" ค ว า ม บั ง เ อิ ญ "

หากมีจริง .. วันนี้ก็อยากพูดถึง ความบังเอิญ
ในการเจอใครคนนึง คนๆนั้นคือคนที่เราแอบรัก
การแอบรักของเราครั้งนี้ มันก็มองจะเริ่มมาจากความบังเอิญ ..
ในช่วงเวลาที่เรา ได้แอบรักเขานั้น มันก็เหมือนจะมีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ที่ทำให้เราได้เจอเขา ได้มีโอากาสดีมากมาย(แต่เราไม่ค่อยกล้าไขว่คว้าสักเท่าไหร่หรอก) จะบอกว่าเราตั้งใจให้เจอ หรือตั้งใจให้เกิดขึ้นก็คงไม่ใช่ เพราะเราไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะเจอ หรือมันจะเกิดขึ้น แต่ทุกครั้งเราก็แค่รู้สึกสุขใจ และคิดว่าคงเป็นเพราะความบังเอิญ (แต่ก็สงสัยว่ามีอยู่จริงๆหรือความบังเอิญ?)
  
จนกระทั้งในตอนนี้ เราแอบรักเขามา4ปีแล้ว แต่เขาก็เหมือนจะรู้ว่าเราชอบ เพราะจากปากคนอื่นและพฤติกรรมเรา .. ช่วงแรกๆที่เราชอบเราก็ ทำตัวแปลกประหลาดตลอด เจอทีนี้วิ่งหนี ไม่กล้าคุยด้วย (นึกแล้วขำ) แต่ตอนนี้ใจเเข็งแล้ว ไม่วิ่งหนี แต่ก็ไม่กล้าคุยเหมือนเดิม  แต่เจอทีไรใจก็เต้นเเรงทุกที หึ๊ยย5555
เราคิดว่าจะสารภาพกับเขาจากปากเราจริงๆก็ตอนจบม.6 เพราะจะได้ไม่เจอหน้ากันอีก ได้มีเวลาทำใจกับการอกหัก 55555 บ้าบอๆ จริงๆแล้วเราแค่อยากจะบอกๆไป ได้ไม่ค้างคาเพราะจบแล้วก็ไม่เจอกันแล้ว กว่าจะเจอก็อีกนานนน (ไม่หวังเลยว่าเขาจะหันมาชอบ เพราะเราถือคติที่ว่า ความรักไม่ใช่การครอบครอง แค่ได้แอบมองก็สุขใจ ออกแนวสโต๊กเกอร์ 555555)

อะๆ เข้าประเด็นเลยล่ะกัน .. คือมีช่วงนึงก่อนจะปิดเทอมประมาณ 3 วัน ถ้าจำไม่ผิด ก่อนนอนเราไม่ได้คิดถึง หรือนึกมโนถึงเขาก่อนนอนนะ แต่ในความฝันเรานั้นได้ฝันถึงเขา อยู่ประมาณ 3 วัน  พอวันสุดท้ายที่จะปิดเทอม เราก็บังเอิญเจอเขาที่ห้องสมุด คือเรานั่งอยู่ข้างหน้าประตู งมกับงานเพื่อนช่วยเพื่อนปั่นงาน ก็เลยไม่อยากมองนู้นนี้ แต่แล้วพอเขาเดินมา ยังไม่ได้ทันได้ยินเสียงเขาหรอก แต่จู่ๆใจอยากมองไปทางนั้น ก็ได้เห็นเขาพอดี (เจอทีไร รู้สึกว่าตาสบตาพอดี หรือเราคิดไปเอง) เราก็ใจเต้นแรง ก้มหน้าอย่างเดียว เขาก็ยืนอยู่ตรงนั้นพักนึง เพราะเหมือนว่าเขาเล่นมุกเปิดประตูผิดด้านกับเพื่อนที่เดินมากับเขา
(เขาเป็นคนกวนๆ นี้แหละชวนให้เราแอบรัก 555555) แล้วเขาก็เดินออกไป .. พอจะกลับบ้าน เราก็ไม่ได้รึกถึงเขาแล้วนะ เรายืนรอรถอยู่ แล้วก็มีเพื่อนเราเดินมาเราก็ทักเพื่อนปกติ เพื่อนเลยยืนคุยกับเราแปปนึง สักพักก็ใจอีกแหละอยากให้หันไปทางขวามือ ใช่เลยย เจอเขาอีกแล้ววว เขาก็เห็นเราด้วย เราก็ตามสไตล์หลบตา - -" แล้วเขาก็ค่อยๆเดินผ่านเราไป
สักพักเพื่อนเราก็บอกว่าไปล่ะ
เราเลย ทำมือบ๊ายบ่าย และมองเพื่อน ซึ่งเพื่อนก็เดินไปทางเดียวกับเขา เราเลยได้มองเขาจากด้านหลัง และทำท่าบ๊ายบ่าย เรื่อยๆ
ประหนึ่งว่าบ๊ายบ่ายเขา แต่แล้วจู่ๆ เขาก็หันมาาเว้ยยย !! (รู้สึกว่ามองมาที่เรา มั้งนะ) เราโคตรตกใจเลย เลยรีบหันหนี แต่ก็แอบดีใจเล็กๆในใจนะ (มโนอีกแล้ว 55555)
พอกลับบ้านมา เราก็แอบส่องเฟสเขา ซึ่งช่วงสอบปลายภาคที่ร.ร. เขามีไปสมัครสอบที่อื่น
และผลคือ เขาติด โอ้วเย้ ! *0* เสียใจนะที่ไม่ได้เจอ แต่ความยินดีมันเอ่อล้นใจ .. เพราะมะนคือสิ่งที่เรารัก และถนัด

นั้นแหละเลยกลายเป็นประเด็นในใจว่า จู่ๆ เราฝัน+เจอเขา = เราต้องจากเขา งั้นหรอ ?

" มันคือความบังเอิญหรือ ?  มันมีจริงหรือ ? "

ปล.1 อย่าว่าเราเลยนะถ้าความมโน เรามันมากล้น
ปล.2 ถ้าเป็นไปได้ หาวิธีลดความมโน ชอบคิดเป็นเอง          ให้เราด้วยก็ได้นะ 555555