ทำยังไงไม่ให้เศร้าเวลาอยู่คนเดียวคะ ?

คือเราคบกันมาปีกว่าๆ แล้วก็เลิกกัน หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างมีคนคุยใหม่แต่ก็ติดต่อกันตลอด แล้วเราเหมือนผลัดกันง้อขอคืนดีอะค่ะ พอเขามาง้อเราเราก็ปฏิเสธเขา พอเราง้อเขาเขาก็ปฏิเสธเรา นั้นแหระค่ะ เหมือนตัดไม่ขาดแต่ก็ต่อไม่ได้ ตอนคบกันครอบครัวเขาดีกับเรามากเลยละ จนตอนเลิกครอบครับเขายังบอกเลยว่าคบกับเราก็ดีอยู่แล้ว(มีความเขิน) เราก็ติดต่อกันมาเรื่อยๆ มีเจอกันบ้างค่ะ แล้วเราก็ต่างมีแฟนใหม่กันไป ได้เดือนกว่าๆแต่เราก็ยังคงติดต่อกันค่ะ(ดูเลวนิดนึง) แล้วสุดท้ายเขามาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุค่ะ ตอนแรกที่เรารู้คือเรารู้จากแม่ เราก็คิดว่าแม่พูดเล่นเพราะแม่ไม่ค่อยชอบคนนั้นเท่าไร แต่พอไปส่องเขาเท่านั้นแหระ น้ำตาค่อยๆไหลออกมาเลยจ้า ความรู้สึกตอนนั้นแบบอธิบายไม่ถูก อยากไปหาแล้วกอดแน่นๆ แต่มันก็สายไปสะแล้วละ วันที่รู้ว่าเขาตายวันแรกเราก็ไปไหว้ศพเขาค่ะ ภาพที่เห็นตอนไปคือพ่อกับยายและญาติที่สนิทกับเขาร้องไห้กันไม่หยุด พอไหว้เสร็จยายของเขาก็เขามากอดเราแล้วร้องไห้จนไม่มีน้ำตา ตอนคบกันเขาเคยบอกอยากให้เราไปนั่งเล่นที่บ้านเขาแต่เราก็ไม่เคยไปเลยค่ะเพราะทางบ้านเราไม่รู้(คือพ่อแม่หวงมาก) จู่ๆเราก็คิดถึงคำพูดนั้นแล้วนึกมาตอนนี้เราก็อยากมาบ้านเขานะแต่เราอยากมาบ้านเขาในงานอื่นไม่ใช่งานศพเขาแบบนี้😭 ที่เราทำได้ตอนนั้นคือเสียใจแล้วได้แต่คิดถึงพูดขอบคุณและขอโทษในใจพันๆครั้ง ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ จากวันนั้นวันที่เขาจากเราไปมันมีผลต่อเรามากเลยค่ะ เขาทำให้เราเหมือนเป็นโรคกลัวที่จะออกไปข้างนอกเวลากลางคืนเพราะเวลาออกไปแล้วเราจะคิดถึงเขาแล้วใจหวิวๆ ตอนที่เขายังอยู่คือเวลาออกไปข้างนอกตอนกลางคืนหรือไปงานวัดแถวบ้านก็จะเห็นเขาขี่รถสวนทางบ้างเดินสวนทางกันบ้างแต่ตอนนี้ไม่มีแล้วก็ใจหวิวๆเลยค่ะ เวลาเราอยู่กับเพื่อนหรือคนรอบข้างเราหรือแฟนใหม่เรา เราก็พยายามทำตัวปกตินะ พยายามไม่เศร้า พยายามเก็บอาการ แล้วเราก็ร่าเริงพูดมากตามปกติ แต่พอมาอยู่คนเดียวทีไรแล้วมันอดใจไม่ไหวจริงๆค่ะ ภาพเก่าๆมันผุดขึ้นมาเต็มหัวไปหมด พยายามหาอะไรทำไม่ให้เศร้าแล้วนะคะ ทั้งฟังเพลง ดูหนัง เล่นเกม วิ่ง แต่สุดท้ายก็วนกลับไปคิดถึงแล้วจบลงด้วยน้ำตาทุกที

พอจะมีวิธีอะไรแนะนำบ้างไหมคะ