พลูโต...อยากมีตัวตน

หลายๆคนเคยรู้จักดาวพลูโต แต่ทุกคนเคยมีดาวพลูโตเป็นของตัวเองกันบ้างไหม ? เรื่องราวของเราเป็นเหมือนดาวพลูโตเช่นกัน

เมื่อก่อนดาวพลูโตเคยอยู่ในระบบสุริยะ แต่ทุกคนรู้ไหมว่าทำไมดาวพลูโตถึงเลือกที่จะหายไปในที่ๆไกลๆ เราเองก็คิดเช่นเดียวกับดาวพลูโตว่า

บางครั้งการอยู่ต่อไม่น่าจดจำเท่าการจากไปถึงแม้ว่ามันดูไร้ค่าในสายตานักวิทยาศาสตร์ ที่มันมีน้อยนิด ก็เลยละเลย ไม่ใส่ใจ

แต่ตอนนี้มันก็มีความหมายกับคนทั่วโลก บางทีคุณค่าของอะไรสักอย่าง มันขึ้นอยู่กับความรู้สึก เราเองนับว่าอยู่ในฐานันดรไร้ตัวตน เช่นเดียวกับดาว

พลูโต ใช้ชีวิตอย่างคนไร้ตัวตนไปวันๆ ไม่ได้มีคนสนใจ ไม่ได้มีคนรู้จักมากมาย ทุกครั้งที่มีปัญหาก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง ต้องพาตัวเองให้รอดไปให้ได้

ถึงเราอยากร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นมากแค่ไหน แต่เสียงของเราไม่ดังพอที่คนจะสนใจ เรายังคงทำหน้าที่ของเราต่อไปถึงมันจะดูไร้ค่าก็ตาม

เมื่อวันนึงชีวิตมันถามว่าจะเอายังไงกับอานาคต เราเองกลับตอบไม่ได้ เรากลับไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ทำไปทำไม เพื่ออะไร แม้รู้ว่ามันเหนื่อย แต่ก็ยังทำต่อ

ใช้ชีวิตให้มันพ้นไปวันๆ ถึงพยายามมากแค่ไหนแล้วผลลัพธ์ก็กลับกลายเป็นศูนย์เราจะทำไปทำไม กัน เราจะอยู่ต่อไปทำไมในเมื่อคนไร้ตัวตนอย่างเราอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์

ถ้าเราหายไปบ้าง จะมีคนจดจำเราเหมือนดาวพลูโตบ้างไหม จะมีคนคิดถึงเราเหมือนดาวพลูโตบ้างไหม จะมีคนขอให้กลับมาเหมือนดาวพลูโตบ้างไหม

ในเมื่อตอนอยู่ก็ไม่มีค่า การจากไปคือทางออกที่ดีที่สุด... บางทีที่นั่นอาจจะดีกว่าที่ที่เราจากมาก็ได้