ภรรยาต้องมีความอดทนขนาดไหนหรอค่ะเพื่อคำว่าครอบครัว

เหนื่อยใจค่ะ แต่งงานกับสามีจะสองปีแล้ว เรามาจากครอบครัวที่พ่อแม่เลิกกัน เรามาเป็นแฟนและแต่งงานกันได้เพราะดิฉันนี้ล่ะค่ะเป็นคนขี้สงสารพอรู้เรื่องชีวิตเค้าเราก็เกิดสงสาร เค้าเคยโดนผู้หญิงหลอกเอาเงินก้อนนึงเราก็คิดว่าคงเป็นเวรกรรมของเค้า แต่ผ่านมาแล้วผ่านไปเริ่มต้นใหม่เราเป็นเพื่อนกันมีอะไรคุนปรึกษากันนานๆคุยกันที พอมาช่วงหลังๆก็คุยกันทุกวันจนมาเป็นแฟนกัน แล้วคบกันไม่นานเราก็ท้องเลยคือท้องก่อนแต่ง พอรู้ว่าท้องก็แต่งงานเลย เค้าเป็นคนดีมากเรื่องความซื่อสัตย์แต่ชอบกินเหล้า เล่นเกมส์ เราก็ไม่เคยคิดว่าเค้าจะติดเหล้าติดเกมส์ขนาดนี้ ก็คิดว่าคงไม่เป็นไรก็มีเตือนเค้าบ้าง พอเราเตือนเค้าก็โมโหหาว่าเราพูดมากตอนนั้นท้องเราก็พยายามใจเย็นๆไว้ มีอะไรก็อดทนมาตลอดบ้างวันก็นอนร้องไห้บ่อยๆมันท้อเรื่องครอบครัว พอเราคลอดลูกแย่ที่สุดคือเค้าไม่ชอบลูกต้องแยกกันนอนคนล่ะห้องแต่พอนานๆไปก็กลับมานอนด้วยกัน บ้างวันก็ดีกันบ้างวันก็ทะเลาะกันเรื่องทัศนคติไม่ตรงกันเรื่องเลี้ยงลูก สไตล์การใช้ชีวิต เค้าคิดว่ากินเหล้าทำให้ชีวิตเค้ามีคงามสุข เราพยายามรักษาศลี5 เราเชื่อเรื่องศาสนาเรื่องเวรกรรมเค้าเชื่อตัวเองและเหตุผลเป็นหลัก จนเราเคยจะเลิกกันหลายๆครั้ง เราสองคนไม่เคยทะเลาะกันเรื่องนอกใจไม่เคยมีเรื่องหึงห่วงกันเราเชื่อใจเค้าเรื่องนี้มาก แต่ช่วงนี้เราทะเลาะกัยรุ่นแรงมากจนเค้าทำร้ายร่างกายเราให้เราเจ็บ เราก็ปล่อยให้เค้าทำไปแต่เราเสียใจนะค่ะก็บอกเค้าว่าเจ็บไม่ชอบและเราก็ไม่อยากทนแบบนี้เราพูดออกไปเลยว่าอย่ามาทำให้ร่างกายเราเจ็บ เราก็อยากให้เค้าได้เจ็บได้รู้บ้างว่าเราเจ็บยังไงคิดเฉยๆค่ะ แต่ไม่ทำจนเราคุยกับเค้าว่าเราไม่อยากมีชีวิตแบบนี้เราเลิกกันไหมเราไม่อยากเจ็บตัวเวลาเธอโมโห เงินหรือว่าอะไรที่อยากได้เธอต้องการฉันจะให้เธอ แต่ฉันขอแค่ลูกขอให้ลูกอยู่กับฉัน แต่เค้ากลับบอกว่าถ้าเราเอาลูกดูแลคนเดียวเค้าจะให้เราตาย เราไม่เข้าใจเค้าคิดอะไร เลิกกันก็ไม่ได้ อยู่แบบเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเราสมควรต้องอดทนต่อไปไหม ทุกวันนี้ก็คิดนะค่ะหมดเวรต่อกันก็คงจบสิ้นกันไปเอง เบื่อค่ะถ้าจบกับผู้ชายคนนี้ ทั้งชีวิตนี้ชาตินี้จะไม่คิดจะมีสามีอีกเลย ขอแค่ได้ดูแลลูกทำหน้าที่แม่ที่ดีก็พอแล้ว