พอดีช่วงนี้ได้อ่านเรื่องสยองขวัญเรื่องลี้ลับบ่อย เลยอยากแชร์เรื่องลี้ลับที่ผมได้เจอกับตัวเอง และเรื่องของคนรอบข้างให้เพื่อนๆได้ฟังบ้าง ต้องบอกก่อนว่าตั้งแต่เกิดมาผมเคยเห็นจะๆแค่ครั้งเดียวคือตอนเด็กๆเลย ถึงแม้ว่าจะเด็กอยู่แต่ผมกลับจำได้ไม่เคยลืมและหลังจากนั้นไม่เคยเห็นอีกเลย(โชคดีจัง) โดยจะแบ่งการเล่าตามนี้นะครับ อยู่ป่าเป็นวัตรครั้งที่สอง อยู่ป่าเป็นวัตรครั้งแรก เด็กสาวสีฟ้า สาเหตุที่เอาอยู่ป่าครั้งที่สองขึ้นก่อนเพราะมันพีคที่สุดสำหรับชีวิตผมแล้วครับ หรืออาจจะมีเรื่องเสริมให้ฟังเล็กๆหากมีเพื่อนๆสนใจ เรื่องทั้งหมดถ้าเกิดได้เล่าต่อจะเล่าที่กระทู้นี้กระทู้เดียวนะครับ จะไม่แตกไปกระทู้ใหม่ และขออนุญาตเล่าสดนะครับเพราะก่อนหน้านี้ผมเคยพิมพ์เรื่องที่จะแชร์แล้ว พอพิมพ์เสร็จอารมณ์อยากเล่าอยากแชร์มันหมดไปซะงั้น เลยลบทิ้งหมดเลย 555
โปรดใช้จักรยานในการอ่าน อ่านเพลินๆคิดซะว่าเป็นนิยายเป็นเรื่องแต่งก็ได้ ถ้าชอบแบบ10กะโหลกข้ามกระทู้ผมไปได้เลย ผมให้เองแค่2กะโหลกพอ 555
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองเมื่อประมาณ 3-4 ปีก่อน ตอนนั้นผมบวชเรียนมาได้ 2 พรรษา และคิดไว้ว่าคงไม่บวชต่อถึงเวลาต้องลาสิกขาแล้ว เลยอยากไปอยู่ป่าอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อเป็นประสบการณ์ไว้เล่าให้ลูกหลานฟัง(ก็เลยได้ประสบการณ์มาเต็มๆ) ผมก็ได้นัดกับพระอีกรูปว่าจะไปหาพระอาจารย์กัน แล้วให้พระอาจารย์พาไปอยู่ป่า ก็ตกลงกันว่าหลังปีใหม่เราค่อยเดินทางเพราะพระอาจารย์บอกว่าครั้งนี้อาจจะพาไปวัดหลวงตามหาบัวด้วยจะได้อยู่ยาวๆ ใกล้เข้าพรรษาครั้งหน้าค่อยกลับเข้าวัด ใกล้วันเดินทางก็โทรบอกโยมพ่อโยมแม่ผมเรียบร้อย โทรคุยกับแฟนเพื่อให้แฟนไปส่ง แม่แฟนก็เป็นห่วงไม่อยากให้ไปกลัวเกิดอันตราย แต่ก็ขอท่านไปเพราะคิดว่าจะลาสิกขาแล้วอีกอย่างผมเป็นคนดื้อด้วย ท่านเลยปล่อยให้ไป ลืมบอกไปว่าป่านี้อยู่ที่นครนายก อยู่ติดกับถนนเส้นหลักหากถึงสามแยกใหญ่เลี้ยวขวาไปเขื่อน หากตรงไปอีกนิดจะเป็นวัดถ้ำ... ป่านี้จะอยู่ซ้ายมือของถนนที่มุ่งหน้าไปเขื่อนเลยสามแยกมาไม่เกิน ๕๐ เมตร บอกแค่นี้พอไม่งั้นรู้แน่
วันเดินทางผมมากับแฟน น้องแฟน และศิษย์วัด พระอีกรูปขอเรียกว่าหลวงพี่จอ หลวงพี่จอท่านแยกมากับลูกศิษย์ของท่านไปเจอกันที่ป่าเลย(ซึ้งผมก็รู้จักเพราะผมเป็นคนพาเดินบาตรตอนที่เค้าบวช) พอมาถึงป่าทางเข้าดูลึกลับมากกกกกก ขนาดว่ารถของหลวงพี่จอยังขับเลยทางเข้าจนต้องยูเทิร์นกลับมา หากไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่าขับเข้าไปได้(หน้าทางเข้ามีซากรถจอดอยู่ อ่ะใบ้อีกและ) ก็ขับเข้าป่าไปลึกพอสมควรก็เจอพระอาจารย์ท่านนั่งอยู่ก็เข้าไปกราบท่าน แล้วแฟนผมกับน้องแฟนก็เข้าไปกราบท่านและสนทนากันนิดหน่อย ผมก็ไม่ได้สนใจออกมาเดินดูบริเวณรอบๆ
