แนะนำตัวก่อนเลยครับ ผมจะเรียกตัวเองว่าดินละกัน ผมรู้ตัวมานานแล้วว่าชอบเพศเดียวกัน แต่ผมเลือกที่จะเก็บมันไว้ แรกๆมันเป็นแค่คำโกหกคำเล็กๆ ผมเลือกที่จะโกหกเพื่อนสนิทของผม คนแล้วคนเล่า จากเพื่อนสนิท มันก็เริ่มลุกลามไปเรื่อยๆ เหมือนกับไฟป่า ทุกคนที่เข้ามาคุยกับผม ผมพูดแบบนั้นไม่ว่ากับใคร ตอนแรกมันไม่ได้แย่และเหมือนมีเหตุผล จนตอนนี้ผมลืมไปแล้วว่าเหตุผลนั้นมันคืออะไร
ผมเรียนจบ ม.ต้นที่โรงเรียนปกติแห่งหนึ่งในเชียงราย มันเริ่มจากตรงนั้น ผมไม่ได้เก็กแมนหรืออะไร ผมแค่เป็นปกติ เป็นผู้ชายปกติซึ่งจริงๆแล้วผมไม่ได้เป็น ผมเคยคุยกันผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมคิดว่าผมรักเขาแต่นั้นก็ไม่จริงซะทีเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมทำแบบนั้นทำไม ผมอยากขอโทษเขานะ หวังว่าซักวันผมจะกล้าพอ แต่วันนี้เรายังเป็นเพื่อนกัน ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วแต่ผมคิดว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งเลยล่ะ
พอเรียนจบผมไปเรียนต่อที่วิทยาเทคนิคในจังหวัดเดียวกัน ผมก็ยังเป็นผม คนโกหกที่ดูจะเก่งขึ้น พูดเรื่องโกหกเหมือนมันเกิดขึ้นจริง ผู้หญิงหลายคนที่ผมนอนด้วย ซึ่งมันไม่จริงผมไม่เคยนอนกับใครจริงๆ ในเรื่องโกหกของผม ผมเล่าสนุกปาก ผมจีบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ด้วยความคึกในแบบวัยรุ่น เพื่อนหลายคนมองผมเป็นคนเจ้าชู้ แต่นั้นไม่ใช่ผลลัพธ์ทั้งหมดที่ตามมา คำโกหกของผมมันเริ่มกัดกินผม ผมเริ่มจำเรื่องที่ตัวเองเล่าไม่ได้ แต่นั้นมันไม่แย่พอ ส่วนที่แย่ที่สุดคือเพื่อนผมทุกคนเชื่อในสิ่งที่ผมพูดและคิดว่านั่นคือสิ่งที่ผมเป็น ผมเป็นในสิ่งที่ผมไม่ได้เป็นมานานมาก นานจนเริ่มไม่รู้ว่าจริงๆแล้วผมเป็นใคร
ผมมีแฟนจริงๆ คนหนึ่ง ผมทำให้เธอเสียใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่นั้นไม่เคยทำให้เธอไปจากผม ผมคิดว่าผมรักเธอนะ และหวังว่าซักวันเราจะมีครอบครัวด้วยกันแต่ผมคิดผิด เราไม่เคยมีอะไรกัน เพราะว่าเราเรียนคนละที่ และค่อนข้างไกล แต่ผมว่ามันดีที่สุดแล้ว ผมเสียใจ และผมคิดว่าผมทำร้ายเธอ ปีกว่าที่เธอเสียเวลาไปกับผม เธออาจจะเจอกับคนที่คู่ควรกับเธอ คนที่รักเธออย่างที่เธอสมควรจะได้รับ และถ้านั่นเป็นกรรม และเวรกรรมมีจริง ผมจะขอรับมันไว้ ซึ่งผมคิดว่ามันมากอยู่ หรือเรื่องแย่ๆของวันนี้ มันอาจจะเป็นส่วนเสี้ยวของทั้งหมดที่ผมสมควรจะได้รับ และหวังว่าซักวันมันจะจบลง
25ปี กับคำโกหกคำโตที่ผมแบกเอาไว้ ผมเป็นเกย์ครับ
ผมเรียนจบ ม.ต้นที่โรงเรียนปกติแห่งหนึ่งในเชียงราย มันเริ่มจากตรงนั้น ผมไม่ได้เก็กแมนหรืออะไร ผมแค่เป็นปกติ เป็นผู้ชายปกติซึ่งจริงๆแล้วผมไม่ได้เป็น ผมเคยคุยกันผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมคิดว่าผมรักเขาแต่นั้นก็ไม่จริงซะทีเดียว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมทำแบบนั้นทำไม ผมอยากขอโทษเขานะ หวังว่าซักวันผมจะกล้าพอ แต่วันนี้เรายังเป็นเพื่อนกัน ไม่ค่อยได้คุยกันแล้วแต่ผมคิดว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งเลยล่ะ
พอเรียนจบผมไปเรียนต่อที่วิทยาเทคนิคในจังหวัดเดียวกัน ผมก็ยังเป็นผม คนโกหกที่ดูจะเก่งขึ้น พูดเรื่องโกหกเหมือนมันเกิดขึ้นจริง ผู้หญิงหลายคนที่ผมนอนด้วย ซึ่งมันไม่จริงผมไม่เคยนอนกับใครจริงๆ ในเรื่องโกหกของผม ผมเล่าสนุกปาก ผมจีบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ด้วยความคึกในแบบวัยรุ่น เพื่อนหลายคนมองผมเป็นคนเจ้าชู้ แต่นั้นไม่ใช่ผลลัพธ์ทั้งหมดที่ตามมา คำโกหกของผมมันเริ่มกัดกินผม ผมเริ่มจำเรื่องที่ตัวเองเล่าไม่ได้ แต่นั้นมันไม่แย่พอ ส่วนที่แย่ที่สุดคือเพื่อนผมทุกคนเชื่อในสิ่งที่ผมพูดและคิดว่านั่นคือสิ่งที่ผมเป็น ผมเป็นในสิ่งที่ผมไม่ได้เป็นมานานมาก นานจนเริ่มไม่รู้ว่าจริงๆแล้วผมเป็นใคร
ผมมีแฟนจริงๆ คนหนึ่ง ผมทำให้เธอเสียใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่นั้นไม่เคยทำให้เธอไปจากผม ผมคิดว่าผมรักเธอนะ และหวังว่าซักวันเราจะมีครอบครัวด้วยกันแต่ผมคิดผิด เราไม่เคยมีอะไรกัน เพราะว่าเราเรียนคนละที่ และค่อนข้างไกล แต่ผมว่ามันดีที่สุดแล้ว ผมเสียใจ และผมคิดว่าผมทำร้ายเธอ ปีกว่าที่เธอเสียเวลาไปกับผม เธออาจจะเจอกับคนที่คู่ควรกับเธอ คนที่รักเธออย่างที่เธอสมควรจะได้รับ และถ้านั่นเป็นกรรม และเวรกรรมมีจริง ผมจะขอรับมันไว้ ซึ่งผมคิดว่ามันมากอยู่ หรือเรื่องแย่ๆของวันนี้ มันอาจจะเป็นส่วนเสี้ยวของทั้งหมดที่ผมสมควรจะได้รับ และหวังว่าซักวันมันจะจบลง