เค้าอยากเจอเรามาก ถึงกับยอมขับรถมากลางดึก เพื่อมาเจอเรา แต่เราเองที่ไม่ยอมลงไปเจอน้องเค้า ในตอนนั้นอยากลงไปเจอเค้ามากเพราะตลอดเวลาที่คุยกันไม่เคยได้มีโอกาสเจอกันเลย มีแต่คอลหากัน แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เราตัดสินใจที่จะไม่ลงไปเจอน้องเค้า บอกเค้ากลับไปเหอะ ซึ่งมันทำให้น้องเค้าเสียใจมาก ซึ่งเราเองก็เสียใจไม่แพ้กัน แต่เพราะไม่อยากให้น้องเค้ามาเสียเวลากับเรา อยากให้เค้าเจอคนที่ดีกว่า ซึ่งเราเองก็ยังดีไม่พอสำหรับน้องเค้า ไม่อยากทำให้น้องเค้าเสียใจอีก เลยยอมให้เค้าโกรธ และตัวเองก็เลือกที่จะหายไป จนวันนี้ก็สิบกว่าวันที่ไม่ได้คุยกัน เราบล้อคทุกช่องทางหารติดต่อ เสียใจนะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากตามเค้าให้มาเสียใจเพราะเราอีก รู้ตัวนะว่ารักน้องเค้ามากแต่เราเลือกเค้าไม่ได้ เป็นความรู้สึกที่แย่มาก หาทางออกไม่เจอ เหมือนรักกัน แต่ไปด้วยกันไม่ได้ ตอนนี้เราไม่รู้ต้องทำยังไง ถ้าเราเลือกในสิ่งที่เราเป็นเราชอบแล้วครอบครัวหล่ะเด็กๆทั้ง2 ต้องทำยังไงไม่อยากให้เค้ามีปม แต่ถ้าถามว่ายังรักแฟนผู้ชายคนนี้ไหมตอบได้เลยว่าไม่รู้สึกแล้วมีแต่ความสงสารกลัวเค้าจะเสียใจถ้าเราไม่อยู่จริงๆ แล้วถ้าเราเลือกคำว่าครอบครัวไว้ แล้วมันไม่ใช่ในสิ่งที่เราเป็นเราถามตัวเองตลอดว่าอยู่ได้หรอซึ่งคำตอบคือไม่ได้ เพราะเราชอบผู้หญิง ต้องทำยังไงผิดมากไหมถ้าเลือกตัวเองมากกว่าครอบครัว ไม่อยากเสียน้องเค้าไป แต่ก็ไม่อยากให้เค้าเสียเวลากับเรา อยากเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบแต่ก็ทิ้งความรู้สึกของเด็กๆ2คนไม่ได้ ต้องทำยังไง ไม่เคยทำอะไรได้ดั่งใจเลย 😞
ผิดมากไหมที่แต่งงานมีลูกแล้วแต่เพิ่งมารู้ว่าชอบผู้หญิง ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ
ตอนนั้นเราอายุ 18 ได้คบหากับแฟนที่เป็นผู้ชายคนหนึ่งมาสักพัก แต่ตอนที่คบกันก็สังเกตุว่าตัวเองชอบมองผู้หญิงสวยๆนะ ชอบหวงเพื่อนผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าตัวเองคงรักเพื่อนนั่นแหละ ก็คบกับแฟนจนตกลงแต่งงานกัน มีลูกด้วยกัน 2 คน แต่ช่วง2-3 ปีที่ผ่านมา เรากับแฟนเริ่มมีปัญหาระหองระแหงกันมาตลอด ด้วยความที่เค้าติดเพื่อน ติดเหล้า แต่ก็ยังเทคแคร์เราดีอยู่นะ แต่เหมือนเราเองที่รู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม หรือเราอาจจะยึดติดกับอะไรเดิมๆเลยไม่ชอบอะไรที่มันเปลี่ยนไป แต่ก็ยังทนเพื่อเด็กๆทั้ง2ด้วยความที่กลัวเค้ามีปมเลยพยามรักษาคำว่าครอบครัวไว้ จนปลายเดือนมิถุนา 59 เรากลับมาอยู่บ้านพร้อมลูกๆ2คน ที่หอบตามกันมา เพราะไม่โอเคกับสภาพแวดล้อมบ้านแฟน กลัวเด็กมีปัญหา เราได้รู้จักน้องผู้หญิงคนหนึ่งผ่านแอพพลิเคชั่นที่ชื่อ #บิโก้ อยู่คนละจังหวัดแต่ภาคเดียวกัน และตอนนี้นี่เองเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้ใจตัวเองว่าชอบผู้หญิง วันแรกที่รู้จักน้องคนนี้ เค้าทักมาหาเราผ่านบิโก้ จนเราได้ไลน์กัน น้องเค้าก็โทรมา เรายังแอบตกใจนะ ว่าทำไมเค้ากล้าโทรหาเรา แรกๆเราไม่รับนะ แต่พอสายที่สาม เราเลยรับ ก็คุยกันรู้สึกว่าน้องเค้าอัธยาศัยดีนะ น่ารักดี นับจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ ทุกวัน ด้วยความที่เรานิสัยคล้ายๆกัน เราเลยสนิทกันเร็ว แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่มันเริ่มจาก ที่น้องเค้าทักมาทุกวัน เวลาเดิม ความเป็นห่วงที่น้องเค้ามีให้ ความเข้าใจในเวลาที่เรามีปัญหา ซึ่งแฟนที่เป็นผู้ชายเราไม่เคยมีให้ ทำให้เราเองเริ่มหวั่นไหวกับสิ่งที่เค้าทำ เริ่มคิดถึง เริ่มเป็นห่วง เริ่มหวงเวลาน้องเค้าไปคุยกับใคร เราสองคนเริ่มรู้สึกดีต่อกัน เริ่มทำทุกอย่างเหมือนแฟน มีคำน่ารักๆเรียกกัน สารพัดชื่อ คอลสายทิ้งไว้ก่อนนอนทุกคืน ตลอด 8 เดือน เค้าทำทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เค้าทำ เวลาทะเลาะกันเค้าจะเป็นฝ่ายง้อเราตลอด ซึ่งเค้าดีกับเรามากๆ แต่เหมือนเราเริ่มสร้างกำแพงละในตอนนั้น เริ่มกลัวผิดหวัง เริ่มกลัวในหลายๆอย่าง เริ่มรู้สึกว่าตัวเราเองดีไม่พอที่จะดูแลเค้าได้ คิดมากต่างๆนานา ซึ่งเค้าถามตลอดว่าทำไมเราเปลี่ยนไป เริ่มทะเลาะกัน (ซึ่งเรื่องที่ทำให้ทะเลาะขอเล่าในกระทู้หน้านะคะ) เยอะขึ้น แต่เหมือนน้องเค้าพยามตามเราเหมือนทุกครั้งเช่นเดิม บวกกับแฟนที่เป็นผู้ชายมาขอคืนดี มาขอให้เรากลับไปอยู่กับเค้า แต่ในใจตอนนั้นยอมรับว่าไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับผู้ชายคนนั้นแล้ว แต่ติดที่ว่าเด็ก2คนจะเป็นยังไง หากเราเลือกในสิ่งที่เราเป็นมากกว่าคำว่าครอบครัว จนมีวันหนึ่ง เราได้ไปเที่ยวแถวๆที่น้องเค้าอยู่ เค้าอยากเจอเรามาก ถึงกับยอมขับรถมากลางดึก เพื่อมาเจอเรา แต่เราเองที่ไม่ยอมลงไปเจอน้องเค้า ในตอนนั้นอยากลงไปเจอเค้ามากเพราะตลอดเวลาที่คุยกันไม่เคยได้มีโอกาสเจอกันเลย มีแต่คอลหากัน แต่ด้วยความที่ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เราตัดสินใจที่จะไม่ลงไปเจอน้องเค้า บอกเค้ากลับไปเหอะ ซึ่งมันทำให้น้องเค้าเสียใจมาก ซึ่งเราเองก็เสียใจไม่แพ้กัน แต่เพราะไม่อยากให้น้องเค้ามาเสียเวลากับเรา อยากให้เค้าเจอคนที่ดีกว่า ซึ่งเราเองก็ยังดีไม่พอสำหรับน้องเค้า ไม่อยากทำให้น้องเค้าเสียใจอีก เลยยอมให้เค้าโกรธ และตัวเองก็เลือกที่จะหายไป จนวันนี้ก็สิบกว่าวันที่ไม่ได้คุยกัน เราบล้อคทุกช่องทางหารติดต่อ เสียใจนะ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากตามเค้าให้มาเสียใจเพราะเราอีก รู้ตัวนะว่ารักน้องเค้ามากแต่เราเลือกเค้าไม่ได้ เป็นความรู้สึกที่แย่มาก หาทางออกไม่เจอ เหมือนรักกัน แต่ไปด้วยกันไม่ได้ ตอนนี้เราไม่รู้ต้องทำยังไง ถ้าเราเลือกในสิ่งที่เราเป็นเราชอบแล้วครอบครัวหล่ะเด็กๆทั้ง2 ต้องทำยังไงไม่อยากให้เค้ามีปม แต่ถ้าถามว่ายังรักแฟนผู้ชายคนนี้ไหมตอบได้เลยว่าไม่รู้สึกแล้วมีแต่ความสงสารกลัวเค้าจะเสียใจถ้าเราไม่อยู่จริงๆ แล้วถ้าเราเลือกคำว่าครอบครัวไว้ แล้วมันไม่ใช่ในสิ่งที่เราเป็นเราถามตัวเองตลอดว่าอยู่ได้หรอซึ่งคำตอบคือไม่ได้ เพราะเราชอบผู้หญิง ต้องทำยังไงผิดมากไหมถ้าเลือกตัวเองมากกว่าครอบครัว ไม่อยากเสียน้องเค้าไป แต่ก็ไม่อยากให้เค้าเสียเวลากับเรา อยากเลือกในสิ่งที่ตัวเองชอบแต่ก็ทิ้งความรู้สึกของเด็กๆ2คนไม่ได้ ต้องทำยังไง ไม่เคยทำอะไรได้ดั่งใจเลย 😞