แฟน :ต้นไม่เยอะดีเนาะ
ผม :อืม ชอบเลยแบบนี้ เข้าไปเดินดูรอบๆป่ะค่อยกลับ
แฟน :ไม่ดีกว่า หลวงพี่เข้าไปเลย เดี๋ยวเดินเล่นกับน้องแถวๆนี้ดีกว่า
ผม :ได้ รอแปปนะไปเดินดูที่จำวัดก่อน จะได้เอาของจากรถลงไปไว้ที่จำวัดเลยทีเดียว จะได้ไม่ต้องขนหลายรอบ
แล้วผมก็เดินดูรอบๆไปเรื่อย ก็เห็นที่นึงมีผ้าใบกลางไว้เรียบร้อยบริเวณด้านข้างเป็นที่โล่งลมน่าจะผ่านได้ดี อีกอย่างมาครั้งนี้อยากปลีกวิเวกอยากฉีกออกมานอนคนเดียวให้ไกลจากเพื่อนๆหน่อย เพราะอยากรู้ว่าตัวเองจะกลัวผีกลัวความมืดแค่ไหน สักพักได้ยินเสียงแฟน
แฟน : หลวงพี่ๆ กลับก่อนได้มั๊ย เดี๋ยวถึงบ้านดึก
ผม :อ้าวทำไมรีบกลับ พึ่งมาถึง
แฟน :เอาหน่า......เดี๋ยวต้องแวะหาอะไรกินด้วย กว่าจะถึงบ้านก็ดึกพอดี
ผม :แล้วแต่ ก่อนกลับไปกราบลาพระอาจารย์ด้วยหล่ะ
ระหว่างนั้นผมก็ขนของลงจากรถแฟนผมกราบลาผมแล้วขับรถกลับทันที
พระอาจารย์: ได้ที่จำวัดหรือยัง ไปเดี๋ยวผมพาเดินดูที่จำวัด ผมก็ตอบท่านไป
ผม :ยังครับแต่ด้านหลังตรงที่มีผ้าใบกับแคร่วางไว้นั้นของใครครับ ไม่เห็นมีกลดหรือเต้นท์กลางอยู่
พระอาจารย์ :อ่อของผม นอนได้ เอาไปสิ เวลากลางวันไม่อยากรับญาติโยมผมก็หนีมานั่งตรงนี้แหละ แต่ถ้าจะจำวัดผมก็จำวัดตรงที่ทำวัตรนั้นแหละ
ผม :จะดีหรอครับพระอาจารย์ ที่ของพระอาจารย์ด้วย (โดยปกติที่พ่อแม่ครูอาจารย์พระท่านจะถือกันไม่ให้นั่งทับนอนทับ ยิ่งพระป่าด้วยแล้วยิ่งถือกันมาก)
พระอาจารย์ :เอาเลยผมอนุญาตแล้ว หรือจะไปกางรวมกับคนอื่นก็ได้
ในเมื่อพระอาจารย์ท่านยกให้แล้วก็รับไว้สิครับพื้นที่ดีขนาดนี้ เรียกว่าดีที่สุดในบริเวณนี้เลยก็ว่าได้ กระหยิ่มยิ้มย่องในใจได้ที่ดี5555 ส่วนหลวงพี่จอนั้นไปกางเต้นท์นอนรวมกับหลวงพี่ท่านอื่นในโซนที่พระเณรท่านกางเต้นท์จำวัตรกัน ส่วนผมได้ปลีกวิเวกสมใจอยาก หลังจากกางเต้นเสร็จก็สรงน้ำเพื่อเตรียมตัวทำวัตร โดยปกติแล้วเวลาอยู่ป่ากับพระอาจารย์ จะมีชาวบ้านที่เป็นลูกศิษย์ท่านแถวๆนั้นมาทำวัตรเย็นด้วย ท่านก็พาสวดมนต์ชุดใหญ่เลยครับ เพราะว่าต้องทำน้ำมนต์แจกจ่ายโยมด้วย เสร็จจากทำวัตรเย็นก็นั่งคุยกันต่อ หลวงพี่จอเปิดประเด็น
หลวงพี่จอ :ไปนอนซะไกลเพื่อนเลย ดึกๆไม่ใช่ย้ายที่นอนนะครับท่านตอ นั้นมีแซวๆ โถ่
พระอาจารย์ :ดึกๆ ไม่ใช่มาเรียกผมนะ พระอาจารย์ครับๆ ผมขอนอนด้วย ผมโดนแล้วแบบนี้ไม่ได้นะ
