เราเพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ได้ไม่กี่วันค่ะ กระทู้สปอยน้อยมากกกกก ก็เลยจำใจไปเริ่มอ่านตั้งแต่เล่มแรกจนถึงตอนปัจจุบันที่เพิ่งออก (ตอน 116 จะอยู่ในเล่ม 29 นะคะ) แล้วอยากได้คนคุยเรื่องนี้ด้วยมากๆ เลยมาตั้งกระทู้นี้ค่ะ

จริงๆ แล้วแอบได้แรงบันดาลใจจาก https://pantip.com/topic/35027053 ค่ะ



เปิดตอนมาเป็นวันวาเลนไทน์ ซาวาโกะให้ช็อคโกแลตกับคาเสะฮายะน่ารักมุ้งมิ้งกันไป
แล้วจิซึรุก็ส่งเมล์มาให้ซาวาโกะประมาณว่าทำ(ช็อคโกแลต)เสร็จแล้ว เดี๋ยวจะส่งไปให้

หลังจากนั้นก็ได้เมล์จากยาโนะจิน ว่าสอบเข้ามหาลัยผ่านแล้ว(เมนของตอนนี้เลย)
(ความเดินจากตอนที่แล้ว ริวกับเคนท์สอบได้แล้ว เคนท์นี่น่ารักตลอดเลย
ยังคอยมาคุยมาถามมาเชียร์ยาโนะจินอยู่ตลอด บอกว่าตัวเองสอบได้แล้ว ต่อไปก็เป็นตาของยาโนะจินที่จะสอบผ่านบ้าง อะไรแบบนี้)

ระหว่างทางมาโรงเรียน ยาโนะจินถึงเพิ่งสังเกตร้านค้ารอบข้างว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์!
พอมาย้อนคิดดีๆ แล้ว ทั้งม.4 และม.5 ฉันให้ช็อคโกแลตปิงด้วย ไม่จริงน่า!
แล้วปีนี้จะให้เป็นการขอบคุณ... จะให้ดีไหมน้า... ไม่ไหวหรอก!
แล้วก็รีบวิ่งจากไป

ที่โรงเรียน จิงุสะเอารูปถ่ายที่ไปศาลเจ้าวันปีใหม่มาให้ยาโนะจิน เจ้าตัวรีบเข้าห้องน้ำไปเปิดดูทันที แล้วก็หน้าแดงอยู่คนเดียว


ยาโนะจินจะไปหาปิง แล้วก็ชะงัก ลังเลอยู่หน้าห้องพักครู ทำนองว่าถ้ามาพูด/คุยครั้งนี้ ปิงต้องรู้แน่เลย (ว่าตัวเองชอบ) สุดท้ายก็ตัดสินใจกลับ

ทางปิงก็รอยาโนะจินอยู่เหมือนกัน พอได้ยินเสียงกุกกักก็รีบพุ่งตัวออกมา แต่ก็ไม่เจอใครแล้ว พอมีคนมาเคาะประตูก็ดันเป็นนักเรียนหญิงคนอื่นมาบอกว่าสอบผ่านเข้ามหาลัยได้แล้ว
ก่อนเธอจะกลับไป ปิงเรียกถามถึงยาโนะจินด้วย สาวน้อยตอบว่า ไม่เจอและไม่ได้อยู่ในห้องเรียน
ปิงดูผิดหวังและดูกังวลว่ายาโนะจินจะสอบตกเลยไม่มาแจ้งผล แล้วก็ตัดสินใจว่าจะรออีกหน่อยละกัน (สรุปว่ารอตั้งแต่บ่ายสองถึงหกโมงครึ่ง)


ตัดมาที่ยาโนะจินนั่งดูรูปคู่ของตัวเองกับปิง
เคนท์เข้ามาทัก ถามถึงผลสอบของยาโนะจิน แล้วก็ดีใจกันไป


เคนท์เห็นรูปที่ไปศาลเจ้าวันปีใหม่ก็บอกว่า จริงๆ แล้วตัวเองก็ไป แต่ที่ไม่ได้ทักยาโนะจินเพราะว่า เห็นยาโนะจินแสดงสีหน้าแบบที่ตนไม่เคยเห็นมาก่อน (สีหน้าคนมีความรัก) ทำให้รู้สึกโล่งอก (เบาใจอะไรประมาณนั้น)
ยาโนะจินตอบว่า เป็นเพราะเคนท์นั้นแหละ ที่ทำให้เธอมีคนที่เธอรักได้ (จากที่แต่ก่อนไม่เคยรักไม่เคยชอบใคร)

เคนท์ถามต่อว่าให้ช็อกโกแลตไปหรือยัง แน่นอนว่ายาโนะจินยังไม่ได้ให้ เพราะเป็นวันประกาศผลสอบ ยังไม่ได้ทำเลยด้วยซ้ำ
เคนท์รีบเตือนเลยว่า ไม่ได้นะ! อีกฝ่ายรออยู่นะ! ต้องเอาไปให้เร็วๆ เลยนะ (นายเป็นคนดีจริงๆ เลยเคนท์ T^T)



ยาโนะจินรีบพุ่งตัวไปหาปิง ระหว่างทางโทรไปขอกำลังใจจากจิซึรุกับซาวาโกะ แล้วก็แวะซื้อช็อกโกแลต
ปิงไม่อยู่ที่ห้องพักครู ยาโนะจินก็เลยไปหาที่บ้าน
ตัดสินใจแล้วว่า ไม่ว่าจะได้ยินคำพูดแบบไหน ผลจะเป็นยังไงก็จะยอมรับมัน

ถ้าจะถูกปฏิเสธเป็นครั้งแรก เป็นปิงก็โอเคนะ



ลุ้นต่อเดือนหน้าค่ะ

เราอ่านฉบับภาษาญี่ปุ่นมานะคะ ถ้าเข้าใจคลาดเคลื่อนอะไรยังไงบอกมาได้เลยค่ะ