ก็แซวกันขำๆ แต่ผมเริ่มไม่ขำและ 555 ผมก็พยายามนั่งนิ่งไม่คิดมาก แต่ตอนนั้นในใจมันเริ่มมาและ อาการหัวใจเต้นรัวๆ แต่ก็พยายามไม่สนใจบอกตัวเองมาทำดีๆ ไม่มีอะไรหรอก ก็นั่งคุยกันต่อสักพักแล้วก็แยกย้ายกันกลับเต้นท์ของแต่ละคน
เริ่มคืนที่หนึ่ง.... (หากพิมพ์ผิดแนะนำได้นะครับผมไม่ได้เล่าเรื่องแบบนี้นานแล้วอาจใช้คำผิด)
อยู่ป่าเป็นวัตร...พระอาจารย์ครับผมขอนอนด้วย
โปรดใช้จักรยานในการอ่าน อ่านเพลินๆคิดซะว่าเป็นนิยายเป็นเรื่องแต่งก็ได้ ถ้าชอบแบบ10กะโหลกข้ามกระทู้ผมไปได้เลย ผมให้เองแค่2กะโหลกพอ 555
มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเองเมื่อประมาณ 3-4 ปีก่อน ตอนนั้นผมบวชเรียนมาได้ 2 พรรษา และคิดไว้ว่าคงไม่บวชต่อถึงเวลาต้องลาสิกขาแล้ว เลยอยากไปอยู่ป่าอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อเป็นประสบการณ์ไว้เล่าให้ลูกหลานฟัง(ก็เลยได้ประสบการณ์มาเต็มๆ) ผมก็ได้นัดกับพระอีกรูปว่าจะไปหาพระอาจารย์กัน แล้วให้พระอาจารย์พาไปอยู่ป่า ก็ตกลงกันว่าหลังปีใหม่เราค่อยเดินทางเพราะพระอาจารย์บอกว่าครั้งนี้อาจจะพาไปวัดหลวงตามหาบัวด้วยจะได้อยู่ยาวๆ ใกล้เข้าพรรษาครั้งหน้าค่อยกลับเข้าวัด ใกล้วันเดินทางก็โทรบอกโยมพ่อโยมแม่ผมเรียบร้อย โทรคุยกับแฟนเพื่อให้แฟนไปส่ง แม่แฟนก็เป็นห่วงไม่อยากให้ไปกลัวเกิดอันตราย แต่ก็ขอท่านไปเพราะคิดว่าจะลาสิกขาแล้วอีกอย่างผมเป็นคนดื้อด้วย ท่านเลยปล่อยให้ไป ลืมบอกไปว่าป่านี้อยู่ที่นครนายก อยู่ติดกับถนนเส้นหลักหากถึงสามแยกใหญ่เลี้ยวขวาไปเขื่อน หากตรงไปอีกนิดจะเป็นวัดถ้ำ... ป่านี้จะอยู่ซ้ายมือของถนนที่มุ่งหน้าไปเขื่อนเลยสามแยกมาไม่เกิน ๕๐ เมตร บอกแค่นี้พอไม่งั้นรู้แน่
วันเดินทางผมมากับแฟน น้องแฟน และศิษย์วัด พระอีกรูปขอเรียกว่าหลวงพี่จอ หลวงพี่จอท่านแยกมากับลูกศิษย์ของท่านไปเจอกันที่ป่าเลย(ซึ้งผมก็รู้จักเพราะผมเป็นคนพาเดินบาตรตอนที่เค้าบวช) พอมาถึงป่าทางเข้าดูลึกลับมากกกกกก ขนาดว่ารถของหลวงพี่จอยังขับเลยทางเข้าจนต้องยูเทิร์นกลับมา หากไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่าขับเข้าไปได้(หน้าทางเข้ามีซากรถจอดอยู่ อ่ะใบ้อีกและ) ก็ขับเข้าป่าไปลึกพอสมควรก็เจอพระอาจารย์ท่านนั่งอยู่ก็เข้าไปกราบท่าน แล้วแฟนผมกับน้องแฟนก็เข้าไปกราบท่านและสนทนากันนิดหน่อย ผมก็ไม่ได้สนใจออกมาเดินดูบริเวณรอบๆ
แฟน :ต้นไม่เยอะดีเนาะ
ผม :อืม ชอบเลยแบบนี้ เข้าไปเดินดูรอบๆป่ะค่อยกลับ
แฟน :ไม่ดีกว่า หลวงพี่เข้าไปเลย เดี๋ยวเดินเล่นกับน้องแถวๆนี้ดีกว่า
ผม :ได้ รอแปปนะไปเดินดูที่จำวัดก่อน จะได้เอาของจากรถลงไปไว้ที่จำวัดเลยทีเดียว จะได้ไม่ต้องขนหลายรอบ
แล้วผมก็เดินดูรอบๆไปเรื่อย ก็เห็นที่นึงมีผ้าใบกลางไว้เรียบร้อยบริเวณด้านข้างเป็นที่โล่งลมน่าจะผ่านได้ดี อีกอย่างมาครั้งนี้อยากปลีกวิเวกอยากฉีกออกมานอนคนเดียวให้ไกลจากเพื่อนๆหน่อย เพราะอยากรู้ว่าตัวเองจะกลัวผีกลัวความมืดแค่ไหน สักพักได้ยินเสียงแฟน
แฟน : หลวงพี่ๆ กลับก่อนได้มั๊ย เดี๋ยวถึงบ้านดึก
ผม :อ้าวทำไมรีบกลับ พึ่งมาถึง
แฟน :เอาหน่า......เดี๋ยวต้องแวะหาอะไรกินด้วย กว่าจะถึงบ้านก็ดึกพอดี
ผม :แล้วแต่ ก่อนกลับไปกราบลาพระอาจารย์ด้วยหล่ะ
ระหว่างนั้นผมก็ขนของลงจากรถแฟนผมกราบลาผมแล้วขับรถกลับทันที
พระอาจารย์: ได้ที่จำวัดหรือยัง ไปเดี๋ยวผมพาเดินดูที่จำวัด ผมก็ตอบท่านไป
ผม :ยังครับแต่ด้านหลังตรงที่มีผ้าใบกับแคร่วางไว้นั้นของใครครับ ไม่เห็นมีกลดหรือเต้นท์กลางอยู่
พระอาจารย์ :อ่อของผม นอนได้ เอาไปสิ เวลากลางวันไม่อยากรับญาติโยมผมก็หนีมานั่งตรงนี้แหละ แต่ถ้าจะจำวัดผมก็จำวัดตรงที่ทำวัตรนั้นแหละ
ผม :จะดีหรอครับพระอาจารย์ ที่ของพระอาจารย์ด้วย (โดยปกติที่พ่อแม่ครูอาจารย์พระท่านจะถือกันไม่ให้นั่งทับนอนทับ ยิ่งพระป่าด้วยแล้วยิ่งถือกันมาก)
พระอาจารย์ :เอาเลยผมอนุญาตแล้ว หรือจะไปกางรวมกับคนอื่นก็ได้
ในเมื่อพระอาจารย์ท่านยกให้แล้วก็รับไว้สิครับพื้นที่ดีขนาดนี้ เรียกว่าดีที่สุดในบริเวณนี้เลยก็ว่าได้ กระหยิ่มยิ้มย่องในใจได้ที่ดี5555 ส่วนหลวงพี่จอนั้นไปกางเต้นท์นอนรวมกับหลวงพี่ท่านอื่นในโซนที่พระเณรท่านกางเต้นท์จำวัตรกัน ส่วนผมได้ปลีกวิเวกสมใจอยาก หลังจากกางเต้นเสร็จก็สรงน้ำเพื่อเตรียมตัวทำวัตร โดยปกติแล้วเวลาอยู่ป่ากับพระอาจารย์ จะมีชาวบ้านที่เป็นลูกศิษย์ท่านแถวๆนั้นมาทำวัตรเย็นด้วย ท่านก็พาสวดมนต์ชุดใหญ่เลยครับ เพราะว่าต้องทำน้ำมนต์แจกจ่ายโยมด้วย เสร็จจากทำวัตรเย็นก็นั่งคุยกันต่อ หลวงพี่จอเปิดประเด็น
หลวงพี่จอ :ไปนอนซะไกลเพื่อนเลย ดึกๆไม่ใช่ย้ายที่นอนนะครับท่านตอ นั้นมีแซวๆ โถ่
พระอาจารย์ :ดึกๆ ไม่ใช่มาเรียกผมนะ พระอาจารย์ครับๆ ผมขอนอนด้วย ผมโดนแล้วแบบนี้ไม่ได้นะ
ก็แซวกันขำๆ แต่ผมเริ่มไม่ขำและ 555 ผมก็พยายามนั่งนิ่งไม่คิดมาก แต่ตอนนั้นในใจมันเริ่มมาและ อาการหัวใจเต้นรัวๆ แต่ก็พยายามไม่สนใจบอกตัวเองมาทำดีๆ ไม่มีอะไรหรอก ก็นั่งคุยกันต่อสักพักแล้วก็แยกย้ายกันกลับเต้นท์ของแต่ละคน
เริ่มคืนที่หนึ่ง.... (หากพิมพ์ผิดแนะนำได้นะครับผมไม่ได้เล่าเรื่องแบบนี้นานแล้วอาจใช้คำผิด)